De kunst van het weggooien Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. op een goede manier ruimte in je leven brengen

Geschreven bij De kunst van het weggooien

Doordat ik dit boek voor Kosmos Uitgevers mocht lezen kwam ik in de stemming om mijn eigen huis eens goed onder de loep te nemen qua spullen. Ik vatte de koe bij de hoorns en ging vrolijk aan de slag. Ik zeg vrolijk, want opruimen maakt blij, of in ieder geval het resultaat! Er komt niet alleen ruimte in je huis en om je heen, maar ook in je hoofd. Ballast kan een vorm van druk veroorzaken die onprettig is, waardoor je humeurig wordt. Hoeveel kostbare tijd raken we niet kwijt aan het zoeken naar spullen in onze huizen?

Ik ben van nature behoorlijk ordentelijk, maar desondanks slingerden er overbodige spulletjes rond of lagen in laatjes en kasten. Ik wilde de puntjes op de i zetten en las derhalve eerst het boek van Tatsumi van begin tot eind om te lezen over haar denk- en werkwijze. De materie is niet nieuw voor me, ik las eerder al de boeken van de andere Japanse opruimgoeroe Mari Kondo, die door deze mevrouw Tatsumi blijkt te zijn geïnspireerd voor haar twee succesvolle boeken. Een teken dat er wel degelijk een grote behoefte is aan hulp op het gebied van opruimen.

De cover van De kunst van het weggooien straalt op typische Japanse wijze serene kalmte uit. Tatsumi noemt valkuilen over uitstelgedrag om op te ruimen. Ondanks de overtuiging om tot actie over te gaan, kunnen je goede voornemens hiertoe in rook opgaan, zegt ze. Ze vertelt derhalve over haar eigen ervaringen. Dit kan helpen om je kijk op je eigen verzamelde spullen te veranderen en de aanzet zijn om eindelijk je (over)volle huis aan te pakken.

Mijn zeven kamers tellende huis kreeg eerst een grondige inspectie. Zoals ik al opmerkte is het bij mij al behoorlijk opgeruimd, maar net zoals bij Tatsumi thuis valt er altijd nog wel iets op te ruimen. De spullen zaten bij mij letterlijk verstopt, in kasten en lades. Ik begon met een klein projectje, in mijn keuken. De besteklades waren het eerst aan de beurt ... waarom had ik ook alweer zoveel dessertlepels?

Tatsumi heeft een hoofdstuk gewijd aan het wegdoen van spullen zonder ze weg te gooien. Dit spreekt me wel aan, want ik ben wars van verspilling van goede en mooie spullen. Ik kon het niet over mijn hart krijgen om alles rücksichtslos in de kliko te kieperen. Ze heeft het ook over het schuldgevoel dat mensen al snel hebben bij het weggooien van spullen. Gelukkig heb ik een aantal vriendinnen en de kringloop kunnen verblijden met mijn spulletjes. En uiteraard ging de echte nutteloze troep linea recta de afvalbak in, korte metten, weg ermee, opgeruimd staat netjes!

Ik loop nu regelmatig alles even na, een stukje nazorg voor de verborgen plekjes in huis (de laden en kasten). Op de een of andere miraculeuze wijze sluipen er nog steeds spulletjes mijn huis in. Door het boek ben ik weer bewuster geworden van de zin en onzin van wat ik in huis haal. Ik probeer er extra bij na te denken of ik het echt nodig heb en/of zal gaan gebruiken. Dit werkt voor mij heel goed. Het resultaat is dat ik nu weer aandacht heb voor de verborgen magneten in huis (weer die laatjes en kasten). In die zin heb ik dus baat bij dit boek, ondanks dat het geen baanbrekende nieuwe wetenschap is voor mij. Het heeft bijgedragen mijn focus weer scherp te stellen.

Dit boek kan wat mij betreft een goede handleiding zijn voor diegenen die niet weten hoe te beginnen en door de spullen hun huis niet meer zien.

Geschreven bij De kunst van het weggooien

Ik vind het echt lastig om dingen weg te gooien. Sinds de verhuizing zit ik met uitgepuilde kasten en daardoor lijkt alles zo chaotisch. Maar het weggooien ervan kan ik niet, want ik hecht waarde aan allerlei spullen. Door dit boek kwam ik door het inzicht dat dat eigenlijk niet goed is. Spullen zijn spullen. We krijgen maar te horen dat zoveel mogelijk spullen meer succes betekent. Gelukkig komt het 'ontspullen' fenomeen nu meer ter sprake.

