De fazantenmoordenaars Serie Q deel 2

Geschreven bij Serie Q - De fazantenmoordenaars

Ik vind de hele set-up van de Afdeling Q zo leuk: brigadier Mørck, die in het vorige boek net aan het bijkomen was van een aanslag op zijn leven, heeft zich (met tegenzin) geinstalleerd in de kelder van het politieburo met Assad, een Syrische vluchteling die aangenomen is als schoonmaker en manusje-van-alles. Maar Assad blijkt veel meer in zijn mars te hebben en zet Mørck er toe aan bepaalde dossiers toch eens nader te bekijken, gaat zelf rondbellen om onbeantwoorde vragen opgelost te krijgen en speelt een belangrijke rol in de oplossing van de moordzaak.

Het verhaal is een beetje rommelig, omdat er zoveel personen in voorkomen. Zelfs op het laatst had ik nog moeite om de mannen van de kostschoolgroep uit elkaar te houden. Kimmie, het enige vrouwelijke lid van die groep, die al jaren op de vlucht was voor de mannelijke leden, was een interessante dame, maar geen aardige vrouw. Hoewel de mannen nog een heel stuk onplezieriger zijn, blijf je hopen dat ze Kimmie niet te pakken zouden krijgen.

Het verhaal is (weer) net zo gruwelijk als in De vrouw in de kooi maar wel heel anders. In dit tweede boek heeft Afdeling Q er een secretaresse bijgekregen, die ook wel van wanten weet. Ik ben benieuwd of er in het volgende boek verdere uitbreiding komt.
Al met al, erg spannend en een spectaculair einde.

Geschreven bij Serie Q - De fazantenmoordenaars

Het eerste deel is goed, maar het tweede nog veel beter. Spannend, grappig en de laatste 100 bladzijden in een ruk uitgelezen... Een beetje dikke huid heb je wel nodig, want er worden dingen in beschreven die je nooit wilt meemaken. De werkelijkheid is vaak nog erger dan de fantasie, is al vaak gebleken. Dat geeft weinig hoop...

Geschreven bij Serie Q - De fazantenmoordenaars

Laat je niet misleiden door de wat suf aandoende titel. Het is een echte aanrader waar je geen spijt van kunt krijgen.

Geschreven bij Serie Q - De fazantenmoordenaars

Het tweede boek wat ik las van Jussi Adler-Olsen en ook deze is weer zoooo spannend!
Ik kon weer niet stoppen met lezen, ik heb echt een schrijver ontdekt en dit soort boeken nu 'ontdekt'!

Geschreven bij Serie Q - De fazantenmoordenaars

Jussi Adler-Olsen is er na zijn geweldige debuut 'de vrouw in de kooi' wederom in geslaagd een prachtig verhaal neer te zetten.

Het verhaal gaat wederom over de afdeling Q die, door het succes in het vorige deel, is uitgebreid met 1 persoon, Rose. Met zijn drieen werken ze wederom aan een cold case. Eentje waarbij een broer en zus dood zijn aangetroffen in hun vakantiehuis, vermoord zo blijkt. Eén persoon heeft zich aangegeven en heeft schuld bekend. Carl en Assad vertrouwen het echter niet helemaal. Volgens hen zit er meer achter. Al snel wordt hun aandacht getrokken naar een groep die vroeger op de kostschool een rebels clubje vormde en waarvan de leden nu bijna allemaal heel goed terecht gekomen zijn. Ze worden aangeduid als 'de fazantenmoordenaars'.

Stapje voor stapje wordt ook dit mysterie ontrafeld met uiteindelijk 'verdachte' Kimmie in de hoofdrol. Een prachtig verhaal waaruit blijkt dat daden uit het verleden je je hele zullen blijven achtervolgen.

Het eerste deel was net niet goed genoeg was voor 5 sterren, en deze net wel goed genoeg voor 4 sterren. Beide delen krijgen derhalve 4 sterren, met dien verstande dat deel 1 aanzienlijk beter en verrassender was. Desondanks het lezen waard! Houd er alleen wel rekening dat de schrijver in dit deel geen blad voor zijn mond neemt.

Geschreven bij Serie Q - De fazantenmoordenaars

Lekker vakantie boek om in te verdwijnen. Spannend tot het einde en verrassend.

Geschreven bij Serie Q - De fazantenmoordenaars

Het 2e deel in de serieQ vond dit deel minder spannend dan het 1e deel. Het verhaal blijft wel boeien en is ook zeer goed geschreven. Er zijn genoeg recensies op internet te lezen dat het gewoon een goede serie is. Heb de boeken al aan veel mensen aangeraden en die zijn het allemaal met me eens. Voor mij zal dit de 1e serie zijn die ik allemaal wil lezen.

Geschreven bij Serie Q - De fazantenmoordenaars

Vanaf pagina 1 een super spannend boek. Hele bijzondere, fantasierijke karakters.

