Café Mogadishu omzwervingen door het andere Nederland

Velen van ons (originele en minder originele Nederlanders) zien de mannen in jurken op straat als onderdeel van een vaag wereldje, men heeft geen idee wat ze met elkaar bespreken en wat er in de lekker ruikende thee huisjes gebeurt. Het feit dat deze huisjes vaak in verband worden gebracht met criminaliteit bevorderd het beeld niet echt. Dit boek schept duidelijkheid over hoe dat "andere" wereldje nou in elkaar zit en zorgt er voor dat veel van de makkelijke vooroordelen niet meer helemaal bruikbaar zijn.

Nieuwe onbekende werelden ontdekken gaat vaak gepaard met een natuurlijke angst er voor. R Van Lanschot lijkt dit te hebben genegerd en heeft velen van ons daarmee een dienst bewezen. Dankzij de schrijver's excentrieke vorm van humor is het ook nog een een zeer vermakelijk boek geworden.

Hoe serieus het onderwerp ook is, ik heb vaak hardop zitten lachen tijdens het lezen van dit boek.

Het zijn korte verhalen, vlot en met humor geschreven, waarin de integratie problematiek o zo pijnlijk wordt gefileerd. Respect voor het onderzoekswerk, nu eens niet iemand die van achter zijn bureau hoogdravende analyses verzint, maar in plaats daarvan zich onderdompelt in het dagelijkse leven van 'de allochtoon' (in het boek blijkt juist hoe divers dat kan zijn), door samen te werken, bidden, eten, koffie te drinken en vooral veel te praten.

Ondanks de schrijfstijl en de grappen, blijf ik na het lezen van dit boek met een beangstigend gevoel zitten, dat er ergens hier iets heel erg mis aan het gaan is....

Ik vond het een leuk boek om te lezen, veel dingen wist ik helemaal niet dat het wel of niet speelde. De auteur heeft tenminste verder gekeken dan de meeste mensen; hij stapt moskees binnen, doet moeite en heeft ervaring met het Midden-Oosten. In het boek zat humor. Het viel me alles mee want ik had een arrogante schrijver verwacht. Ik vond het boek vrij neutraal, niet een anti-Moslim of pro-Moslim verhaal..........maar bovenal vond ik het een verontrustend boek....bestaat er wel een Europese Islam?! Zijn wij nou naief als Nederlanders en politici.....moeten we bang zijn...hoe schatten we de waarschuwingen op waarde?!

Ik heb cafe mogadishu in een ruk uitgelezen. Je denkt dat je wel zo ongeveer alles weet over de islam in nederland maar dit boek laat zien dat er nog ontzettend veel te leren is. De stijl waarin de verhalen zijn opgeschreven is gemakkelijk en luchtig. Maar toch heeft het geheel intellectuele diepgang. Ik kan cafe mogadishu aanraden aan iedereen die geinteresseerd is in wat er in dat andere nederland speelt.

Ik deel de mening van Jkkr en JpvR; Van Lanschot's essays lezen weliswaar lekker weg maar zijn elitair van toon en generaliseren hier en daar. Daardoor wordt een vertekend beeld neergezet. Ik had er na de lovende recensies meer van verwacht.

Eigenlijk weet je het al op voorhand: een elitaire diplomaat die gaat schrijven over de zelfkant van onze maatschappij. Dat wordt een oppervlakkig verhaal en politiek correct tot op het bot. Mede naar aanleiding van wat enthousiaste recensies hier toch een poging gedaan. Maar van Lanschot (alleen de achternaam al :-)) schrijft het grappig genoeg zelf al: als hij het daadwerkelijke Café Mogadishu bezoekt komt hij niet verder dan de voorkamer. Verder naar achteren - waar het echte allochtone leven begint - kan, wil en durft hij niet. En daar blijft dit boek dus hangen: vlees noch vis op Volkskrant niveau.

Tamelijk vooringenomen en een tikkeltje zelfingenomen reist van Lanschot door "het andere Nederland". Omdat hij goed kan schrijven is het geen straf om zijn boek te lezen, maar het is jammer dat hij niet onbevangen op avontuur gaat. In het begin relativeren zijn eigen beschrijvingen soms zijn bevooroordeeldheid. Zo maakt hij zich druk over een gebedskleed dat niet precies op Mekka gericht zou zijn. Dat mag helemaal niet volgens de islamitische regels! Maar als hij dat bespreekt met de betreffende moslims, halen die daar hun schouders over op. Wie is hier nu rigide?
Helaas verdwijnt die zelfrelativering in de loop van het boek. Alwéér zo'n starre moslim, denk je op een gegeven moment, alwéér een verhaal waaruit blijkt dat het met de integratie niet goed gaat, alwéér obscure citaten van een of andere website. Het zijn natuurlijk niet meer dan impressies, maar van Lanschot trekt er wel algemene conclusies uit (over integratie, over naïeve politici etc.). Dit soort selectieve, niet op echt onderzoek gebaseerde, geschriften zijn er al zo veel. Je zou ook een boek kunnen schrijven over "het ene Nederland" en je beperken tot Urk, Staphorst en wat citaten van christelijke en rechts-extremistische sites. Iedereen zou dan terecht zeggen dat er een erg gekleurd beeld wordt gegeven en dat het boek niets toevoegt. Dat is met dit boek helaas ook het geval.