De Hemel kan wachten Openhartig en intens verslag van een moeder die wordt getroffen door borskanker.

Jacobien de Haan beschrijft haar intense leven na de diagnose borstkanker. Nuchter en gevoelig. Ze schrijft over de impact op haar omgeving, haar man en kinderen. Mooi hoe opmerkingen van kinderen je laten relativeren, je aan het wankelen brengen en soms ook rotsvast leren vertrouwen.

In diverse blogs lees je hoe lastig de ziekte voor de omgeving is. Jacobien raakt niet verbitterd, maar reageert begripvol. Dat siert haar.

Ze schrijft in begrijpelijke taal de contrasten van het leven. Eén column is geschreven aan de tumor. Een bedankbrief. Eentje die raakt!

De columns zijn niet chronologisch, de flashbacks gaan terug naar de rottige periodes in de behandeling.

De laatste column is niet het einde. Het is een terugblik op oudejaarsavond. Een terugblik op een heftig jaar. Mooi dat wij als lezers een stukje mee mogen lopen. We leren over het leven, de dood en dat gezondheid niet vanzelfsprekend is. Jacobien draait niet om woorden of gevoelens heen.

Van alle columns vind ik ‘Engelen bestaan’ de mooiste. Over engelen in de hoedanigheid van mensen, zonder vleugels of veren. Er moet ruim voor dat Jacobien ziek werd een engelenvergadering zijn geweest waarin de taken werden verdeeld. Elke dag was er iemand die het lijden dragelijk maakte. Ooit, ooit hoopt ze dat ze ook wordt uitgenodigd bij zo'n vergadering. Ik denk dat ze met dit boek al heel wat leed verzacht.

De hemel kan wachten is een boek dat je hoop geeft. Dat je laat voelen dat je mens bent.
Het laat je voelen dat je nietig bent, een klein radartje in een groot geheel, terwijl je tegelijk beseft dat je dankbaar kunt zijn, voor alles wat je tegenkomt op jouw pad.
Dat alles maakt je alleen maar rijker ...
Aanrader dus!

Het boek staat vol columns die in de krant hebben gestaan. Het gaat over het dagelijks leven maar er staan ook paar mooie citaten en gedichten in. Mijn algemene mening over het boek is dat een ieder er iets uit kan halen maar dan moet je het wel zelf willen zien en er wat mee willen/gaan doen. Mooie, ontroerende, verrassende, open, eerlijke, humorvolle verhalen. Verhalen die je als lezer meenemen in bijzondere wereld, een wereld die je niemand gunt. Een wereld die ondanks vele negatieve gevoelens ook gelukkig nieuwe mooie inspirerende wegen hebben ontwikkeld.

Jacobien heeft een prachtig boek geschreven. In eerlijke, rake, ontroerende korte verhalen (columns) vertelt ze over haar proces na de diagnose borstkanker. Het leest heel makkelijk - afgezien van de emoties die ze soms oproepen. Een herkenbaar verhaal voor mensen die het hebben meegemaakt en een troostend verhaal voor mensen die er bang voor zijn. Jacobien laat zien dat je het overleeft en ondanks (of dankzij) de kanker heel gelukkig kunt zijn.

Ik heb het boek, met een lach en een traan, in 1 keer uitgelezen. Ik ken mensen in mijn naaste omgeving die borstkanker hebben gehad. Doordat ik dicht om hen heen stond herken ik situaties. Het is zeker geen boek dat alleen over borstkanker gaat. Het boek gaat over emotie, omdenken en bewustwording van wat belangrijk voor je is. Jacobien beschrijft de situaties met humor, zelfspot en recht uit haar hart.
Tip: koop het boek, kijk anders naar het leven en steun Pink Ribbon!

Het is een boek waar je vlot doorheen leest, maar een die heel pakkend is. Kort maar krachtig zal ik zeggen. Per hoofdstuk een mooi betekenisvolle boodschap. Ik ken Jacobien persoonlijk, misschien daarom nog iets ingrijpender. Maar voor iedereen een 'eyeopener' voor het leven. Ze schrijft met een heel nuchtere blik op het leven, maar ook over dingen die er mogen zijn. Al met al een dikke aanrader voor elke leeftijd!