De cirkel

Het boek heeft me aan het denken gezet over de potentie van sociale techniek en dataverzameling en het gevaar ervan. Het boek bevat ook zeker een paar verslavende en boeiende passages, maar ik vind veel gebeurtenissen uiteindelijk doelloos. Dat komt door de ongeloofwaardige ontwikkeling van het hoofdpersonage, dat het uiteenvallen van de relaties met haar ouders en anderen klakkeloos accepteert. Die acceptatie bevalt me niet, maar is ook onderbelicht. Net als de slotfase: de spanningsopbouw die wel degelijk in het boek zit wordt niet beantwoord, waardoor ook de laatste reeks waarschuwingen aan het adres van het hoofdpersonage zinloze dood sterven. Er gebeurt uiteindelijk helemaal niets. Frustrerend.

Geschreven bij De cirkel

Oud papier…

The Circle Dave Eggers.

Normaliter schrijf en/of lees ik nooit een review van een boek.
Je schaft een boek aan in de hoop dat het aan je verwachtingen zal voldoen.

Echter is er iets aan de hand met de The Circle van Dave eggers.
Ik heb dit boek aangeschaft omdat het vierkoppig boekenpanel van DWDD dit boek verkoos tot boek van de maand.
Zonder de smaak en deskundigheid van deze leden in twijfel te brengen gaat het er bij mij niet in dat dit boek om haar kwaliteit is verkozen, dit is mijn inziens echt onmogelijk!
Of de nominatie voortkomt uit commercieel gewin voor de panelleden zullen we nooit weten, maar als dat het niet is geweest blijft de keuze om dit boek de verkiezen tot boek van de maand voor mij werkelijk een groot raadsel.

Het thema leent zich voor een spannend en intrigerend boek, echter bereikt het boek deze status nooit, verre van zelfs!
Het speculeren waar het met bedrijven als Google en Facebook naar toe zou kunnen gaan en hoe de nieuwste technologie ons leven gaat veranderen is er een waar je de fantasie totaal op zou kunnen loslaten. Echter zijn de speculaties die in het boek worden uitgewerkt zo simpel en fantasieloos dat eenieder, naar een avondje van Google-n en wat speurwerk in gerelateerde blogs, ze zo in de schoot geworpen kan krijgen.
Dit wil niet zeggen dat hierdoor het boek per definitie slecht hoeft te zijn, maar helaas is de verhaallijn zo schrikbarend dun en zo verschrikkelijk kinderachtig dat je het per direct bij het boek oud papier wil gooien. Er word doelloos van de verhaallijn afgestapt om vervolgens deze uitstapjes na een paar half-zinnen te laten afsterven, personages worden als boekvulling aangedragen en gaan functieloos ten onder in het geheugen van de lezer. Wat je nog hoopt is een sterk slot, een laatste paar bladzijden om een totale fiasco te verkomen, maar helaas het afgerafeld slot maakt het fiasco geheel kompleet.

Maar ook een slecht uitgediept onderwerp en een karig verhaal wil nog niet zeggen dat een boek waardeloos hoeft te zijn, het kan nog steeds met passie voor taal zijn geschreven. Er zijn legio boeken met een dun verhaallijntje maar die zijn zo mooi verteld dat het verhaal op zich ondergeschikt is. Helaas kan ik ook hier geen troostende woorden bieden. Ik kan het zelfs niet uitleggen!
Op iedere pagina staan wel een aantal zinnen die je bijna moet nalezen omdat je niet kunt geloven dat het zo is opgeschreven, het lijkt wel of het allemaal zonder enige “schrijvers reflectie” is neer gekwakt. De gebruikte woordkeuzes doen je geloven dat de schrijver geen trek heeft gehad in het raadplegen van een synoniemenlijst of het woordenboek heeft.

Wie het boek desondanks toch nog wil lezen (wat uiteraard ieders goed recht is) kan het bij mij op komen halen (zie marktplaats voor 0,-- ). Dit is dan ook de enige manier om het van het oud papier te redden.