Dit boek geeft precies weer waarom dingen zoals 'voorlopig bewaren' een taboe is (iets waar we allemaal wel schuldig aan zijn). Dingen die 'erg handig' lijken, zijn dat vaak niet. Ook heeft dit boek me geïnspireerd om dingen die ik normaal nooit uit de kast trek te herzien en ik heb nu veel profijt van verschillende spellen die ik al jaren niet heb gespeeld! Nu speel ik ze regelmatig weer met vrienden of familie.

Het grootste speerpunt is dat je spijt voelt als je iets weggooit wat handig zou kunnen zijn in de toekomst. Maar Tatsumi heeft me van gedachten veranderd. Ik voel geen spijt als ik iets weggooi waar ik járen geen bruik aan heb gehad. Ik heb nu veel meer ruimte in me hoofd met minder spullen en minder schuldgevoel. Echt een aanrader!

Geschreven bij De kunst van het weggooien

Dit boek krijgt het voor elkaar om zowel gedateerd als erg relevant te zijn. Als je de sorteer- en opberg goeroes zat bent, zou dit wel eens precies jouw boek kunnen zijn. Het vertelt je precies waar jij en alle andere mensen de mist in gaan als het op opruimen en weggooien aankomt. Dus ja: lees het boek. Het is geen Bijbel, geen ultiem weggooi boek, niet de oplossing van al je zorgen, maar vooral de aansporing om je af te vragen waarom je iets niet zomaar weg kunt gooien. Dus haal er uit wat je nodig hebt, en geef het door of gooi het weg. Een paar decennia terug hadden ze problemen met een overdaad aan floppy disks en dat is nu precies waar ik me geen zorgen over maak.

Geschreven bij De kunst van het weggooien

Het boek is helder en overzichtelijk opgebouwd. Ik heb het in een weekend uitgelezen. Ben daarna direct aan de slag gegaan met opruimen! Er komen steeds zinnetjes uit het boek in me op als ik wat wil bewaren wat eigenlijk weg moet of als ik iets op een tijdelijke plek leg. Echt een aanrader om snel en concreet met opruimen te beginnen.

Geschreven bij De kunst van het weggooien

Met veel enthousiasme Marie Kondo gelezen, die daarin noemt geïnspireerd te zijn geraakt door Tatsumi.
Maar wat een tegenvaller. Het boek bestaat uit niet veel meer dan een zich constant herhalende lijst van dezelfde artikelen die je in huis hebt en wat je daarvan nodig hebt en weg zou kunnen doen.
Daarnaast bijna lachwekkende open deur-tips over hoe je overtollige dingen kwijt kunt raken (bv breng het naar de kringloopwinkel: goh, dat ik daar niet op was gekomen!).
Het enige zinvolle wat me is bijgebleven is: leg niets op een tijdelijke plek, maar meteen op een vaste plek. Hetgeen wellicht voor anderen alsnog een open deur-tip kan zijn.
Waardeloos....

Geschreven bij De kunst van het weggooien

Het is een handig boekje met eenvoudige voorkant. Als je moeite hebt met het weggooien van dingen kan dit boek een handje helpen. Zoals voorgaande recensies valt mij ook de constante herhaling op. Tja en er staan veel logische dingen in die jezelf zou kunnen bedenken. Maar dat is soms in alle boeken zo.

Geschreven bij De kunst van het weggooien

De eenvoudige maar toch opvallende omslag van dit boek sprak mij direct aan en na al het e.e.a. van Marie Kondo gelezen te hebben (maar nog niet toegepast...) dacht ik dat dit boek mij wel over de streep zou trekken om nu daadwerkelijk het e.e.a. te gaan opruimen. Niet dat al mijn kamers, kasten plus zolder uitpuilen maar er kan best wat weg.
Maar helaas... het boek begint veelbelovend maar verzandt al snel in eindeloze herhalingen en tips die je zelf ook wel kunt bedenken. Net zoals de andere recensent over dit schrijft, vind ik de enige goede tip eigenlijk ook om niets op een voorlopige plek weg te leggen maar gelijk de keuze te maken tussen "bewaren" of "weggooien". Plus dat alles wat je 3 jaar bewaard hebt en in die tijd niet bekeken hebt ook in 9 van de 10 gevallen weg kan. Zelf hanteerde ik hier al wel een termijn voor maar die is wat langer... Jammer dat dit boek niet aan mijn verwachtingen heeft voldaan.
Als je de boeken van Marie Kondo nog niet gelezen hebt, kan dit wellicht wat zijn maar verder zou ik dit boek niet aanraden aan mijn familie of vrienden.

