Circe

Na haar eerste roman Het lied van Achilles komt de Amerikaanse auteur Madeline Miller nu met wederom een bijzonder verhaal dat veel indruk maakt.

Voor haar nieuwe roman Circe haalde ze veel inspiratie uit de Odyssee van Homerus. Dit zijn eeuwenoude teksten die Homerus waarschijnlijk al rond 800 voor Christus schreef. In deze teksten draait het voornamelijk om de Griekse koning Odysseus. Madeline Miller heeft dit oorspronkelijke verhaal op pakkende wijze weten te verwerken in een fascinerende roman. Circe is een adembenemend mooi verhaal geworden vol mysterie, magie, goden en monsters. Als lezer volg je het oneindige leven van Circe, zij is een van de vele dochters van de god Helios. Hij is de god van de zon. Circe valt een beetje uit de toon in de wereld van de goden, ze wordt gepest en vernederd en uiteindelijk door Zeus verbannen naar het eiland Aiaia.
Op het eiland ontdekt ze wie ze werkelijk is, ze ontwikkelt een voorliefde voor de natuur en dan met name voor bloemen en kruiden. Ze leert haar eigen brouwsels te maken en merkt dat ze met haar sterke wilskracht en wat magie een hoop kan bereiken. Na een zeer lange periode vol eenzame momenten, confrontaties, minnaars, wreedheid en belangrijke levenslessen komt ze oog in oog te staan met Odysseus en een nieuw hoofdstuk in haar leven begint.

Circe is een uitzonderlijk mooie roman, zonder twijfel een aanrader voor iedereen die belangstelling heeft voor de Griekse mythologie. Maar ook al zou je daar helemaal niets mee hebben dan nog zou je dit boek zeker een paar uur van je tijd moeten gunnen.

Madeline Miller heeft met Circe een fijn boek geschreven dat veel lezers aan zal spreken. Ze schrijft heel gedetailleerd, beeldend en zo nu en dan zelfs poëtisch. Ze gebruikt geen onnodige moeilijke woorden, maar schrijft juist duidelijk, helder en met kort maar krachtige zinnen. Het enige nadeel dat ik kan bedenken is de grote hoeveelheid aan namen die voorbijkomt in het boek. Gelukkig staat er achterin het boek een namenlijst met uitleg over de diverse personages, zodat je altijd even terug kunt lezen over wie het nu werkelijk gaat. Circe is een verhaal met ijzersterke personages, vooral Circe zelf, Odysseus en zijn zoon komen als het ware tot leven.
Het boek intrigeert, is vermakelijk, zelfs leerzaam en laat je niet snel meer los. Inhoudelijk omvat het boek te veel om in een recensie te vermelden en het zou ook zonde zijn om alles direct te verklappen. Het hierboven beschreven gedeelte is dan ook nog maar een stukje van het eigenlijke verhaal. Het is in ieder geval een prachtig verwoord geheel geworden dat bijna werkelijk aanvoelt, klassiek maar tegelijkertijd ook heel modern. Een verhaal met een ietwat feministische insteek: over voor jezelf opkomen, jezelf ontdekken, je eigen weg vinden, wilskracht, familieperikelen, wraak en de liefde. Maar ook een indrukwekkende vertelling over een al eeuwenoude mythologie die je meeneemt naar een oud fabelachtig Griekenland, een tijd waarin arrogante oppermachtige goden de dienst uitmaakten, mensen heel nietig waren en hekserij en magie tot bloei kwamen.

Tussen alle thrillers en romans door is dit boek een welkome verademing. Wat prachtig geschreven en knap gedaan, dat je zo een stuk geschiedenis vol met mythologische figuren zoveel menselijkheid mee kunt geven te geven. Ondanks de zeer goede vertaling is het boek in het Engels op zijn best, de dichterlijke zinnen, die nergens overdreven zijn, komen dan beter naar voren.
Door de toegankelijkheid is het boek voor iedereen leesbaar, het is een roman met achterin een zeer duidelijke namenlijst van de goden, stervelingen en monsters waardoor het ook erg overzichtelijk blijft.

