Cockleberry Bay 2 - Ik zie je in Cockleberry Bay

Lees mijn volledige recensie op www.bookaddict.nl

Heel eerlijk had ik verwacht dat het tweede deel iets minder zou gaan over Rosa en Josh, maar dat Nicola een ander personage (bijvoorbeeld Titch) wat meer naar voren zou halen.

Nu dit boek volledig ging over Rosa en haar dramatische verleden, hou ik mijn hart een klein beetje vast voor het laatste boek in deze serie.

Ik ben niet zo enthousiast over dit tweede boek, ondanks dat het weg las als een speer. Het was gewoon teveel van alles. Het drama gehalte had minder gemogen. Het voelt nu alsof het verhaal zijn doel voorbij is geschoten.

Desalniettemin was het een leuk verhaal ter afwisseling.

Het boek is zeker een aardig vervolg op het eerste boek.

Ik zie je in Cockleberry Bay is het tweede deel in de Cockleberry Bay-serie. Natuurlijk komen hoofdpersoon Rosa en haar schattige teckel Hot weer terug, maar ook haar nieuwe echtgenoot, haar vrienden en haar moeder. Rosa heeft nu echt alles wat haar hartje ooit begeerde, een eigen winkel in een gezellig plaatsje, lieve vrienden, een moeder en een geweldige echtgenoot, maar het leven in Cockleberry Bay is nooit bepaald rustig. Rosa heeft redenen om te geloven dat haar man een affaire heeft en gaat daar bijna aan onderdoor. Het is hoog tijd om zichzelf bij elkaar te rapen en minder afhankelijk te worden van een man en vooral om zich niet te laten meeslepen door angst en jaloezie. '

Net als het eerste boek heeft ook Ik zie je in Cockleberry Bay een vrolijke en zomers aandoende cover en net als bij het eerste deel speelt het boek zich voornamelijk in de winter af. Ik vraag me echt af waarom er voor deze covers gekozen is. De Engelse covers zijn getekend en misschien een beetje eenvoudig, maar toch past die sfeer beter bij de boeken dan de covers van de Nederlandse vertaling.

Je kunt dit boek lezen zonder het eerste deel te hebben gelezen, want Nicola May geeft verspreid over het eerste deel van het boek een vrij uitgebreide samenvatting van Het winkeltje in Cockleberry Bay. Nicola doet dit door terugblikken te verweven in het nieuwe verhaal. Fijn voor lezers die hier instappen, maar voor iemand die het andere boek net heeft dichtgeslagen is het wel erg veel herhaling. Toch hoef je niet lang op nieuwe gebeurtenissen te wachten. Vanaf de proloog wordt je direct middenin het nieuwe verhaal gezet (de proloog begint met een bevalling) en vanaf dat moment volgen de gebeurtenissen zich, net als in deel één razendsnel op.

Het taalgebruik is eenvoudig; het boek is gemakkelijk te lezen, maar mist originaliteit. Dit komt bijvoorbeeld duidelijk naar voren in de zich steeds herhalende omschrijvingen van personages: 'de knappe blondine', 'de knappe Italiaan'. Sowieso vond ik de nadruk op uiterlijke kenmerken storend in dit boek.

'Ik dacht al dat ik die prachtige kleine billen herkende'

'Normaal gesproken viel ze nooit op mannen die kleiner dan één meter tachtig waren, ....'

'En ondanks zijn lengte had hij een heel rustige uitstraling.'

Verder zijn ook de dialogen opgebouwd uit veelal zeer korte zinnen en dat voelde onnatuurlijk.

Zoals boven al aangegeven volgen de gebeurtenissen elkaar snel op. Zwangerschappen, bevallingen, vreemdgaan, ziektes, nieuwe liefdes, wraak, alles komt er langs. Helaas is de hoeveelheid drama zo groot dat er niet echt lang bij de gebeurtenissen kan worden stilgestaan. Voor mij voelde veel van de ervaringen van Rosa en haar vrienden als aangestipt, maar niet af. Nergens werd er echt ingegaan op de gebeurtenissen en de emoties die daarbij gepaard gaan. Er gebeurt iets en in de volgende alinea springen we weer over naar iets nieuws. Juist omdat in dit verhaal Rosa een enorme persoonlijke groei daarmaakt, vind ik het jammer dat dit niet diepgaander wordt beschreven. De levenslessen die ze leert zijn mooi en kunnen veel mensen inspireren. Ik had graag gezien dat dit meer aandacht had gekregen.

