De hoofdzonde Luisterboek Tooltip Luisterboeken beluister je met de bol.com Kobo app.

Geschreven bij Sanna Berling & Eir Pedersen 1 - De hoofdzonde

Deze recensie verscheen eerder op Koukleum.nl.

Wij zijn hier thuis altijd nieuwsgierig naar debutanten, en aangezien de cover en de korte inhoud ons aanspraken kon ik eigenlijk niet wachten om te starten in ‘De hoofdzonde’. Maar omdat wij de boeken altijd lezen op volgorde van binnenkomst, kwam deze thriller even op onze NTL-stapel te liggen. Maar ondertussen heb ik hem gelezen en kan ik jullie vertellen wat ik er van vind.

Politiethrillers, ik kan er geen genoeg van krijgen. Heerlijk over de schouders van inspecteurs mee kijken. ‘De hoofdzonde’ is ook zo’n boek. Maria Grund heeft de hoofdpersonages Sanna Berling en Eir Pedersen sterk neer weten te zetten. Je gaat tijdens het lezen echt met ze mee leven. Toch blijven sommige dingen vaag, en dat is niet erg, want op deze manier blijft er ruimte voor een vervolg. Ikzelf kan eerlijk gezegd niet wachten tot dit vervolg vertaald wordt. Want ik wil zeker meer lezen over dit interessante duo.

De schrijfstijl van Grund is erg interessant en pakkend. Bepaalde scenes kon ik mij levendig voorstellen. Net of ik zelf mee werkte aan de onderzoeken. Ik hou ervan. De hoofdstukken zijn van een goede lengte, en ondanks dat het een Zweeds boek is, worden er geen moeilijke namen, waar je over struikelt, gebruikt. Dit vind ik altijd een pluspunt.

De ontknoping zag ik niet aankomen, en zoals altijd, vind ik dit erg fijn. De auteur heeft mij een aantal keer op het verkeerde been weten te zetten. Net als ik dacht dat ik wist hoe het verhaal in elkaar zat, kwam er nog een verrassing om de hoek piepen. Erg tof!

Grund is, voor mij persoonlijk, een auteur die nog een mooie schrijverscarrière in het vooruitzicht heeft.

Geschreven bij Sanna Berling & Eir Pedersen 1 - De hoofdzonde

In De hoofdzonde leren we Sanna en Eir kennen. Deze twee dames hebben elk een rugzak en laten deze rugzak zwaar wegen op hun dagelijkse handelen. Het duurt wel even voor je als lezer leert wat er in de rugzak van deze personages zit. Dit draagt bij aan een traag begin van het verhaal. De verwachtingen van deze thriller waren voor mij hooggespannen. De traagheid en de onduidelijke verhaallijnen hebben de verwachting niet geheel waargemaakt.

De moorden volgen elkaar bijna voorspelbaar op. Het duurde lang voor duidelijk werd wat de titel met het verhaal te maken heeft. Dit gedeelte van het verhaal is mager uitgewerkt. Ook bij Sanna en Eir is er weinig diepgang. Dit is echt een gemis in het geheel. De wijze waarop Sanna leeft en hoe Ier reageert op bepaalde situaties hebben een grote rol in het verhaal. Er mist informatie. Dit zorgt ook voor traagheid, onduidelijke verhaallijn en het makkelijk wegleggen van het boek.

Overal heeft ‘De Hoofdzonde’ mijn verwachting niet waargemaakt. Maria Grund heeft in de basis een heel goed verhaal neergezet. De uitwerking van vooral de personages valt tegen. De verschillende moorden en de samenhang hiervan is zeer sterk en niet voorspelbaar. Ook de personages die je tijdens het verhaal ontmoet hebben een belangrijke rol. Deze personages zijn op een enkeling na wel goed uitgewerkt en als lezer begrijp je hoe ze in elkaar zitten.

‘De Hoofdzonde’ mist voor mij spanning en diepgang in de personages. Het plot, de combinatie van gebeurtenissen en de setting waren wel goed. In de laatste 75 bladzijde was de spanning juist om te snijden. Maria Grund heeft het zichzelf niet altijd makkelijk gemaakt. Als ze meer tijd besteed had aan het uitwerken van de verhaallijnen was ‘De Hoofdzonde’ een zeer unieke thriller geworden.

