De berg van de ziel een persoonlijk essay over kwetsbaar leven

Geschreven bij De berg van de ziel

Heel indringend boek. Goed te lezen en een interessante combinatie van twee vrouwen.
Door de reformatorische achtergrond van een van de vrouwen een interessante kijk op hoe andere godsdiensten naar dingen kijken. Duidelijk om te lezen wat er met groot verlies met je gebeurt en hoe je er mee om kunt gaan. Eerlijk geschreven en laat ruimte open voor andere ideeën .
Dapper en open en dus zal het veel mensen aanspreken, omdat iedereen wel verlies te verwerken krijgt.

Geschreven bij De berg van de ziel

Wanneer mensen geconfronteerd worden met schokkende gebeurtenissen in het leven, van welke aard deze dan ook zijn, is het een zoektocht om je weg in het leven te hervinden. De gang van zaken waardoor men heengaat heeft een bepaalde structuur. Al deze fasen worden doorlopen om het verdriet of verlies een plaats te kunnen geven. De vraag is misschien meer nu ik in deze situatie zit hoe ga ik verder. Waar vind ik troost, kan ik mijn verhaal kwijt, wordt ik begrepen in mijn eenzaamheid en met mijn twijfels en waarin of waarmee vind ik de kracht om verder te gaan. Ondanks dat het een proces is dat al diverse malen beschreven is, geeft dat niet antwoorden waar je op zit te wachten. Hooguit achteraf kunnen de verschillende fasen herkend worden. Omdat ieder verdriet een persoonlijke aangelegenheid is, geeft naar mijn idee juist de weergave van twee persoonlijke ervaringen met verschillende achtergronden steun. Niet omdat het een wetenschappelijke benadering is maar hoe de auteurs moeizaam hun weg met hun verdriet vinden.

Ik vind dat een persoonlijk verslag juist handvatten geeft in een moeilijke periode en wil dit boek dan ook van harte aanbevelen. Nadeel van het boek vind ik dat ik het in begin lastig vond om te begrijpen wie aan het woord is en van het ene naar het andere onderwerp gesprongen wordt. Voor mezelf vind ik dit lastig om te lezen, echter aan de andere kant geeft dit ook de chaos aan waar je geen raad mee weet, chaos die langzaam veranderd in structuur en geeft deze vorm buiten wat de auteurs verhalen, op een andere manier weer het moeizame proces weer van hoe verder.

Het is - zoals zij het zelf zo mooi noemen - een persoonlijk essay. Ada verloor in één klap haar hele gezin bij een ongeluk in de bergen, Christa had al eerder haar ouders, haar broer en later haar man verloren. Ze gebruiken een aantal 'oervragen' uit de christelijke dogmatiek als structuur. Zo vormen overwegingen, gedachten en geschriften uit het humanisme, christendom en boeddhisme een bedding voor hun persoonlijk zoektocht. Een verhaal dat mij raakt in mijn ervaring over de zoektocht die volgde op de dood van mijn man. Een innerlijk proces om me te verhouden tot mezelf in een leven waar hij geen deel meer van is. Niet in het hier en nu. In gedachten en herinneringen is hij er altijd nog, hoewel de ruimte die dat inneemt minder wordt en daar ben ik zowel blij als verdrietig om.

Ada zegt in het boek dat ze met haar gezin ook zichzelf begraven heeft. De Ada die ze was voordat zij stierven die bestaat niet meer. Zo herinner ik me dat ik in het eerste halfjaar na de dood van mijn man steeds wakker werd met de gedachte 'wie ben ik?'. Niet dat ik daar overdag veel mee bezig was, een groot deel van mij was ik nog wel; moeder, zus, (schoon)dochter, vriendin. Ik vond houvast in mijn werk en bedding in de mensen om me heen. Maar ook van mij is een stuk verloren gegaan. Dat veilige, geborgene van deel uitmaken van ons complete gezin, mijn man die onvoorwaardelijk van me hield, bij wie ik thuiskwam en thuis was. Precies dat stuk. Laatst had ik met een stel collega's een gesprek over de meest ingrijpende verandering in je leven. Eén van hen noemde zijn echtscheiding. Ook hij was daarin dit stuk van zichzelf kwijtgeraakt. "Het zou daarna nooit meer zijn zoals het was", zei hij. Het raakte me, omdat ik meteen wist waar hij op doelde.

Ik kan het iedereen die met verlies te maken heeft aanraden, dit boek. Lang heb ik geen heel boek kunnen lezen, daar had ik de focus nog niet voor. Nu wel. Het heeft me goed gedaan. Juist door de ervaringen afgewisseld met stukjes theorie was er steeds iets dat raakte aan mijn eigen proces, aan dat wat meekomt in de onderstroom. Geen hulp, antwoorden of oplossingen, maar een stille zelfreflectie van twee heel verschillende vrouwen die als geen ander weten hoe kwetsbaar je kunt zijn.

Twee vrouwen met elk hun verhaal over dierbaren die zij verliezen. Heftige gebeurtenissen, die hun levens overhoop halen. Zij hebben hierbij hun eigen ervaringen, mede beïnvloed door hun opvoeding en achtergrond. En zij trekken elk in hun leven hun eigen spoor. Op een later moment ontmoeten ze elkaar en schrijven samen dit boek.
De twee sporen in het boek zijn soms lastig te volgen, ook doordat het perspectief wel héél vaak wisselt. Toch lukt het om als lezer één van deze sporen door het hele boek heen te volgen. Dit maakt de kennismaking met beide vrouwen boeiend. Wat doen zij wanneer "het ergste van het ergste" hen overkomt? Hoe zij hierin hun weg vinden, geholpen door kennis, ervaring en vrienden laten ze in hun verhalen zien. Het is mooi om mee te kunnen kijken hoe dapper ze zijn én hoe wanhopig ook soms. Maar ze blijven bij zichzelf, wat echt hun kracht is. Ze maken de keuzes die bij hen passen en daarmee halen ze het beste uit zichzelf naar boven. Inspirerend en bemoedigend.

Dit boek heeft me diep geraakt.Na zelf een groot verlies te hebben geleden herkende ik heel veel van de ervaringen.
Ik heb het boek gelezen met uitzicht op de bergen in Zwitserland, het begin is moeilijk daardoor las ik steeds een kort gedeelte en heb daar steeds over nagedacht.Dat het boek in korte stukken is ingedeeld maakte dat makkelijk.Ik kan het boek zeer aanraden, wat een sterke vrouwen!

Omgaan met verlies: hoe doe je dat?
het overkomt ons allemaal een keer en geen mens kan de pijn en het verdriet wegnemen.
dit boek kan wel helpen bij de verwerking en de terugkeer naar het dagelijks leven dat o0ndanks alles toch doorgaat. een eerlijke en openhartige handreiking die mij en waarschijnlijk velen met mij veel steun geeft.

een super mooi boek, heel herkenbaar en heel erg aan te bevelen!! de samenhang van de ervaring van de 2 dames doet iedereen eens stil staan bij ons kleine geluk van elke dag! Zeker de moeite waard om te lezen en er één maal aan begonnen kon ik niet meer stoppen met lezen.

Inspirerend geschreven vanuit twee, ook persoonlijke, ziens- en ervaringswijzen, wat als vanzelf ruimte geeft voor eigen vragen, verwondering en verdieping. Deze schrijfsters spreken van verlies en rouw, op een wijze die ik niet eerder tegenkwam. Een diep heimwee gaat als vanzelf een context vormen. De theologische bespiegelingen zijn behulpzaam en verhelderend

Het boek geeft richting bij het denken over de zin van het leven, vooral bij de dood van dierbaren.