Betoverend Toscane

De cover.. die schreeuwt toch Italië?! De prachtige kleuren, het landschap, het huis en niet te vergeten de olijftakken. Toen ik hem zag wilde ik erin stappen (en stiekem de vrouw inhalen) om naar het huis te gaan. Om daar te genieten van alles wat Italië te bieden heeft. Het past ook helemaal bij de setting van het boek en zo kwam het verhaal, voor mij, nog meer tot leven!

In het verhaal worden zeven verschillende vrouwen gevolgd. Verschillend in leeftijd. Elk met eigen struggles en redenen waarom zij naar Toscane zijn gekomen voor een beeldhouwcursus. De struggles zijn realistisch waardoor de vrouwen echt aanvoelen. Het zijn alledaagse dingen waar wij misschien niet altijd bij stilstaan, maar die een enorme impact op ons functioneren kunnen hebben. Een aantal thema's die o.a. voorbij komen zijn: het legenestsyndroom, verlies, eenzaamheid en najagen van dromen. 

Voor mij was er wel iets teveel. Er waren teveel thema's en teveel personages. Hierdoor bleven sommige vrouwen wat meer op afstand. Ondanks de informatie die ik van elk had gekregen. Het miste toch een bepaalde diepgang om die band mee te scheppen. Jammer! Misschien had dit ook te maken met het feit dat er binnen één hoofdstuk meerdere personages voorbij kwamen. Dan zat ik net helemaal in het stukje van Chloë en begon het verhaal van Fenna opeens. Met minder personages had er misschien wat meer balans in kunnen zitten.

De grootste uitschieter, en voor mij ook de belangrijkste, vond ik de onderlinge band tussen alle vrouwen. De vriendschap die werd opgebouwd en zorgzaamheid naar elkaar toe, vond ik de mooiste boodschap van allemaal! Iets wat er voor mij gedurende het boek steeds uit bleef springen.

De schrijfstijl leest fijn weg, is vlot en gedetailleerd. Want details.. die waren er zeker. Als je door de cover jezelf nog niet in Italië waande, dan toch zeker wel door de beschrijvingen van de schrijfster. Ze heeft hiervoor echt de tijd genomen! Het leek soms als een film aan mij voorbij te gaan. Door de vorm van een alwetend verteller kreeg ik veel informatie, alleen miste er een stukje actie/spanning. Want het verhaal kabbelt rustig voort. Het heeft vrij korte hoofdstukken, maar dat maakte dat ik er toch steeds nog één wilde lezen (en nog één etc.) waardoor de schrijfster mijn aandacht wel vast kon houden.

Het is een heerlijk boek om een middag mee in de zon te zitten en jezelf voor een momentje op vakantie te wanen. Er is niet veel actie/spanning, maar de vriendschap staat als een paal boven water.

Het boek op zich leest vrij vlot. De schrijfstijl is wel wat apart en je moet er met momenten je hoofd bijhouden, ik kon dit boek niet lezen met mijn kids in de buurt.
Het zijn vrij veel personages waardoor je soms wel wat in de war raakt en even moet terug bladen om zeker te zijn dat je goed weet over welk personage het juist ging.
Maar de vriendschap tussen de vrouwen, ik vond het wel aangenaam dat je eerst een stukje kon lezen over wie ze zijn en waarom ze deze reis zijn aangegaan.
Ik ben nooit eerder in Italië geweest maar dit staat nu wel op mijn lijstje van toekomstige tripjes.

Een aantal Nederlandse dames gaan een cursus beeldhouwen volgen in Toscane.
2 zussen Tanja en Chloë, 2 vriendinnen Anouk en Margje, en verder Baukje en Fenna, en ook nog Suzan, vriendin van de cursusleidster Heidi.
In het boek worden de dames gevolgd tijdens hun cursus beeldhouwen, voor sommige de Eerste keer dat ze een beitel in de hand hebben, anderen hebben meer ervaring.
Maar de privélevens en de daarbij behorende problemen van de dames vormen een groter gedeelte van het verhaal.
Tijdens de uitstapjes die er gemaakt worden, wordt de omgeving mooi en duidelijk omschreven (wat toeristische tips)

Het was een heerlijk boek om te lezen (categorie moeilijk weg te leggen).
Hoe het boek afloopt, is (pas) op de laatste bladzijde duidelijk.
Het boek gaat over meerdere personen, in het begin even op de achterkant kijken maar daarna leest het soepel door.

