De hooier roman

Leuk boek

De hooier van Ricus van de Coevering beschrijft de dag dat Timo te horen krijgt of hij geslaagd is voor zijn VWO-eindexamen. Tijdens het wachten op het verlossende telefoontje, dat sadistisch genoeg pas begin van de middag komt, fantaseert Timo niet alleen over zijn toekomst als student biotechniek, maar blikt hij ook terug op de jaren na het overlijden 5 jaar geleden van zijn twee jaar oudere en verstandelijk beperkte broer Ruben. Waar Ruben een onbevreesde doener was, die geen gevaar zag, is Timo een denker, die zichzelf een lafaard vindt en zich schuldig voelt aan het verongelukken van zijn broer. Moet hij als hij geslaagd is wel direct gaan studeren? Kan hij niet beter een tussenjaar nemen om nog een jaar voor zijn moeder te kunnen zorgen, die het na het vertrek van zijn vader en het overlijden van Ruben al zo verschrikkelijk moeilijk heeft gehad?

De hooier is niet alleen een prachtig verhaal is, maar is ook erg mooi en beeldend geschreven en doet soms zelfs wat poëtisch aan. Ricus van de Coevering weet zijn personages levensecht neer te zetten, hun gedachten, handelingen en dialogen alles klopt in deze roman.

Fans van Ricus van de Coevering kunnen weer hun hart ophalen. De Hooier is een vintage Van de Coevering: Een beklemmend, maar stilistisch tot in de puntjes verzorgd verhaal tegen de achtergrond van het hedendaagse platteland. Hoofdpersoon Timo worstelt op de grens van volwassenheid met zijn geschiedenis en zijn toekomst. Een tragisch jong overleden broer, een afwezige vader en een wereld die sneller verandert dan ooit. Van de Coevering weet deze elementen moeiteloos tot een verhaal te smeden met een, in de woorden van Thomas Rosenboom, “krachtige onderstroom”, waarin het geheel altijd meer is dan de som der delen. Na het lezen van de Hooier zul je anders naar de wereld kijken. De Hooier is een sterke en ontroerende roman van een begaafd stilist.

Het verhaal gaat grotendeels over Timo. Timo heeft een oudere broer, Ruben, met een verstandelijke beperking. Door een ongeluk verliest Ruben het leven. De vader van de twee broers besluit te vluchten naar zee. Timo blijft achter samen met zijn moeder in een dorp genaamd Angelren. Hij is in afwachting van de uitslag van zijn examen VWO.
Zijn moeder leeft voor de kerk. Geloof is haar toevluchtsoord, dit tot ongenoegen van Timo.
Het verlies van zijn broer, het weglopen van zijn vader en de ietwat overdreven gelovige moeder, hoe gaat hij daar mee om?
Het verhaal, met hier en daar Duitse uitdrukkingen, vertelt zijn beslommeringen, zijn toekomstplannen en zijn levensloop.

Is dit een gemakkelijk te lezen boek? Nee, de Duitse woorden zijn storend.
De schrijver gebruikt het Latijnse woord voor bromvlieg, te weten Calliphoridae.
Waarom? Is dat interessanter?
Een zin als ‘een her voor Duits’ is buitengewoon vervelend als niet de betekenis en de herkomst genoemd worden.

Desondanks is het verhaal interessant genoeg om het uit te lezen. Met een andere woordkeuze zou het verhaal vloeiender lopen. Daarom is het niet raadzaam om aan dit boek te beginnen als je geen Duits begrijpt.

Ricus van de Coevering is een in Asten geboren schrijver.
Hij heeft meerdere boeken geschreven, die ontvangen zijn met lovende kritieken.

Timo woont in Angelren met zijn moeder. Het is de dag waarop hij de uitslag van zijn examen zal krijgen. Ooit had Timo een broer Ruben, hij voelt zich schuldig waarom Ruben moest sterven, maar misschien hoefde hij zich toch niet schuldig te voelen? Ooit was er ook een vader, die verdween naar Noorwegen, de ruzies thuis moe. Hij laat steeds minder van zich horen.

Moeder heeft troost gezocht in het geloof, Timo is nuchterder en weet de bijbelse passages te pareren. Hij is gefascineerd door Duitse filosofen (heel wat uitspraken zijn verweven in zijn denkpatroon) maar ook door metal-bands. Omdat het wachten op de uitslag lang duurt fietst hij met zijn moeder mee naar het kerkhof waar Ruben ligt. Op de terugweg stopt hij bij de boerderij van Horssen die een arbeider voor een paar weken zoekt.

