De jaren

The Years van Virginia Woolf verscheen in 1937. Het oorspronkelijke idee was dat het een vervolg zou worden  op ‘A Room of One’s Own’ (1929), maar dan met het accent op vrouwen met ‘gewone’ levens en beroepen, vrouwen van verschillende leeftijd en klasse. Uiteindelijk zijn de maatschappijkritische essays geschrapt en bleven er 11 hoofdstukken over waarin sociale thema's wel genoemd worden, maar niet bekritiseerd. Deze onderwerpen zijn in de verhalen opgenomen: Eleanor zet zich in voor armsten, ze werkt in de organisatie van een liefdadigheidsinstelling die de leefomstandigheden van deze groep wil verbeteren, Rose strijdt voor vrouwenrechten, als activiste belandt ze zelfs in de gevangenis, Delia is voorstandster van Iers zelfbestuur. 
Conclusie 
Een roman over vergankelijkheid in al z'n facetten. Welke keuzes worden er gemaakt en wat zijn daar de gevolgen van? Maakt het uit of je man of vrouw bent? Wat is de relatie tussen politieke, historische gebeurtenissen en bepalen die wellicht het leven? Een melancholisch boek waarin Virginia Woolf zichzelf laat zien in al haar kwetsbaarheid en ook de lezer een spiegel voorhoudt

De Jaren door Virginia Woolf

The Years verscheen voor het eerst in 1937 en dit is de eerste Nederlandstalige vertaling. Geen idee waarom dit zo lang heeft moeten duren.

In De Jaren volgen we de familie Pargiter tussen 1880 en het heden (wat 1930-1933 is). Het boek bestaat uit 8 kortere en 2 langere hoofdstukken. Elk hoofdstuk begint met een (geweldig mooie) beschrijving van het weer, wat tevens de toon zet voor het volgende hoofdstuk. Het is geen exacte opvolging van gebeurtenissen, we volgen de Pagiters wel van kind over volwassenheid tot (groot-)ouder maar enkel de gebeurtenissen die zij zich herinneren komen aan bod, gekleurd door wat er in de wereld gebeurt (bvb. Wereldoorlog I).

Hoewel het boek, zeker in het begin, moeilijk te volgen is: wie is wie, wie is er aan het woord, heb ik echt genoten van de rake observaties van personen, situaties, gedachten,… Virginia’s beschrijvingen van het weer en de seizoenen zijn ontroerend poëtisch, haar inzichten in haar personages zijn indrukwekkend.

Elk lid van de familie is op zich best eenzaam, al lijkt de ene succesvoller dan de andere. Virginia toont hen in verhouding tot zichzelf, tot groepen en tot de familie. Waar, net als in families nu, ieders rol en rang al lang vastligt en niet in aanmerking komt voor verandering. Alles ligt vast en herhaalt zich op de één of andere manier. Herinneringen worden opgehaald en herkauwd maar er verandert wezenlijk niets.

Op een gegeven moment vraagt Eleanor zich af of ze wel een leven heeft, wat is een leven überhaupt? En als we onszelf, dé mens niet echt kennen, hoe kunnen we dan (geloofs-) wetten invoeren?
Vragen die, hoewel we nu in een totaal andere wereld leven, nog steeds relevant zijn.

De Jaren is een aaneenschakeling van momenten, herinneringen, samenzijn van de familieleden. Elk op zich gekleurd door een eigen verleden, onzekerheden, twijfels, angsten.
Er wordt nagedacht, geroddeld en vergaderd over de wereld, het verleden, de liefde, de nieuwste jurken en elkaar.

Hoewel dit boek voor mij een zware pil was (dik en helemaal anders dan wat ik normaal lees), was er iets dat mij in het verhaal binnentrok en nog steeds nazindert…

ik heb het nog niet helemaal uit gelezen . maar kan nu al zeggen : een van de beste boeken dat ik ooit gelezen heb

zoals gezegd, goed boek. Je moet er even "in" komen; beetje moeite te nemen en dan is het een interessant leesavontuur.

Goede vertaling van een tijdloos mooi boek.

Alleen maar positief: goede kwaliteit, voordelige koop en duurzaam.

Goede kwaliteit, dat is wat ik er goed aan vind.