De kunst van het veldspel

Een fantastisch boek! De titel zet je misschien op het verkeerde been: je zou denken dat je het alleen leuk vindt als je wat van honkbal af weet, maar ook voor de sport-'leek' is dit een meeslepend verhaal. Een van de mooiste boeken die ik de laatste tijd heb gelezen, ronduit prachtig!

Wat een mooi boek is dit. Hoewel de vele korte hoofdstukken de mogelijkheid bieden steeds een stukje te lezen is dit wel een verhaal waar je voor moet gaan zitten. Maar dan wordt je echt meegesleept in het verhaal.
Het boek kenmerkt zich door mooi taalgebruik wat zeker ook een compliment voor de vertaler inhoudt. Mooie zinnen, niet te overdadig maar gewoon precies goed.
Sport speelt natuurlijk een rol in het verhaal maar wel zodat het past. Het is geen boek dat alleen maar over sport(wedstrijden) gaat maar het is juist de metafoor die het mooi maakt. En uiteraard past het verhaal alleen in de VS gezien de college- en sportcultuur die daar heerst. Maar dat stoort totaal niet.
En dan het einde. Zelden heeft een boek zo'n mooi einde. Vaak is er net een hoofdstuk teveel of mis je nog iets maar dit is precies hoe je een verhaal moet afronden.
Wat dat betreft kan ik de lofuitingen voor dit debuut alleen maar onderschrijven.

"De kunst van het veldspel" is de (vertaalde) titel van een fictief boek/bijbel over honkbal: “The Art of Fielding” van de eveneens fictieve levende legende Aparicio Rodriguez, korte stop bij de St. Louis Cardinals. Dit boek speelt op de achtergrond mee als inspiratiebron voor de spelers rond de hoofdfiguur Henry, en wordt in de regel breder getrokken dan honkbal alleen.
Het boek is ‘plat’ opgezet met 82 relatief korte hoofdstukken (in 526 bladzijden).
Het is niet altijd chronologisch en weeft een aantal verhaallijnen door elkaar rond de 5 hoofdfiguren Henry, Mike, Owen, rector Guert en zijn dochter Pella. De individuele hoofdstukken verspringen telkens van verhaallijn, maar er wordt daarbij niet bewust gestuurd op spanningsopbouw (geen zgn. cliffhangers).
De verhaallijnen worden vanaf het begin losjes opgezet en komen aan het eind samen bij de ontijdige dood van Guert. Alles speelt zich binnen één seizoen af, hier en daar zijn er flashbacks over bijv. Melville.
Het boek is in heldere taal geschreven. Geen complexe zinnen, maar direct woordgebruik, hier en daar humoristisch maar niet overdreven. De figuren zijn dusdanig geloofwaardig beschreven en in al hun relatieve zwakheid toch sympathiek dat het blijft boeien ondanks dat er geen echt ingrijpende gebeurtenissen plaatsvinden, het einde niet meegerekend.

Het honkbalspel als model voor het leven (vb: “Op een dag, zo droomde hij, zou hij voldoende speler zijn om ze open te breken en de verborgen wijsheid eruit te zuigen.” Of: “Er zijn drie stadia: gedachteloosheid. Gedachte. Terugkeer naar de gedachteloosheid”. En: Verwar het eerste niet met het derde stadium. Gedachteloosheid kan iedereen bereiken, ernaar terugkeren kunnen slechts zeer weinigen”).
Ambitie, faalangst, perfectionisme, loyaliteit, opofferingsgezindheid en vriendschap worden allemaal belicht vanuit dit ‘model’ (en daarnaast vanuit Herman Melville’s modelroman Moby Dick). Daarnaast speelt homoseksualiteit een belangrijke rol in het boek, een thema dat je niet gauw associeert met het masculiene honkbal. Opvallend is dat iedereen in het verhaal ergens buiten zijn grenzen treedt, behalve juist de homoseksuele Owen die altijd zichzelf blijft (de Boeddha), dit lijkt geen toeval.

Al met al een prachtig origineel opgezet verhaal. Boeit van begin tot eind. Het geheel geeft de indruk van een grote belezenheid en wijsheid, het boek kan dan ook probleemloos worden herlezen, zonder aan kracht in te boeten. Benieuwd naar Harbach’s volgende kunststukje ....

De aankondiging in DWDD van dit boek spoorde mij aan dit te gaan lezen. En echt het was erg mooi. Ik houd erg van sport en dat helpt maar het is echt niet nodig om dit boek te lezen. Diepgang van de hoofdpersonages en makkelijk lezen. Twijfel je dan zou ik hem gewoon bestellen!!

Naar aanleiding van goede recensies en uitzending DWDD gekocht. Geen miskoop. De karakters zijn goed uitgewerkt, het verhaal boeit tot het eind. Toch vond ik het geen pageturner. Ergens had ik er dan toch iets meer van verwacht. Had wat mij betreft nog meer een 'coming of age' -verhaal mogen zijn, nog meer een beschrijving over opgroeien en volwassen worden.

Amerikaanse collegeroman waarbij het honkbal een metafoor is voor het leven van een groep jong-volwassenen. Thematiek: vriendschap, liefde, angst, ambities en dromen.
Leest als een trein. Ook al ben je niet bekend met de sport, de honkbalterminologie stoort
niet.

Met schijnbaar achteloze zwier en verve geschreven. Vol drama, humor, vriendschap en liefde. Met telkens een soepele omschakeling naar de verschillende personages, die we stuk voor stuk steeds meer gaan begrijpen en waarderen. Met vaart en virtuositeit geschreven. Harbach pakt je kameraadschappelijk bij de ballen en laat je niet meer los. Een heerlijk, bij vlagen ook heel spannend boek. Het helpt wel als je iets weet van het honkbalspel, dan kan je de passages over de wedstrijden beter volgen. Ook interessant om meer te weten te komen over het typisch Amerikaanse universitaire sportsysteem en de bijhorende prestatiedrang en -dwang!

Ik heb genoten van dit boek. Wat een goed verhaal en uitstekend verteld! Het heeft spanning, humor, maar ook veel sfeer en diepgang. Mooie zinsbouw. De personen en hun karakters worden heel goed neergezet en je blijft steeds benieuwd naar het verdere verloop.
Ik hou niet zo van vergelijkingen, maar ook mij deed dit boek denken aan John Irving, met name 'bidden wij voor Owen Meany'.
Kijk nu al uit naar Harbach's volgende boek.

Vanaf de eerste pagina word je de maalstroom van een klein Amerikaans college ingezogen, met baseball als metafoor van de samenleving. Eenmaal gevangen kun je De Kunst Van Het Veldspel bijna niet wegleggen. Chad Harbach vertelt het kleine groots en verklaart het grote met kleinmenselijke belevenissen. John Irving heeft eindelijk een opvolger!

Een heel goed geschreven boek, spannend op een niet-thrillerachtige manier. Je krijgt een goed beeld van het leven op een kleine college in de V.S. De karakters zijn zeer goed beschreven. Ben heel benieuwd naar het volgende boek van deze schrijver.