De kliniek

Deze recensie heb ik geschreven voor de Boekenkrant en kan je vinden in de februari editie.

De kliniek heeft een interessante cover. De bloederige hand op de deur zorgt ervoor dat je geïnteresseerd raakt in het verhaal. Het boek begint met een proloog waarin je de spanning proeft van het verhaal. ‘Ik kijk om me heen, op zoek naar een plek om me te verstoppen. Wat absurd is. Als er iemand op de gang is die kwade bedoelingen heeft, en die persoon heeft de deurklink net omlaag zien gaan, dan weet diegene dat ik er nog ben. Dan is er geen ontsnappen aan.’ Daarna springt het verhaal naar het perspectief van Sanne. Je volgt haar proces naar het zoeken van een baan en het worden aangenomen bij de tbs-kliniek. Haar eerste werkdag verloopt soepel, maar toch voelt ze zich niet op haar gemak. Ze kan met een aantal collega’s overweg, maar niet met iedereen. Je leest ook veel over de thuissituatie van Sanne. Haar vriend Brandon gedraagt zich vreemd. Na een tijd komt ze erachter waarom hij zich zo gedraagt, wat de situatie er niet beter op maakt. Dan gebeurt er op haar werk een incident tussen Sanne en een patiënt. Ze wil het liefst vertrekken, maar dan ontdekt ze dat er iets speelt in de kliniek wat vertrekken onmogelijk maakt. Door de vlotte schrijfstijl en de korte hoofdstukken lees je het boek vrij snel uit. Dat Martine Kamphuis een psychiater is, is duidelijk te merken in De kliniek. Er worden vaktermen gebruikt in het boek en deze worden uitgewerkt, zodat jij als lezer weet wat het inhoudt. Daarnaast is de schrijfstijl van Kamphuis fijn om te lezen. Ze besteedt genoeg aandacht aan de ontwikkeling van het hoofdpersonage Sanne. Hier en daar stopt ze een verassende ontdekking in het verhaal, waardoor je je aandacht bij het verhaal houdt. De plot is uitstekend uitgewerkt. Aan het einde was ik verrast over wat er was gebeurd en wie hier de dader in was. De proloog is een sterk punt in het boek. Pas aan het eind van het verhaal dringt het pas door wat deze inhield. De kliniek wordt omschreven als een thriller, maar is meer een psychologische thriller met weinig spanning. Desondanks is De kliniek een fijn en vlot boek van Nederlandse bodem.

Martine Kamphuis (1963) is een Nederlandse auteur. Ze is daarnaast werkzaam als psychiater en heeft zich gespecialiseerd in de behandeling van mensen met gedragsstoornissen.

Het verhaal
Sanne woont samen met Brandon. Na haar artsen examen is ze op zoek naar een leuke baan. Dat valt nog niet mee. Haar oog valt op een vacature bij een tbs kliniek. Na het insturen van de brief, wordt ze uitgenodigd. Brandon is hier helemaal niet blij mee, blijkt later. Hij is weinig thuis en is vaak na het werk nog een drankje doen met collega's. Hoe enthousiaster zij doet, hoe minder blij is Brandon. Wat heeft hij toch? En of dat nog niet genoeg is gebeuren er ook vreemde dingen in de kliniek. Of zijn het de zenuwen van Sanne?

De elementen

De cover past zeer goed bij het verhaal, over Sanne en de mysterieuze kliniek. Ik zie scheve randjes, mogelijk omdat het niet helemaal "perfect" is in deze kliniek.

Het boek "De kliniek" gaat over de wereld in een tbs-kliniek. Met al zijn rariteiten. Daar zijn 2 kampen: de patiënten en de hulpverleners. Veel patiënten kampen met een persoonlijkheidsstoornis. Als Sanne eenmaal aan het werk gaat en hier meer over leest, lijkt het of ook enkele hulpverleners hier aan lijden. Sanne krijgt er de kriebels van, maar zet door. Ze is nog maar net begonnen. Op de medische Dienst is Ferry erg blij met haar, als nieuwe collega. Op de therapieafdeling heeft ze met Guido te maken. Hij is sociotherapeut en heeft een geheel ander karakter dan ferry. De karakters zijn zeer uiteenlopend, met al hun kenmerken en dat geeft het geheel een mysterieus tintje.

