De Kleine Vreemdeling

Geschreven bij De kleine vreemdeling

De Kleine Vreemdeling, een psychologische thriller, brengt ons naar het naoorlogse Engeland van 1947 en de nostalgische wereld van immense landgoederen. Een verhaal, geschreven in een sobere sfeer die misschien het beste te vergelijken is met de decors van Rebecca van Daphne du Maurier en zo u wilt The Remains of the Day van Kazuo Ishiguroen. Maar het is ook een tijdsbeeld van verpauperde bourgeoisie, verwaarloosd grondbezit, rantsoenbonnen, geldgebrek en het laatste restje krampachtig aangehouden personeel. Voeg daarbij fraai gedoseerde bovenzinnelijke elementen en u hebt in een notendop dit bijna 500 pagina’s tellende spannende boek, geschreven door een zeer getalenteerde Sarah Waters.

Dorpsdokter Faraday wordt ontboden op landgoed Hundreds Hall. De “zieke” dienstmeid vertrouwt hem haar onberedeneerbare angst voor het huis toe. Maar Farady wuift haar angst weg. Tot zijn teleurstelling is het landgoed ernstig verwaarloosd; de familie Ayres kan het hoofd amper boven water houden. Mrs. Ayres gaat bovendien gebukt onder het lang geleden verlies van haar toen 6-jarige dochter. Bij haar wonen zoon Roderick en dochter Caroline. Faraday’s contacten met de familie worden steeds plezieriger en vertrouwelijker, al wordt het tijdens een soiree pijnlijk duidelijk dat hij “maar” de huisarts is. Ondertussen gebeuren er in het huis onverklaarbare dingen: bizarre klopgeluiden, rinkelende kamerbellen, vreemde tekens op muren en hun altijd vriendelijke hond valt iemand aan. Vooral Roderick maakt angstwekkende dingen mee en beweert dat het huis hem dood wil hebben. Is hij waanzinnig geworden of spreekt hij de waarheid? Faraday beredeneert alle voorvallen met pragmatische nuchterheid, maar na Roderick gaat ook de moeder zich vreemd gedragen. Caroline blijft met beide benen op de grond staan.

Het lijkt volkomen logisch dat romantische gevoelens bij de in-de-liefde-niet-zo-gelukkige Faraday een rol gaan spelen. Door kleine, subtiele opmerkingen bemerk je bij Farady een zwak voor de stoere, wat lompe Caroline. Fantastisch mooi opgebouwd is een scène in de auto, de sfeer al gevoed door een gezellige dansavond. Met een glimlach lees je de verwarde gevoelens van Faraday in een tijd dat romantiek niet verder ging dan wat aarzelende hoffelijkheid en onderdrukte verlegen gevoelens. Niet meer van deze tijd, maar desalniettemin voel je een spannende erotische beladenheid, terwijl er niets gebeurt. Ook de gelijklopende aftakeling van het huis met die van de familie is mooi gekozen. Het huis lijkt alle energie uit de bewoners weg te zuigen.

Deze psycho-/spookthriller is zinderend en verrassend inbeeldend geschreven. Maar naast het sinistere horrordecor, neemt Waters tijd voor fraai gedetailleerde sfeerbeschrijvingen van het landgoed, de tuinen, natuur, akkers en landweggetjes. Het is het Engelse platteland van meer dan 60 jaar geleden zonder maatschappelijke gejaagdheid. Een tijd waarin brieven, kranten en telefoon de belangrijkste communicatiemiddelen zijn. In de nog spaarzame auto’s wordt gerookt: er wordt zelfs probleemloos een nerveuze peuk opgestoken bij een geïmproviseerde operatie in de keuken van het landgoed. Een andere tijd…

Waters schrijft alsof ze zelf in die periode leefde. Maar het is niet alleen de sfeer die ze treffend neerzet, ze weet zich ook goed in te leven in de karakters. Door de vrouwelijke touch kan ze zich goed in de wat melancholische huisarts Faraday verplaatsen. Faraday kan in onze huidige tijd sullig aandoen, en je zou hem af en toe ‘een schop onder de kont’ willen geven, maar hij past uitstekend in de tijd die Waters zo knap schetst.
Vooral aan het einde van dit onderhuids spannende verhaal fascineert Waters je door haar inzichtelijke, psychologische beschrijvingen. Vanwege het opbouwende horrorelement heb je geen idee waar het op uit zal draaien, in ieder geval werd ik tot het einde toe op het verkeerde been gezet.
De Kleine Vreemdeling, een opmerkelijke maar rake titel, wijkt zeer aangenaam af binnen het thrillergenre.

Deze psychologische thriller brengt ons naar het naoorlogse Engeland van 1947 en de nostalgische wereld van immense landgoederen. Een verhaal, geschreven in een sobere sfeer die misschien het beste te vergelijken is met het decor van Daphne du Maurier’s Rebecca. Maar het is ook een tijdsbeeld van verpauperde bourgeoisie, verwaarloosd grondbezit, rantsoenbonnen, geldgebrek en het laatste restje krampachtig aangehouden personeel. Voeg hierbij wat bovenzinnelijke elementen en u hebt in een notendop dit 500 pagina’s tellende spannende boek.

Dorpsdokter Faraday wordt ontboden op het sterk verwaarloosde landgoed Hundreds Hall. Een zieke bediende vertrouwt hem haar onberedeneerbare angst voor het huis toe, maar Faraday wuift haar angst weg. Na het bezoek wordt zijn contact met de familie prettiger en hechter. De elegante mrs. Ayres, zoon Roderick en de slonzige dochter Caroline zijn straatarm en kunnen amper het hoofd boven water houden.
In huis gebeuren onverklaarbare dingen: klopgeluiden, rinkelende kamerbellen, vreemde tekens op muren en hun vriendelijke hond valt iemand aan. Vooral Roderick maakt angstwekkende en onnatuurlijke dingen mee en beweert dat het huis hem wil doden. Is hij waanzinnig geworden of spreekt hij de waarheid? Faraday beredeneert alle voorvallen met pragmatische nuchterheid.