Geschreven bij Sanna Berling & Eir Pedersen 1 - De hoofdzonde

Maria Grund (1975) is een Zweedse auteur en scenarioschrijver. Ze studeerde in New York waar ze een Master of Fine Arts haalde. Ze werkte voornamelijk in de film- en media-industrie, onder andere als redacteur van een Brits mediabedrijf. Na een aantal jaren in Londen en New York keerde ze niet terug naar het Stockholm van haar jeugd, maar koos voor Gotland, een eiland voor de zuidoostkust van Zweden. Met ‘De hoofdzonde’ levert Grund haar eerste thriller af; het boek werd in het Nederlands vertaald door Ron Bezemer.

Op een Zweeds eiland wordt een veertienjarig meisje dood aangetroffen. Ze heeft haar polsen doorgesneden en op haar heup prijkt het getal 26. Even later wordt een oude vrouw vermoord, ze is doodgestoken met een mes en heeft twee snijwonden die een kruis vormen. Helaas blijft het niet bij deze twee doden; en hoewel het bij het eerste slachtoffer duidelijk om zelfmoord gaat, lijkt er toch een verband met de daaropvolgende moorden te bestaan. Het is aan inspecteur Sanna Berling en haar nieuwe collega Eir Pedersen om de zaak op te lossen.

Deze twee vrouwelijke speurders zijn niet bepaald doorsnee te noemen. Grund heeft haar uiterste best gedaan om twee atypische personages te creëren, maar is daarbij iets te ver gegaan, want ze roepen vooral antipathie op. Van Sanna weten we dat ze bij een brand man en zoon verloren is, een gebeurtenis die nooit ver weg is en nog steeds haar leven bepaalt. Ze woont in een oude garage en leeft zowat van drank en pillen. Collega Eir, die na een misstap gedegradeerd is naar het eiland, mist haar entree in het verhaal niet, die is nogal gewelddadig. Ze is brutaal, grof en agressief, maar lijkt in de loop van het verhaal iets zachter te worden.

‘De hoofdzonde’ is opgebouwd uit 36 hoofdstukken van een tiental bladzijden. Het hele verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de twee vrouwelijke speurders, Sanna en Eir. Sommige van hun collega’s verkiezen om overduidelijke sporen te negeren, terwijl andere over toverkracht lijken te beschikken waarmee ze allerlei informatie boven tafel weten te toveren. Grund heeft een levendige fantasie, want haar verhaal telt een hele resem gruwelijkheden. De sfeer in het boek is duister en schept een gevoel van onbehagen, de details roepen meer dan eens afkeer op. Zoals de titel ‘De hoofdzonde’ insinueert, is er een belangrijke rol weggelegd voor het geloof. Gelovige mensen zijn goed en hebben het beste voor met iedereen, toch?

Spanning is niet echt aanwezig in het boek. Natuurlijk wil de lezer weten wie de dader is en wat in hemelsnaam het motief is voor zijn gruweldaden. Het is echter moeilijk om mee te leven met de personages en je door de gebeurtenissen te laten meeslepen. Het boek leest in het begin niet zo fijn; wellicht ligt dat aan de onaangename manier waarop de speurders geïntroduceerd worden. Later komt het verhaal gelukkig wel in een bepaalde flow. Met de schrijfstijl, die veel ruimte laat voor dialogen, is niet zo veel mis. Het bizarre tintje dat over het boek hangt, weet echter niet te bekoren. Naar het einde toe lijkt het alsof de auteur niet goed wist hoe ze de lezer systematisch naar de ontknoping kon leiden. Plots beginnen verdachten en getuigen hun verhaal te doen en wordt de oplossing van het raadsel Sanne en Eir op een presenteerblaadje aangeboden.

‘De hoofdzonde’ is niet helemaal geslaagd als debuutthriller. De ideeën zijn veelal goed, de uitwerking is echter niet altijd evenwichtig, de weg naar de ontknoping kent te veel obstakels.

