De eilandserie 2 - De wereld achter het water Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. De eilandserie, #2

Geschreven bij De wereld achter het water

In De wereld achter het water lees je over de reis van Leia en Walt naar, en in, de wereld aan de overkant en over hoe het leven nu verder gaat op het eiland Tresco.

Leia en Walt zijn samen met een aantal bewoners van het Eiland Tresco, en met hun vriend Tony, op weg naar het land waar Tony vandaan komt, Cornwall. Na een lange zeereis met het schip de Onderzoeker komen ze aan op hun bestemming. Volgens Tony leven de mensen daar, nadat de oorlog en de ziektes bijna alles vernietigd hebben, in vrede met elkaar. Walt en Leia kunnen niet wachten om die wereld te ontdekken.

Wanneer de groep in Dartmoor ontvangen wordt door de President komen ze alleen maar tevreden en vriendelijke mensen tegen. Iedereen glimlacht, toch voelt dit een beetje vreemd voor Leia en Walt. Doordat iedereen zo tevreden is en er daardoor, volgens de President van Dartmoor, geen geweld is, hebben ze ook geen gevangenissen nodig. Leia en Walt verbazen zich hierover en wanneer ze achter de echte reden komen waarom er geen gevangenissen zijn, beginnen ze toch te twijfelen aan dit nieuwe land. Ze vragen zich steeds meer af of de ideale wereld wel bestaat.

“ ‘Nee, dat is hij niet’ zeg ik gedecideerd. ‘Zijn woorden waren vol liefde, maar deze leiders gebruiken zijn leven en uitspraken zoals het hen uitkomt. Net zoals alle andere mensen die slaafs een boek volgen’.” Jen Minkman

Alisa blijft achter op Tresco, waar de bewoners hun leven opnieuw proberen op te bouwen, nu alles waarin zij geloofden ineens niet blijkt te kloppen. De muur is afgebroken en men kan vrij over het eiland reizen. Toch is niet iedereen daar blij mee. Ze hebben moeite met het loslaten van hun oude levenswijze en wantrouwen elkaar.

Alisa gaat aan de slag als Ordebewaarder en als assistent van de Boekhouder, omdat zij het samengaan van beide delen van het eiland belangrijk vindt. Alisa raakt bevriend met Ben. Ben wil graag opnieuw beginnen nu de muur weg is. Hij wil de gemene manier waarop hij en zijn broer met de andere kinderen omgingen achter zich laten. Door Ben raakt Alisa ook bevriend met zijn broer Sol, in wie zij meer ziet dan alleen die wrede jongen.

Zowel op het eiland Tresco als aan de overkant in Cornwall blijkt vrede nog niet zo eenvoudig. Zowel Leia en Walt als Alisa moeten alles op alles zetten om te zorgen dat het niet helemaal mis gaat. Kunnen ze voorkomen dat de verdeeldheid alleen maar groter wordt? Of zullen er telkens nieuwe tegenstanders opstaan die een vreedzame samenleving proberen tegen te werken?

Met De wereld achter het water heeft Jen Minkman een uitstekende opvolger van het Boek van voorheen geschreven. Het verhaal gaat verder waar het Boek van voorheen ophield.

Wat erg leuk is aan dit boek, is dat een aantal al bestaande karakters uit Het boek van voorheen in De wereld achter het water verder worden uitgediept. Niet alleen de reis van Walt en Leia wordt gevolgd, de lezer komt, door het personage Alisa, ook te weten hoe het verder gaat op het eiland Tresco na het vallen van de muur. Als je het Boek van voorheen gelezen hebt dan heb je al kennis gemaakt met Alisa als de beste vriendin van Walt. In De wereld achter het water krijgt zij een grotere verhaallijn. Ook komt de lezer meer te weten over andere personages zoals bijvoorbeeld de broers Ben en Sol.

De wereld achter het water is veel meer dan alleen een geweldig verhaal. Het zet je opnieuw aan het denken over onder andere geloof en macht. Het gaat over het geven van tweede kansen, over opkomen voor wat je wil, over fouten die in elke samenleving worden gemaakt en over zelf nadenken voor je iets blindelings volgt. Ik vind De wereld achter het water een fantastisch verhaal met een boodschap en geef het graag 5 sterren.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.

In De wereld achter het water lees je over de reis van Leia en Walt naar, en in, de wereld aan de overkant en over hoe het leven nu verder gaat op het eiland Tresco.

