Dagen van schaamte

Geschreven bij Dagen van schaamte

Schrijf dit met enkel kennis van de Belgische rusthuizen. Maar klop zeker niet met de toestanden hier! Dan is er ook nog het langdradige van het verhaal en het totale gebrek aan enige spanning. In een korte novelle was het misschien nog net gelukt.
Tegenvaller!

Pieter Elting, een geslaagd zakenman en pas gescheiden wegens het rijden van een scheve schaats, wordt op klaarlichte dag ontvoerd. Twee gebivakkeerde personen nemen hem mee naar zijn nieuwe leefruimte. Dag prachtige kostuums, dag mooi huis, dag perfect leven. Voortaan leeft hij in een saaie kamer, gebonden aan een bed. Losgeld wordt er niet gevraagd, uitleg over het grote waarom wordt er niet gegeven. Tijd om na te denken dus voor Pieter.
De cover van ‘Dagen van schaamte’ verklapt reeds een deel van het boek … het gebroken glas is representatief voor personages die zich gebroken voelen, zij het ieder op zijn eigen manier of voor andere redenen. Het boek geeft een blik op een huidig maatschappelijk probleem, iets dat je na het lezen toch wel even aan het denken zet.
‘Dagen van schaamte’ werd opgedeeld in 2 delen. In het eerste deel staat vooral de effectieve ontvoering van Pieter centraal. Het leest in het begin vlot weg, maar na een tijdje begint het toch allemaal een beetje langdradig te worden. Iets teveel herhalingen over de dagelijkse beslommeringen die het slachtoffer van deze daad moet ondergaan maken het soms moeilijk om verder te gaan met lezen. Het tweede deel, geschreven als dagboek, daarentegen leest opnieuw vlotter en geeft een klare, duidelijke blik op de beweegredenen van de daders. De waarheid is hard aldus ook de werkwijze van de daders.
Er is geen gevoel van spanning te vinden en de dagen die Pieter daar beleeft worden na een tijdje zowel even saai voor hem als voor de lezer. Laat je vooral niet verleiden door het genre thriller dat op de cover prijkt, maar bezie het meer als een self-reflection roman want dit boek geeft je toch wel stof tot nadenken.

Daar ik dit boek heb mogen "buzzen", nu al een recensie.
Dagen van Schaamte van Lieneke Dijkzeul verhaalt over de ontvoering van Pieter Elting. Het waarom is niet direct duidelijk, maar wordt gaandeweg het boek duidelijk.
Vanaf het begin van het boek is het Dijkzeul gelukt de in de lucht hangende spanning over te brengen op de lezer. Het boek begint met de omschrijving van een vrouw, wonende op de derde etage, die vanuit haar raam een haar enigszins bekende man buiten ziet lopen. Waar ze deze man van kent en of dat daadwerkelijk het geval is, weet ze eigenlijk niet. Ook weet ze niet meer waar de krant ligt en of ze die al uit heeft. Uit de omschrijving van de vrouw spreekt een zekere eenzaamheid.
Dijkzeul weet met dit hoofdstuk al deels de toon aan te geven van het boek. Ook al heb je als lezer op dat moment nog geen idee van welke richting het uit zal gaan.
De man die de vrouw zag lopen blijkt Pieter Elting te zijn. Elting is na een dag van werken onderweg naar zijn woning. Hij bewoont deze nu alleen, nu zijn vrouw Monica is vertrokken. Er wordt aangebeld bij de deur van de woning van Elting. Elting opent de voordeur. Vanaf dat moment verloopt zijn leven totaal anders dan hij ooit had kunnen voorzien. Twee onbekende mensen staan voor zijn deur. Dat is het laatste wat hij zich herinnert…
Dijkzeul weet de ontreddering, de paniek goed over te brengen op de lezer. Dit weet zij ook vast te houden . Als Elting op de plaats van bestemming is aangekomen waar hij zal worden vastgehouden, weet Dijkzeul de gemoedstoestand van Elting treffend te omschrijven: het zoeken naar ijkpunten, houvast in zijn nu overhoop gegooide bestaan. “hij was nooit moedeloos, had zichzelf optimisme aangeleerd…Niet nu. De vraag rijst op waarom hij is ontvoerd. “Ik heb nagedacht. Ik weet niet waaraan ik schuldig ben. Is het niet zinloos iemand te straffen als hij niet begrijpt waarvoor?’ zo vraagt hij aan zijn ontvoerders. Het antwoord wat hij hierop krijgt luidt: “U slaat stappen over. Er is zoiets als oorzaak en gevolg. Het gevolg ondervindt u nu. Wij vragen u over de oorzaak na te denken.”
Dijkzeul heeft met dit boek een actueel thema aangesneden. De bezuinigingen in de zorg, waardoor bewoners niet de zorg krijgen die zij zouden moeten krijgen om nog te kunnen spreken van een menswaardig bestaan. Er is te weinig personeel voor het aantal mensen, die zorg nodig hebben.
Dagen zonder schaamte heeft als ondertitel dat het een psychologische thriller zou zijn. Ondanks het feit dat er zeker een psychologisch spel gespeeld wordt, vond ik het geen thriller. Daarvoor ontbrak er te veel spanning. Om die reden heb ik het boek geen vier sterren, maar drie sterren toegekend. Het is zeker een boek wat ik aan zou raden om te lezen, mede door het actuele thema wat in dit boek een geheel eigen invulling heeft gekregen…