Geschreven bij De fazantenmoordenaars

De Serie Q van Jussi Adler-Olsen bestaat momenteel uit 4 boeken met Carl Morck in de hoofdrol.
Eerst las ik het eerste deel 'De Vrouw in de Kooi' waaraan ik meteen 5 sterren toeschreef.
Het tweede boek 'De fazantenmoordenaars' is vlot geschreven, een goed verhaal, spannend een ook een goed plot alhoewel je het enigszins voelt aankomen. Maar zeer zeker het lezen waard. Omdat het echter iets minder, naar mijn bescheiden mening dan, waard is dan het eerste boek : dan maar 4 sterren (4,5 sterren bestaat immers niet). Ik kijk zeker al vooruit naar het lezen van boek 3 : 'De Noodkreet in de fles' en boek 4 : 'Dossier 64' want Jussi Adler-Olsen schrijft waanzinnig goed.
Alleen moet je beginnen bij boek 1 en zo verder gaan, je volgt nl. Carl Morck en indien je de boeken in omgekeerde volgorde leest, snap je een heleboel zaken en personages niet omdat dit in de vorige boeken behandeld werd en ik vrees dat je dan het noorden helemaal kwijt raakt !
Het 5e boek met Carl Morck in de hoofdrol zou in januari 2013 verschijnen en noemt : 'Het Marco Effect'. Leuk te weten... zo kunnen lezers van de spannende boeken van Jussi Adler-Olson verder aan hun trekken komen.

Geschreven bij Serie Q - De fazantenmoordenaars

Omdat zijn vrouw er destijds werkte, heeft de succesvolle Deense auteur Jussi Adler-Olsen in de jaren tachtig een half jaar in Schiedam gewoond. In deze Zuid-Hollandse plaats begon hij zijn schrijverscarrière met een boek over Cambodja, dat echter nooit is uitgegeven. Adler-Olsen had vervolgens verschillende baantjes, maar halverwege de jaren negentig besloot hij weer te gaan schrijven. Dat resulteerde erin dat zijn eerste boek, Het alfabethuis, in 1996 werd uitgegeven. Zijn echte doorbraak kwam tien jaar later met 'Serie Q', over een afdeling die zich bezighoudt met onopgeloste moordzaken. Het tweede boek in deze serie is De fazantenmoordenaars, dat in 2008 in de Nederlandse boekhandel lag.

In de zomer van 1987 worden de lichamen van twee jongeren, broer en zus, gevonden. Onderzoek van de politie wijst uit dat de vermoedelijke dader deel uit maakt van een groepje leerlingen van een kostschool voor rijken. Omdat er niet genoeg bewijs was, is het onderzoek niet voortgezet. Totdat een van de verdachten bekent de moorden te hebben gepleegd. De zaak lijkt hiermee gesloten. Jaren later vindt brigadier Carl Mørck het dossier op zijn bureau. Per ongeluk, denkt hij. Maar dat blijkt echter niet zo te zijn. Carl neemt, samen met zijn collega Assad, het dossier door en komt tot de conclusie dat het toenmalige onderzoek niet goed is uitgevoerd. Hij houdt zich vanaf dan met de zaak bezig, begeeft zich daardoor zowel in rijke kringen als bij mensen die op straat leven. En ondanks de tegenwerking, is Carl vastberaden om tot een oplossing te komen.

Een van de kenmerken van Scandinavische thrillers is de maatschappelijke betrokkenheid die in deze boeken voorkomt. De fazantenmoordenaars is daar geen uitzondering op. Voorbeeld hiervan is Kimmie, een vrouw die al jaren op straat leeft. Een ander kenmerk is dat deze boeken als het ware echte vertellingen zijn. Adler-Olsen is daar ook erg sterk in en daardoor blijven zijn verhalen interessant.

Dat zijn boeken vertellingen zijn, en daardoor een goede verhaallijn hebben, is misschien ook wel een nadeel. Dit gaat namelijk vaak ten koste van de snelheid. Deze snelheid ontbreekt voor een groot deel in De fazantenmoordenaars. Hierdoor heeft het verhaal niet de zinderende spanning die je vaak hoopt aan te treffen. Dit gaat echter niet ten koste van het leesplezier. Het boek heeft namelijk voldoende elementen in zich om de aandacht vast te blijven houden.

Een van die elementen is de interactie tussen Carl en Assad. Met zijn soms rake en nuchtere opmerkingen komt Assad steeds beter uit de verf en wordt Carl ook begripvoller. Beide personages zijn overduidelijk gegroeid ten opzichte van het vorige boek van Adler-Olsen. De humor waar de auteur regelmatig gebruik van maakt, geeft een extra dimensie aan het verhaal waardoor je (en dan vooral Carl) sommige situaties kunt relativeren.

Hoewel De fazantenmoordenaars op zich afzonderlijk gelezen kan worden, verdient het wel aanbeveling om de Serie Q op volgorde te lezen. Daardoor wordt het namelijk een stuk gemakkelijker om de personages beter te begrijpen. Dit buiten beschouwing latend, is dit tweede boek in de serie een vlot geschreven en daardoor makkelijk leesbaar verhaal geworden dat van begin tot eind blijft boeien.