Leia en Walt zijn samen met een aantal bewoners van het Eiland Tresco, en met hun vriend Tony, op weg naar het land waar Tony vandaan komt, Cornwall. Na een lange zeereis met het schip de Onderzoeker komen ze aan op hun bestemming. Volgens Tony leven de mensen daar, nadat de oorlog en de ziektes bijna alles vernietigd hebben, in vrede met elkaar. Walt en Leia kunnen niet wachten om die wereld te ontdekken.

Wanneer de groep in Dartmoor ontvangen wordt door de President komen ze alleen maar tevreden en vriendelijke mensen tegen. Iedereen glimlacht, toch voelt dit een beetje vreemd voor Leia en Walt. Doordat iedereen zo tevreden is en er daardoor, volgens de President van Dartmoor, geen geweld is, hebben ze ook geen gevangenissen nodig. Leia en Walt verbazen zich hierover en wanneer ze achter de echte reden komen waarom er geen gevangenissen zijn, beginnen ze toch te twijfelen aan dit nieuwe land. Ze vragen zich steeds meer af of de ideale wereld wel bestaat.

“ ‘Nee, dat is hij niet’ zeg ik gedecideerd. ‘Zijn woorden waren vol liefde, maar deze leiders gebruiken zijn leven en uitspraken zoals het hen uitkomt. Net zoals alle andere mensen die slaafs een boek volgen’.” Jen Minkman

Alisa blijft achter op Tresco, waar de bewoners hun leven opnieuw proberen op te bouwen, nu alles waarin zij geloofden ineens niet blijkt te kloppen. De muur is afgebroken en men kan vrij over het eiland reizen. Toch is niet iedereen daar blij mee. Ze hebben moeite met het loslaten van hun oude levenswijze en wantrouwen elkaar.

Alisa gaat aan de slag als Ordebewaarder en als assistent van de Boekhouder, omdat zij het samengaan van beide delen van het eiland belangrijk vindt. Alisa raakt bevriend met Ben. Ben wil graag opnieuw beginnen nu de muur weg is. Hij wil de gemene manier waarop hij en zijn broer met de andere kinderen omgingen achter zich laten. Door Ben raakt Alisa ook bevriend met zijn broer Sol, in wie zij meer ziet dan alleen die wrede jongen.

Zowel op het eiland Tresco als aan de overkant in Cornwall blijkt vrede nog niet zo eenvoudig. Zowel Leia en Walt als Alisa moeten alles op alles zetten om te zorgen dat het niet helemaal mis gaat. Kunnen ze voorkomen dat de verdeeldheid alleen maar groter wordt? Of zullen er telkens nieuwe tegenstanders opstaan die een vreedzame samenleving proberen tegen te werken?

Met De wereld achter het water heeft Jen Minkman een uitstekende opvolger van het Boek van voorheen geschreven. Het verhaal gaat verder waar het Boek van voorheen ophield.

Wat erg leuk is aan dit boek, is dat een aantal al bestaande karakters uit Het boek van voorheen in De wereld achter het water verder worden uitgediept. Niet alleen de reis van Walt en Leia wordt gevolgd, de lezer komt, door het personage Alisa, ook te weten hoe het verder gaat op het eiland Tresco na het vallen van de muur. Als je het Boek van voorheen gelezen hebt dan heb je al kennis gemaakt met Alisa als de beste vriendin van Walt. In De wereld achter het water krijgt zij een grotere verhaallijn. Ook komt de lezer meer te weten over andere personages zoals bijvoorbeeld de broers Ben en Sol.

De wereld achter het water is veel meer dan alleen een geweldig verhaal. Het zet je opnieuw aan het denken over onder andere geloof en macht. Het gaat over het geven van tweede kansen, over opkomen voor wat je wil, over fouten die in elke samenleving worden gemaakt en over zelf nadenken voor je iets blindelings volgt. Ik vind De wereld achter het water een fantastisch verhaal met een boodschap en geef het graag 5 sterren.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.