Horssen speelt een rol in het leven van hem en zijn broer. Vroeger hebben ze hem wel een samen geholpen, maar door de onhandigheid van zijn broer - en wellicht de onbeholpenheid van Horssen - kreeg Ruben een flinke vuistslag te verwerken. Timo verwijt dit de boer maar toch wil hij deze baan, hij kan het geld goed gebruiken voor zijn komende studie biotechniek. Ze raken over meerdere onderwerpen aan de praat en zo ontdekt Timo dat er meer in de boer omgaat dan hij voor mogelijk hield.

Verleden en toekomst op één dag, in enkele uren zelfs, door de ogen van een aankomende student. Dit boek is een absolute aanrader!

Een roman zo mooi als een parel.
Dit boek is voor mij DE ontdekking van het jaar! Wat heb ik genoten van deze mooie roman. Het verhaal speelt zich af op één dag: tussen opstaan en het krijgen van de uitslag van het VWO-examen van de jonge Timo. Timo droomt in die uren van zijn verhuizing naar een studentenkamer in de grote stad, als vlucht vanuit zijn ouderlijk huis. Tegelijkertijd komen de herinneringen langs van de afgelopen jaren in het wat gesloten dorp in oost-Nederland, thuis en op school. Hij heeft in al die jaren zijn eigen leven geleid: zo veel als mogelijk weg van de spanningen thuis. De last die hij had van zijn oudere broer Ruben die de ziekte van Down had, de vader die gevlucht was omdat hij niet met zijn zieke zoon kon omgaan met als reden dat hij een nieuwe baan had in het buitenland. Zijn moeder die haar rust vond in de godsdienst. De nerd die hij was op school en daardoor zich ook eenzaam voelde. Timo vindt wel zijn rust bij de muziek van de Duitstalige gotic band. Duits vindt hij ook een stoere taal. In de roman komen dan ook veel Duitse filosofische zinnen voor. Zinnen die Ruben uit zijn hoofd heeft geleerd.
In zeg maar 4 a 5 uur van de uren voordat het verlossende telefoontje over zijn examen komt maken we kennis met het verleden van Ruben. De schrijver Ricus van de Coevering zet dat op een zeer fraaie, filosofische en sfeervolle manier neer. De roman telt niet meer dan 170 bladzijden, maar elke bladzijde is een juweeltje. Het is echt een boek dat je in één adem uit wilt lezen.
En om dan toch één klein negatief puntje te noemen: de moeder van Ruben is door de godsdienst gegrepen, Ruben zelf moet daar niets van weten. De schrijver kiest duidelijk de zijde van Ruben door de pastoor als een halve debiel neer te zetten. Dat is wel erg gemakkelijk scoren. Dat had mijn inziens verfijnder gekund en meer passend bij de rest van het mooie en intieme verhaal.
rvg 16nov21

Mooie kleine roman. Over een opgroeiende jongeman die op de dag dat hij hoort of hij zijn middelbare schooldiploma heeft gehaald, nadenkt over zijn toekomst. Het portret van Timo en zijn toekomstverwachtingen zijn indrukwekkend, goed beschreven kleine emoties, inclusief de onhandigheden van een puber (net zo verrassend goed als de twee eerdere romans Van Ricus van de Coevering). Net als je denkt het kan niet beter, gaat Timo op bezoek bij een boer, Horssen, om wat geld te verdienen.
Van de Coevering weet met heldere zinnen veel kleine ellende te beschrijven, zonder dat je als lezer door depressies hoeft te worstelen.
Een roman waarin op het eerste gezicht niet heel veel gebeurtenissen plaatsvinden, maar de levens die Van de Coevering schets laten de lezer wel nadenken over keuzes en hulp bij het kiezen. Het is dus weer zo’n bijzondere kleine roman.
Voor lezers van bijvoorbeeld Maarten ‘t Hart, Gerbrand Bakker en Thomas Rosenboom.

"De hooier is een kleine maar intense roman over de universele vlucht van de lijdende mens" valt er te lezen op de achterflap. Soms valt er nogal wat af te dingen op de aanprijzing van een boek maar in dit geval ben ik het roerend eens. Het verhaal beschrijft een spannende dag voor Timo die te horen gaat krijgen of hij geslaagd is voor zijn VWO-diploma. Hij heeft een pittige jeugd achter de rug met de zorgen voor een verstandelijk beperkte broer en de moeilijkheden en ruzies die hiermee gepaard gingen in het gezin (een vluchtende vader veroorzakend en een moeder die troost zoekt in het geloof). Een aantal jaar voor deze dag overlijdt zijn broer door een ongeluk waarbij Timo zichzelf verwijt dat hij hem alleen de deur uit liet gaan.

