De autonauten van de kosmosnelweg of een tijdloze reis Parijs-Marseille

Zeer indrukwekkend van taal. Een ode aan de liefde en het reizen.
Ontroerend en fantasievol.
Hoe je met weinig middelen de essentie van samenzijn kunt opschrijven.
Vertaling van Barber van de Pol is prachtig. In een keer uitgelezen.

Via DWDD in aanraking gekomen met dit boek. Het gegeven sprak mij direct aan. Vol nieuwsgierigheid gestart. Ik kwam er achter dat het geen makkelijk boek is om te lezen. Lange zinnen (soms van een halve bladzijde lang) met veel bijzinnen en veel verwijzingen naar andere kunstuitingen e.d. Toch vind ik het boek zeker de moeite waard om aan te prijzen. De schrijvers kunnen goed en soms heel poëtisch schrijven over alledaagse zaken; deze worden vanuit een nieuw en bijzonder perspectief benaderd. Het mooie van dit reisverslag vind ik vooral de tegenstellingen die naar voren komen in bv tijdsbeleving en snelheid. Hoe er ruimte ontstaat als er zelf rust wordt genomen in een hectische omgeving.

het leven is een kosmosnelweg en jij en ik zijn autonauten

Raakt diep, zeer origineel.

Het lijkt heerlijk om te lezen: een reisverslag van mensen die een hele maand op een Franse autoroute verblijven. Je droomt al weg over Frankrijk, ziet de snelwegen in je herinneringen, de Franse wc's... dit boek wil je lezen, om zo al een beetje te reizen!
Wat een ontgoocheling... de auteurs lijken dit boek alleen voor zichzelf geschreven te hebben. Ze laten je nauwelijks toe in hun wereld. En als ze je toelaten valt er niet veel te beleven. De ene grijze parking na de andere, oersaai.
Tot overmaat van ramp zijn de auteurs erg zelfingenomen. Ze vinden zichzelf heerlijk geschift, en dat kan humoristisch zijn als het goed gebracht wordt, maar als dat de bedoeling was is het mislukt. De auteurs schrijven over hun geschift zijn op een opgeblazen manier, zodanig dat ze hautain en ijdel overkomen. Misschien komen ze zo over doordat het boek gedateerd is. Misschien werkte het in de jaren '80 wel als humor. Maar nu niet meer.

Toch nog twee sterretjes, want her en der zijn er wel leuke passages (veel te weinig, maar toch), zoals een denkbeeldige briefwisseling van een vrouw die brieven schrijft aan haar zoon. En ook twee sterretjes omdat de stijl goed is. De auteurs zijn echte goede schrijvers, dat voel je, ook al blijft het boek zelf een ontgoocheling.
Misschien is het ook een leuk boek voor mensen die Julio Cortazar kennen van vroeger, en vanuit nostalgie hem nog eens willen lezen.

Mijn verwachtingen waren hoog gespannen na goede recensies bij DWDD.
Heb dit boek met veel tegenzin uitgelezen.
Kon mij totaal niet boeien.
Jammer en zonde van het geld.