De schrijfster heeft een prettige schrijfstijl; het is een luchtig verhaal en heeft korte hoofdstukken.
Het verhaal gaat over 7 vrouwen. Die vrouwen worden in het begin kort omschreven, waarbij de reden van deze reis ook naar voren komt. In het boek zijn niet alle personages zover uitgewerkt. Over sommige vrouwen wordt meer geschreven dan, dan de andere. Daardoor is het in mijn ogen soms wat vaag. Doordat de hoofdstukken kort zijn, waar een vrouw dan als hoofdpersoon dient, wordt er vaak gewisseld van persoon. Hierdoor komt het verhaal wat chaotisch over.
Echter geeft het verhaal een gevoel van verbondenheid tussen de vrouwen, en de omstandigheden en onverwachte situaties worden goed omschreven. Je waant je onderdeel van de groep vrouwen en geeft je een goed gevoel.

Een prima verhaal om te lezen op een regenachtige dag....

Dit boek gaat over zeven vrouwen die afreizen naar Toscane voor een week beeldhouwen op een schitterend landgoed. Het mooie aan deze vrouwen is dat ze ieder wat weg hebben van onze moeders, zussen, vriendinnen en misschien ook wel iets van onszelf.

Ik lees veel boeken, het is soms erg lastig om mezelf daarin terug te vinden. Een onrealistisch beeld van het leven is niet ongebruikelijk in wat ik lees, alles is zo mooi en romantisch. Zonder teveel in detail te treden, anders hoef je het boek niet meer te lezen, Annemartien schetst een beeld van situaties die in ieders leven kunnen plaatsvinden. Eindelijk een boek met een realistische kijk op het leven, met verdriet en ergernissen. Maar ook met geluk, liefde, zelfvertrouwen en het vinden van jezelf als onderwerp.

Heb erg genoten van ‘Betoverend Toscane’. In korte hoofdstukken maak je kennis met de karakters, dit maakt dat je het boek makkelijk kan wegleggen en er ook weer zo bij kan pakken. Graag had ik Margje en Heidi beter leren kennen, al begrijp ik ook dat met de beschikbare 250 pagina’s dat niet mogelijk was en er zo meer ruimte is voor de verhalen over Suzan, Cloë, Tanja, Anouk, Bregje en Fenna. Mocht je bang zijn voor het gebrek aan testosteron, Kees en Roberto maken dat helemaal goed. Twee mannen met weer een grote herkenbaarheid naar onze vaders, broers, vrienden en misschien zelfs ons eigen partner.

Ben je opzoek naar een boek dat je doet afreizen naar Toscane en je laat dromen om zelf een week te gaan beeldhouwen op een landgoed in Italië? Dan is ‘Betoverend Toscane’ zeker een aanrader, helemaal voor liefhebbers van romans en feelgood. Onder het genot van een glas Italiaanse wijn en een afspeellijst met Italiaanse muziek op de achtergrond heb ik met veel plezier dit boek gelezen.

Betoverend Toscane vertelt het verhaal van zeven vrouwen die samen een cursus beeldhouwen volgen in het zonnige Toscane. Ze zijn allemaal anders, ze bevinden zich in verschillende leeftijdsfasen en gezinssituaties, maar ontmoeten elkaar in Italië en zo raken hun levens langzaam met elkaar verbonden.

Cursusleidster Heidi, rouwende Suzan, vrolijke Margje, talentvolle Anouk, romantische Chloe, zelfstandige Baukje en lieve Tanja: ze komen allemaal voorbij in dit verhaal. De verschillende verhaallijnen wisselen elkaar in een snel tempo af, soms zelfs binnen één hoofdstuk. Dit maakte de overgangen soms wat groot en plotseling, maar zorgde ook voor veel vaart in het verhaal.
Door de grote hoeveelheid personages wordt niet iedereen even goed uitgewerkt en blijven enkele personages wat oppervlakkig. Vooral over Heidi en Margje had ik wel wat meer willen weten. Andere personages daarentegen krijgen meer aandacht en hiermee voel je dan ook veel meer een band, zoals met Chloe en Suzan.

