Dans dans dans

Geschreven bij Dans dans dans

Tsja, wat valt er te vertellen over Haruki Murakami of zijn boeken for that matter? Ik vind het bijzonder moeilijk om iets zinnigs over zijn boeken te zeggen. Hij is bijzonder, zijn personages zijn bijzonder en er gebeurt nooit iets waarvan je zegt: 'Ja dat zat er aan te komen.'
Daar komt bij dat Murakami een prachtige manier van schrijven heeft. Dromerig, fantastisch, surrealistisch. En bedenk je dan dat een aantal van zijn boeken van twintig jaar terug zijn..
Ik vind het (jawel!) bijzonder.

Dans, dans, dans is een soort-van-vervolg op het Schaap-boek, het is wel los te lezen maar ik raad het niet aan. Lees eerst het Schaap-boek en dan het Dans-boek, dan begrijp je in ieder geval een beetje waarom hij zo'n bijzondere band heeft met het Dolfijnenhotel. En het meisje met de mooie oren. En, zo voort.

Geschreven bij Dans dans dans

Jonge meisjes die sigaretten roken, hoofdpersonen zonder voornaam, dromen, verdwijningen, toeval... Het komt allemaal weer aan de orde in dit boek van Murakami. Voor wie al eerder werk van hem gelezen heeft zullen deze 'vaste' herkenningspunten geenszins afdoen aan het leesplezier, voor wie nog nooit iets van deze briljante woordcomponist gelezen heeft is dit een ideaal boek om mee te beginnen. Het verhaal draait om de zoektocht naar een verloren vriendin en vooral om toeval, toeval en nog eens toeval. Murakami's boeken zijn als een symfonie met steeds terugkerende thema's die nooit gaan vervelen.

Geschreven bij Dans dans dans

Het logische vervolg op De Jacht op het verloren Schaap. Voor liefhebbers van de Murakami-stijl wederom een buitenkansje. Murakami weet je met zijn hoofdpersonen te bedwelmen en laat droom en werkelijkheid moeiteloos en zonder dat je je daaraan ergert, in elkaar overlopen. Dans dans dans speelt zich af in het Dolfijnenhotel en in Tokyo. De hoofdpersoon ontmoet verschillende mensen die allen leven in een hyperkapitalistische maatschappij, maar waarin blijkt dat eerlijkheid en oprechtheid het winnen van financieel belang. De ogenschijnlijk geslaagde mensen blijken in zijn boek behebt te zijn met tal van problemen. Murakami neemt je mee door de straten van Japan en zorgt ervoor dat je er zelf ook wel eens naar toe zou willen.

Dit vervolg op 'De Jacht op het Verloren Schaap' is misschien niet Murakami's meest populaire werk, maar wel zijn beste. In zijn opzet is het een typische Murakami, waarin een doodgewone man buitengewone dingen meemaakt en vreemde mensen ontmoet. Hoe de schrijver er dan toch altijd weer in slaagt om zijn bijzondere droomwerelden geloofwaardig neer te zetten, is mij een raadsel. Ook de personages zijn dit keer ontzettend sterk. De jonge, cynische Yuki houdt de dromerige hoofdpersoon met beide benen op de grond en voor Gotanda blijf je sympathie voelen, zelfs als hij dit niet verdient. Het is niet essentieel om 'De Jacht op het Verloren Schaap' gelezen te hebben, maar het helpt wel met begrijpen waarom we terug moeten naar het Dolfijnhotel. Dit verblijf was in ieder geval zeer vermakelijk.

Vooral NIET lezen. NIETS van Murakami lezen. Ondanks waarschuwingen ben ik een paar jaar geleden begonnen en kan niet meer stoppen.

Een man komt thuis en er zit een kikker aan zijn tafel. De man schrikt, niet van de kikker, maar van het feit dat er iemand in zijn huis zit. Als lezer stel je je de kikker mensgroot voor, al wordt er nergens iets gezegd over afmetingen. De kikker heeft een vraag voor de man.
Meer zeg ik niet, want dan wordt dit een spoiler.
Als het op een andere manier verteld werd, kon dit het begin zijn van een Grimm-sprookje. Maar het is Murakami die vertelt, en als lezer ga je gewoon mee in wat onmogelijk lijkt. Murakami kent de kunst om zonder het ooit te zeggen een tweede laag in zijn verhaal te leggen. Als lezer vermoedt je ergens ver in je achterhoofd dat de kikker misschien één of ander proces is in het hoofd van de protagonist. Maar het staat er niet. Het verhaal rolt geloofwaardig voort, en de lezer rolt mee. Het is boeiend, het is intrigerend. Verwacht geen einde, daar doet Murakami niet aan. Hij schept realistische, maar eenzame personages, die een herkenbaar ding doen op een herkenbare manier, maar op de ene of andere manier ligt het herkenbare universum van de setting ergens anders dan waar het zich schijnbaar bevindt.
In de andere verhalen van deze bundel is kikker misschien wel een kampvuur en een zwerver, maar de teneur blijft: dit is zeer herkenbaar en tegelijk vreemd. De lezer blijft achter met vragen en bedenkingen, en daarin is hij even eenzaam als de personages.
Je grijpt naar een ander boek van Murakami, en nog een ander om de magie te begrijpen. Maar je eindigt met de vrees voor het moment dat je alle Murakami's zult gelezen hebben.

Topboek van Haruki eerst Het verloren schaap lezen en dan deze opvolger Dans dans dans..Absoluut een super creatief TOpset boeken!!!

Interessante en soms hilarische roman met een teleurstellend slot.

Haruki Murakami weet je mee te trekken in een wereld waar opzich niet veel bijzonders gebeurd, maar waar je totaal gefascineerd raakt en innerlijk betrokken. Toen het boek uit was, leek er iets wezenlijks in mij geraakt te zijn. Alsof er een nieuw realiteitsbesef aan mijn werkelijkheid was toegevoegd. Grote existentiele vragen, zo subtiel door het verhaal heen verwerkt dat ze uit mijn eigen innerlijk leken te komen. Dit boek, net als de meeste andere boeken van Murakami, is een belevenis.

Geschreven bij Dans dans dans

Goed boek naar mijn mening. Er gebeurt veel. Na het boek Kafka zat ik er met dit boek weer helemaal in. Het einde wat mij betreft ietwat onbevredigend.