Het eerste boek van deze schrijfster, 'Een 'lied voor Achilles' is bekroond met de 'Orange Prize' Deze is bijna nog indrukwekkender. Het is een oud verhaal gegoten in een nieuw jasje, niet gemoderniseerd maar wel sprankelend en betoverend verteld. Het verhaal is ook zeer actueel en laat zien dat de geschiedenis op vele manieren her te beleven is en de wijsheid van toen bruikbaar is in net leven van nu. Niet geliefd te zijn door afwijkend gedrag en je toch je eigen plek te kunnen creëren is voor iedereen wel herkenbaar.
Toch mist er hier en daar een bepaalde uitleg voor de keuze die de hoofdpersoon Circe maakt en geeft Miller soms een eigen draai aan het verhaal waardoor de historische feiten niet helemaal kloppen maar dat doet geen afbreuk aan het verhaal en het is aan de lezer zelf om zich eventueel verder te verdiepen in deze geschiedenis. De groei die Circe doormaakt en de vorming van haar karakter worden goed weergegeven. Dat geldt overigens voor alle figuren in het verhaal. Ze zijn allemaal geloofwaardig en de emoties zijn voelbaar. Het boek heeft verrassend weinig dialogen maar wordt nergens saai en blijft boeien tot de laatste bladzijde. Het is te hopen dat Madeline Miller zich zeer binnenkort opnieuw gaat verdiepen in de Godenwereld.

Ik moest wel even inkomen bij dit verhaal vol mythische goden en wezens en dus vol namen – gelukkig staat er een namenlijst achterin! – en was even bang dat het me toch te traag en te vaag (ingewikkeld) zou gaan zijn…
Maar gelukkig begon Circe me na 50 pagina’s toch echt in haar ban te krijgen! Ik begon heel erg met haar mee te leven; ze wordt zo oneerlijk en wreed bejegend! En zij is juist de meest menselijke in die godenwereld, dus herken je het meest in haar. Ik heb haar wel echt in mijn hart gesloten tijdens het lezen!
En de oude wereld waarin Circe leeft komt ook helemaal tot leven in dit boek. Een wereld vol goden en mensen, goed en slecht en de keuzes die daartussen gemaakt moeten worden steeds weer…

Wat een magisch mooie vertelling is Circe! Het voerde me helemaal mee de klassieke oudheid en die godenwereld in en wist me zelfs te ontroeren. Leuk om oude bekenden waar ik vroeger al over las in jeugdboeken hier weer tegen te komen (Minotaurus, Ariadne, Medea…). Door dit boek krijg ik helemaal zin om me wat meer in die mythologie te verdiepen! En dan lees ik graag verhalen die net zo toegankelijk en betoverend zijn als deze.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Dit boek is voor de liefhebber van mythologische verhalen zwaar verslavend, de toverkracht blijft werkzaam tot na het sluiten van het boek. De uitvoering van het boek is subliem, een mooie, gebonden uitgave met een omslag om 'U' tegen te zeggen! Deze net vertaalde roman van Madeline Miller vertelt het verhaal van Circe, inderdaad, zij die Odysseus een tijd in huis had toen hij op weg was naar Ithaca. Zij was zo slecht nog niet, haar behoefte aan gezelschap is bijna menselijk.
Circe beschrijft de vrouwelijke kant. Vanuit haar perspectief lezen we hoe het is om geboren te worden als nimf, niet geliefd te zijn vanwege afwijkend gedrag en hoe het is je staande te houden wanneer je verbannen wordt naar een eiland omdat je je machtige vader – Helios – teleurgesteld hebt.

Er zijn twee machtige heersende krachten, dat zijn de Titanen en de Olympiërs. De laatsten wonen als overwinnaars op de Olympus, maar kunnen tegelijkertijd niet helemaal zonder de Titanen. Al deze goden moeten behalve hun macht behouden ook zorgen dat het vrede blijft. Deze voortdurende strijd – gecompliceerd door de aanwezigheid van stervelingen – houdt de gemoederen flink bezig en het zijn juist die conflicten die bepalend zijn in het wel of niet begunstigd worden door de goden.

Toverkracht wordt haar wapen om zich staande te houden onder de meest huiveringwekkende omstandigheden. Als een natuurvrouw zwerft ze door de mooiste landschappen om haar kennis van planten, bomen en wortels te vergroten. Ze weet dat het brouwen van de juiste drankjes en zalfjes jarenlange oefening vergt. De sterke Circe bewandelt haar eigen weg, als een feministe avant la lettre bevecht ze haar onafhankelijkheid. Hierbij ondervindt ze natuurlijk regelmatig tegenwerking van goden die haar hun ijzeren wetten trachten op te leggen.
Door het lezen van dit boek is mijn beeld van de ‘held’ Odysseus  behoorlijk veranderd. Circe vergelijkt haar eigen handelen met dat van Odysseus. In De Odyssee van Homerus staat niets over nageslacht van Odysseus en Circe, hoe groot is dan de verrassing om deze overleveringen als verhaal en welkome toevoeging tegen te komen in het boek van Miller.

