De afdeling Hannah komt terecht in een psychiatrisch ziekenhuis, een plek waar ze veilig zou moeten zijn. Alleen sterven er patiënten...

Hannah is opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis doordat zij iets gedaan heeft. Maar wat, dat is aan het begin van het boek nog niet duidelijk. Deze lijn zet zich in het hele boek voort, de lezer krijgt heel gedoseerd informatie en heeft nog geen idee hoe dit in te passen is in de grote puzzel van onwetendheid. Daarnaast overlijden er in het psychiatrisch ziekenhuis waar Hannah is opgenomen patiënten, vrouwen die Hannah heel goed dacht te kennen. Zij kan niet geloven dat zij zelfmoord hebben gepleegd en gaat op zoek naar de waarheid. Maar is die er wel, wie kan haar na haar eigen daad nog geloven, ziet zij de dingen wel zo helder? Dit verhaal wordt niet alleen vanuit het perspectief van Hannah geschreven maar ook van haar moeder Corinne en hulpverleenster Laura. Schrijfster Tammy Cohen heeft het vermogen om mij als lezer continue op het verkeerde been te zetten en twijfel te zaaien, dit maakt het verhaal zeer pakkend en je kunt niets anders dan doen dan doorlezen. Een zeer goed in elkaar stekende psychologische thriller!

Wat een interessant boek heeft Cohen hier neergezet. Hoewel de lijken je niet om de oren vliegen, hangt er toch een constante spanning in het verhaal.
Stukje bij beetje leer je Hannah kennen en daarbij ook wat zij heeft gedaan. Wat dit boek veel goeds doet, is dat je leest vanuit verschillende personages. Dit geeft een interessante draai en het zorgt voor verdieping. Vaak ben ik bang voor een slecht te volgen verhaal wanneer een schrijver hier voor kiest maar Cohen heeft in de vingers hoe ze dit goed toe kan passen.
Naast Hannah lees je ook vanuit Corinne, de moeder van Hannah, en vanuit Laura, een begeleidster binnen het psychiatrisch ziekenhuis. Hierdoor raak je ondergedompeld in de connecties tussen de personages.

Hannah heeft in korte tijd veel meegemaakt. Helaas heeft ze een deel van deze gebeurtenissen voor zich gehouden. Haar zus die hier wel vanaf wist, nam geen blad voor de mond waardoor deze relatie verstoord raakte. Hoewel hun moeder Corinne er langzaam achter komt en zich enigszins gepasseerd voelt, staat ze onvoorwaardelijk achter haar dochter. Met terugwerkende kracht kom je achter het verhaal van Hannah maar tegelijk speelt ook haar huidige leven binnen het psychiatrisch ziekenhuis.

Het is een redelijk dik boek maar dankzij de vlotte pen van Cohen en de korte hoofdstukken, blijf je aan het boek gekluisterd en lees je er snel doorheen. Je wordt zo meegenomen in het verhaal dat het erg jammer is wanneer het boek uit is.

Helaas heb ik van de schrijfster vernomen dat er, in ieder geval voorlopig, geen vervolg komt op dit boek waardoor je toch echt afscheid moet nemen van de personages. Ik had hier wel een moment voor nodig voordat ik weer in een volgend boek kon beginnen dus dat zegt wel iets over de manier waarop Cohen de personages onder je huid kan laten kruipen.

Ik heb genoten van dit boek!

Geschreven bij De afdeling

goed boek, leest vlot , goede plot