Bergafwaarts literaire politieroman

In een romantisch beschreven amerikaans landschap waarin nostalgisch gemijmer wordt doordrenkt met de muziek van roemruchte country- en westernsingers wordt een woest avontuur verteld. Uiteraard zijn de helden personages van het type ruwe bolster - blanke pit, en de schurken zijn ondoorgrondelijk slecht en wreed onmenselijk. Natuurlijk ontbreekt ook de rauwe seks niet; geen plastische beschrijvingen want het is en blijft puriteins amerika. De knappe oosters ogende FBI-agente heeft genoeg aan: "heb je zin" en de harde privé-detective kan zijn volgende verovering noteren.
Bij zoveel geweld - bijna levend begraven op het einde - is er voor enig uitgewerkt plot dan ook weinig ruimte. Geen nood: in de epiloog kan de schijver rustig uitleggen hoe het eigenlijk allemaal in elkaar zat!
Onbegrijpelijk hoge score in de VN gids; literair niveau van de zondagsdichter.

Inspecteur Dave Robicheaux, zijn vrouw en zijn vriend privé-detective Clete Purcel brengen hun vakantie door in het landelijke Montana. De mooie natuur, puurheid en heldere lucht staan echter in schril contrast met de misdaden die er gepleegd worden: de moord op 2 studenten en op 2 toeristen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ondanks hun vakantie gaan Robicheaux en Purcel op onderzoek uit. Met krachtige, bijna agressieve beschrijvingen worden de 2 vrienden gevolgd in hun zoektocht naar de dader. Wat heeft de rijke familie Wellstone, waarme ze vanaf de eerste pagina al ruzie hebben, met dit alles te maken? Door dit alles heen speelt nog de zoektocht van de eigenaar van een particuliere gevangenis naar een ontsnapte gevangene, die zich in de buurt op zou houden. Ook hier lijkt weer een lijntje te lopen naar de Wellstones. De verschillende verhaallijnen komen in een zinderend einde bij elkaar en laat de lezer naar adem happend achter. Gelukkig volgt er nog een epiloog waarbij je tot rust kunt komen, zodat het boek met een normale hartslag weggelegd kan worden. Burke verstaat als geen ander de kunst om de zekerheden en onzekerheden, de goede en de slechte kanten van zijn personages vorm te geven. De scheidslijnen tussen ‘goed’ en ‘slecht’ zijn af en toe heel dun; bewondering en afschuw wisselen elkaar af. Hier is geen sprake van papieren helden, maar van mensen van vlees en bloed met al hun goede en minder goede kanten. Een schrijver die me dat voor ogen kan toveren, is zijn 5 sterren uit de VN-thrillergids meer dan waard. Burke is erin geslaagd het genre ‘politieroman’ naar een eenzame hoogte te tillen. En door de prachtige, haast poëtisch gecomponeerde zinnen waarmee hij de omgeving en de karakters beschrijft, is dit één van de weinige boeken waar de betiteling ‘literair’ voor 100% terecht op het boek staat. Kortom: een juweeltje.

Ik heb het boek tot de helft gelezen en toen maar aan de kant gegooid: de ellenlange filosofische kletskoek en het totaal gebrek aan humor begon me behoorlijk de keel uit te hangen.
Goed nieuws voor de mannen onder ons: als je de schrijver mag geloven scoren aan lager wal geraakte, aan alcohol verslaafde losers de mooiste vrouwen.
Dus blijf zuipen.