Geschreven bij Sanna Berling & Eir Pedersen 1 - De hoofdzonde

Ik mocht dit boek lezen voordat het officieel uitkomt. Ik vond de eerste hoofdstukken erg zwaar om door te komen, alles is uiterst gedetailleerd, echt heel erg gedetailleerd, dat hoeft van mij niet zo. Halverwege het boek gaat het verhaal ineens lopen en denk je o ik weet wie de dader is en dan blijkt het op de een na laatste bladzijde toch diegene niet te zijn! Ik heb een dag gedaan over de eerste 17 hoofdstukken, vond het moeilijk om doorheen te komen, maar de laatste 19 hoofdstukken had ik er in een ochtendje in zitten. Dat ging als een speer, ik had moeite om het boek weg te leggen. Kan niet voorstellen dat ik zo naast de dader zat, vond het een verrassend plot aan het einde. Ben je fan van Zweedse misdaadseries en hou je van lezen, dan is dit boek echt een aanrader voor je!!!

Geschreven bij Sanna Berling & Eir Pedersen 1 - De hoofdzonde

Het thriller-genre is er een die ik niet vaak lees. Grund trekt me met haar Hoofdzonden over de streep dit toch weer vaker te doen. Het verhaal leest lekker weg, is spannend. De hoofdpersonages, Sanna en Eir, zijn beiden interessant waardoor het verhaal een extra lading krijgt. Gebeurtenissen hebben zo, ook voor de lezer, extra impact. De randpersonages zijn - helaas - juist precies wat je verwacht bij de rollen die zij hebben en natuurlijk is er ook een grote, sterke man die de hoofdpersoon doet blozen. Ook lezen we archaïsch, gekunsteld taalgebruik. Door dergelijke platitudes heen lezend, wordt het verhaal wel spannend en raak je toch in de "whodunnit" en "whydonnit"-sfeer. Er zitten plotwendingen in (sla de review van Jenny even over als je geen spoilers wil) die je toch weer meer bladzijden laat omslaan dan je eigenlijk tijd voor had.

Geschreven bij Sanna Berling & Eir Pedersen 1 - De hoofdzonde

Ik was bevoorrecht om dit boek voor de verschijningsdatum te lezen!

Rechercheur Sanna Berling wordt geconfronteerd met een veertien jarig meisje dat zichzelf van het leven heeft beroofd. Alles wijst erop dat het om een zelfdoding gaat. Een dag later wordt er aan de andere kant van het eiland een gruwelijke moord ontdekt. Een eigenaresse van een antiquariaat is door meerdere messteken vreselijk verminkt. Tevens is haar keel doorgesneden met twee halen die gezamenlijk een kruis vormen. Sanna en haar nieuwe partner Eir Pedersen onderzoeken deze moord. Ze ontdekken dat er verband bestaat tussen de dood van het jonge meisje en de moord op de vrouw. Al gauw komen ze erachter dat de dood van de twee slechts een begin is van een reeks geweldplegingen. Als het onderzoek vordert vinden ze de gruwelijke achtergrond van deze zaak.

In het begin is de schrijfstijl van Maria erg wennen. Ze gebruikt veel bijvoeglijke naamwoorden en de zinnen zijn lang met veel komma’s. De hoofdstukken zijn ook erg lang. Hierdoor duurt het even voor het verhaal je pakt. Binnen een hoofdstuk wisselt het vaker van perspectief dat het soms lastig is te begrijpen. Wanneer de tweede dode in het boek gevonden wordt, begint het verhaal te lopen. Je wordt dan echt nieuwsgierig naar wie er tot zo’n gruwelijke daad in staat is. Dat blijft een verrassing tot het einde!
Het plot is redelijk, al had het onderzoek wat beter uitgewerkt mogen worden.
De personages in het boek zijn wat oppervlakkig neergezet. De beide rechercheurs hebben een zware tijd achter de rug dat zichtbaar is in hun werk. Ze worden direct op deze zaak gezet en lijken geen interesse te hebben om de ander beter te leren kennen. Binnen het verhaal vindt er ook geen ontwikkeling van de karakters plaats. Althans, niet van de hoofdpersonen.

