De circusvrouw

Dit boek heb ik ademloos uitgelezen, prachtig maar ook verdrietig, t trekt aan je. Lang geleden dat ik zo gegrepen ben door een verhaal, niet zomaar een verhaal maar t wringt, en is toch humoristisch. Tis een verhaal met een verhaal....

Hoewel ik best een enthousiaste lezer ben, was het lang geleden dat ik een boek in een dag heb uitgelezen; ondanks de 255 bladzijden! Het verhaal is heel meeslepend en de schrijfstijl is helder en humoristisch, wat een mooi contrast oplevert met de somberheid (van de Nederlandse verhaallijn) en de spanning ('komt het bedrog uit' in het Elba deel). De karakters zijn wat karikaturaal neergezet (ik moest aan Renate Dorrestein denken), wat een aantrekkelijke scherpte geeft.

"In een poging haar ellendige verleden in Nederland te laten rusten, vluchtte zij halsoverkop naar het zinderende Italiaanse eiland, ver van al haar zorgen."
Dat maakt me nieuwsgierig. Voor wie of wat is ze op de vlucht, wat probeert ze zo wanhopig te vergeten?
Jelmer Jepsen bedient zich van een aangename beeldende schrijfstijl. De dialogen lopen lekker en de beschrijvingen van het leven op Elba zijn heel sfeervol. Toch kan ik niet volledig meegaan in het verhaal. De humor is me iets te voor de hand liggend en ik heb gemengde gevoelens waar het de heldin van deze roman betreft. Margriet Alberda runt met haar man Hans in Nederland een slechtlopend pannenkoekenhuis en als ze ontdekt dat hij de ernst van het financiële debacle voor haar verborgen heeft gehouden, stapt ze uit de toch al liefdeloze relatie en vlucht met zoon Pim naar Elba. Ik bewonder haar moed om het heft in eigen handen te nemen en zich te bevrijden uit een slechte relatie en financiële puinhoop, maar ze toont geen enkel berouw als ze haar beste vriendin beroofd heeft, sterker nog, ze noemt haar een zeur als ze daar later over klaagt. Ook neemt ze geen verantwoordelijkheid voor haar aandeel in de dood of eigenlijk de moord op circusartiest Bruno. Aan de andere kant maakt dat haar wel tot een levensecht personage en is het verhaal daardoor minder voorspelbaar. Dat het schuurt, is wellicht precies de bedoeling.
Enkele mooie passages:
'Nog voor er een boek over werd geschreven was taal al echt mijn moeders ding. Ze schudde haar worden altijd net zo lang tot ze in een keer goed in een zin vielen.'
'Er langer over nadenken kan wel, maar doe ik niet. Wil ik niet. Denken erodeert mijn impulsen.'
'Herinneringen zijn er om herbeleefd te worden, niet om weg te drukken, hoe schrijnend of pijnlijk ze ook zijn, en ze dienen altijd een doel. Herinneringen zijn de kussens waarop je je gedachten te ruste kunt leggen.'

Door de lekker vlotte en ongedwongen vertelstijl wordt je door de auteur meegenomen naar het leven van Margriet. Margriet is de hoofdpersoon, het personage is heel goed uitgewerkt zodat je haar snel leert kennen.
Maar ze blijft je ook verbazen. Ik was meteen aan haar verknocht, een leuke en lieve vrouw die het verleden achter zich probeert te laten, maar er zeker het goede van wil meenemen. Bijvoorbeeld na een ongeluk dat zich voordoet;
'Er was zich iets aan het vormen in mijn hoofd en ik moest ongewild steeds aan mijn moeder denken. Aan har woorden over toeval, haar woorden over voorbereiding. En aan haar preken over het herkennen van kansen. Woorden die nu belangrijker waren dan ooit.'
En dat alles op haar eigengereide manier.
Het is alsof ik deze vrouw ken, en anders toch zeker wil leren kennen.
'Denken erodeert mijn impulsen'; wat een heerlijk mens, deze Margriet!

De auteur krijgt me met zijn beeldende humor soms zo aan het lachen, dat de tranen over mijn wangen lopen. Bijvoorbeeld na het 'proeven' van enorm veel limoenbeslag wordt Margriet misselijk en heeft last van meer lichamelijke ongemakken;
'Ik trek voor de laatste keer door en kom omhoog. Ja, om belangen- en verhalenverstrengeling te voorkomen moet ik Clementina koste wat het kost weghouden bij mijn huis en mijn vriendinnen, en dus moet ik weer aan de slag.
Meteen zak ik weer door mijn knieën. Een nieuwe lading deeg klettert neer in de pot.'

De andere personages zijn wat minder uitgewerkt, maar dat is ook niet nodig in het verhaal. Het gaat vooral om Margriet die van een 'lijdend voorwerp' een 'zelfstandig naamwoord' wordt in dit verhaal over herstel en groei. 'You've gotta make your own kind of music.'

Maak je eigen keuzes, is de boodschap in dit verhaal.
Ik heb het boek graag gelezen en heb er nog even over na zitten denken.
Een aanrader!

Jepsen flikt het -em weer! Wat een prachtig mooi, ingetogen boek. Genoten van elke letter, de humor, de stijl, het intrigerende en toch kabbelende: helemaal perfect. Margriet is haar leventje in Nederland helemaal zat en gooit het roer om. Haar zoektocht wordt komisch-cynisch beschreven waarbij het karakter niet wordt gespaard en niet wordt geromantiseerd. Zeer realistische settings en plot en een unieke mix van verhaallijn en natuur- en omgevingsbeschrijvingen zonder dat het ergens gaat schuren. Ik heb genoten. En dat is nog zacht uitgedrukt.

Prachtig geschreven, intrigerend verhaal. Smaakt naar (veel) meer. De schrijver weet op een zeer kunstige manier de hoofdpersonenen uit het boek zo neer te zetten dat je "hunkert" naar meer!

Wat een fijn boek! Spannend tot het laatste moment, soms treurig, vaak grappig. Ik heb het boek opengeslagen en niet meer weggelegd, ik moest weten hoe het verder ging. Het eerste boek van de auteur "Vallen als het heet is" vond ik al heel mooi, maar dit boek is nog beter!

Geschreven bij De circusvrouw

Hoe ver ga je voor een nieuw leven? De circusvrouw is een tragikomische rollercoaster over de zoektocht naar geluk, de grenzen van de leugens en goochelen met de waarheid. De eigenzinnige Margriet Alberda (36) heeft een ogenschijnlijk gelukkig leven op Elba. In een poging haar ellendige verleden in Nederland te laten rusten, vluchtte zij halsoverkop naar het zinderende Italiaanse eiland, ver van al haar zorgen. Maar is het mogelijk om je verleden te verloochenen en zowel je geheimen als je verdriet voorgoed te begraven? Of blijft je verleden je altijd achtervolgen
Zijn eerste boek heb ik niet gelezen maar deze vond ik leuk en soms heel grappig
Het personage van Margriet is erg goed beschreven, Ze is een toegewijde moeder en vriendin, die graag tegendraads handelt
De Circusvrouw - Jelmer Jepsen is aanrader

Geschreven bij De circusvrouw

De hoofdpersoon is ongecompliceerd en gaat grenzen over. Ik vond het een fijn boek voor de vakantie; leest vlot; humoristisch en stemt positief.