Dit boek is een absolute aanrader voor iedereen die van Griekse mythologie houdt. Maar ook voor lezers die wat minder kennis hebben van de Griekse helden. Juist in de romanvorm komen de personages tot leven, er is bijna geen betere manier om kennis te maken met hen. Niets menselijks is hen vreemd: eerzucht, hoogmoed, jaloezie, wraak en liefde.
Om het allemaal nog wat te verduidelijken staat achterin het boek een namenlijst, overzichtelijk verdeeld in goden, stervelingen en monsters.
Lees dit boek en laat je vervoeren door Circe!

Geschreven bij Circe

Wat een heerlijk boek was Circe!
Sommige boeken over de Griekse mythologie zijn nogal lastig, maar met deze is dat totaal niet het geval.
In tegendeek zelfs, Circe las naar mijn mening lekker weg, en bleef elke pagina boeiend.
Zodra je het boek openslaat zit je er direct in en is het moeilijk om hem nog weg te leggen.
Wat ik erg mooi vond aan Circe is dat je vanuit een karakter leest dat anders is. Circe wordt geboren als Nimf en is niet erg geliefd bij haar familie en de Olympiemërs vanwege haar afwijkende gedrag.
Ondanks dat Circe wordt verbannen naar een verlaten eiland gebeurt er genoeg waardoor het niet verveeld.
Circe zelf vind ik een prachtig personage en lezen hoe zij alles beleefde was ontzettend interessant.
Buiten dat het verhaal boeiend was vond ik het ook nog eens leerzaam! Achter in het boek staat onder andere een namenlijst met alle personages die erin voorkomen, en in het gevak van de goden, waar ze de god van zijn.
Ook wil ik ook even zeggen dat de cover weer prachtig is! Elk kleine detail past precies bij het verhaal!
Alle fans van Griekse mythologie opgepast, want deze wil je lezen!
Hij is absoluut de hype waard!

Miller heeft op een levensechte manier het verhaal van Circe neergezet. Ze is bekend uit de verhalen van Odysseus (de Odyssee van Homerus), maar nu wordt het verhaal vanuit haar kant vertelt. Tegelijkertijd weet Miller ook een (in mijn ogen) groot deel van de rest van de Griekse mythologie te vertellen: de minotaurus, hermes, Athena, Apollo, Helios, Helene, ze komen allemaal langs. Mooie verhalen, vanuit het oogpunt van een vrouw vertelt.

Het boek leest heel makkelijk weg en de binnenkant van de kaft is prachtig geïllustreerd. Het knappe is ook dat je nauwelijks iets van mythologie hoeft te weten om het boek te lezen en mooi te vinden. Ik ben ook groot voorstander van het uit vrouwelijk perspectief (her)vertellen van oude verhalen, zoals bijvoorbeeld ook Marianne Frederiksson dat doet. Ik moet haar eerste boek Een lied voor Achilles ook maar eens op gaan zoeken.

“ ‘Al die levens. Ik heb dat schepsel helpen maken en nu kan ik het niet ongedaan maken. ~ ‘Hoe verdraag jij dat?’ vroeg Daedalus. ~ De woorden van Prometheus, die zo diep zaten als wortels, hadden al die tijd in me liggen wachten. ‘We verdragen het zo goed als maar in ons vermogen ligt,’ zei ik.”
“ ‘We zijn niet ons bloed,’ antwoordde hij. ‘Dat heeft een heks me eens verteld.’ ”
“We zouden genoegen scheppen in het simpele herstellen van de wereld.”

Prachtig verteld verhaal beschreven door de betrekkelijk jonge auteur Madeline Miller (1978). Ik verbaas me voor de tweede maal over haar vertelkracht, professionaliteit en wijsheid. Madeline Miller is een ware diva maar dan als schrijfster, want zij bezingt als een bard haar perspectief op mythologische figuren. Circe is de heks uit de Odyssee van Homerus. Zo heb ik voor Grieks deze odyssee moeten vertalen met als eerste zin: “Bezing mij, oh Muze, de vindingrijke man die zeer veel rondzwierf, nadat hij de heilige stede van Troje verwoest had.” De odyssee gaat over een van de eerste heldenreizen van de mens. Odysseus bezet de hoofdrol en ergens in dit epos komt hij de heks Circe tegen met wie hij een innige liefdesrelatie ervaart. Hij en zijn manschappen herstellen daar van geleden schade. Na geruime tijd gaan ze weer verder op hun terugreis naar Ithaca. Koningin Penelope, de vrouw van Odysseus, verdedigt samen met hun zoon Telemachus in de jaren van zijn afwezigheid huis en haard tegen de opdringerigheid van ‘vrijers’.