Voor mij was Ik zie je in Cockleberry Bay een boek zonder gevoel en emotie, maar met een hoop drama. Een boek dat vooral vertelt, maar niet laat zien en voelen. De schrijfster wil zoveel uitleggen over de gebeurtenissen dat ze zelfs vanuit het perspectief van de hond een deel van het verhaal vertelt. Ik wil een boek waarbij ik uit de omschrijvingen kan concluderen welke emoties er spelen, waarbij ik zelf mag nadenken over hoe de gebeurtenissen in elkaar grijpen en geen verhaal waarin de schrijver mij dit allemaal aandraagt.

Dit is deel 2 van de serie, maar je kunt ze ook apart lezen. Net zo mooi als deel 1, er is genoeg te beleven in dit dorp aan de kust

De eerste 100 pagina’s van Ik zie je in Cockleberry Bay zijn een beetje saai. Er gebeurt niet zo heel veel en Nicola May herhaalt alles uit Het winkeltje in Cockleberry Bay. Natuurlijk erg handig als je het eerste deel niet hebt gelezen en hierdoor kan je Ik zie je in Cockleberry Bay in principe ook prima los lezen. Na de 100 pagina's begint het genieten weer volop. Rosa maakt een ontzettend grote karakterontwikkeling door en er is weer sprake van heel veel drama! Hierdoor komt het einde van Ik zie je in Cockleberry Bay weer veel te snel. Is het vervolg er al?

De hele recensie lees je hier: http://www.magicofbooks.nl/recensies/recensie-ik-zie-je-in-cockleberry-bay-nicola-may/

Verassend,afwisseld,mooi verhaal over Rosa en haar hond Hot,spannend,top.

Super leuk 2e deel van de Cockleberry Bay serie. Ik kijk nu al uit naar deel 3.

Ik zie je in Cockleberry Bay is het tweede deel van de populaire feelgood serie over het fictieve Britse kustdorpje Cockleberry Bay en haar inwoners. Na het lezen van het eerste boek “Het winkelje in Cockleberry Bay”, was ik natuurlijk razend benieuwd naar hoe het allemaal verder zou gaan en ik ben dan ook zo snel als ik kon opnieuw Cockleberry Bay ingestapt om te kunnen zien hoe het iedereen vergaat.

“De zieligste op de wereld is hij die zijn dromen inlevert voor zilver en goud.”-blz.20-

Rosa heeft het helemaal voor elkaar in het prachtige kustdorpje. Ze runt met veel plezier haar winkeltje “The Corner Shop” waar ze producten voor de huisdieren in het dorp verkoopt. Het loopt geweldig en ze voelt zich er helemaal thuis. Zij en haar teckel Hot vermaken zich prima. En natuurlijk heeft ze dan ook nog eens de liefde van haar leven van heel dichtbij leren kennen. Je zou denken dat ze haar geluk niet meer op kon en helemaal happy de peppy zou zijn. Echter gaat de liefde jammer genoeg niet altijd over rozengeur en maneschijn. Rosa kan nog zo gelukkig zijn met haar liefde, maar toch begint ze steeds meer en meer te vermoeden dat zijn intenties helemaal niet zo zuiver zijn als dat hij ze wil laten overkomen…ze vermoedt dat hij haar bedriegt en dit trekt ze absoluut niet. Ook al probeert hij haar keer op keer te zeggen dat er niets aan de hand is, toch vertrouwt Rosa er maar niets van. Als ze uiteindelijk zijn mail checkt en daar voor haar het ultieme bewijs van zijn ontrouw heeft gevonden en hem daarmee confronteert loopt het uit op een fikse ruzie. Maar is Rosa zelf ook wel zo trouw gebleven? Want dat is ook nog maar de vraag. Uiteindelijk lopen de gemoederen en de jaloezie zo hoog op dat hij besluit dat het beter is om elkaar een tijd niet te zien of te spreken…

“Toen ze zag dat haar fantastische man moederziel alleen en met schokkende schouders naar de zee liep, voelde ze een pijnlijke steek in haar hart.”-blz.150-

Rosa probeert zichzelf staande te houden en denkt in het begin dat het vast allemaal nog wel mee zal vallen. Maar hij houdt voet bij stuk, neemt de telefoon niet meer op, beantwoord haar voicemail en berichten niet. Rosa begint hem nu toch echt te missen, hoe zelfstandig ze ook kan zijn, zonder hem voelt ze zich verloren. Ze begint, mede door de hulp van haar vrienden, te beseffen dat er toch echt iets moet veranderen wil ze dat haar huwelijk nog te redden is. Maar daarvoor zal ze zelf heel veel offers moeten brengen, de drank laten staan is daar een van en haar verleden onder ogen komen en zich er niet meer door laten lijden ook. En tegelijkertijd ook nog de shop draaiende houden, haar klanten tevreden houden en met het leven dealen. Gaat dit Rosa allemaal lukken en gaat het lukken om weer samen te zijn met de liefde van haar leven? Een ding is zeker, makkelijk zal het pad niet zijn….maar het zou toch absoluut wel waard moeten zijn. Toch?!