Pieter Elting, een succesvol zakenman, wordt op een dag ontvoerd. Zijn ontvoerders laten hem in het ongewisse over het waarom. Pieter krijgt tijdens zijn opsluiting een strikt schema opgelegd. Ontbijt op dit uur, lunch om dat uur en dan nog avondeten. In het begin verzet hij zich tegen het regime. Maar gaandeweg, mede door de vernederingen en ontberingen, verliest hij de moed. Naar het waarom van de ontvoering blijft het lang wachten. De schrijfster laat ons lang in het ongewisse. Naarmate het boek vordert begin je wel een idee te krijgen en bekijk je het helemaal anders. Je staat meer stil bij een onderwerp, dat mede door de vergrijzing van de bevolking en hoge werkdruk, brandend actueel is.
Het boek wordt gecategoriseerd onder de noemer 'psychologische triller' maar voor mij dekt dit de lading niet. Het was wel een spannend boek, vooral omdat we heel lang hebben moeten wachten op het waarom.
Qua schrijfstijl heeft de schrijfster mij wel overtuigd. Heldere zinnen en niet te lange hoofdstukken, maakten het boek aangenaam om te lezen.

Lieneke Dijkzeul staat bekend om haar thrillers met in de hoofdrol Paul Vegter. Deze keer heeft ze gekozen voor een stand-alone boek.

In dit boek speelt Pieter Elting de hoofdrol. Pieter is een zakenman van 49 jaar en na een affaire net gescheiden van Monica. Hij staat op het punt om een week vakantie te gaan vieren, maar wordt op de vooravond hiervan ontvoerd door twee mensen. Zij nemen hem mee in de auto naar een afgelegen boerderij. Daar sluiten ze hem op in een kleine kamer, waar hij de hele dag geboeid op bed moet liggen. Op vaste tijden krijgt hij zijn ontbijt, lunch en avondeten. Ook wordt hij af en toe gelucht. Van goede zorg is geen sprake; hij wordt continue vernederd door zijn ontvoerders. Het is Pieter onduidelijk waarom hij is ontvoerd. De ontvoerders willen hem niet zeggen wat hiervan de reden is en eisen ook geen losgeld. Het is de bedoeling dat Pieter hier zelf achter komt.

Tijdens het lezen wordt al snel duidelijk welk groot maatschappelijk probleem Lieneke aan de orde wil stellen. Pieter is directeur van een aantal zorginstellingen. Hij bemoeit zich niet met de zorg, maar wel met het beleid wat uitgevoerd moet worden. Na het lezen van het logboek wat bij hem in de kamer wordt achtergelaten, wordt Pieter al snel duidelijk waarom hij opgesloten zit en waarom hij zo wordt vernederd.

Lieneke heeft een vlotte en prettige schrijfstijl. Ze gebruikt korte en duidelijke zinnen. Het verhaal begint en eindigt vanuit het perspectief van een oude mevrouw. De tussenliggende hoofdstukken worden verteld vanuit het perspectief van Pieter en later vanuit Emma, één van de ontvoerders.

Het boek kan je niet echt een thriller noemen. Behalve de ontvoering ontbreken de spannende elementen. Toch is het een goed verhaal, wat zeker stof geeft tot nadenken!

Pieter Elting, een drukke zakenman, die eigenlijk alleen maar met zichzelf bezig is, wordt in zijn eigen huis ontvoert. Aanvankelijk is het niet duidelijk wat de reden van de ontvoering is, maar dit wordt in de loop van het verhaal steeds duidelijker. Het gaat niet om losgeld, maar heeft te maken met zijn werk.