De Circe in dit boek vertelt het ware verhaal omtrent de held Odysseus en houdt de goden en de sterfelijken de spiegel voor van hun ware gezicht. Ze leert door schade en schande dat ze heel geschikt is om metamorfoses teweeg te brengen. Ze blijkt een farmika te zijn, net als haar broers en zus, en verfijnt haar vermogen met wilskracht en hard werken. Als dit het verhaal De tovenaar van Oz was, dan was Circe zowel de goede heks als de sterveling Dorothy op haar ontwikkelingsweg. Het is de godin met de menselijke stem, die de mythologisch heldenreis van de vrouw voltooit. Ik ben Madeline Miller dankbaar, dat ze de oude mythologische verhalen, gebundeld in dit boek, teruggegeven heeft aan deze liefdevolle godin Circe: Hoedster van de aarde. Het hele mythologische plaatje staat mij nu nog duidelijker voor ogen.

Ik weet niet welk boek ik beter vond?! Een lied voor Achilles, of Circe. Ze zijn mij even lief, maar dit laatste verhaal over Circe staat mij persoonlijk als vrouw wel heel erg na. Je moet natuurlijk wel van mythologie houden om de waarde te kunnen appreciëren.

Circe trekt meteen de aandacht door haar prachtige glanzende stofomslag. Het schittert de lezer als het ware tegemoet, net zoals de zon. Daar leren we Circe kennen, namelijk in het huis van Helios, de god van de zon. Hier wordt Circe geboren en start haar levensverhaal. Madeline Miller neemt de lezer vervolgens mee door het leven van Circe en de zoektocht naar haar identiteit.

Madeline Miller is een Amerikaanse auteur. Zij heeft Latijn en Oudgrieks gestudeerd, wat goed van pas komt in dit boek. Miller is met name bekend van de roman Een lied voor Achilles, waarvoor ze de Orange Prize heeft ontvangen. Circe stond op de Shortlist voor The Women’s Prize voor fictie in 2019.

In het begin werd ik meteen meegenomen in dit verhaal. Circe werd goed beschreven en daarnaast heeft Miller ervoor gekozen om Circe in de ik-persoon te laten spreken, waardoor ik mij goed kon inleven. Daarnaast heb je al snel met Circe te doen, want ze is eigenlijk het zielige zusje dat door iedereen gepest wordt. Wanneer Circe wordt verbannen naar het eiland Aiaia gaat ze op zoek naar zichzelf. Ze wordt nog meer onafhankelijk dan ze al was en neemt het op tegen de mannen die misbruik van haar proberen te maken. Hierdoor krijgt het verhaal een feministisch tintje.

Toch wist Miller mijn aandacht niet door het hele verhaal vast te houden. Ik moest goed de tijd nemen voor dit boek, want ik kon het niet makkelijk weglezen. Ik had daarbij moeite met de informatiedichtheid. Het was daarom fijn om elke keer een deel te lezen.

De schrijfstijl van Miller is heel toegankelijk. Het verhaal wordt als een roman verteld, waardoor het een brede doelgroep kan aanspreken. Toch vond ik dit soms lastig, omdat de mythe hierdoor sterk geromantiseerd werd. Daarentegen is dit wel de manier om de oudheid nieuw leven in te blazen en om een boeiende hervertelling te schrijven. Het verhaal voelde daarom aan als een mix van een roman, een sprookje en mythologie.

Concluderend vond ik het een mooi verhaal, waarbij het interessant was om meer te weten te komen over Circe in deze geromantiseerde vorm. Ondanks dat dit verhaal mij niet compleet wist mee te nemen, heb ik zeker van Circe genoten.

Geschreven bij Circe

Dit is zo origineel en vooral zo prachtig geschreven, dat je sommige zinnen wel 3 keer wilt overlezen om nogmaals van te genieten en bovendien leest het als de spreekwoordelijke trein, wat niet vanzelfsprekend is voor mythologische kost. Een nog grotere aanrader dan haar eersteling 'Lied voor Achilles' en dat was al zo mooi. Ik vrees alleen dat we nu weer 7 jaar moeten wachten op haar derde boek.

Geschreven bij Circe

Supergoed geschreven, leest heel prettig.
Voor mij was het om te lezen net zo verslavend als het kijken naar een goeie n'flix serie ♥️