De eerste vrouw Susan Smit

Als ik niet meer van Susan Smit had gelezen, had ik dit boek misschien wat minder mooi gevonden. Het verhaal is eigenzinnig maar niet consistent verteld. Mij is ontgaan waarom Susan dit boek 'De eerste vrouw' genoemd heeft. Ik kan vele redenen 'verzinnen' maar toch blijft het gissen. Zeker weten bleek ze, Geraldine Ferrar, niet de eerste echtgenote te zijn van Lou Tellegen, wel was ze al op vroege leeftijd een diva in de opera en stond ze model voor de zelfstandige en onafhankelijke vrouw. Ik vond het verhaal, dat ik qua stijl, perspectief, invalshoek etc. nogal rommelig vond, toch redelijk boeiend tot het eind. Het werd namelijk ook rommelig in het leven van Geraldine toen ze verliefd werd op de rusteloze en impulsieve Lou Tellegen. Al met al is er met dit boek een goede inkijk gegeven op het kruispunt van cinema en theater en wat voor cultureel effect dat had op de ingezette veranderingen begin vorige eeuw. De hoofdstukken wisselen zich af vanuit het ik-perspectief van Geraldine Ferrar, die postuum tegen Lou 'aanpraat' en terugblikt; dan volgt er weer een hoofdstuk over Lou met een alwetende verteller die oppervlakkig vaak en van de hak op de tak op gebeurtenissen ingaat. Na aanvankelijk een race langs de levens van Lou en Geraldine voordat ze elkaar ontmoeten, wordt er opeens hele innige liefdesscènes beschreven, waarbij ik me totaal niet kon inleven, omdat er als het ware geen 'opwarmer' aan vooraf ging. Qua verhaal klopt het waarschijnlijk dan weer vanuit het perspectief van Geraldine wiens leven 180 gedraaid gedraaid zal zijn van zichzelf als diva naar geliefde en vrouw van Lou. Ze offerde haar carrière voor hem op. Ik vond het leuk om een inzage te krijgen in de eerste filmwereld. De wereld van de stomme film. Geen fout boek, maar ook weer niet geschikt voor élke lezer van historische romans. Het is wel waar dat Susan Smit het schrijversvak verstaat en ik waardeer het ook zeer dat ze trouw blijft aan het schrijven voor zichzelf, waardoor ze een unieke schrijfster is en blijft. 'Afwisseling van spijs doet eten.'

“Ik heb van je gehouden zoals een mens waarschijnlijk maar één keer in zijn leven lief kan hebben. Ik aanbad jou, maar evenzeer mijn beeld van jou.”

Lou Tellegen was een Nederlands-Amerikaans acteur en regisseur. Hij werd geboren als Nederlander, maar nam in 1918 de Amerikaanse nationaliteit aan. Zijn successen op het witte doek vierde hij in het tijdperk van de stomme film. Lou was een rusteloze man die voortdurend zocht naar avontuur, adoratie en succes. In 1934 stierf hij onder tragische omstandigheden.

Geraldine Farrar was een Amerikaanse sopraan en operazangeres. ussen 1915 en 1920 speelde Farrar ook in diverse stomme films, onder andere in een succesvolle bewerking uit 1915 van Georges Bizets Carmen door Cecil B. DeMille. Farrar zei altijd meer waarde te hechten aan de emotionele expressie van haar zangkunst dan aan lyrische perfectie. Ze was dan ook niet wars van enig effectbejag. Ook uiterlijk viel ze op, niet alleen door haar schoonheid, maar ook vanwege haar flapper-achtige verschijning in de jaren tien en twintig.

Geraldine was de diva van de internationale operahuizen die gezworen had nooit te trouwen. Hij was de vechter, de gokker, de hartenbreker die furore maakte op het toneel. Samen vormde de Amerikaanse Geraldine en de Nederlander Lou een van de meest legendarische artiestenkoppels aller tijden.

Het verhaal van 'De eerste vrouw' begint in 1935 als Geraldine iets na middernacht een telefoontje krijgt. Het is iemand van de pers die haar verteld dat Lou Tellegen is overleden. Dan gaan we terug in de tijd en kruipt de auteur in de huid van Geraldine, Geraldine schrijft het verhaal in elkaar. De eerste vrouw verhaalt vanuit een wisselend perspectief. Doordat het verhaal van Geraldine in de ik-vorm wordt geschreven komt deze hoofdpersoon dichter bij je te staan dan Lou, waarvan verteld wordt vanuit de derde persoon. Smit beschikt over een groot inlevingsvermogen en met haar verbeeldingskracht heeft ze alles perfect en geloofwaardig ingekleurd. Veel is gebaseerd op historische feiten maar het liefdesverhaal is ontsproten uit het brein van Smit, vanuit haar eigen interpretatie. Deze roman, gebaseerd op historisch feitenmateriaal neemt je mee in een wereld van de opera, theater en cinema. Een soort van geschiedenisles, maar niet zo’n saaie geschiedenisles, een les die je als een mooie film voorbij ziet komen en voortdurend blijft fascineren.

