De kolibrie

Echt heel goed geschreven. Een synthese van een leven, dat van iedereen zou kunnen zijn. Geweldig in details en zeer overtuigend geschreven. Een echte aanrader! Zeker een van mijn top-5 boeken...

Teleurstellend boek, in vergelijking met het prachtige ‘Kalme chaos’. Onnodig ingewikkeld vormgegeven verhaal; ik vraag me af of het boek niet prettiger leesbaar zou zijn geweest als er niet voortdurend enorm heen en weer gesprongen werd in de tijd. Anderen worden hier mogelijk lyrisch van, evenals een-zins-hoofdstukken en lange uiteenzettingen (die naar mijn idee vaak niet ter zake doen). Meerdere verhaallijnen komen artificieel over (zoals de adoratie van het kleinkind).

Geschreven bij De Kolibrie

Marco Carrera, niets is hem toevallig overkomen

De Kolibrie - Sandro Veronesi
Marco Carrera, een Romeinse oogarts, werd geboren met een groeistoornis. Zijn moeder Marina, noemde hem liefkozend: "mijn kolibrie". Zij vindt zijn lengte een gave! Maar zijn vader ziet het anders en zet door met zijn plan om iemand te zoeken die Marco kan helpen. Hij weet een specialist te vinden die Marco dmv groeihormonen weer aan het groeien krijgt (blz 131) Dit veroorzaakt veel strubbelingen in de niet liefdevolle relatie van de ouders.
Toch zijn zijn zus Irene, zijn broer Giacomo en hij
"... in gezapige welstand op gegroeid, maar de verbintenis tussen zijn ouders was mislukt, het leverde slechts bitterheid, verwijten, provocaties, vernederingen, schuldgevoelens, wrok en berusting..."( blz.34)

De roman beschrijft het leven van Marco. Hij is getrouwd met Marina en heeft een dochter Adele. Direct aan het begin van het verhaal wordt Marco door de psychoanalyticus van Marina het noodlot aangezegd! Helaas krijg je als lezer veel meer noodlottige gebeurtenissen in het leven van Marco te 'verstouwen'.
Zijn levensloop wordt fragmentarisch weergegeven in veel verschillende vormen en typografieën: het verhaal zelf, brieven, appjes, telefoongesprekken, inventarislijsten, mails, gedichten etc. Het resultaat van dit geheel is een veelzijdige, intrigerende roman. Van de lezer vraagt het wel enige inspanning. De diverse gebeurtenissen in het leven van Marco zijn 'springend' in tijd weergegeven van de jaren ’70 tot 2030. Wel staat er bij elk nieuw hoofdstuk een duidelijk jaartal. Het gebeurt dat een brief wordt weergegeven waarvan je denkt... wat een raadselachtig gegeven. Maar de context later gegeven (blz 214), geeft je inzicht in het eerdere deel. (blz 140)

Sandro Veronesi weet waar hij over schrijft. Hij heeft een scheiding achter de rug. Hij is zelf genezen van prostaatkanker, hij ontdekte dat er veel opgespaard verdriet in hem zat... verdriet dat moest worden 'verlost'! Zoveel verdriet achter elkaar is niet te verwerken door de lezer. Hij heeft daarvoor: 'de dictatuur van de chronologie moeten loslaten' (Parool 21-02-2020) Toch geeft Veronesi er een hoopvolle kant aan, verdriet moet ook kunnen leiden tot een positieve draai in je leven.
Daarnaast zou je bijna vergeten dat er in het boek prachtige beschrijvingen staan, de draad van dochter Adele, onlosmakelijk verbonden met vader Marco..
"... Het lot van relaties tussen mensen wordt voor eens en altijd beslist in het begin, om van te voren te ontdekken hoe dat gaat eindigen, hoef je alleen maar te kijken naar hoe het begon ..."(blz 77)
De dood van Adele:
"... -onuitsprekelijk- jaren na de dood van - zo onuitsprekelijk dat het echt onzegbaar is - van zijn dochter Adele …”(blz 75)

Aan de opbouw van de tekst herken je wat er met Marco gebeurt, wat er in zijn hoofd omgaat, soms zijn zijn gedachten niet te stoppen. Het wordt een maalstroom, een kolkende rivier die de ene gedachte na de andere oproept! Als lezer merk je dat in die ene zin van wel vier bladzijden …..! blz.295 t/m 298).

Het einde van het verhaal, van Marco, die zachtjes wegglijdt, terwijl
“,,, de geur van de middag betoverend is….alles barst van licht en leven… de zeebries verspreidt een heerlijk gevoel van welzijn…”(320)
Marco slaapt in, een zwevend gevoel van rust.

Een prachtige veelzijdige roman die getuigt van levenskracht!
Het lezen waard.

Ontroerende roman die je - ondanks de weerbarstige vorm - meesleept in het leven van Marco, hoe hij geworden is als hij is, wat zijn liefdes zijn: Luisa, Luisa, Luisa en nog eens Luisa. Of toch Adele?
Dood en leven lopen met elkaar op, de mens moet er maar mee dealen zonder een levende dode te worden.

Vraagt om terugbladeren, herlezen en overdenken, bijvoorbeeld is psychoanalyse een zegen voor de mensheid of toch niet?

Geschreven bij De kolibrie

Vol emotie maar altijd in evenwicht, met zinnen en dialogen die je doen stilstaan bij het leven

Geschreven bij De kolibrie

Prachtig boek, aanrader om te lezen.

Een geweldig boek over liefde, mensenlevens en wetenswaardigheden Italiaanse topauteur

Prachtig boek , leest als een trein

Geschreven bij De Kolibrie

heel mooi en aangenaam boek! Je moet goed volgen met de verschillende sprongen in de tijd en hoofdstukken, maar dat maakt het net leuk!

Ongeziene taalvirtuositeit