Geschreven bij De kunst van het weggooien

Weggooien is niet zo makkelijk, maar 'De kunst van het weggooien' máákt weggooien makkelijker! Nagisa Tatsumi heeft mij geholpen bij het overwinnen van mijn schuldgevoel.

Geschreven bij De kunst van het weggooien

Doordat ik dit boek voor Kosmos Uitgevers mocht lezen kwam ik in de stemming om mijn eigen huis eens goed onder de loep te nemen qua spullen. Ik vatte de koe bij de hoorns en ging vrolijk aan de slag. Ik zeg vrolijk, want opruimen maakt blij, of in ieder geval het resultaat! Er komt niet alleen ruimte in je huis en om je heen, maar ook in je hoofd. Ballast kan een vorm van druk veroorzaken die onprettig is, waardoor je humeurig wordt. Hoeveel kostbare tijd raken we niet kwijt aan het zoeken naar spullen in onze huizen?

Ik ben van nature behoorlijk ordentelijk, maar desondanks slingerden er overbodige spulletjes rond of lagen in laatjes en kasten. Ik wilde de puntjes op de i zetten en las derhalve eerst het boek van Tatsumi van begin tot eind om te lezen over haar denk- en werkwijze. De materie is niet nieuw voor me, ik las eerder al de boeken van de andere Japanse opruimgoeroe Mari Kondo, die door deze mevrouw Tatsumi blijkt te zijn geïnspireerd voor haar twee succesvolle boeken. Een teken dat er wel degelijk een grote behoefte is aan hulp op het gebied van opruimen.

De cover van De kunst van het weggooien straalt op typische Japanse wijze serene kalmte uit. Tatsumi noemt valkuilen over uitstelgedrag om op te ruimen. Ondanks de overtuiging om tot actie over te gaan, kunnen je goede voornemens hiertoe in rook opgaan, zegt ze. Ze vertelt derhalve over haar eigen ervaringen. Dit kan helpen om je kijk op je eigen verzamelde spullen te veranderen en de aanzet zijn om eindelijk je (over)volle huis aan te pakken.

Mijn zeven kamers tellende huis kreeg eerst een grondige inspectie. Zoals ik al opmerkte is het bij mij al behoorlijk opgeruimd, maar net zoals bij Tatsumi thuis valt er altijd nog wel iets op te ruimen. De spullen zaten bij mij letterlijk verstopt, in kasten en lades. Ik begon met een klein projectje, in mijn keuken. De besteklades waren het eerst aan de beurt ... waarom had ik ook alweer zoveel dessertlepels?

Tatsumi heeft een hoofdstuk gewijd aan het wegdoen van spullen zonder ze weg te gooien. Dit spreekt me wel aan, want ik ben wars van verspilling van goede en mooie spullen. Ik kon het niet over mijn hart krijgen om alles rücksichtslos in de kliko te kieperen. Ze heeft het ook over het schuldgevoel dat mensen al snel hebben bij het weggooien van spullen. Gelukkig heb ik een aantal vriendinnen en de kringloop kunnen verblijden met mijn spulletjes. En uiteraard ging de echte nutteloze troep linea recta de afvalbak in, korte metten, weg ermee, opgeruimd staat netjes!

Ik loop nu regelmatig alles even na, een stukje nazorg voor de verborgen plekjes in huis (de laden en kasten). Op de een of andere miraculeuze wijze sluipen er nog steeds spulletjes mijn huis in. Door het boek ben ik weer bewuster geworden van de zin en onzin van wat ik in huis haal. Ik probeer er extra bij na te denken of ik het echt nodig heb en/of zal gaan gebruiken. Dit werkt voor mij heel goed. Het resultaat is dat ik nu weer aandacht heb voor de verborgen magneten in huis (weer die laatjes en kasten). In die zin heb ik dus baat bij dit boek, ondanks dat het geen baanbrekende nieuwe wetenschap is voor mij. Het heeft bijgedragen mijn focus weer scherp te stellen.

Dit boek kan wat mij betreft een goede handleiding zijn voor diegenen die niet weten hoe te beginnen en door de spullen hun huis niet meer zien.

Nadat ik het boek gelezen heb, ben ik blij dat ik het niet gekocht heb. Heb het boek toch liever geleend nadat ik de recensies hier zag. Goede beslissing. Een zwammig verhaal, niet van deze tijd. Het boek wat mij tot nu toe het meeste heeft aangesproken op dit gebied is Goodbye things. Dat vond ik erg inspirerend.