Timo overpeinst wat hij na zijn slagen gaat doen. In principe wil hij biotechniek gaan studeren om de mens vooruit te helpen: door de tegenslagen in het leven is hij onder andere geïnteresseerd geraakt in de denkbeelden van Nietzsche ('der Mensch ist ein Seil, geknüpft zwischen Tier und Übermensch - ein Seil über einem Abgrunde') en spreekt hierover met een gelijkgestemd meisje:
"Ze spraken over de weg die de mensheid nog zou afleggen en probeerden zich lacherig in te leven in zo'n hoogbegaafd toekomstwezen, hoe het op ons terug zou kijken, hoe primitief wij nog waren - aards vooral, in de eerste helft van de 21e eeuw."
En
"Ergens diep in hem begon het te gloeien; dat hij misschien eens een kleine ontdekking zou doen die de mens vooruit zou helpen, weg van wat we nu zijn, weg van gebrek en beperking, van pijn en vermoeidheid, en uiteindelijk ook weg van ons egocentrisme en onze jaloezie, van onze wraakzucht en verbittering, van onze botheid en het onbegrip."

Maar hij heeft ook te maken met andere inzichten, bijvoorbeeld die van zijn moeder:
"Zij begreep niet hoe hij de wereld durfde te veranderen zonder het morele kompas van het evangelie, wie ging experimenteren met de schepping had toch richting en grenzen nodig?"

Of die van de hooier, de 'aardse' boer waar hij solliciteert voor een zomerbaan die hem de 'zinloosheid' en gevolgen van de vooruitgang voorhoudt:
"Zijn we nog steeds niet waar we wezen moeten na al die moeite? Moet het nog beter?....
Technologie, kunstmatige intelligentie, genetica, biotechnologie... En het zal ons beter maken, stapje voor stapje, maar ondertussen warmt de aarde verder op... ik ben maar een eenvoudige boer, maar achterlijk ben ik niet... Wat heeft een mens uiteindelijk nodig? - Eten, drinken en een beetje liefde!"
en
"Kijk, in zekere zin is het werk van al die wereldverbeteraars net zo als de zinloze arbeid die Sisyphus (uit het werk van Camus) verricht tot in de eeuwigheid maar er tevreden mee is...
En toch gaan ze door, tegen de berg omhoog en op een dag rolt alles weer naar beneden, is het niet meteen dan wel over duizend jaar".

De gebeurtenissen die deze dag met zich mee brengen zorgen voor het uiteindelijke besluit dat Timo neemt.
Een kleine en intense roman inderdaad maar over een groots onderwerp dat ons allen aangaat. Dit alles gelardeerd met prachtige omschrijvingen van de natuur, sfeerbeschrijvingen en een verhaal dat van begin tot eind binnenkomt. In een adem uitgelezen is hier van toepassing...

Je ouderlijk huis loslaten en een nieuw, onbekend leven in gaan is niet altijd even makkelijk. De overgang van adolescentie naar volwassenheid voltrekt zich niet zonder horten en stoten waarbij aan zielepijn niet valt te ontkomen. Dit thema wordt door de auteur Ricus van de Coevering in zijn nieuwe boek De Hooier in prachtig proza, met veel natuur- en sfeerbeschrijvingen verteld. Je wordt als lezer als het ware ingezogen in het wel en wee van de hoofdpersoon Timo. Een bijzonder mooi verhaal dat je in één adem uitleest en dat lang in je hoofd blijft hangen.

Kleine vertelling

De hooier van Ricus van de Coevering beschrijft de dag dat Timo Vinck de uitslag van zijn eindexamen krijgt. Hij gaat biotechniek studeren in de grote stad en staat te trappelen om zijn huidige leven achter zich te laten. Dat betekent echter zich ook losmaken van zijn moeder. Daar heeft Timo gemengde gevoelens over. Eerder verloor ze al Timo’s verstandelijk gehandicapte broer Ruben bij een ongeluk en de vader die gevlucht is in een baan ver weg.

De novelle maakt ons deelgenoot van de gedachten van Timo. Heen en weer gedreven tussen opluchting en schuldgevoel, laat hij zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in het gezin. Hij blikt terug op de dood van zijn broer, schaamt zich voor zijn gevoelens van afkeer voor Ruben en dat hij hem niet beter beschermd heeft.
Gaandeweg komen we meer te weten over het verleden en zijn we getuigen van een omslagpunt in het denken van Timo, vooral na contact met een boer die ooit zijn broer geslagen heeft. De moeder van de boer is zojuist gestorven en Timo herkent zichzelf in het verhaal van de boer.

Deze poëtische vertelling is kleingehouden. De zinnen zijn weloverwogen gekozen en doorspekt met filosofische gedachten over het hedendaagse leven. Toch blijven sommige gedachtenlijnen aan de oppervlakte. Voor een roman had ik ook graag een breder perspectief gezien.
Wat blijft is een fijne leeservaring.