Blommetjes

Een woordloos prentenboek recenseren valt niet altijd mee. In dit geval zou een woordloze recensie ook op zijn plaats zijn, dan voldoet de afbeelding van een hartje❤ (en dat maal 100.000!).

Ik ben niet vaak sprakeloos maar Blommetjes legt wel een vinger op de gevoelige plek. Het verhaal wat onder ogen komt is zo herkenbaar en daar worden wij ‘even’ op gewezen door enkele prenten.

Het kleine meisje plukt bloemen onderweg terwijl haar vader niet veel aandacht heeft voor haar en haar gedachtewereld. Vader is verzonken in zijn eigen wereld. De bloemen die ze plukt geeft ze ook weer weg.En vader merkt niets van dit alles.

Hoe vaak zie je niet om je heen dat ouders met kinderen heel andere dingen aan het doen zijn dan interactie hebben met hun kroost. Terwijl eigenlijk hun onverdeelde aandacht op dat moment zou moeten liggen daar wat hen zeer waarschijnlijk het meest dierbaar is. Maar daar ligt de afleiding om de hoek en daardoor de onoplettendheid. Iedereen is daar wel eens schuldig aan. En dat komt heus niet alleen maar door de mobiele wereld om ons heen, zoals gebruikt in Blommetjes.

In een eerder verschenen interview zegt Lawson dat hij in tijden van schrijven van het verhaal zelf geen gebruik maakte van een mobiel maar dit wel veel om zich heen zag en dit was een eenvoudige en herkenbare manier om iets zeer actueels te portretteren voor hem.

Blommetjes laat zien dat kinderen met andere ogen om zich heen kijken dan volwassenen. Waar wij volwassenen onkruid zien, zien kinderen vaak gewoon een leuke bloem. Maar ook laat Blommetjes mij in ieder geval inzien om toch weer eens wat bewuster met de wereld om mij heen om te gaan. Tijdens een wandeling aandacht besteden aan iemand die met je meeloopt of de schoonheid van iets ogenschijnlijk simpels te waarderen op zijn waarde, fluitende vogels in de stad als voorbeeld.

Blommetjes is prachtig geïllustreerd van begin tot eind. Het begint al bij de schutbladen die vol bloemen en vogels staan en achterin het meisje met de rode jas. De prenten zijn redelijk somber qua kleurstelling maar daardoor valt wel het kleurgebruik op daar waar gebruikt. Het voegt een extra dimensie toe aan het geheel.

Een woordloze recensie is het niet geworden maar nogmaals Blommetjes krijgt van mij 100.000❤❤

Deze review verscheen als origineel via mijn boekenblog.

Het eerste dat opvalt als je ‘Blommetjes’ ziet is de prachtige kaft, waarbij het rode jasje en de gele bloemetjes de aandacht trekken. Als je dit prentenboek in de boekhandel of de bibliotheek ziet staan, loop je er niet zomaar aan voorbij.

JonArno Lawson en Sydney Smith brengen op prachtige en indrukwekkende wijze een verhaal tot leven… zonder ook maar één woord te gebruiken. De afbeeldingen spreken voor zich en laten de wereld door de ogen van een kind zien. Een hele andere wereld dan die van volwassenen. Het meisje kijkt goed om zich heen, plukt de mooiste bloemen en geeft deze aan een ander die het hard nodig lijkt te hebben.

Een klein gebaar kan een groots effect hebben. Dat is een les waar volwassenen wellicht eens wat vaker bij stil zouden moeten staan. Dat geldt zeker in een tijd waarin mobiele telefoons en social media een steeds grotere rol spelen. Verlies je omgeving niet uit het oog, is een boodschap die de auteurs mee willen geven. Mooi om te zien hoe de auteurs met ‘Blommetjes’ laten zien dat woorden ook wel eens overbodig kunnen zijn.

Ik heb dit boek bekeken met mijn voorleeskind. Zij vertelde bij elke bladzijde wat ze allemaal zag. Ze vroeg of het meisje Roodkapje was, omdat ze zo rood was. Ze vond het leuk dat het meisje bloemetjes plukte. Het verhaal dat de vader het druk heeft met zichzelf en zijn telefoon ging volledig langs haar heen. Voor volwassenen is het mooi om te zien dat het meisje en haar vader anders kijken tijdens hun wandeling naar huis. Vader ontspant pas als hij bijna thuis is. Dan zie je dat hij zwaait naar andere mensen en met mensen praat. Ik vond het een lief verhaal.
(Mijn uitgebreidere recensie vind je op Ikvindlezenleuk)

Toen ik dit prentenboek zonder woorden “las” was ik gewoon ontroerd… De boodschap is zo ontzettend mooi en past helemaal bij deze jachtige tijd.
Dat kleine meisje in haar knalrode jasje dat in tegenstelling tot haar drukke vader wél om zich heen kijkt en het mooie in de kleine dingen ziet.

Ze plukt onder andere paardenbloemen, onkruid volgens velen, maar een schat voor haar. Langzaam verzamelt ze meer bloemetjes. Ze laat er wat achter bij een dood musje in het park, zij merkt het beestje op, vele mensen zullen het arme beestje niet eens zien.
Overal waar het meisje gaat laat ze bloemetjes achter en krijgt de wereld meer kleur. En haar vader is ook ineens niet meer zo druk aan het bellen.

Dat er geen tekst in dit boek staat is helemaal niet erg, zo zonder woorden, met alleen de aansprekende illustraties is de boodschap helder genoeg. Kijk eens wat meer om je heen. Kijk eens met de ogen van een kind en je zult een prachtige wereld zien!
Ik vind Blommetjes een ontroerend mooi prentenboek!

Prachtig verhaal , mooie tekeningen

Een boek zonder tekst maar met een ontroerende, liefdevolle boodschap.