In dit verhaal wordt dezelfde schrijfstijl en dezelfde sfeer weergegeven als in deel 1. Er komt alleen wat minder actie in voor omdat er (denk ik) meer ruimte is gemaakt voor de personages, beschrijving van de omgeving en gebeurtenissen die plaatsvinden.
Walt en Leila komen er al snel achter dat achter al het moois van Cornwall een duistere waarheid schuilt. Om de mensen in het gareel te houden worden ze gezuiverd. Weer regeert de angst. Nu niet de angst om niet mee te mogen of over te blijven zoals in hun oude wereld maar een nieuwe angst. De angst voor opvallen, je eigen ding doen en voor de ordehandhavers, Dankzij Alisa’s verhaal weten we ook hoe het verder gaat op het eiland en dat vond ik wel prettig.
Jen Minkman maakt hier ook gebruik van hele mooie zinnen die echt de kern van het verhaal meegeven aan de lezer, bijvoorbeeld; “zonder gevoel en hart wordt een heilig boek een dode schil”
Het moraal in dit boek is dat je geluk niet altijd ver weg hoeft te zoeken want het is soms dichterbij dan je denkt.
Het tweede deel geeft een mooie ingang naar deel 3 waar we het verhaal van Sarah meemaken. Een dochter van een man die gezuiverd is want dat heeft gelijk invloed op de rest van het gezin,

De Wereld Achter het Water is het vervolg op Het Boek van Voorheen dat ik eerder dit jaar las en recenseerde. Bij dat boek had ik conflicterende gevoelens omdat ik de eerst helft heel leuk vond maar problemen had met de tweede helft. Ik ben blij om te zeggen dat ik dit niet had met dit boek.

Een ding waar ik erg blij om was is dat er maar twee point of views zijn en dat we clusters van vijf hoofdstukken krijgen van een personage. Dit bleef zo tot aan het einde. Dit was niet het geval in het eerste boek waar ik voor mijn gevoel continue uit het verhaal werd getrokken. Voor mij was de structuur in dit boek dus beter.

De wereld wordt verder uitgediept wanneer Leia en Walt het eiland verlaten om naar het vasteland te gaan. Maar het eiland en de inwoners verlaten we niet. In plaats van Walts point of view krijgen we nu die van Alysa. Het kunnen zien wat er gebeurd op het eiland na wat er in het eerste boek is gebeurd langszij het verhaal op het vasteland zorgt voor een compleet plaatje. We worden niet zomaar weggetrokken van het eiland en de cultuur die we nog maar net hebben leren kennen. We vervolgen daar maar leren ook over nieuwe dingen. Ik vond deze split erg fijn.

Ook vond ik het interessant om de connecties te zien met de religies zoals wij ze kennen en hoe mensen die interpreteerde. Tekst kan op verschillende manieren worden geïnterpreteerd (alleen al door interpunctie). Dit gebeurd in de hedendaagse tijd ook nog steeds en ik denk dat dit goed is representeert in dit boek. Een klacht ten op zichte van het plot is dat er niet genoeg actie is. Er wordt veel gepraat. Maar aan de andere kant was dit nodig dingen op te zetten voor het volgende boek (waar ik van uitga dat deze komt).

De personages vind ik niet geweldig. Ik vind ze zeker niet onaardig of vervelend, maar ze bewegen weinig emotie in mij. Ik mis Walt’s point of view ook niet waar Alysa voor in de plaats is gekomen. Alysa is een goede vervanging maar ook zij kon geen emotionele beweging in mij voortbrengen. Ik vond het een beetje te perfect. Ze zei altijd net het juiste of veranderde dingen aan haarzelf heel snel nadat iemand dit had opgemerkt.

Op de laatste plaats wil ik nog kwijt dat ik mij niet heb gestoord aan de romantiek in dit boek. Ik vond de romantiek wat irritant aan het einde van het boek, omdat het voor mij te snel ging. Maar in dit boek vinden Leia en Walt steun in elkaar omdat ze in dezelfde situatie zitten vanaf het begin. Dit zorgt ervoor dat ze meer naar elkaar groeien zonder dat er hiervoor drama hoeft plaats te vinden in hun relatie. Ik vond dat erg verfrissend. Ze moeten elkaar nog steeds beter leren kennen, maar het voelde veel natuurlijker voor mij.

Weer een mooi verhaal. Leuk dat Alisa's POV erbij komt, hoewel ik haar toch een beetje een (te) perfect personage vind. Walt is echt tof! Ik ben blij dat het Star Wars aspect niet meer zo doorschemerde in dit deel, dat is niet helemaal mijn ding. Je merkt wel dat het boek een loop is naar de strijd die gevoerd zal worden, en dat maakt het soms erg mak met veel gepraat en weinig acties. Echter diept dit ook de personages weer uit ;)!