Naast de nieuwe baan die Sanne heeft verworven krijgt ze het ook druk met haar vriend Brandon. Hij is het totaal niet eens te zijn met haar nieuwe baan. Het lijkt er op dat hij zijn kont in de kribbe gooit. Wat is er toch met hem? Voor Sanne een extra taak om dit te gaan onderzoeken.

De mysterieuze voorvallen op het werk en het gekke gedrag van Brandon wisselen zich af. Sanne heeft het er maar druk mee en mist het begrip en medeleven van haar vriend. In begin lijkt ze dit vreselijk te vinden maar steeds vindt ze een reden dat dit komt door de drukke baan van vriendlief. Naarmate het verhaal vordert, komt Sanne ook sterker in haar schoenen te staan. Wat haar ook gegund is, gezien de gebeurtenissen.

Martine Kamphuis, zelf psychiater van beroep, neemt de lezer mee naar de wereld van deze beroepsgroep. Psychiaters, psychologen, therapeuten, verpleegkundige specialisten, stagiaires en niet te vergeten de patiënten.

In de vertelperspectief van de 3e persoon is alles goed te volgen. Kamphuis gebruikt een fijne schrijfstijl en ook begrijpelijke taal. Want voor je het weet zit je in de moeilijk-te-begrijpen-materie. We lezen over de sociale vaardigheidsgroep, rapportages die Sanne leest en over de Intense Zorgafdeling. Daar gebeuren nogal eens incidenten, waar ook Sanne naar toe moet. Niet alleen natuurlijk, dat is te riskant. De dossiers die ze leest geven haar nieuwe inzichten en meer kracht. Dit heeft ze nodig, met al die sterke persoonlijkheden die veelal wat op hun geweten hebben.

Door dat kijkje in de keuken leer je ook dat er incidenten geuren bij tbs-ers, omdat ze veel opgesloten zijn. Een uiting wordt weer streng aangepakt en hup, in isolatie. Een soort sneeuwbaleffect ontstaat. Zeer interessant en triest tegelijk.
Wat ook interessant is om te ontdekken dat het in de kliniek bij Sanne helemaal niet zo veilig blijkt te zijn. Sanne vindt het al spannend, deze nieuwe baan, maar ze komt in situaties die ze niet fijn vindt. Daar had ze niet op gerekend. Haar artsen-voelspriet en rechtvaardigheidsgevel vindt hier iets op.

Conclusie
De kliniek is een geweldig spannende thriller en biedt vele uurtjes leesplezier. Hij had voor mij iets meer "bijtender" mogen zijn. Gezien de cover, met die hand. Bij het lezen over Sanne, haar thuissituatie en haar nieuwe collega's val je in de ene verbazing in de andere!

De opvallende cover, samen met de ondertitel “Sanne gaat in een tbs-kliniek werken en ontdekt gevaarlijke geheimen” maakt dat De Kliniek er aantrekkelijk uitziet. De achterflap maakt nieuwsgierig. Ik was dan ook blij dat ik door De Crime Compagnie als een van de proeflezers werd gekozen.

“Na haar artsenexamen neemt Sanne Molenaar een baan aan in een tbs-kliniek. Met een aantal collega’s kan ze goed opschieten, maar anderen zijn nauwelijks te onderscheiden van de patiënten. Machtspelletjes en intimidatie zijn aan de orde van de dag. Als Sanne in een gevaarlijke situatie belandt met een zedendelinquent, wil ze het liefst vertrekken. Maar ze heeft intussen iets ontdekt wat de weg terug onmogelijk maakt…”

Het proloog prikkelt gelijk en daarna maak je kennis met hoofdpersoon Sanne die zich in het boek volop ontwikkelt. Net zoals bij eerdere boeken van Kamphuis, leest het boek vlot weg. Dit komt door zowel de korte hoofdstukken als door de zeer prettige schrijfstijl. Ik hou van de manier waarop Kamphuis de karakters beschrijft. Zij weet de personages echt tot leven te wekken, zeker ook de wat problematischere personages. Je kunt hierin duidelijk haar vakkennis en ervaring als psychiater/psychotherapeut zien. Het verhaal is origineel en boeiend. Je weet gaandeweg het boek niet wie wel te vertrouwen is en wie niet. De spanning loopt hierdoor tot het eind op, al was het einde niet geheel verassend.

