Concept M roman

Door de ogen van Ava wordt op een spannende wijze een wereld geschetst die ver van de onze, maar toch weer dichtbij staat. Ben totaal geen fan van SF, maar dit boek is echt het lezen waard. De wereld wordt duidelijk en goed beschreven, zonder in futiliteiten te verzanden. Ik kan niet wachten op deel 2. Als er nog eens een goede SF-serie in Nederland zou moeten komen, laat dit dan het script zijn.

Ik wist echt niet wat ik me bij dit boek moest voorstellen, ik ving ergens op dat het een SF boek was, iets waar ik totaal niet van hou. Met enige terughoudendheid begon ik dan ook aan het boek.

Het hielp niet mee dat de fraaie folder over kleurloosheid die voorin het boek staat niet fijn te lezen is op de e-reader, hiervoor moest ik dus de pc opstarten en dit lezen via calibre. Toen ik deze folder eenmaal gelezen had en weer terug kon naar de e-reader was ik wel meteen geïntrigeerd. Een ziekte die kleurloosheid heet en steeds meer mensen die eraan lijden, een heel bijzonder gegeven. Ook iets waar je over na gaat denken vanwege de verkrijgbaarheid van de medicijnen.

In het boek volg je Hava, op haar weg naar het Radboud ziekenhuis in Nijmegen, haar rit daarnaartoe wordt onderbroken door flashbacks van haar leven tot dan toe en hoe het zover is gekomen met de steeds moeilijker verkrijgbare kleurstof, het medicijn voor de kleurlozen.

Het verhaal heeft me nadat ik de brochure had gelezen geboeid tot het einde, erg bijzonder verhaal wat zich vast en zeker leent voor een vervolg. Ik moet zeggen een erg goed debuut!

In 1955 wordt in Nederland de eerste kleurloze baby geboren. Aafke Romeijn ( 1986 ) laat ons met deze onbestaande ziekte kennismaking door een folder in het begin van het verhaal. Naast schrijfster ( studeerde Nederlandse Taal en Letterkunde in Utrecht )is Aafke ook nog muzikant ( studeerde compositie in Den Haag ): ze is de ongekroonde koningin van de Nederlandse electropop. Met haar album M ( 2019 )creëerde zij zelfs een soundtrack voor haar debuutroman Concept M ( 2018 ).
Kleurlozen onderscheiden zich van de andere mensen door een gebrek aan kleur in de ogen, grijze haar en nagels. Zij hebben een zwakke rug en hun longen functioneren niet optimaal. Er bestaat geen geneesmiddel, maar het medicijn Kleurstof kan de levensverwachting van een kleurloze op vijftig jaar brengen.
Hava, het hoofdpersonage, is een kleurloze. Tijdens een autorit naar het ziekenhuis maken we kennis met haar levensloop, haar ideeën en haar visie op haar ziekte en door regelmatige nieuwsberichten op de radio blijven we op de hoogte van de politieke toestand in Nederland. De kleurlozen vormen zo stilaan de meerderheid en het kostenplaatje voor de regering neemt astronomische afmetingen aan; belangenvermenging, o.a. met de farmaceutische industrie, en fraude brengen het land op de rand van de afgrond.
Nederland valt uiteen in twee groepen: enerzijds zij die tegen het voortbestaan van de kleurlozen zijn, anderzijds zij die op de barricades staan om hun levenskwaliteit te verbeteren. Marijke Gerritsen, de moeder van Hava, is een fanatieke aanhangster van de tweede groep, zeer tegen de zin van haar dochter.
“ Open je ogen toch. Kleurloosheid is de kanker die onze beschaving zal vernietigen. Het mag op geen enkel moment in stand gehouden worden. Het mag niet verzacht worden, niet gemaskeerd, er mogen geen eufemismen verzonnen worden om te camoufleren wat er gaande is. Ik ben kleurloos, dus ik kan het weten.”
Hava neemt een drastisch besluit en dat leidt dan weer tot een zeer verrassend slot. Een open slot, … ?

Concept M, een roman met een origineel concept neigt zeer sterk naar sciencefiction met een tastbare psychologische inslag.
“ Doe het enige juiste en zorg dat kleurloosheid stopt.”
Aafke Romeijn heeft haar huiswerk goed gemaakt. Haar journalistieke bezigheden hebben ongetwijfeld bijgedragen aan de geloofwaardigheid en de actuele inslag van haar verhaal. Ze neemt alleszins geen blad voor de mond wanneer ze thema’s behandelt zoals de rol van politieke gezagsdragers in een crisissituatie, de dominantie van de farmaceutische industrie, het uitvoeren van terroristische aanslagen en de persvrijheid ( of de opgelegde beperking daarvan ). Met de nodige achtergrondinformatie, in een duidelijke, vlotte en no-nonsens schrijfstijl weet zij te boeien. Haar mooie quotes geven blijk van een scherpe zin voor detail, al mag daar natuurlijk ook niet in overdreven worden.
“ De tafel in de keuken staat nog voller dan anders.: een plastic bak waar nog een oliebol in ligt, op een glazuurachtige laag poedersuiker en vet, asbakken, een paar lege glazen, enkele waar nog wat in zit, twee zakken chips, één naturel en één paprika, afstandsbedieningen, een sleutelbos.”
Goed doorgelichte personages zoals premier Stork en Marijke Gerritsen nemen duidelijke standpunten in en ondanks het dramatische gegeven stuit je als lezer vaak op humoristische passages met een zeer sterke neiging naar sarcasme.
“ Wat ga je nu nog kopen? Gordijntjes voor je kist?”
Het verhaal is een aaneenschakeling van verhelderende flashbacks, al dan niet chronologisch, de terugblik op een kleurloos leven door de ogen van een ervaringsdeskundige op weg naar het ziekenhuis.
De combinatie van een onuitgegeven politiek landschap met een onbestaande ziekte om enkele heikele thema’s aan te snijden in onze maatschappij is een geslaagde oefening geworden. Misschien is het wel het verhaal van ons allemaal. Wordt alles niet kleurlozer door gebrek aan initiatief en de laksheid om een statemant

Aafke Romijn heeft een fijne schrijfstijl waardoor ik vlot kon doorlezen. Hava is een sterk personage en ik voelde het hele boek door erg met haar mee. Aangezien ik nog met veel vragen zit hoop ik dat er een deel 2 komt.

Ik houd niet van dit type boek. Onrealistisch, onheilspellend en ongezellig.

Positief aan dit artikel vind ik: aardig verhaal
Wat me tegenviel: wat inconsistenties in het verhaal

Wat ik goed vind aan dit artikel: goede kwaliteit.

Verhaallijn is niet origineel.