Ruud van Breugel

Geschreven bij De cirkel

De cirkel van Dave Eggers wordt vergelen met 1984 van George Orwell, een boek waar ik indertijd helemaal weg van was. En dus begon ik vol goede moed aan De Cirkel. Je zou kunnen zeggen dat het verplichte literatuur is voor iedereen die met e-commerce verbonden is. (En zijn we dat inmiddels niet allemaal? Ons koopgedrag wordt gemonitord om ons de volgende keer nog beter van dienst te zijn, bonuskaarten dienen om de volgende keer gerichte aanbiedingen te doen en de koelkast te vullen nog voordat hij goed en wel leeg kan raken, geen aankoop zonder alle persoonsgegevens in hebben gevuld et cetera et cetera.) Het boek heeft vaart, en is erg herkenbaar op veel punten, maar uiteindelijk wil het niet helemaal van de grond komen, Eggers wil geen mening geven. Maar door de in mijn ogen oppervlakkige hoofdpersoon, die amper vragen stelt bij wat haar overkomt, lijkt het alsof de wereld vrede heeft met het toenemende gebrek aan privacy. Misschien wil hij slechts de discussie aanwakkeren, zoals dat ook bij Orwell het geval was. En geeft hij daarmee al te kennen wat zijn standpunt is.

Het is dat ik het boek voor het vak privacy management moest lezen, anders was ik niet verder gekomen dan pagina 10. De schrijver doet er erg lang over om tot de kern van het verhaal te komen. Voor mijn gevoel stond het eerste deel van het boek vol met weetjes die geen meerwaarde hadden voor het verhaal. Zonder deze weetjes en de onnodige lange beschrijving van gebeurtenissen zou het een goed boek zijn. De kern van het boek is namelijk relevant.

Geschreven bij De cirkel

Dave Eggers gaat, net als in zijn eerdere boeken, uit van ons bestaan, ditmaal anno 2013. Wat gaat gebeuren, of is al werkelijkheid, als we alles met elkaar delen en onze privacy verliezen? Hoe kan het dat we steeds een stap verder gaan? Eggers maakt het eng aannemelijk dat er een nieuw tijdperk is of aankomt, waar "openheid" het ideaal is.
De hoofdpersoon, Mae Holland, komt bij het machtigste, grootste internet bedrijf ter wereld, De Cirkel, werken. Vanaf de eerste bladzijde trekt Eggers je deze wereld in. Prachtig geschreven, achter elkaar uitgelezen. Een boek dat aan het denken zet en dagen blijft hangen.

Geschreven bij De cirkel

Ik begrijp totaal niet waar het commentaar opslaat dat Mae een flat character is. Ze maakt juist een ontwikkeling door. Het is wellicht niet de ontwikkeling die wij graag zouden zien, maar ze begint als groentje en beetje onzeker typertje en ze groeit toch uit tot een zelfverzekerde vrouw. Ja, ze is oppervlakkig en naïef, maar ik vind dit zeer realistisch. Geloof me, zulke mensen bestaan echt, zonder dat ze zich afvragen wat ze nou eigenlijk aan het doen zijn. Helaas ken ik precies iemand zoals Mae en degene is het dan ook helemaal eens met Mae en De Cirkel als bedrijf. Het boek vind ik persoonlijk fantastisch. Het zet je aan het denken en ik hou ervan wanneer een boek je aan het denken zet. Ik heb totaal geen sympathie voor het hoofdpersonage, maar dat betekent niet dat ik de roman niks vind. Ik zou het boek zeker aanraden. Maar dan wel in het Engels.

Geschreven bij De cirkel

Vol verwachting aan dit boek begonnen, maar die verwachting werd uiteindelijk niet ingelost. Een verhaal vol vaart dat snel weg leest, maar elke diepgang ontbreekt.

Geen van de hoofdpersonen maakt enige ontwikkeling door in zijn/haar karakter, de karakters zijn daarnaast buitengewoon oppervlakkig. Een verwijt dat volgens mij ook werd/wordt gemaakt over de boeken van Brett Easton Ellis, maar in diens boeken fascineert de oppervlakkigheid van de hoofdpersonen juist; hier werkt het vermoeiend en maakt het verhaal ongeloofwaardig. Een gemiste kans mijns inziens, want het verhaal was vele malen interessanter geweest als er veel meer weerstand was geweest tegen de verschillende producten van de Cirkel, maar deze ondanks die weerstand toch door (vrijwel) iedereen zouden worden gebruikt (zoals je nu veel ziet ten aanzien van facebook en Google) en daarmee een soort van niet tegen te houden ontwikkeling zou worden geschetst. Het onvoorwaardelijke geloof en vertrouwen dat iedereen in het verhaal uitstraalt is volstrekt ongeloofwaardig.