Het verhaal bestaat eigenlijk uit twee delen. In het eerste deel wordt het verhaal, met name vanuit Pieter vertelt, hij denkt na over zichzelf, zijn leven, maar ook hoe hij kan ontsnappen uit de vernederende en mensonterende situatie waarin is hij beland. Het tweede deel van het verhaal wordt meer verteld vanuit het perspectief van een van de ontvoerders, Emmy. Hierdoor kom je steeds meer te weten over de reden van de ontvoering en de reden van de vernederingen die Pieter moet ondergaan. Zal hij tot inzicht komen?

Het boek heeft een prettige bladspiegel, is vlot geschreven, leest gemakkelijk en stelt op een bijzondere wijze een hedendaags en maatschappelijk probleem aan de kaak. Een boek wat stemt tot nadenken en wellicht kan helpen de discussie over de gezondheidszorg voor ouderen verder aan te scherpen.

Dagen van Schaamte gaat over Pieter, een zelfverzekerde zakenman en gescheiden, die thuis wordt overvallen en wordt ontvoerd.
Het waarom blijft vooralsnog een vraag. In een kamer wordt hij geboeid vastgehouden en vernederd tot op het bot. Hij krijgt een luier om en moet zijn behoefte hierin doen en deze luier wordt maar eens in de 24 uur verschoond. En zo vinden er nog veel meer van die vreselijke vernederingen plaats. Het gaat zelfs zó ver dat één van de twee ontvoerders, de broer John, ermee stopte. Er gaat van alles door Pieter heen, o.a. vragen waarom juist hij waarom behandelen ze hem op deze verschrikkelijke manier? Nadat Pieter verplicht wordt om het logboek te lezen van één van de ontvoerders, Emma, wordt duidelijk wat de beweegredenen zijn van de ontvoerders en vallen alle puzzelstukjes op zijn plaats.

Lieneke Dijkzeul heeft dit verhaal weer als vanouds prachtig beeldend geschreven waarbij ze meteen een belangrijk maatschappelijk probleem aan kaart. Doordat mijn vrouw ook in de verpleegzorg werkt, is het één en al bekendheid voor mij. Veelal, teveel administratieve handelingen, zijn de boosdoeners van het feit dat er tegenwoordig géén tijd meer is voor de patiënten. Als er niets veranderd, wordt met de toenemende vergrijzing, dit maatschappelijk probleem alleen maar nog groter. Door de brief van Hugo Borst aan Staatssecretaris van Rijn wordt er hopelijk binnenkort iets aan veranderd.
Met haar prachtige en ingetogen schrijfstijl heeft Lieneke mij weer weten te raken.

Lieneke Dijkzeul is er zeker in geslaagd om met dit verhaal te schrijven aandacht te vragen voor dit maatschappelijk probleem. Maar is ze er ook in geslaagd om het een thriller te laten zijn? Mijn antwoord hierop is helaas nee. Nogmaals het is een goed verhaal maar mag voor mijn de titel thriller niet dragen. Hiervoor mis ik de spanning in het verhaal en gebeurt er te weinig.

Van mij 3 sterren!
Met dank aan Hebbanbuzz

In Dagen van schaamte van Lieneke Dijkzeul maken we kennis met Pieter Elting, een man die het zo druk heeft gehad met zijn werk, dat zijn privéleven er duidelijk onder te lijden heeft gehad. Nadat hij ook nog een affaire met een andere vrouw heeft gehad, wordt hij door zijn vrouw verlaten. Hij drinkt vrij veel, is wat te dik en maakt op de lezer niet bepaald een erg sympathieke indruk.

Pieter wordt ontvoerd, dat gebeurt al helemaal aan het begin van het boek. Als lezer heb je, net als Pieter, aanvankelijk geen idee over het waarom van de ontvoering. Je leeft mee met zijn vragen en met alle ongemakken waar hij mee te maken krijgt. Zijn ontvoerders blijken geen losgeld te willen; hij moet alleen zelf achterhalen waarom hij ontvoerd is.