“Wat denk jij soms toch een belachelijke dingen! Straks beweer je nog dat ik stiekem op vrouwen val.” -blz.173-

Wederom kreeg Nicola May het voor elkaar om me de wereld van Cockleberry mee in te nemen en me er geen moment te laten vervelen. Wat een rollercoaster was dit weer, een heerlijk feelgood verhaal met onwijs veel geweldige sarcastische humor en personages die zich nog dieper in je hart weten te verankeren. Dat het leven niet altijd makkelijk is en zal zijn, maar dat er voor bijna alles wel een oplossing te vinden is, laat dit verhaal perfect overkomen. Allerlei emoties en blokkades komen er wel voorbij, waar menig mens in zijn of haar leven wel voor komt te staan. En juist die dingen maken een verhaal als dit ook zo geloofwaardig. Het geeft je het gevoel dat je ze echt kent, het zouden je buren kunnen zijn. En wat wil je ze graag helpen om de juiste keuzes te maken, maar net als in het echte leven zal ook Rosa daar ( met wat hulp van haar intens lieve vrienden) toch echt zelf achter moeten komen.

Www.thebookdragonsnook.com

Ik zie je in Cockleberry Bay is het tweede deel in de Cockleberry reeks van Nicola May. Deze recensie kan spoilers bevatten over het eerste deel.

In het tweede deel van de Cockleberry Bay serie maakt Rosa weer van alles mee. De volledige cast, van Titch tot Lucas, is weer van de partij, maar ook Rosa’s kersverse man Josh speelt een belangrijke rol in het verhaal. Zo vermeent Rosa dat Josh een affaire begint met een vrouw in het dorp, en laat ze zich er flink door meeslepen. Ze moet nog een aantal lessen leren, voordat ze de beste versie van zichzelf is…

Hoewel we weer oude vertrouwde personen tegenkomen in het boek, worden er ook een aantal nieuwe personages geïntroduceerd. Zo komt Alec in het dorp wonen, die bevriend raakt met Josh, leren we de moeder van Rosa beter kennen en spelen baby’s een grote rol in het verhaal. De nieuwe personages zijn heerlijk, maar wel nét iets te ‘wijs’. Iedereen deelt zijn/haar indrukwekkende levensverhaal met Rosa waar zij een wijze les uit kan halen, en hoewel dit de karakters diepte geeft, maakt het ze ook wel ietwat ongeloofwaardig.

Op dat laatste wil ik nog even dieper ingaan, want ik vond Rosa in dit deel van de reeks geen fijn personage. Ze is wat kattig, drinkt veel alcohol, schiet snel uit haar slof en is ondankbaar. Dat maakt haar menselijk en hoewel ik dat niet erg vond ik het eerste deel, kon ik het in dit boek minder waarderen omdat iedereen, ondanks Rosa’s korte lontje, haar lijkt te willen helpen en haar geweldig vindt.

Ondanks de wat mindere punten van dit tweede deel, las het weer heerlijk weg. Je wilt gewoon in Cockleberry Bay wonen, zo heerlijk wordt de sfeer neergezet. De problemen die worden neergezet zijn ietwat overdreven, maar het maakt ook dat je het gevoel hebt naar een soapserie aan het kijken bent die een goede dosis humor bevat. Een aanrader voor de fervente feelgood-lezers.

Prachtboek

Geschreven bij Cockleberry Bay 2 - Ik zie je in Cockleberry Bay

Om mezelf te kwellen heb ik het vervolg ook gelezen, eigenlijk tegen beter weten in hopende dat het 2de deel wél goed zou zijn ! Helaas...het verhaal gaat op dezelfde manier door, onwaarschijnlijk en ongelofelijk saai , waarbij de zogenaamde interessante quotes nergens op slaan. De hoofdpersoon zou een sterk persoon moeten zijn maar jankt aan 1 stuk door...een flut romannetje dus.