Ondanks dat het verhaal wat moeizaam op gang komt, heeft het een verrassend einde! Het boek is zeker een aanrader voor mensen die van Zweedse misdaadseries houden. Al met al is De Hoofdzonde een prima debuut van Maria Grund

Geschreven bij Sanna Berling & Eir Pedersen 1 - De hoofdzonde

Verhaallijn: Op een Zweeds eiland wordt een 14-jarig meisje dood aangetroffen in een kalkgroeve, maar het hele gebeuren heeft iets mysterieus. Op haar heup staat het getal 26 en in haar haar zit een stuk touw, maar doordat haar polsen doorgesneden zijn wordt de zaak afgerond als een zelfmoord. De volgende dag komt er een melding binnen van inbraak bij een bejaard koppel, waarvan de vrouw vermoord is met meerdere messteken en die in de hals een kruis vormen. De invalide echtgenoot is spoorloos vermist. Wanneer inspecteur Sanne Berling en haar collega Eir Pederson verder onderzoek doen blijken de slachtoffers elkaar te kennen. Al snel volgen er nog meer gruwelijke moorden, maar om de dader te kunnen pakken en nog meer slachtoffers te voorkomen moeten Sanne en Eir diep in het verleden snuisteren en wordt de katholieke kerk er ook bij betrokken.

De hoofdzonde is Maria Grund haar debuut, waarin 2 vrouwelijke politie vrouwen de hoofdrol spelen die beide een nogal donker verleden hebben en samen meerdere mysterieuze zaken moeten oplossen. Hun samenwerking verloopt nogal stroef en als lezer mis je informatie over de hoofdpersonages om hen beter te kunnen begrijpen of een band te kunnen smeden. In de lange hoofdstukken wordt er vaak afgewisseld van perspectief waarin beide politievrouwen afwisselend aan bod komen en er soms stukken tussen zitten die heel gedetailleerd beschreven worden en eerder als opvulling aanvoelen en geen bijdrage hebben aan de ontwikkeling van het verhaal of de personages. Hierdoor maakt het verhaal een trage start en mist er spanning, wanneer het verhaal de religieuze en occulte kant opgaat begon mijn aandacht wat af te zwakken. Maar het verrassend plot maakt veel goed, de ontmaskering van de dader laat je even met je mond vol tanden staan. De basis van het verhaal is goed, maar de uitwerking van de personages en spanning kon beter. Vooral het gebrek een diepgang zorgt voor het eindoordeel van 3 sterren.

Geschreven bij Sanna Berling & Eir Pedersen 1 - De hoofdzonde

Hartelijk dank aan Uitgeverij Volt, van wie ik dit boek mocht lezen nog voordat het uitkwam.
De hoofdzonde is het debuut van Maria Grund en mag met recht een droomdebuut worden genoemd.

Op het eiland Öland dat net voor de oostkust van Zweden ligt wordt het levenloze lichaam van een veertienjarig meisje gevonden. Ondanks een rare markering op haar heup wordt haar dood al snel afgedaan als zelfmoord.
De dag erna blijkt een vrouw op gruwelijke wijze vermoord te zijn. Haar lichaam is flink bewerkt met een mes en in haar hals is een kruis gekerfd.
Inspecteur Sanne Berling wordt op de zaak gezet, samen met haar nieuwe collega Eir Pedersen.

De zelfmoord van het veertienjarige meisje laat Sanne niet los en zij vermoedt al snel dat er een verband is met de gedode vrouw aan de andere kant van het eiland. Ze wordt hierin tegengewerkt door haar leidinggevende, maar ook door haar eigen verleden.
Het misdrijf en de schijnbare zelfdoding zijn nog maar het begin van een gruwelijke reeks moorden.
Sanne en Eir worden continue op het verkeerde been gezet en wat hebben de kinderen met de dierenmaskers die steeds naar voren komen ermee te maken?

Maria Grund heeft mij meegetrokken in haar verhaal.
Haar manier van vertellen is filmisch te noemen, wat niet zo raar is gezien haar achtergrond in de film en mediabranche.
Over de omgeving worden voldoende details verteld om deze voor je te zien, maar laten ook wat ruimte over voor de fantasie.
De personages krijgen voldoende beschrijving en detaillering en maken ontwikkelen door, waardoor zij realistisch overkomen. Hier en daar mag het nog iets meer de verdieping in om meer begrip te krijgen voor de personages en hun keuzes.
Er wordt regelmatig afgewisseld van perspectief waardoor het verhaal levendig wordt gehouden en zeer snel verloopt.

De opbouw van het verhaal verloopt ideaal voor een thriller, een rustige opbouw, kantelingen in het midden en een stormachtig einde.
Zoals het een goede thriller beaamt is er onderhuidse spanning voelbaar, dit maakt dat het verhaal je vastpakt en niet meer loslaat tot de lezer de laatste bladzijde heeft omgeslagen.
Het plot is genieus in elkaar gezet. De lezer wordt continue op het verkeerde been gezet.