Je waant je door dit boek echt even in het prachtige Toscane: de omgeving wordt gedetailleerd en uitgebreid beschreven, waardoor je het landgoed en de heuvels zo voor je ziet. Het huis van de familie De Luca, het zwemband, het uitzicht: door de beeldende omschrijvingen komt het landschap echt tot leven. Heerlijk om op deze manier het vakantiegevoel nog even vast te houden.

Er worden veel thema’s behandeld in dit verhaal: eenzaamheid, dromen najagen, het legenestsyndroom, het krijgen van kinderen en het volgen van je eigen pad zijn een greep uit de onderwerpen die de revue passeren. De grote hoeveelheid personages en thema’s zorgde er alleen wel voor dat niet alles even goed uitgewerkt kon worden en dat er daarom soms wat diepgang ontbrak. Dit vond ik jammer, want ik denk dat het beperken van de thema’s het verhaal een diepere laag had kunnen geven.

De schrijfstijl is vlot en leest fijn weg. Het verhaal wordt verteld vanuit een alwetend verteller en dit zorgt ervoor dat je veel informatie krijgt, maar een stukje spanning soms ontbreekt.
Het verhaal speelt zich grotendeels af in Toscane, maar vertelt ook hoe de levens van de vrouwen er na de reis uitzien. Dit vond ik persoonlijk heel leuk, omdat het verblijf in Toscane nieuwe inzichten geeft en je daarna leest wat de vrouwen daadwerkelijk doen met deze nieuwe ideeën. Het einde is niet verrassend, maar geeft wel een heel fijn gevoel als je het boek hebt dichtgeslagen. Dit einde wenste je voor alle personages!

Kortom: een fijne feelgood om nog even van te genieten in het zonnetje. Een roman waar je zo doorheen vliegt en waarmee je je een paar uurtjes in Toscane waant!

Vakantie was het eerste wat bij me opkwam toen ik de cover en de titel van het boek zag. Daarnaast nog eens een korte inhoud die mijn nieuwsgierigheid wekte, dit moest wel een goed boek worden.
En het was ook wel een leuk verhaal, vlot, gemakkelijk en in korte hoofdstukken geschreven maar hier en daar was het voor mij niet altijd duidelijk over wie verteld werd omdat er niet voldoende witregels stonden die een overgang naar een ander personages aanduidden. In het begin had ik ook wat moeite om alle verschillende personages uit elkaar te houden. Misschien is het een tip om een papiertje bij de hand te houden waar je de verschillende personages op noteert, dit heeft mij in ieder geval wel geholpen.

Maar al bij al is het een hele toffe feelgood geworden waar je je door de mooie beschrijvingen in Toscane waant met een groep vriendinnen waarvan je net zoals in het echt de ene meer apprecieert dan de andere, want de vrouwen leer je doorheen het boek echt wel goed kennen.

Uiteindelijk heb ik van het boek genoten en ben ik zeker benieuwd geworden naar de andere boeken van Annemartien

Ik mocht voor Zomer & Keuning Betoverend Toscane lezen van Annemartien Berkelaar

Het verhaal gaat over 7 vrouwen die elkaar niet kennen en samen een beeldhouwcursus in Italië, Toscane gaan volgen . Elke vrouw heeft een andere reden om de cursus te volgen .
Het zijn Chloë en haar zus Tanja die een zussenvakantie willen houden , maar die verandert als Chloë een knappe italiaan ontmoet .
Dan is er Baukje die wat rust zoekt en afstand van haar exman die haar niet los kan laten
Fenna die last heeft van het “lege nest syndroom” , en graag wat invulling van haar lange lege dagen wil
Suzan de oudste van de groep is onlangs weduwe geworden en probeert haar leven weer vorm te geven .
Dan is er ook nog Anouk die graag haar hart zou willen volgen , maar de stap nog niet durft te nemen .
En Heidi die de cursus geeft en de dames begeleidt met het beeldhouwen

Mijn mening ;

De cover is ook heel aansprekend door de mooie kleurige foto die je lijkt te roepen , lees mij !

