Dagboek van een getuige geen

Geschreven bij Dagboek van een getuige

Na het boek Judas in twee dagen moeiteloos te hebben verslonden moest ik ook dit tweede boek van Astrid lezen. Dat is gelukt in 6 uur (inclusief een korte pauze vanwege een noodzakelijk eet-moment). Astrid neemt je in dit boek wederom op beeldende wijze mee in een deel van haar leven, dit keer van mei 2016 tot en met augustus 2017. Ze beschrijft kraakhelder dat Justitie op grove wijze nalatig is ten aanzien van de bescherming van getuigen zoals Astrid, Sonja en Sandra. Dit terwijl Justitie weet dat zij op een dodenlijst staan van de meest gevreesde psychopaat van Nederland: hun broer en ex Willem Holleeder.

Momenten van angst, verdriet, frustratie en boosheid worden goed neergezet zodat het makkelijk is de geschetste situaties te visualiseren en (voor zover mogelijk) te begrijpen. Wat opvalt is dat Astrid ook een kwetsbare en liefdevolle kant belicht van haarzelf en haar dierbaren. Allen worstelen met een zware last die maar weinig mensen zich kunnen voorstellen in het normale leven.

De vraag blijft nog steeds hoe het verder moet, want met of zonder veroordeling van Willem Holleeder, het leven van de familie is en blijft aan een zijden draad hangen. Hulp van Justitie is dan toch wel het minste wat ze als Nederlandse ingezetenen zouden mogen verwachten, zou je denken.

Met een flinke irritatiekriebel heb ik het boek in een ruk uitgelezen, spontaan wil je je deur voor Astrid openen, tot je ziet dat de overheid wakker wordt.
Die overheid wil ik één ding meegeven: wees zuinig op hen!

Zeker hebben de schrijfster en haar naasten veel meegemaakt en dit zal inderdaad ook verre van altijd begripvol zijn opgemerkt en opgepakt door justitie. Maar in het totaal van het boek, in contrast tot Judas, haak ik persoonlijk als lezer af na enkele hoodstukken. De slachtofferrol is reeel en het zich onbegrepen voelen en dat niemand zich kan voorstellen hoezeer je je leven kwijt bent. Maar de schrijfstijl en inhoud komen mij als lezer op den duur als meer van hetzelfde over. Vreselijke situatie, maar ik vind er geen verdieping omtrent in de loop van het boek. Ook wordt ik na Judas benieuwd naar de schaduwkanten van Sonja en Astrid als mens zelf en rol in geld dat Van Hout bv buit maakten. Zijn ze altijd 100% slachtoffer geweest en durft men ook open te zijn over gedrag wat ze zelf van zichzelf betreuren ook? Dat zou een en ander denk ik menselijker en voor lezer interessanter maken.

Judas in één ruk uitgelezen en dat is met dagboek van een getuige niet anders. Ondanks je meteen weer de schrijfstijl herkent wat zo prettig leest vond ik dit boek minder indringend en minder intens dan Judas (wat overigens prima is!). Dat maakt de tekortkomingen van justitie er zeker niet minder om. Koop het boek, steun Astrid, plan een avond vrij en lees over de insides van de niet standaard bestaande en geboden maar oh zo nodige bescherming voor getuigen zoals Astrid, Sonja en Sandra.

net als Judas een heerlijk boek om te lezen, zo ingrijpend en elke keer weer zo pakkend dat je alleen het boek bij noodzaak weg wil leggen.
serieus in 1 dag uitgelezen!

Dit boek is geschreven in een soort van dagboek vorm met terugblikken. Hierdoor lopen verhalen door elkaar. Naar mijn mening is dit niet storend. De machteloosheid die deze mensen moeten hebben gevoeld komt duidelijk naar boven. Astrid is open en eerlijk en maakt de dingen niet mooier dan dat ze zijn. Ook haar eigen 'tekortkomingen' beschrijft ze, en dat siert haar. Je voelt echt met ze mee en het laatste hoofdstuk heb ik gelezen met een brok in mijn keel. Bizar dat wij het boek weer wegleggen maar dat dit haar dagelijkse realiteit is. Ik hoop dat ze blijft schrijven.

Geschreven bij Dagboek van een getuige

Geeft vooral een inzicht in de manier van werken van justitie en politie. De grote moeilijkheden die Astrid, haar zuster en vriendin moesten overwinnen om uiteindelijk de crimineel, oplichter en tiran Willem Holleeder achter de tralies te krijgen. Maar het geeft ook inzicht in haar motivatie, haar doorzettingsvermogen en karakter, na een harde jeugd en een moeilijk leven. Mooi om als vervolg op Judas (haar 1e boek) te lezen.

Ik heb het boek in een paar dagen uitgelezen. Het is bizar om te lezen wat voor leven Astrid heeft. Ze heeft het zo opgeschreven dat je met haar mee gaat leven. Het is ongelooflijk hoe weinig bescherming ze krijgt. Verder leest het boek makkelijk weg en heeft het korte hoofdstukken. Het is prima te lezen zonder dat je Judas gelezen hebt al is het wel aan te raden om eerst Judas te lezen. Het zijn beide meeslepende boeken.

Mooi boek, maar vond deel 1 beter. Hij is ook veel dunner, maar zeker een aanrader. Was in 1 avond uit!

Dit boek leest lekker weg net als Judas. Vond het alleen met regelmaat wat langdradig worden en er zaten wat losse hoofdstukken in die ik een beetje doelloos vond overkomen. Het is dat ik vorige boek heb gelezen dat ik wilde weten hoe het verder ging, maar als losstaand boek vind ik het niet zo