Vanaf dat moment kom je als lezer in een soort spagaat. Heeft Pieter zijn ontvoering dan verdiend? Wat heeft hij dan gedaan? En kun je als mens überhaupt iets gedaan hebben wat een dergelijke behandeling rechtvaardigt?
Anderzijds ontdek je als lezer gaandeweg het boek dat de situatie waarin Pieter zich bevindt ook wel bepaalde herkenningspunten heeft, waardoor je de reden van zijn ontvoering denkt te gaan begrijpen; het maatschappelijk probleem waaraan op de achterflap wordt gerefereerd. Die reden wordt nog duidelijker wanneer op ongeveer op tweederde van het boek het perspectief wisselt van Pieter naar dat van zijn ontvoerders.

Het boek is geschreven in een vlotte, sobere stijl die prettig leest. Je krijgt als lezer veel ruimte om dingen in te vullen, te combineren en te begrijpen. De combinatie van de thrillerelementen van de ontvoering met de beschrijving van de ontluisterende ervaringen die Pieter heeft, maken dit van boek een boeiend verhaal dat je, zeker in het begin, niet gemakkelijk weglegt. Wanneer je als lezer op een gegeven moment snapt hoe de vork in de steel zit, wordt het boek wel wat voorspelbaar. Bloedstollend spannend werd het daarom voor mij niet, maar het eind had ik toch niet helemaal zien aankomen.

Dagen van schaamte laat ons kennis maken met Pieter Elting een succesvolle zakenman welke uitkijkt naar een weekje vakantie. Echter komt er een kink in de kabel wanneer hij ontvoerd wordt. Waarom houden de twee ontvoerders hem vast in deze Spartaanse kamer? Waarom is hij aan het bed geketend, krijgt hij doorgekookt eten en moet hij zijn behoefte in een luier doen. Veel blijft bij Pieter onduidelijk, de lezer heeft echter al snel in de gaten dat de problematiek in de zorg aan de kaak gesteld wordt. Een situatie waar Pieter zelf als hoge goedbetaalde functionaris aan meegewerkt heeft, hij is mede verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in het verpleeghuis Parkzicht. Zijn ontvoerders willen hem duidelijk laten voelen hoe het is om vernederd te worden en letterlijk en figuurlijk over te lopen van schaamte.

Dagen van schaamte van Lieneke Dijkzeul snijd wel een actueel onderwerp aan. Tijdens het lezen van het boek maakt de schrijfster een duidelijk standpunt en wordt precies duidelijk wat er allemaal mis is in de zorg. De lezer zal zich gaan afvragen of het nog wel verantwoord is om de zorg van onze ouderen over te laten aan derden…

Pieter Elting komt onder zware psychologische druk te staan echter ben ik van mening dat het boek de benaming psychologische thriller niet haalt, daarvoor was er te weinig spanning in het verhaal aanwezig. Het boek krijgt van mij 3 sterren.

In Dagen van Schaamte van Lieneke Dijkzeul wordt de zakenman Pieter Elting ontvoerd en opgesloten in de kofferbak van zijn eigen auto.
Daarna wordt hij naar een woning gebracht en in een lege kamer op een bed vastgebonden.
Hij heeft daar twee "verzorgers " , nou ja, echte verzorgers zijn het niet.
Ze vernederen hem en laten hem regelmatig aan zijn lot over . Hij krijgt slecht de hoognodige "zorg. "
Gemist zal hij niet worden, althans niet heel snel, omdat hij net een week vakantie gepland heeft.
Waarom hij ontvoerd is wordt hem niet verteld, daar moet hij volgens zijn ontvoerders maar zelf achter zien te komen.
Hij krijgt een luier om en is vervolgens geheel afhankelijk van deze twee mensen.

Terwijl hij op bed ligt, denk hij na over zijn leven en over wat de reden zou kunnen zijn van zijn ontvoering.
Na verloop van tijd komt hij daarachter en dan wordt hem alles wel duidelijk.

Lieneke Dijkzeul heeft dit actuele en maatschappelijke thema heel goed beschreven en uitgewerkt.
Mooie zinnen, zoals de lezers van haar boeken van haar gewend zijn.
Mooie beschrijvingen van vooral het proces waar Pieter Elting doorheen gaat.
Dagen van Schaamte, een titel die de lading volkomen dekt.
Ofschoon het hoe en wat al snel duidelijk wordt, is het proces van de diverse betrokken personen heel goed beschreven.
Een echte thriller is het boek niet, meer een spannende roman.
Toch heb ik persoonlijk een voorkeur voor de boeken van Lieneke Dijkzeul met Paul Vegter in een hoofdrol.
Misschien in een volgend boek?