'De eerste vrouw' verhaalt over de ambities van dit koppel, hun twijfels, hun angsten en hun grote verschillen. De hoofdpersonen worden scherp neergezet. Mensen met verschillende drijfveren. Geraldine wijdt haar leven voor de kunst maar het is haar niet te doen om de roem. Lou leeft voor de aandacht, hij wil gezien worden. Lou heeft voortdurend een masker op, hij is zichzelf niet, hij speelt zichzelf. Een man waar ik soms weinig sympathie voor had. Zo speelt hij ook de geliefde van Geraldine en het zal jaren duren voordat Geraldine zijn spel doorziet. Een liefdesverhaal in een roerige tijd, een tijd van oorlog en een tijd waarin Geraldine het grote voorbeeld wordt voor het opkomende feminisme. De tijd van het ontstaan van de film, een grote verandering voor de wereld.

De liefdesgeschiedenis tussen Tellegen en Farrar sprak haar aan omdat het twee tegenpolen waren. Smit heeft twee jaar onderzoek gedaan naar het verhaal, waarvan slechts een kwart van de verzamelde informatie in het boek is beland. Op het moment dat Susan Smit dit boek aan het schrijven was knapte haar eigen relatie. Toen dit haar overkwam wist ze dat ze zou komen op een punt waarop Farrar wordt verlaten. Ze zag er eerst erg tegenop maar toen het zover was vond ze het fijn het helemaal op te kunnen schrijven. Door de breuk in haar eigen relatie kon ze het intensiever schrijven dan als het haar niet was overkomen. Door de verbeeldingskracht van Susan en haar doordringende wijze van beschrijven heeft de auteur met 'De eerste vrouw' een prachtig, filmisch verhaal neergezet, een verhaal dat je raakt…

‘De eerste vrouw’ is mijn eerste kennismaking met Susan Smit als schrijfster. Ik ken haar wel, maar meer van de spirituele dingen. Het verhaal van ‘De eerste vrouw’ sprak mij heel erg aan, ik hou van de geschiedenis van het oude Hollywood en die fascineert me ook.

Toch moest ik wel heel erg wennen aan de schrijfstijl van Susan. Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Geraldine, maar gaat ook over het leven van Lou. Het gedeelte vanuit Geraldine is vanuit de ik-vorm geschreven en het deel van Lou meer als een soort biografie. Dit zorgde er bij mij heel erg voor dat ik vaak uit mijn leestempo viel.

Dat ik uit mijn leestempo viel, maakt ‘De eerste vrouw’ zeker geen slecht boek. Het is een boeiend verhaal over twee grote sterren die worstelen met elkaars carriere en karakter, én de invloed van de omgeving op hun relatie. Dat maakt zeker dat ‘De eerste vrouw’ een interessant boek is. Ik had alleen zelf een andere manier van schrijven gekozen.

Ik vind het echt heel lastig om dit boek te beoordelen. Het verhaal vond ik echt heel erg boeiend, maar doordat ik moeite had met de schrijfstijl had ik geen juichend gevoel toen ik het uit had. Ik heb echt gemixte gevoelens bij ‘De eerste vrouw’ en dat vind ik zo jammer. Laten we het erop houden dat je zeker fan moet zijn van Susan’s schrijfstijl om het boek heel goed te vinden, ik had een andere schrijfstijl prettiger gevonden.

‘De eerste vrouw’ van Susan Smit heeft een interessant onderwerp en is ook zeker boeiend. Maar ik vond helaas de schrijfstijl niet heel prettig en daardoor viel het boek me wel een beetje tegen. Ik had er echt meer van gehoopt.

Geschreven bij De eerste vrouw

delen geschreven over mannelijk personage goed leesbaar, vrouwelijk personage traag en saai. Heb besloten dit boek van de zomer nog maar een kans te geven, maar ben bang dat ik wederom alleen de helft van t boek lees , zijn verhaal :-)

Geschreven bij De eerste vrouw

Mooi verhaal, maar het komt moeizaam op gang

Geschreven bij De eerste vrouw

Susan Smit ziet kans om een vergeten historisch figuur tot leven te wekken.

Geschreven bij De eerste vrouw

Leest prettig, mijn eerste kennismaking met Suzan Smit. Mooie sfeer beschrijving. Lekker is opgegaan.

Ik vond het een prachtig en meeslepend boek. Echt aanrader!

Geschreven bij De eerste vrouw

Het is een goed geschreven boek, interessant om te lezen.

Wat een mooi en goed geschreven verhaal. Ik kan dit boek iedereen van harte aanraden.