Conclusie: prima boek met goed uitgewerkte personages, ik geef De Kliniek 4 sterren.

Martine Kamphuis, het pseudoniem van een Rotterdamse psychiater, heeft er altijd al van gedroomd om te schrijven. Ze dacht erover na en nam aan dat het er vanzelf wel een keer van zou gaan komen. Wel vertelde ze verhalen aan eerst haar oudere zus en later aan haar jongere. In 2006 kwam het er dan toch van en maakte ze haar schrijversdebuut met de thriller Vrij. Vanaf dat moment publiceerde ze bijna jaarlijks een nieuw boek. Haar jongste thriller is De kliniek, dat begin 2021 uitgegeven is. Behalve spannende boeken schrijft ze tevens jeugd- en kinderboeken.

Onlangs is Sanne Molenaar afgestudeerd als arts. Het liefst gaat ze op een afdeling spoedeisende hulp aan het werk, maar omdat dat niet lukt, accepteert ze een baan in een tbs-kliniek. Haar vriend Brandon is daar zwaar op tegen en ziet zich in zijn mening gesterkt als Sanne hem vertelt dat er in de kliniek iets is gebeurd. In de kliniek blijkt ook van alles aan de hand, want tussen sommige collega’s bestaat wrijving. Dan komt Sanne ook nog in een penibele situatie terecht, ze is namelijk ergens achter gekomen, wil dit kwijt, maar weet niet wie ze kan vertrouwen.

Een tbs-kliniek is op zich een goede locatie voor de setting van een thriller. Diverse auteurs hebben diezelfde gedachte en ook Kamphuis laat haar verhaal voor een groot deel in zo’n instelling afspelen. Gevangenen met psychische problemen kunnen dan ook een mooi uitgangspunt voor een spannend en beklemmend verhaal zijn. De kliniek vangt veelbelovend aan, de proloog zorgt er namelijk voor dat de lezer nieuwsgierig wordt en, hoe kort die inleiding ook is, het heeft een licht oplopende spanning. Het lukt de auteur echter niet hier een vervolg aan te geven. Na dat mooie begin zakt het zienderogen in en pas op twee derde van het verhaal gebeurt er iets dat enigszins thrillerwaardig is. Dan wordt het weer even rustig en pas vlak voor het eind wordt er opnieuw een licht, maar wederom te kortdurend spanningsveld gecreëerd. Het mag duidelijk zijn dat dit veel te laat, maar vooral veel te weinig is.

Het verhaal wordt voornamelijk vanuit het perspectief van Sanne verteld. De lezer leert haar daarom het beste kennen, overigens zonder dat haar personage uitvoerig en grondig uitgewerkt wordt. Op het gedrag van haar valt wel het een en ander aan te merken. Hoewel ze aanvankelijk sympathiek overkomt, gaat ze zich tijdens de plot steeds vreemder gedragen. Doet bijvoorbeeld dingen die je als nieuwe medewerker niet doet. Het is des te vreemder dat anderen (haar collega’s) haar niet vragen waarom ze bepaalde informatie wil hebben en waarom haar manier van doen zo apart is. Zij, maar dat geldt net zo goed voor de meeste van haar collega’s komen daarom steeds ongeloofwaardiger over. Kamphuis zorgt er verder voor dat verschillende personages als verdacht kunnen worden aangemerkt, maar toch heeft de oplettende lezer al snel in de gaten wie de werkelijke bad guy is.