Minkman is wederom geslaagd in het creëren van een eigentijds en eigenzinnig verhaal, waarin de grillen van een totaal andere wereld de boventoon leiden. Hoewel het nog niet helemaal duidelijk is of hier ook een staartje achteraan zal komen, zullen fans van de mensen uit Newexter en Hoophaven die hoop gaan koesteren. Het is bijna onmogelijk om je niet te binden aan de vele uitbundige personages. Zoals altijd heeft ook dit verhaal van de Young Adult auteur een achterliggende boodschap, een diepere betekenis. Het is eentje die je niet snel meer zult vergeten.

*Let op: als je Het Boek van Voorheen nog niet hebt gelezen, kan deze recensie spoilers bevatten!*

De Wereld achter het Water gaat verder waar Het Boek van Voorheen is afgelopen: de grote ontdekkingsreis naar de mysterieuze, onbekende Wereld achter het Water staat op het punt te beginnen. Wat zullen ze daar aantreffen? Zal de bevolking daar net zo leven als zij, of zullen ze het daar veel gemakkelijker en fijner hebben?
Leia en Walt vertrekken samen naar deze schimmige nieuwe Wereld, terwijl mede-eilandbewoner Alisa op hun eigen eiland blijft en het leven daar samen met de anderen probeert voort te zetten.

Net als Het Boek van Voorheen, wordt De Wereld achter het Water verteld uit verschillende perspectieven. Dit keer lezen we onder andere uit de ogen van Alisa, een sterk personage, dat weet wat ze wil maar tegelijkertijd te maken krijgt met de onderlinge conflicten op het eiland. In haar eentje zal het echter niet lukken om de gemoederen tot bedaren te brengen, al helemaal niet wanneer er schermutselingen ontstaan tussen de gelovigen en de niet-gelovigen. Ze staat voor iedereen open, en zal alle hulp aanpakken die ze kan krijgen om de mensen gerust te stellen en te kalmeren, zelfs als deze hulp uit onverwachte hoek lijkt te komen. Dit vergt moed, moed die mensen laat overleven en vooral laat nadenken over hun daden en de gevolgen hiervan.
Vanuit de ogen van Leia kijken we mee tijdens de grote reis naar het onbekende: een wereld waar ze nooit is geweest en waar ze desondanks wel veel van verwacht. De nieuwe Wereld lijkt perfect, een utopie, maar schijn is soms mooier dan het lijkt… Leia komt erachter dat ze slimmer, eigenwijzer maar vooral krachtiger is dan ze heeft gedacht. Ze voelt wat echte liefde is, die steeds meer opbloeit tussen haar en Walt, en hoeveel ze aan elkaar kunnen hebben in deze barre tijden, helemaal als ze achter de ware reden van het perfecte leven in de nieuwe Wereld komt…

Tijdens het lezen merkte ik dat ik af en toe met ingehouden adem verder las; sommige plottwists zag ik deels aankomen, anderen ook helemaal niet, wat voor het verhaal alleen maar ten goede kwam. Het verhaal komt over als één die in ons huidige leven ook zal kunnen gaan gebeuren: wat als mensen elkaar niet meer accepteren om wat ze geloven, maar alleen willen zien en doen wat zij denken dat waar is en wat goed is? Het zette mij vooral aan het denken over hoe ik zelf zou reageren, wanneer ik in een situatie als deze zou verkeren. Voor welke kant zou ikzelf kiezen? Zou ik met de grote menigte meegaan, of zou ik kiezen voor mezelf en waar ik voor stond? Ik denk dat ik dat pas echt zal kunnen weten wanneer ik in een ijzingwekkende situatie als deze zal verkeren, maar ik vond dit ‘zelf nadenken over het onderwerp’ absoluut een van de geweldige krachten van dit boek!

De schrijfstijl van Jen Minkman is weer magnifiek, precies zoals we het van haar gewend zijn: gedetailleerd, meeslepend, herkenbaar en beeldend. Ze neemt je als lezer op deze manier echt mee naar de wereld waarin de personages leven, waardoor het verhaal nog echter aanvoelt, net als de personages zelf. En het is nu ook Jen Minkman gelukt: er is weer een zogenaamde ‘bad guy’ toegevoegd aan mijn eeuwig doorgroeiende ‘Bookish Crushes’-lijst! Zucht... ;)

Ik weet niet of het verhaal nu écht helemaal afgelopen is, dat we dus na het lezen van dit boek zelf door mogen fantaseren wat er gaat gebeuren óf dat er toch nog eens een vervolg komt, in ieder geval heb ik genoten van dit interessante vervolg van Het Boek van Voorheen!