Deze psycho-/spookthriller is zinderend en verrassend inbeeldend geschreven. Naast het sinistere horrordecor neemt Waters ruim tijd voor gedetailleerde sfeerbeschrijvingen van het landgoed, de tuinen, akkers en landweggetjes van het Engelse platteland van 60 jaar geleden. De wat sullige Farady past precies in de tijd die Waters zo knap schetst.

Het onderhuids spannende verhaal leest als één lange ingehouden adem. Vooral aan het einde fascineert Waters je door inzichtelijke, psychologische beschrijvingen. Vanwege het opbouwende horrorelement heb je geen idee waar het op uit draait. De Kleine Vreemdeling wijkt op een zeer aangename manier af van het normale thrillergenre.

Eindelijk kan ik zeggen dat ik al de vijf boeken van Waters heb gelezen. De vorige vier vind ik geweldig, maar "De kleine vreemdeling" is mij een klein beetje tegengevallen, al vind ik het niet slecht. Ik vind het spannend, dramatisch en best eng, maar niet zo meeslepend en indrukwekkend als bijv. "Vingervlug". Het duurde lang voor ik er inkwam en zelfs toen was ik niet altijd even geboeid. Er staan stukken in die volgens mij vrij saai en overbodig zijn, maar over het algemeen noem ik het boek oké. Je leest het vanuit de ogen van dokter Faraday. Ik vind zijn karakter minder leuk dan de karakters uit de vorige boeken, maar ik vind zijn werk wel interessant. Hij belandt in Hundreds Hall, het grote landhuis van de familie Ayres die bestaat uit een oude moeder en haar volwassen zoon en dochter. In het huis gebeuren zulke rare zaken, dat de familie steeds meer tot waanzin wordt gedreven. Eén voor één gaan ze eraan onderdoor en opnames, zelfmoord en zelfverwonding komen ter sprake. Is er soms een geest, is het huis vervloekt? Het verhaal is erg mysterieus en het laat je met vragen achter. Dat vind ik enerzijds leuk, want dan kun je er zelf over na gaan denken, maar anderzijds voelt alles zo vaag en onopgelost. Op zich is dat begrijpelijk, want dr. Faraday is de ik-persoon en voor hem voelt het idem. Hij maakt de griezelige taferelen niet zelf mee. Hij is slechts een toeschouwer die doet wat hij kan en dat merk je. Ik vind het mooi dat het huis naarmate het slechter gaat met het gezin, ook steeds meer in staat van verval komt. Die achteruitgang is ontroerend. Het is geen vrolijk verhaal. Zoals ik van Waters gewend ben, speelt het zich in vroegere tijden af. Die weet ze weer in geur en kleur te beschrijven. Het is overigens haar eerste boek waarin geen lesbische liefdes voorkomen en daar was ik best aan gewend geraakt, waardoor ik het nu een beetje miste. Het bevat wel wat romantiek. Ik hoop dat het niet Waters last book is, want ik wil zoveel meer...

Wie het werk van Sarah Waters kent en een spannende, energieke historische roman verwacht komt bedrogen uit. Wat overeind blijft, is haar prachtige verhalende manier van schrijven met als thema het teloor gaan van de adel net na de Tweede Wereldoorlog en de nieuwe rol van de arbeidersklasse.
Om de sfeer van de 'Gothic novel' na te bootsen, koos Sarah Waters voor een conventionele wat saaie dorpsdokter in de rol van de verteller. Dat maakt de eerste 100 pagina's een ware worsteling en pas later komt het boek meer tot leven. Net zoals het huis met haar bewoners. Het drama van de gedoemde romance tussen de verschillende klassen en de tragische ondergang van de familie Ayres brengt de schrijfster prachtig in beeld. Wat minder goed uit de verf komt zijn de spookverschijnselen, die vrij gekunsteld aandoen. Echt spannend vond ik het boek niet. Dat ligt ook deels aan de vertelvorm. Wel boeien de karakters en de prachtige beschrijvingen van een landgoed in verval. Daarom een aanrader.
Goed geschreven maar niet haar beste boek.

Dit is de eerste keer dat ik zo'n boek lees. Ik vond het een prachtig verhaal, een heerlijke sfeer, ik zat er helemaal in. Ik vond het jammer dat het uit was terwijl ik normaal nooit zo'n dikke boeken lees. De personages zijn perfect uitgewerkt zodat je een heel goed beeld krijgt van de hoofdpersonen. Ik vond het meer een historische roman maar wel met veel griezelmomenten, vooral na 400 blz. werd het erg spannend! Kortom, voor mij 4 sterren waard, zulke boeken wil ik zeker vaker lezen dus als er mensen zijn met tips??

Geschreven bij De kleine vreemdeling

Heerlijk boek voor deze koude winterdagen ! Brengt je terug in de tijd. Warm aanbevolen

Het heeft mij de grootste moeite gekost dit boek uit te lezen en dat heb ik toch meestal niet met Sarah Waters.
Van mij had 't wel wat spannender mogen zijn, geen toppertje!

Geschreven bij De kleine vreemdeling

was minste boek van Sarah Waters. Het word omschreven als horror en spannend, Het is een slap liefdes verhaal, wat niet opschiet.
Pas aan het eind worden er wat zogenaamde spannende dingen toegevoegd, maar valt al met al erg tegen dit boek.