De achtbaantester

Boeiend, zo goed! In twee dagen uitgelezen, bewust, om de subtiliteit tot me door te laten dringen. Subtiliteit in de personage, levenslessen, de afwisseling in vaart in het verhaal en ook, zo knap, de afwisseling in schrijfstijl. Geraakt door de emotionele eenzaamheid.
Heb er van genoten, ook van de humor! Blijft me zeker bij. En ga de auteur volgen, dit is haar debuut!

Kijkend naar de cover vroeg ik me af: Wordt dit een achtbaan waar de hoofdpersoon zich op blind staart of durft hij in het karretje te stappen?

Ik ben verrast door de schrijfstijl en het taalgebruik en ben op een gegeven moment de treffende citaten bij gaan houden. De schrijfstijl is afwisselend. Als Herman iets meemaakt of terughaalt in zijn geheugen dan is het meer beschrijvend in vloeiendere, langere zinnen. Als het gaat om zijn gedachten of 'wijsheden' dan vind ik dat wat meer staccato, soms korte kreten en kortere zinnen, maar vaak heel origineel gevonden en soms doorspekt met een levenslesje (quote: ‘Er worden meerdere gesprekken tegelijk gevoerd, boven en onder water’ p.135). Er is wel sprake van actief taalgebruik. Je blijft daarmee dichter bij wat er gebeurt en bij de persoon. Het is alsof je letterlijk het hoofd (dus denken) van Hermann volgt. Herman is a.h.w. degene die het leven observeert en niet leeft. Hij verzamelt alle moed om nieuwe dingen te proberen. Hij worstelt en zweet. Hij denkt en beredeneert. Zonder te spoileren kan ik wel prijsgeven dat zijn gang naar het pretpark al een deurtje opent naar afwisseling in zijn leven. Het boek is opgedeeld in drie delen, welke titels ‘knikkerbanen’, ‘suikerspinnen Jeanette’ en ‘leven en dood’ m.i. stappen van zijn ontwikkeling laten zien. Zeer geloofwaardig neergezet.

Bijzonder en mooi om te lezen! Mustread!
Via Leesclub In de Boekenkast

"Ach, had ik maar íets van Herman van Dusselen - al is zijn leven niet om jaloers op te zijn."

Dat is wat je het hele boek door voelt: verlangen en bewondering voor zijn 'zijn', maar ook mededogen. Je houdt je hart vast, en je houdt Herman tussen de regels door ook vast.

Mooie sobere schrijfstijl, geen woord te veel. Doet me denken aan Gerbrand Bakker.

Een klein verhaal rondom een grootse persoonlijkheid. Of is het een groots verhaal rondom een enkeling zoals we allemaal enkelingen zijn?

Wie het weet mag het zeggen.

De Achtbaantester is als het leven zelf: soms ogenschijnlijk simpel, maar meer dan eens met een schurend rauw randje; soms vertragend, maar immer voortschrijdend; soms zeer aangrijpend, maar vaak genoeg hilarisch.
Een evenzeer hartverwarmend als hartverscheurend verhaal dat leest als een trein. Of beter gezegd, een achtbaan. Ik heb ervan genoten!

Een fantastisch goed boek dat ook nog eens op een subtiele manier de huidige vraagstukken aanpakt over "anders" zijn en veiligheid.
Heel gedetailleerd verhaal, humoristisch, meeslepend en vooral ontroerend.
Kon niet stoppen met lezen. Nadat het boek uit was zat Herman nog heel wat dagen in mijn hoofd.

*****
'De achtbaantester - Nancy Olthoff'

"Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg."

Ijs, popcorn en koekjes. Mijn metgezellen vanavond tijdens het lezen... Eigenlijk eet ik zelden tijdens het lezen, maar vanavond had ik er even zin in. Ik had het einde van dit boek lang genoeg uitgesteld en heb er maar een feestje van gemaakt...

Want wat een feestje was dit boek. Ik heb er echt van genoten.
Het boek bestaat uit korte hoofdstukken. Wat ik zelf heel fijn vond, maar waardoor ik steeds geneigd was om nog een hoofdstuk te lezen. "Nou nóg ééntje dan. Nóg ééntje dan en dan ga ik naar huis." Haha en nu heb ik het liedje van Jochem Myjer in mijn hoofd... Oeps... En sorry als dat bij jou nu ook het geval is.