Ondanks de zo goed als ontbrekende spanning, weet de auteur op sommige momenten wel een enigszins beklemmende sfeer neer te zetten. Dat geldt zowel binnen de muren van de kliniek als daarbuiten, dat laatste vooral met betrekking tot de relatie tussen Sanne en Brandon. Door middel van ogenschijnlijke cliffhangers wil Kamphuis de lezer nieuwsgierig maken en vooral bewegen om meteen verder te lezen. Omdat veel slotzinnen juist niet zo uitnodigend zijn, lukt dat niet volledig. Wat wel geslaagd is, en dat is vooral te danken aan de korte hoofdstukken en de toegankelijke en fijne schrijfstijl, is dat het verhaal tempo heeft. Door de snelheid van het verhaal lijkt het alsof er ieder moment iets dreigt te gebeuren. Of dit nu goed of niet goed is, maakt daarbij niet uit.

Alles bij elkaar genomen, is De kliniek geen hoogstaand begin van een serie rond Sanne Molenaar. Het is aardig en haalt met moeite een krappe voldoende.

Meer een verslag over collega's in een tbs kliniek afgewisseld met relatie perikelen.
Absoluut geen thriller.

Niet spannend.
Saai

In het boek “De Kliniek” volgen we Sanne, die een baan geaccepteerd heeft in een TBS Kliniek. Al snel ontdekt Sanne dat er vreemde dingen in de kliniek gebeuren. Ze neemt het waar, registreert en gaat uiteindelijk actie ondernemen… Neem daarbij haar privé problemen en het bordje van Sanne ligt vol. Vol problemen die opgelost dienen te worden..

Van begin tot het einde valt er voor de lezer wat te beleven. Daarbij is het interessant hoe Sanne groeit in het verhaal, van een vrouw met weinig zelf vertrouwen tot een zelf beraden vrouw die weet waar ze voor staat. Dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot. De schrijfstijl van de Auteur is vlot en de toch best wel zware materie van een Tbs-kliniek wordt op een duidelijke manier beschreven.

Het verhaal en daar mee ook de spanning wordt langzaam opgebouwd. Als lezer krijg je de kans Sanne en de werkzaamheden in de kliniek beter te leren kennen. Als dan eenmaal in het verhaal zit gaan we stap voor stap naar het plot toe. Het maakt dat je als lezer het boek niet wil weg leggen. Je wilt gewoon weten hoe, wie en wat. Dat wordt tegen het einde pas goed duidelijk. Tot die tijd kun je als lezer zelf nadenken over de gang van zaken.

Je merkt dat de auteur ervaring heeft als psychiater en gespecialiseerd in de behandeling van mensen met gedragsstoornissen. Daar zit een TBS Kliniek vol mee. De personages van de kliniek komen dan ook goed gedetailleerd over. De hoofdpersonage komt bijzonder goed over. Daar voel je als lezer een band mee. De thema’s van het boek zijn actueel, de regels rond covid, drugs en andere misstanden die zich kunnen voordoen binnen de kliniek. Het verhaal is fictie maar toch met een knipoog naar de realiteit. Een goede inkijk van het leven binnen een TBS Kliniek. Boek is zeker een aanrader.

Ik kende deze auteur niet, maar ben zeer blij dat ik haar met dit boek heb leren kennen.
Ik heb erg genoten van dit boek. Het is een leuk verhaal, aangenaam om te lezen, met een leuke hoofdpersonage!
Persoonlijk vond ik dit geen thriller, er ontbrak wat spanning.
De schrijfster zet je wel vaak op het verkeerde been, telkens als ik dacht dat ik wist hoe alles in elkaar zat, gebeurde er weer iets wat me deed twijfelen. Niets is wat het lijkt in dit boek. Het einde zag ik ook niet echt aankomen. Leuk is ook dat het verhaal zich afspeelt in Coronatijden, wat ik persoonlijk wel leuk vind. Het kwam niet al te veel aan bod, dus het was zeker niet vervelend.
Ik wist ook niet wat TBS betekende, oeps, maar door dit boek snap ik al iets beter wat het is en hoe het eraan toegaat in zo’n kliniek.
Zeker een aanrader.

Samenvatting:

Machtspelletjes, geweld, intimidatie. Hoe houdt Sanne zich staande in deze gestoorde omgeving?