"De Overkant is vol wonderen waar ik nooit zelfs maar over heb kunnen dromen." ~ p22.

De wereld achter het water gaat verder waar Het boek van voorheen stopte. Leia en Walt zijn eindelijk op weg naar de wereld die ze niet kennen, de Overkant, en net als hen ben ik nieuwsgierig naar wat ze daar aantreffen. Vanaf de eerste pagina zit je gelijk weer in het verhaal en ben je onderdeel van het grote avontuur. Het lezen voelt als een echte beleving, je bent geen toeschouwer maar maakt echt deel uit van het reisgezelschap.

" Geweldloze idealen zijn prima, zolang het maar idealen zijn - verwachten dat mensen nooit meer boos of agressief zijn, haalt alle menselijkheid uit een samenleving weg." ~p152.

Ondanks dat alles wat ze geloofde onlangs is teniet gedaan, blijven ze op hun eigen manier geloven in een betere wereld. Maar is de Overkant wel alles wat ze er van hoopte? Ik vind het echt knap om te lezen hoe Jen Minkman een relatief zwaar onderwerp als het geloof op een mooie manier heeft weten te verwerken in dit verhaal, en geeft absoluut stof tot nadenken... Want wat als blijkt dat alles wat je hele leven meegekregen hebt gebaseerd is op iets heel anders? Toch is het absoluut geen aanval op de hedendaagse geloven en culturen, het geeft mijnsinziens enkel een heel goed beeld wat er kan gebeuren als een groep zich zou distancieren van de bestaande samenleving en wat er kan gebeuren als de "verkeerde mensen" bepalen wat je wel en niet mag weten. En dan toch op een hele luchtige manier, want het blijft een spannende YA en een fictief verhaal. Wat ik trouwens echt een toevoeging vond was het verhaal vanuit Alisa, zodat je toch ook verbonden bleef met de achterblijvers op het eiland. Want ook daar heeft het ontdekken van de waarheid de nodige impact...

"Zonder gevoel en hart wordt een heilig boek een dode schil." ~ p179.

Dit vervolg maakte het verhaal voor mij echt compleet. Ik ben inmiddels echt enorme fan van Jen Minkman's schrijfkunsten. Zo veelzijdig als haar verhalen zijn, alle weten ze mij op dezelfde manier te grijpen. Het zijn stuk voor stuk verhalen waar je heel makkelijk in verdwijnt en voor je het weet de laatste bladzijde al omslaat... Hier wil ik echt wel een plank vol van ♡

Geschreven bij De wereld achter het water

"De Overkant is vol wonderen waar ik nooit zelfs maar over heb kunnen dromen." ~ p22.

De wereld achter het water gaat verder waar Het boek van voorheen stopte. Leia en Walt zijn eindelijk op weg naar de wereld die ze niet kennen, de Overkant, en net als hen ben ik nieuwsgierig naar wat we daar aantreffen. Vanaf de eerste pagina zit je gelijk weer in het verhaal en ben je onderdeel van het grote avontuur. Het lezen voelt als een echte beleving, je bent geen toeschouwer maar maakt echt deel uit van het reisgezelschap.

" Geweldloze idealen zijn prima, zolang het maar idealen zijn - verwachten dat mensen nooit meer boos of agressief zijn, haalt alle menselijkheid uit een samenleving weg." ~p152.

Ondanks dat alles wat ze geloofde onlangs is teniet gedaan, blijven ze op hun eigen manier geloven in een betere wereld. Maar is de Overkant wel alles wat ze er van hoopte? Ik vind het echt knap om te lezen hoe Jen Minkman een relatief zwaar onderwerp als het geloof op een mooie manier heeft weten te verwerken in dit verhaal, en geeft absoluut stof tot nadenken... Want wat als blijkt dat alles wat je hele leven meegekregen hebt gebaseerd is op iets heel anders? Toch is het absoluut geen aanval op de hedendaagse geloven en culturen, het geeft mijnsinziens enkel een heel goed beeld wat er kan gebeuren als een groep zich zou distancieren van de bestaande samenleving en wat er kan gebeuren als de "verkeerde mensen" bepalen wat je wel en niet mag weten. En dan toch op een hele luchtige manier, want het blijft een spannende YA en een fictief verhaal. Wat ik trouwens echt een toevoeging vond was het verhaal vanuit Alisa, zodat je toch ook verbonden bleef met de achterblijvers op het eiland. Want ook daar heeft het ontdekken van de waatheid de nodige impact...