Nancy heeft een zeer intelligente schrijfstijl en daar bedoel ik mee dat zij precies de juiste woordkeuze maakt en zinsopbouw heeft om het verhaal vorm te geven. Je kan echt merken dat ze ervaring heeft in het schrijven van teksten/speeches. En ik heb dit echt als iets positiefs ervaren. Het past ook precies bij het personage Herman van Dusselen.

Die lieve Herman. Hij is wat anders. Maar voor mij maakt dat helemaal niet uit. Het is aandoenlijk om te zien hoe Herman zich door het leven slalomt. En ik heb Herman helemaal in mijn hart gesloten. Het verhaal was serieus, ging over rouwverwerking, anders zijn en loslaten. Maar met een vleugje humor... En af en toe deed het me denken aan 'Het Rosie Project - Graeme Simsion'
En dat bedoel ik als compliment, want dit boek vond ik fantastisch.

"Het liefst zou hij deze hele kleretent in elkaar slaan. Een onbezonnen gedachte, dat weet hij ook wel. Los van dat het niet hoort, heeft hij de kracht van een pantoffeldier. Met Superman-pantoffels, dat dan weer wel."

Het boek voelt voor mij echt als een achtbaan. Je wordt omhoog getakeld... Langzaam... Zo ervaarde ik dat... Ik moest namelijk wel even in het boek komen. Zoals je dat vaak hebt bij het starten aan een nieuw boek.
Maar dan bereik je de top en begint het verhaal te lopen. Ik naderde het einde, maar ik wilde het boek nog niet uitlezen. Ik wilde het nog niet uitlezen, omdat ik nog geen afscheid wilde nemen van Herman. Herman de Superman.
Wat een fantastisch debuut. Ik kan niet anders dan ***** geven.

Het is bijna onmogelijk om alle heerlijke aspecten van dit debuut aan te raken in een review. Korte zinnen. Krachtige relaties. Een boek vol kwetsbaarheid en angst, gedragen door een veelkleurig achtbaanwagentje van humor en liefde. Het boek leest als een achtbaan, dat is misschien nog wel het meest bijzondere. Je wordt heen en weer gesmeten tussen hoop en vrees, tussen leven en dood. Je gaat drie keer over de kop, maar je overleeft, want nergens vliegt het karretje uit de baan. Nancy heeft een zeer vlotte pen en haar toegankelijke schrijfstijl, maakt dat je het boek in een adem uit kunt lezen. Ik heb dat niet gedaan, daarvoor was het gewoon te leuk, ik heb het met veel plezier over een week uit kunnen smeren. En aan het einde van de rit, kon ik alleen maar roepen: nog een rondje!

Een heerlijk boek, bijna in een ruk uitgelezen maar heb het weten te verdelen in 2 dagen. Een absolute aanrader voor iedereen die graag leest.

De achtbaantester Nancy Olthoff

Paperback 221bladzijden
Uitgeverij Orlando

Debuutroman:

Herman van Dusselen is een beetje anders. Dat is wat de mensen om hem heen zeggen. Herman speelt met knikkers, maakt het huis grondig schoon en houdt zich vast aan wat hij kent. Pijnlijke herinneringen aan vroeger duwt hij weg.

Dat verandert als hij Jeanette ontmoet in een pretpark. Dan gaat alles in een stroomversnelling lijkt, oftewel de achtbaan.
De auteur zet een persoon neer die je meteen in je hart sluit, het verleden komt voorbij wat veel duidelijk maakt en plots Jeanette en voort. Een verleden en heden van afscheid nemen. Tragi komisch want naast het verwerken van het verleden en het heden, verdriet zijn er ook zeker vrolijke
gebeurtenissen.

Een mooie schrijfstijl, personages goed uitgewerkt. De roman nam me mee in een achtbaan eenmaal begonnen bleef ik lezen.

Een prachtig debuut,oprecht, eerlijk.

Genoten van De Achtbaantester. Wat mooi geschreven. Het verhaal raakt een snaar bij mij. Geweldige waarnemingen, gevoelig; je kunt nooit weten wat er in iemands hoofd omgaat... Nancy is in Herman’s hoofd gekropen; heel knap, heel subtiel, niet oordelend, droevig en grappig. Ik lees veel, dit boek zal mij bijblijven. GENOTEN! Dit beloofd meer .