Na haar artsenexamen neemt Sanne Molenaar een baan aan in een tbs-kliniek. Met een aantal collega’s kan ze goed opschieten, maar anderen zijn nauwelijks te onderscheiden van de patiënten. Machtspelletjes en intimidatie zijn aan de orde van de dag. Als Sanne in een gevaarlijke situatie belandt met een zedendelinquent, wil ze het liefst vertrekken. Maar ze heeft intussen iets ontdekt wat de weg terug onmogelijk maakt…

Wat ik er van vond:

Een interessante thriller die je een kijkje geeft in de tbs-kliniek. Wat ik een heel orgineel thema vind.
Het boek heeft een goede intro, waardoor je vooral het hoofdpersonage Sanne goed leert kennen. Martine heeft een vlotte en realistische schrijfstijl wat lekker weg leest.
En er zit genoeg spanning in, om het boek door te willen lezen.
Wat ik leuk vond aan deze thriller is dat je steeds op het verkeerde been wordt gezet.
Ik had graag alleen nog meer personages beter willen leren kennen.

Maar een heerlijke spannende thriller!
Die je steeds weer als denk te weten hoe het zit toch weer op het verkeerde been zet.

Je mag bij een goede thriller verwachten dat de flaptekst je alvast aan het denken zet, of dat het je afschrikt, maar onverwachts maakt de tekst me ook aan het lachen. Persoonlijk vind ik dat een heerlijke combinatie, want een beetje humor tijdens het lezen, maakt de inmiddels aangespannen spieren weer los.
☆
De setting van een tbs-kliniek is een interessant gekozen invalshoek omdat Kamphuis zelf psychiater is. Ze weet wat er leeft bij instellingen. Dat maakt nieuwsgierig naar meer. De proloog begint meteen loeispannend. Ondanks dat je de situatie meeneemt in het verhaal, blijft lang onduidelijk wie er achter bepaalde gebeurtenissen zit.
☆
Wat Sanne bij haar vriend Brandon doet is een raadsel, maar het geeft een goed beeld hoe ze als personage in elkaar zit. Door het verhaal heen laat de auteur op de achtergrond de situatie thuis meespelen en je begrijpt daardoor dat Sanne het niet altijd even makkelijk heeft en je ziet haar persoonlijke ontwikkeling en groei door het verhaal. Ze heeft net haar artsdiploma op zak en zou veel liever ervaring opdoen op de spoedeisende hulp, maar de banen liggen niet voor het oprapen dus neemt ze de baan aan in de tbs-kliniek. Niet direct de ideale baan die ze voor ogen had, maar wel lekker dichtbij huis en goed om ervaring op te doen voor haar cv.
☆
Je voelt het als lezer aankomen, al snel zijn de rapen gaar. De problemen stapelen zich op, in de kliniek en thuis. Het team is niet goed op elkaar ingespeeld, roosters kloppen niet en machtspelletjes, geweld en intimidatie lijken aan de orde van de dag te zijn. Dan wordt er een medewerker van de tbs-kliniek aangevallen. Ze ligt in kritieke toestand in het ziekenhuis. Sanne wil het liefst meteen vertrekken, maar ze heeft iets ontdekt wat de weg terug onmogelijk maakt.
☆
Dankzij de vlotte en fijne schrijfstijl van de auteur zit je vrijwel meteen lekker in het verhaal en daarbij is het ook nog actueel. Thema’s worden zorgvuldig gekozen, invalshoeken slim gekanteld. Covid, drugs en misstanden in de kliniek zijn goed in het verhaal verwerkt, net als de problemen rondom resocialisatie en beveiliging. Je kunt tbs’ers niet eeuwig binnenhouden, maar honderd procent controle is onmogelijk. Ook de vertrouwensband tussen collega’s onderling en tussen arts en patiënt zijn goed beschreven (al heeft het mijn vertrouwen in dat soort instellingen niet echt goedgedaan).
☆
De spanning wordt goed opgevoerd en je bent als lezer enorm nieuwsgierig waar het allemaal naartoe gaat. Het plot blijft een verrassing, waardoor je dit boek het liefste in één keer uit wilt lezen.