Ik vond het een prettig boek om te lezen , met hoofdstukken die kort zijn
Het is wel fijn dat in het begin word uitgelegd wat de dames van hun vakantie verwachten en wat hun problemen zijn

Er komen best wel veel personen in het verhaal voor wat er voor zorgt dat je goed je hoofd erbij moet houden , en soms moest ik wel even terug kijken om te weten over wie het ging , dat was het enige minpuntje
De personages blijven wel een beetje op de vlakte , een beetje meer diepgang had het verhaal net wat pakkender gemaakt , dus dat vind ik wel jammer

Het is wel mooi om te lezen hoe hun vriendschap zich ontwikkeld en verdiept tot een blijvende vriendschap .
Je waant je lezende voort in het mooie Toscane en zou het liefst er ook even vertoeven
Het is een fijne feelgoodroman om even weg te dromen

Van mij krijgt het 3 sterren

Zomer&Keunig en Annemartien Berkelaar bedankt dat ik het mocht lezen

Dit boek is natuurlijk een feelgood en zo weet je aan het begin al dat wat er ook gebeurt het goed zal komen. Nu werd aan het begin vrij snel duidelijk wat iedereen voor problemen met zich meedroeg en ook wat eraan gedaan zou kunnen worden. Alleen nog wachten tot het ook in gang zou worden gezet en er resultaten zouden komen. Iets wat ik op zich best wel fijn vond, want dat maakt dit een licht boek om te lezen, wat vooral leuk is ja een heel zwaar boek of gewoon even lekker tussendoor.

Nu vond ik het begin ook wel een beetje rommelig, je volgt alles via een alwetende verteller en al vrij snel heb je kennisgemaakt met alle personages. Voor mijn gevoel ging dit vrij snel door elkaar heen en ik heb best wel wat moeite gehad om die schakel tussen de verschillende personages goed te volgen. Vooral omdat het soms ook maar een kleine alinea was en je daarna meteen weer overging naar een ander personage. Voor mijn gevoel hadden sommige scènes dieper uitgewerkt kunnen worden, zodat je langer bij hetzelfde personage bleef en je ook meer van iedereen kwam te weten. Nu bleven sommige dingen voor mijn beleving nog wel eens vaag.

Iets anders wat op mij soms ook wat raar overkwam was de tijd in het boek. Op den duur was het namelijk al bijna het einde van de week en moest ik nog zo'n half boek. Op dat punt begon de tijd ook ineens veel langzamer te gaan en werd er weer meer behandeld dan in het begin van het boek. Voor mij begon het boek dan ook als een sneltrein en remde het daarna af om toch nog andere dingen ook te benoemen en goed uit te werken. In mijn mening had het allemaal misschien wel iets stabieler kunnen gaan met de tijd en snelheid in het verhaal.

Verder vond ik de personages allemaal stuk voor stuk interessant om over te lezen (al had ik soms best wel eens net wat meer willen weten), maar was het misschien toch net iets te veel om ze allemaal een soort hoofdrol te geven. Ik denk dat als er net wat minder personen waren geweest, ik meer had kunnen bonden met de verschillende personages in het boek. Al zou ik dan ook weer niet per se weten wie ik dan het minst interessant vond in het verhaal. Iedereen had namelijk wel echt een eigen verhaal en was na de introductie ook apart van elkaar te herkennen.

Buiten de dingen dat dit verhaal voor mijn gevoel net wat langer had moeten zijn, om de verschillende onderwerpen net wat beter te kunnen belichten en om de personages beter te leren kennen, vond ik het echt een leuk boek om te lezen. Het verhaal las lekker snel weg en je zit er ook echt meteen in.

De setting is goed beschreven en daardoor krijg je zelf tijdens het lezen ook een echt vakantiegevoel. De hoofdstukken zijn allemaal aan de vrij korte kant, wat het makkelijk maakt om echt even snel tussendoor een hoofdstukje weg te lezen. Verder is de schrijfstijl heel duidelijk en maakt de schrijver geen gebruik van hele moeilijke, lange zinnen. Hierdoor hoef je ook niet je volle aandacht te gebruiken om de tekst te begrijpen.

Ook vind ik het heel erg leuk dat het verhaal niet eindigt in Toscane, maar dat je alle vrouwen ook nog even volgt in Nederland, dat gaf echt een mooie afsluiting van het verhaal.

(Vind een volledige nog uitgebreidere review op mijn website: raelynlayn.nl of https://www.raelynlayn.nl/recensies/731925_betoverend-toscane )