"Zonder gevoel en hart wordt een heilig boek een dode schil." ~ p179.

Dit vervolg maakte het verhaal voor mij echt compleet. Ik ben inmiddels echt enorme fan van Jen Minkman's schrijfkunsten. Zo veelzijdig als haar verhalen zijn, allen weten ze mij op dezelfde manier te grijpen. Het zijn stuk voor stuk verhalen waar je heel makkelijk in verdwijnt en voor je het weet de laatste bladzijde al omslaat... Hier wil ik echt wel een plank vol van ♡

Geschreven bij De wereld achter het water

Laten we beginnen met de cover. Die vind ik, net als bij het eerste deel, weer heel erg mooi! Het enige nadeeltje is dat ik ze nogal op elkaar vind lijken, waardoor je de delen misschien moeilijk uit elkaar kan halen. Maar hij is weer lekker mysterieus waardoor ik getriggerd werd om te gaan lezen.
Het was een beetje vervelend dat ik niet meer precies wist hoe het vorige deel geëindigd was (ik wist nog wel de hoofdlijnen, maar de details waren soms een beetje weggezakt), maar ondanks dat kwam ik gelukkig snel in het verhaal. De eerste paar hoofdstukken lees je weer vanuit de ogen van Leia, die nog steeds een prettig personage is om uit te lezen. In het eerste boek lees omstebeurt uit het perspectief van Leia en Walt, maar omdat die personages nu toch altijd bij elkaar zijn, opweg naar de Overkant, heeft Jen in dit boek gekozen voor nog een ander vertelperspectief, namelijk die van Alisa. Dat vond ik heel slim bedacht, want zo krijg je ook nog mee hoe het er op het eiland Tresco aan toe gaat. Daar worstelen de bewoners met het worden van één samenleving, terwijl de groep van Leia en Walt op zoek is naar een nieuwe wereld aan de Overkant.
Ik vond Alisa een heel leuk personage om vanuit te lezen. Ze is heel aardig en is niet bang om te zeggen wat ze vind. Soms ergerde ik me wel een beetje aan haar perfectheid, ze had wel iets meer flaws mogen hebben van mij. Maar het is wel heel tof om te lezen welk effect ze heeft op sommige personages die ik in het eerste boek niet kon uitstaan.
De Overkant lijkt in het begin een perfecte nieuwe wereld, maar al snel kom je er achter dat geen enkele samenleving perfect is. Dat vond ik mooi gedaan, want ondanks dat veel personages de samenleving op Tresco niet ideaal vonden, beseffen ze zich dat het er nog niet zo slecht was.
Het boek las ontzettend snel en steeds als ik dacht ‘oké ik moet nu echt stoppen’, gebeurde er weer iets waardoor ik toch door bleef lezen. Hierdoor had ik het boek echt binnen no-time uit. De personages voelde voor mij allemaal heel realistisch aan doordat ze zo erg uitgediept worden en hierdoor werd ik echt in het verhaal getrokken. Er worden veel nieuwe personages geïntroduceerd, samen met veel nieuwe plaatsnamen, waardoor je heel veel nieuwe namen moet onthouden. Hoewel dit in het begin soms een beetje verwarrend was, had ik iedereen gelukkig snel op een rijtje.
Ik heb echt onwijs genoten van dit boek en vond hem in vergelijking tot deel één ook een stuk beter en spannender. Toch vond ik het jammer dat, net als eigenlijk bij het eerste deel, het einde echt super snel ging. Het slot zit vol actie en spanning, maar dit is eigenlijk binnen een twintigtal pagina’s ook weer voorbij. Naar mijn mening had dat nog wel wat langer gemogen, want nu was het heel plotseling voorbij!
En nu? Nu hoop ik heel hard dat er een deel drie komt. Want ondanks dat ik het een geweldig boek vond en ik de personages beter heb leren kennen, is het verhaal voor mijn gevoel nog helemaal niet af. Eigenlijk gaat het nu pas écht beginnen (volgens mij zei ik dat ook al bij het eerste boek haha, maar nu écht echt).
Ik heb genoten van De Wereld achter het Water en vond het boek zeker beter dan het eerste deel, maar toch ging het einde voor mij iets te snel en hoop ik dat er nog een vervolg komt! Verder merk ik dat ik echt dol ben op de verhalen van Jen Minkman en dat ik zeker meer van haar wil lezen! Ik geef De Wereld achter het Water vier sterren!