Bevlogen en belast over het wel en wee van opgroeien met idealen

Vlot en onderhoudend geschreven boekje, dat een inkijkje geeft in de huiselijke (opvoed)keuken van andere gezinnen. De familie Kees Boeke, Joop den Uyl en meer originele of markante gezinnen worden door interviews met de volwassen kinderen tot leven gewekt. Naast de uitzonderlijke carriere of opvattingen van de ouders werd daar ook met kinderen geleefd, geloofd, gelachen en geleden. Hoe dat is bevallen?
Paulien Bom vertelt zonder moralisme en nodigt tot bespiegeling. De lichte toets overheerst en de genuanceerde blik blijft zodat je aan het einde denkt: Elk voordeel heb zn nadeel en zo gek doe ik het zelf ook nog niet!

De boodschap dat idealen belangrijk zijn in de opvoeding maar dat het mis gaat als ze belangrijker worden dan het kind wordt helder neergezet. De interviews zitten vol aangrijpende en voor menigeen ongetwijfeld herkenbare beelden. Aanrader!

In een tijd waarin de gevaren van idealisme nogal eenzijdig bekeken worden waar het gaat om jongeren die naar Syrië afreizen om zich bij IS aan te sluiten, is het heel goed om te zien dat dit verschijnsel van alle tijden is en niet eenzijdig opgehangen moet worden aan negatieve interpretaties. Het boek informeert indringend hoe bevlogen liefde uiteindelijk ook een belasting kan worden, al houdt een opvoeding zonder idealen evenmin stand. Het boek leert om in alle gevallen kritisch te blijven. Vooral de keuze van de zeer diverse geïnterviewden draagt bij aan het belang van dit boek.

echt een prachtig boek.
zet je aan het denken over je eigen jeugd.
leest als een trein!

Makkelijk leesbaar boek dat nu niet eens gaat over wat wel en niet goed is, maar over de grote thema;s van opvoeden gaat. Stemt tot nadenken bij wie balans zoekt tussen eigen ideaal en familie en welke idealen je door wil geven.
Aanrader dus!

De in dit boek beschreven voorbeelden zijn niet slechts fascinerend om te lezen maar ze bieden ook een interessante blik op de cultuur van het nabije verleden. Voor jonge ouders is het boek leerzaam om hun ideeën over opvoeding aan te scherpen; voor ouderen is het leerzaam om hun eigen opvoedingsactiviteiten te evalueren.

Idealen zijn tijdloos en brengen binnen de opvoeding voor- en nadelen met zich mee. Het is duidelijk dat het ene kind er adequater mee kan omgaan dan het andere kind. Het boek laat zien dat de ontwikkeling van kinderen die opgevoed worden met idealen gewoon doorgaat; de geïnterviewden zoeken vroeg of laat hun eigenheid binnen de idealen en zijn allemaal loyaal aan hun ouders. Ook de essentie van opvoeding wordt duidelijk nl het contact met het kind, en wat dit met het kind doet wanneer hij/zij zich niet gezien voelt.
Het is een makkelijk leesbaar boek en nodigt uit tot reflectie over zowel de eigen opvoeding als het eigen opvoeden.

Los van de uitkomst of opgroeien met een dwingend ideaal een lust of een last is, heb ik de levensbeschrijvingen van de geïnterviewden met veel plezier gelezen. Jeugdherinneringen met sfeer en geur erbij, daar houd ik van. De verhalen van m.n. Dick Woudenberg en Candia Boeken vond ik prachtig. Dat ouderlijke zorg en bevestiging in je jeugd belangrijker zijn dan welke opgedrongen overtuiging ook, komt zonneklaar naar voren uit dit prettig geschreven boek!

Een bijzonder boek over bijzondere mensen: de zoons en dochters van bevlogen Nederlanders met sterke idealen zoals Kees Boek, Max Kohnstamm en Joop den Uyl. Dat idealistische ouders hun kinderen soms meeslepen of belasten blijkt uit de verhalen van bv Candia Boeke die nauwelijks speelgoed had en geen snoep en zelfs nauwelijks beleg op haar brood kreeg; of van Barbara Kohnstamm die haar prestaties langs de meetlat van haar vader legde en zich dan direct onbeduidend voelde. Tegelijk zijn de zoons en dochters ook vaak trots op hun ouders, zelfs zoon Dick van NSB-er Woudenberg die naastenliefde en een gevoel van veiligheid van zijn ouders meekreeg.
In het laatste hoofdstuk maakt auteur Paulien Bom de balans op, en pleit voor humor en lummelen als tegenwicht tegen de mooie en zware idealen uit bevlogen opvoedingsstijlen.

Een aantal subtiele pentekeningen van mensen die met een ideaal werden opgevoed. En werden we dat niet bijna allemaal, al gebeurde dat lang niet altijd zo eenduidig of zelfs eenzijdig als bij de hier geïnterviewde personen? Daarmee levert het boek herkenning en discussie op. Hoe was het in ons gezin vroeger? Hoe deed ik het zelf? Wat zie ik bij als grootouder bij mijn (klein)kinderen? Een mooi en inspirerend boekje over een belangrijk onderwerp. Om van te genieten, om weg te geven en het gesprek over aan te gaan.

Elsbeth Locher-Scholten, Zeist