De boodschapper

Geschreven bij De boodschapper

Geweldig geschreven en inspirerende roman. Leuk geschreven ook, met humor. Prachtig taalgebruik. Misschien wel een van de mooiste boeken die ik ooit heb gelezen.

Dit is in korte tijd één van mijn favoriete boeken geworden. Het verhaal is spannend en laat je niet meer los. Het verhaal begint dan ook gelijk op de eerste bladzijde met een geweldig eerste hoofdstuk over een bankoverval.
Met iedere nieuwe kaart zit je weer op het puntje van je stoel. Ik was even bang dat het einde van dit boek zeer zou teleurstellen, maar het einde is verrassend en geniaal. Het boek heeft een mooie boodschap en is daarnaast onmogelijk weg te leggen.
Anders dan de boekendief (en vanwege mijn interesses beter). Een aanrader!

Geschreven bij De boodschapper

Het verhaal boeit niet. Iets beter vanaf de harten-kaart. Eveneens slecht slot!

Het verhaal boeit niet. Enkel ietwat beter vanaf de harten-kaart. Eveneens slecht slot

Een erg gaaf boek! Ik vond het alles behalve voorspelbaar. Je kunt het boek inderdaad niet wegleggen.
Een boek die je meerdere keren kunt lezen. De vragen achterin vond ik juist erg interessant. Kortom: Een echte aanrader!

Op de achterflap staat een citaat van Publishers Weekly: “Begin alleen aan dit boek als je het in één ruk uit kunt lezen.” Neem dit ter harte als je er aan begint, want het is inderdaad onmogelijk om het boek weg te leggen. Ik heb er bijna een treinstation door gemist.
Ed is een vriendelijke jongeman die geen echt doel in zijn leven heeft. Kaartspelen met zijn vrienden, drinken, ontevreden zijn met zijn baan als taxichauffeur, dat is het wel zo'n beetje. Hij heeft een hond die Portier genoemd wordt en die door het hele boek heen fungeert als een achtergrondkoor dat de gebeurtenissen van commentaar voorziet. De Portier heeft een heel komische rol in het verhaal.

Als Ed aanwezig is bij een bankoverval, weet hij per ongeluk de overvaller te overmeesteren. Vanaf dat moment is er iemand die hem als een held beschouwt, want hij krijgt een speelkaart toegestuurd met daarop drie adressen en tijdstippen. Als hij, nieuwsgierig geworden, op de bewuste tijdstippen naar de adressen gaat, beseft hij gaandeweg dat het de bedoeling is dat hij ingrijpt in het leven van andere mensen, die dat om uiteenlopende redenen nodig hebben.
Andere kaarten volgen, met nieuwe opdrachten die Ed moet zien te volbrengen. Hij verandert niet alleen het leven van de mensen, die hij moet opzoeken, maar langzaamaan voltrekt zich ook een verandering in het leven van Ed zelf.

Het boek is buitengewoon spannend. Samen met Ed probeer je als lezer de boodschappen op de kaarten te doorgronden en vooral te achterhalen, wie de geheimzinnige opdrachtgever is.
Het boek is ook heel grappig: Ed heeft een onderkoelde manier om een ernstige situatie te beschrijven, die daardoor heel humoristisch werkt.
Het boek zet je aan tot nadenken, nog lang nadat je het uitgelezen hebt.

Dit boek heeft alle potentie in zich om het lievelingsboek van een groot aantal lezers te worden.

Er is echter één minpuntje: waarom moet er een lijst met discussievragen achterin het boek zitten? Als je lid bent van een leesclub, ben je wel in staat om die vragen zelf te bedenken en te bespreken. Nu geeft het weer het gevoel alsof je als lezer in de schoolbanken zit. Ook zonder deze vragen biedt het boek meer dan voldoende stof tot nadenken en discussie.

© Hettie Marzak - www.theSword.nl

Mijn gevoel bij dit boek is tijdens het lezen ervan meermalen veranderd. Tijdens het eerste hoofdstuk zag ik op tegen het lezen van de rest van het boek. De hoofdpersonen leken me maar akelige nietsnutten, die alles altijd beter weten, maar geen snars uitvoeren. Feitelijk gezien klopt dat inderdaad. Want Ed Kennedy, de hoofdpersoon, en zijn drie vrienden Audrey, Marv en Richie, maken niets van hun leven en spreken heel duidelijk de intentie uit die ook niet te hebben. Ze vinden het alle vier best zo.

Dan krijgt Ed een speelkaart in zijn brievenbus, met daarop drie adressen geschreven. Omdat hij toch niets anders te doen heeft, besluit hij bij het bovenste adres langs te gaan. Het avontuur begint dan en de emotionele reis die Ed vanaf dat punt ondergaat, sleept je het verhaal in. Ik had niet eens door hoe ver ik in het boek was, toen ik merkte dat ik op een bepaald moment ontroerd raakte. Ontroerd door die nietsnut Ed. Vanaf dat moment besefte ik dat ik dit boek heel graag aan het lezen was. Het verhaal is spannend, maakt onverwachte wendingen en is ook heel erg komisch. Een goed boek dus!

En het blijft ook een goed boek, tot de laatste twee hoofdstukken. Ik vind het een beetje jammer dat er zo letterlijk gesproken moet worden over de lessen van het leven en hoe we van waarde kunnen zijn van elkaar. Dat vind ik overbodig. Die boodschap had ik al lang uit het verhaal gehaald, daarom vind ik het ook zo’n mooi boek. Wat mij betreft had het dus 15 pagina’s eerder mogen eindigen. Dan was het goed geweest. Maar ach… wat zijn 15 pagina’s op een heel boek?

Ben het met de beschrijving eens dat het was geforceerde einde van dit boek echt nogal teleurstellend is. Toch is het nog steeds een van mijn favoriete boeken; als je die laatste 3 pagina's even negeert, is het een heerlijk origineel verhaal over de eenvoudige manieren waarop je een verschil kunt maken in het leven van anderen. Het kaarten gebeuren maakt het spannend, het uitvogelen van de opdrachten heeft iets detective achtigs, maar het is vooral de zachtmoedigheid van het leren kennen van de levens van anderen, het bedenken hoe hij daarin een verschil kunt maken en de manier waarop deze opdrachten langzaam zijn leven boven de alledaagse sleur uittrekken, die dit boek onweerstaanbaar maken. Absoluut een van de meest originele schrijvers van deze tijd.

Wat een leuk boek! Heel anders dan je zou verwachten van een thema als dit.

De ontspannen manier van schrijven, de bijna spottende manier van omgaan met de onderwerpen..... heel boeiend. En ondanks de luchtige toon blijf je benieuwd naar het vervolg van het verhaal waar je in bent begonnen.

De hoofdpersoon leidt, samen met zijn hond, een zorgeloos leeg leven als taxichauffeur en komt hiermee niet veel verder in zijn bestaan. Dit geldt ook voor zijn vriendenkring, voornamelijk bestaand uit lapzwansen, die het liefste kaarten en drinken. Dan vindt hij een speelkaart in zijn brievenbus met een opdracht.....

Het verhaal gaat door en de opdrachten volgen elkaar op, worden soms verweven met elkaar. De hoofdpersoon is duidelijk aangewezen om goede werken te verrichten. Maar waarom juist hij? En wie is die geheimzinnige kaartenschrijver?