Betere mensen over gezondheid als keuze en koopwaar

Recente verregaande uitspraken van Dick Swaab in Psychologie Magazine (oktober 2016) waarin hij o.a. ADHD, autisme en verslaving hersenziekten noemt, geven aan dat het belang van boeken als ‘Betere Mensen’ onverminderd groot blijft. Dehue laat overtuigend zien dat dit soort simplistische beelden van eenvoudige ziekte-entiteiten die in de natuur zouden voorkomen niet voldoen. Ze doet dit met een zeer stevig wetenschappelijk doortimmerd betoog dat duidelijk maakt dat wetenschap niet (alleen) ontdekt maar de werkelijkheid ook voor een groot deel zelf vormgeeft. De recente Nederlandse nobelprijs voor het zelf gefabriceerde micro-autootje van Ben Feringa onderstreept die scheppende kracht van wetenschap maar weer eens. Dehue legt uit hoe wetenschap de werkelijkheid vorm geeft met een kritische analyse van (onze opvattingen over) stoornissen en het wetenschappelijke onderzoek hiernaar. Ze bespreekt razend knap de vele methodologische valkuilen van het onderzoek, maar haar belangrijkste kracht is IMO haar vermogen om te laten zien hoe grotere maatschappelijke verbanden als politieke en culturele invloeden enerzijds en individuele voorkeuren en neigingen anderzijds, elkaar over en weer beïnvloeden. Ze graaft hierbij veel dieper dan de terechte, maar inmiddels gebruikelijke vingerwijzing richting ‘Big Pharma’, en onderstreept bijvoorbeeld dat naast perverse (financiële) prikkels ook onze individuele voorkeuren hierin bepalend zijn. Ze staat hierin (voor zover ik weet) op eenzame hoogte, ook internationaal gezien. Dehue bepleit in het boek het belang van diversiteit in wetenschap, om uiteindelijk de diversiteit in mensen te waarborgen. Om ook een kritische noot toe te voegen: vreemd genoeg komt juist het individu er uiteindelijk toch wat bekaaid vanaf. Dat lijkt ‘m te zitten in haar (herhaalde) kritiek op het neoliberalisme en het individualisme dat eruit voortkomt. Dat roept bij mij wat weerstand op die ik maar gedeeltelijk kan duiden, namelijk als een soort ‘cultureel ankerpunt’ dat me wordt afgenomen. Anders gezegd: ik ben waarschijnlijk gaan hechten aan die Walt Disney figuren die me van jongs af aan hebben ingefluisterd dat ‘alles kan als je maar wilt’ - ik geef het toe. Maar Dehue ’s nadruk op het systemische maakt de individuele keuzes en verantwoordelijkheid soms wel erg onzichtbaar. En uiteindelijk, met figuren als Dick Swaab die (bijna net zo cartoonesk als menig Disney figuur) recht tegen de wetenschappelijke bewijzen in zoveel schijnzekerheden de wereld in helpen, verlang ik misschien ook naar een iets steviger geluid. Namelijk dat met name wetenschappers nou juist wel aangesproken moeten worden op hun individuele verantwoordelijkheid om geen halve waarheden en verregaande, grove generalisaties te verkondigen. Maar ja, nu Trudy Dehue met emeritaat is zouden eigenlijk anderen dat moeten doen. Zij heeft zeer stevig de weg geplaveid. 5 sterren!

Zeer belangrijke visie en tegenwind in het land van wetenschap over geestelijke gezondheid. Zeker zeer actueel in het kader van de kritiek op de nieuwe DSM.

Een beschouwing van onze moderner tijd.
Sprekend, zonder oordelen.

Mooi uitgegeven, zeer bevlogen geschreven.
Vanuit verschillende invalshoeken wordt de wetenschap inzake dit onderwerp beschreven.

Ik zou zeggen dat ze, als ze iets willen begrijpen van onze gezondheidszorg, dit boek moeten kopen.

Allereerst omdat het makkelijk te bestellen was bij Bol.com en daarnaast is het een boek over wetenschapsfilosofie met het thema : de macht van de farmaceutische industrie.