De campus Studeren in Canada was Cleo's droom...

Claire “Cleo” van Laerhoven gaat vijf maanden studeren aan de University of Alberta in Canada. Ze heeft het aanvankelijk enorm naar haar zin, tot een van Cleo’s docentes op een ochtend dood wordt aangetroffen. De politie denkt in eerste instantie aan zelfmoord.
Maar als korte tijd later ook haar assistente op gruwelijke wijze sterft, wordt er een moordonderzoek gestart en slaat de sfeer op de campus om. En niet alleen de sfeer: na een prachtige Indian summer verdwijnt de wereld onder een dik pak sneeuw en daalt de temperatuur tot ver onder het vriespunt. Cleo raakt verstrikt in een web van intriges, waarin niemand is wie hij lijkt te zijn. Lukt het haar de Canadese kou te trotseren en de campus levend te verlaten?

Alles leek op elkaar; de bergen, de bomen, het pad. Alles was wit. Met opeengeklemde kaken sleepte ze zichzelf voort.

Na een spannende proloog gaat het verhaal van start: Cleo is net op Schiphol door de douane gegaan en zwaait nog eens naar haar familie. Voor haar begint een groot avontuur, een lang gekoesterde droom: vijf maanden studeren in Edmonton, Canada, aan de University of Alberta. Ze gaat vijf maanden psychologie studeren in aanvulling op haar rechtenstudie in Nederland. Hoewel het haar zwaar valt om haar moeder en jongere zusje achter te laten, vindt Cleo het een heerlijk idee om even weg te zijn van haar vaders bemoeizucht.
Cleo maakt snel nieuwe vrienden en heeft het ontzettend naar haar zin op de universiteit. Dan wordt het lichaam van een van Cleo’s docentes, Amy Branning, gevonden en de politie denkt aan zelfmoord. Een van Cleo’s vrienden, Keith, wordt ervan verdacht iets met de dood van Amy te maken te hebben, maar Cleo twijfelt niet aan Keith’s onschuld. Vastberaden gaat ze zelf op onderzoek uit.
Dan wordt Amy’s assistente Stephanie eveneens dood aangetroffen. en dat is overduidelijk moord. Ineens is Cleo zelf verdacht, omdat zij als laatste Stephanie gesproken blijkt te hebben. De politie laat haar echter weer gaan, omdat zij een alibi heeft. Cleo is vastberadener dan ooit om erachter te komen wat er gebeurd is en brengt zichzelf daarmee in groot gevaar. Wie heeft Amy en Stephanie vermoord en waarom?

Cleo is de hoofdpersoon uit wiens oogpunt het verhaal verteld wordt. Ze is een vrolijke, slimme meid, koppig, eigenwijs en erg op zoek naar vrijheid. Na een traumatische gebeurtenis in haar jeugd heeft haar vader in het gezin de touwtjes stevig in handen en de reis naar Canada is voor Cleo niet alleen een droom die uitkomt, maar vooral ook een uitweg. Cleo wordt goed uitgewerkt in het verhaal en je leert haar goed kennen. Haar vrienden Mike en Keith komen ook tot leven, terwijl Cleo’s vriendinnen vrij oppervlakkig blijven (wat overigens niet storend en ook niet nodig is in het verhaal).

Nathalie heeft een hele prettige, beeldende manier van schrijven, waardoor je je een hele goede voorstelling kunt maken van de campus en de omgeving. Je kunt je daardoor erg goed inleven in het verhaal. Het boek telt 69 korte hoofdstukken en leest door de vlotte vertelwijze als een trein! De cover past erg goed bij het verhaal en geef ik een 8.
Dit was mijn eerste kennismaking met Nathalie Pagie, maar zeker niet de laatste. Ik ga haar debuut De Toneelclub aanschaffen en kijk uit naar haar volgende boek 

3,5 sterren!

Geschreven bij De campus

Een goed geschreven boek met verrassende wendingen in het verhaal. De kou die de hoofdpersoon voelt zorgde bij mij voor kippenvel.

in 1 dag uitgelezen!!

Het thema sprak me wel aan en de eerste hoofdstukken maakten me nieuwsgierig naar het vervolg. Maar daarna begon het kinderachtige taalgebruik me te irriteren (balen!), al kan dat opzettelijk bedoeld zijn omdat de hoofdpersoon ook jong is. Zelfs waar het gaat om de psychische problemen van haar moeder en hoe haar vader daar mee omgaat, kreeg ik bij het lezen geen gevoel van diepgang of betrokkenheid. Heb het met moeite uitgelezen.

Na het lezen van haar eerste boek dat ik als Libelle Bookazine ontving, wilde ik graag De Campus ook lezen. Ik vond dit boek echter een behoorlijke tegenvaller vergeleken bij De Toneelclub. De schrijfstijl kwam redelijk kinderlijk op mij over. Het verhaal bevatte bovendien behoorlijk wat onwaarschijnlijkheden en ging nergens de diepte in (alles gaat redelijk snel). Jammer, want ik vond Pagies eerste boek echt een aanrader.

Jammergenoeg vind ik het te onwaarschijnlijk dat een 17 jarig meisje in het buitenland zich ongevraagd met een politie onderzoek gaat bemoeien en inbreekt in door de politie afgesloten kamers en daar ook nog dingen vind die de politie over het hoofd zag. De schrijfstijl vind ik wel prettig.

Spannend boek leest als een trein

Het duurt even voordat het verhaal op gang komt. Wel voelde ik mij onmiddellijk student en was het net alsof ik op de campus meeliep met de studenten. De sfeeromschrijving vond ik erg goed. De echte spanning kwam pas tegen het einde. Toch kwam de hoofdpersoon wel tot leven. Het verhaal over haar jeugd was best heftig te noemen. Ik wilde dan ook graag weten hoe het verhaal afliep.

Na verschillende boeken te hebben gelezen van deze schrijfster was ik nu wel teleurgesteld. Er zitten redelijk wat personages in het verhaal, maar hun verhaal is vrij oppervlakkig, zonder verdere diepgang. Het deed me meer aan een tienerroman denken. Ik heb het boek uit gelezen maar het einde was eveneens oppervlakkig en teleurstellend. Jammer.

Het Is meer een boek voor de jeugd, leeftijd 16-18 jaar. Simpel geschreven en het verhaal Is niet spannend. Ik heb dit boek niet uitgelezen.

Geschreven bij De campus

Supergaaf en zo fijn om te lezen