Ik kijk nu al uit naar een volgend boek van deze auteur.

Verhaallijn: Op een Zweeds eiland wordt een 14-jarig meisje dood aangetroffen in een kalkgroeve, maar het hele gebeuren heeft iets mysterieus. Op haar heup staat het getal 26 en in haar haar zit een stuk touw, maar doordat haar polsen doorgesneden zijn wordt de zaak afgerond als een zelfmoord. De volgende dag komt er een melding binnen van inbraak bij een bejaard koppel, waarvan de vrouw vermoord is met meerdere messteken en die in de hals een kruis vormen. De invalide echtgenoot is spoorloos vermist. Wanneer inspecteur Sanne Berling en haar collega Eir Pederson verder onderzoek doen blijken de slachtoffers elkaar te kennen. Al snel volgen er nog meer gruwelijke moorden, maar om de dader te kunnen pakken en nog meer slachtoffers te voorkomen moeten Sanne en Eir diep in het verleden snuisteren en wordt de katholieke kerk er ook bij betrokken.

De hoofdzonde is Maria Grund haar debuut, waarin 2 vrouwelijke politie vrouwen de hoofdrol spelen die beide een nogal donker verleden hebben en samen meerdere mysterieuze zaken moeten oplossen. Hun samenwerking verloopt nogal stroef en als lezer mis je informatie over de hoofdpersonages om hen beter te kunnen begrijpen of een band te kunnen smeden. In de lange hoofdstukken wordt er vaak afgewisseld van perspectief waarin beide politievrouwen afwisselend aan bod komen en er soms stukken tussen zitten die heel gedetailleerd beschreven worden en eerder als opvulling aanvoelen en geen bijdrage hebben aan de ontwikkeling van het verhaal of de personages. Hierdoor maakt het verhaal een trage start en mist er spanning, wanneer het verhaal de religieuze en occulte kant opgaat begon mijn aandacht wat af te zwakken. Maar het verrassend plot maakt veel goed, de ontmaskering van de dader laat je even met je mond vol tanden staan. De basis van het verhaal is goed, maar de uitwerking van de personages en spanning kon beter. Vooral het gebrek een diepgang zorgt voor het eindoordeel van 3 sterren.

Geschreven bij Sanna Berling & Eir Pedersen 1 - De hoofdzonde

Ik mocht dit boek lezen voordat hij uit kwam.

Op een eiland voor de kust van Zweden wordt een veertienjarig meisje gevonden. Ze heeft zelfmoord gepleegd. De dag daarop wordt er een zwaar verminkt lichaam gevonden. Inspecteur Sanne Berling en haar nieuwe collega Eir Pedersen onderzoeken de moord. Sanne ontdekt dat er wellicht een verband is met het meisje wat zelfmoord heeft gepleegd. Het zwaar verminkte lichaam is niet de enige moord die het eiland wakker schudt. Kort erna volgen er meer gewelddadige moorden.

De Hoofdzonde wordt verteld vanuit de perspectieven van Sanne en Eir. In het begin van het verhaal lees je wat Sanne in haar verleden heeft meegemaakt en lees je een klein stukje over Eir haar thuissituatie. Verder wordt er niet veel aandacht besteedt aan karakterontwikkeling en komen de personages verder wat oppervlakkig over. De perspectieven van de twee personages wisselen elkaar vaak af binnen een hoofdstuk, wat voor mij het lezen minder prettig maakte. In de eerste vijftig pagina’s worden de zelfmoord van het veertienjarige meisje en de moord op de persoon wiens verminkte lichaam is gevonden besproken. Dit zorgt ervoor dat het verhaal vlot op gang komt en het boek je interesse blijft houden. De hoofdstukken zijn aan de lange kant en ik had liever gehad dat deze korter waren geweest. Opbouw van het plot is redelijk. Het onderzoek naar de moord komt net als de personages wat oppervlakkig over. Daarnaast is er weinig tot geen spanning aanwezig in het verhaal. De plotwendingen zorgen voor een verrassende ontwikkeling in het verhaal en ook de dader zal voor vele lezers een verrassing zijn. De Hoofzonde is een prima debuutthriller.