De gebeurtenissen zijn daarnaast verschrikkelijk voorspelbaar. Elke climax liep daarmee uit op een anticlimax (de hoop dat het verhaal niet zo ongelooflijk doorzichtig zou zijn werd keer op keer weer teniet gedaan).

Kort gezegd kan je het boek vergelijken met een high-school movie. Vlak verhaal, maar vermakelijk.

Geschreven bij De cirkel

Een van de pluspunten van dit boek is dat het een specifiek onderwerp - het verliezen van onze privacy - op een originele manier belicht. En het is bij mijn weten het enige recente boek dat dit doet. Daarmee geeft het dus een lezenswaardig tijdsbeeld. Halverwege het boek was ik dan ook zo doordrongen van de boodschap dat ik mijn accounts op Facebook, Twitter etc wilde opzeggen.

Echter, een politieke boodschap is niet voldoende om een boek 350 pagina's lang te blijven dragen. Een boeiend verhaal is ook nodig. En het moet geloofwaardig zijn in al zijn ongeloofwaardigheid. Juist daar struikelt het boek nogal. ik merkte dat ik het boek weglegde rond pagina 170 en weinig zin meer had om het op te pakken. Omdat ik het cadeau gekregen heb, voelde ik me uiteindelijk toch verplicht om het uit te lezen.

Het grootste manco is naar mijn idee dat De Cirkel een ideele organisatie is, die dat tot het einde toe ook blijft en dat je dus niet kunt ontdekken waar het bedrijf van bestaat. De mensen binnen het bedrijf doen de meest idiote dingen, die je nooit binnen een bedrijf zult zien. Afgezien van het kleine groepje uitvinders zijn er vooral veel mensen die hun tijd doorbrengen met het geven van presentaties, het beoordelen van websites, het mailen met 'klanten' over dingen die geen producten of diensten van De Cirkel zijn maar kleine dagelijkse beslommeringen van die 'klanten', het rondlopen met cameraatjes op hun buik, het plaatsen van cameraatjes. Er komen geen dingen in het boek voor waar De Cirkel zijn geld mee verdient.
Als het boek bedoeld is om te waarschuwen voor privacypiraten, dan zou De Cirkel een commercieel bedrijf moeten zijn dat zijn geld verdient met het vermarkten van privacy. Het zou moeten /pretenderen/ om een ideele organisatie te zijn, maar in werkelijkheid zouden het moordzuchtige geldwolven moeten zijn.

De uitwerking van alle andere aspecten is al even onrealistisch. Zoals andere reviews ook benadrukken zijn de karakters wat vlak en de secundaire verhaallijnen wat flauw, dat laat ik hier even buiten beschouwing. Wat mij stoort, is het doorlopend overtreden van de 'show, don't tell' regel. Van Mae en de anderen wordt steeds /verteld/ hoe ze zich voelen, in plaats van dat je dat aan hun gedrag of hun uitspraken kan /zien/horen/.
Van De Cirkel wordt wel /gezegd/ dat het een commercieel bedrijf is, maar zoals hierboven al uitgelegd, zie je nergens bewijzen daarvan.
Ook het plot wordt op deze manier ondermijnd. De ouders van Mae en haar ex-vriendje waarschuwen steeds voor de gevolgen van de acties van de Cirkel en zeggen haar dat het fout kan aflopen, maar nergens zie je daadwerkelijk die foute afloop. Je blijft hopen op een flinke bak meeslepende ellende, maar die blijft uit. Mensen die waarschuwen voor een apocalyps zijn veel minder spannend dan een zich daadwerkelijk ontvouwende apocalyps. **PAS OP:SPOILER** Het meest rampzalige wat er gebeurt is dat iemand zich doodrijdt, terwijl hij op de vlucht is. Maar waarom hij vlucht, wordt niet geloofwaardig. En de reacties op zijn dood zijn al evenmin geloofwaardig.
Ook het einde heeft een dergelijk flauw plot: **PAS OP:SPOILER** de oprichter is tot inkeer gekomen en is op tijd bang geworden dat het misgaat. *gaap* Als lezer wil ik juist dat hij te laat is met waarschuwen en dat de hele boel explodeert.

Kortom: een matige uitwerking van een in beginsel goed idee.

Goed boek, interessant verhaal dat aansluit bij de huidige tijd en ontwikkelingen.
Aanrader om het boek te lezen voordat later dit jaar de film uitkomt.

een verontrustend toekomstbeeld dat aan het denken zet