De liefdesbrieven van Abelard en Lily

“De liefdesbrieven van Abelard en Lily” (Creedle, 2018) is een hedendaags, romantisch coming-of-age-verhaal met een kleine knipoog naar het verleden. Ik had nog nooit van dit boek gehoord maar de hippe kaft en de korte inhoud hebben me overtuigd dit boek te lezen. De schrijfster kampt zelf met ADHD en dyslexie en weet dus echt waarover ze het heeft. Ik verwacht dan ook een flitsend verhaal vol diversiteit en een realistische weergave van deze verschillende aandoeningen.

Lily leeft met ADHD. Op een dag beschadigen zij en Abelard, een autistische jongen die ze kent van vroeger, per ongeluk een schuifdeur op school. Beiden moeten ze nablijven, al is niet iedereen even zeker van zijn schuld. Ondanks alles groeit hun jonge liefde als een sneltrein. Lily en Abelard konden niet meer van elkaar verschillen. Zij zegt dingen die ze helemaal niet wil zeggen en hij kan er absoluut niet tegen als mensen te laat zijn! Zal hun liefde sterk genoeg blijken of gaat deze sneltrein richting eindstation?

Het personage Lily kwam bij mij niet meteen als bijzonder sympathiek over. Ze is nogal een warhoofd en de overflow van ideeën in haar hoofd maakte mij soms zenuwachtig tijdens het lezen. De schrijfster is er dus goed in geslaagd om ADHD op een correcte en accurate manier weer te geven. Die zenuwachtigheid die ik voelde is een goede representatie van wat mensen met ADHD dagelijks moeten doorstaan. De diversiteit die aan bod komt in het boek is mooi en tevens ook reeël. Dyslexie, autisme, ADHD… allemaal aandoeningen van onze tijd en iets waar jongeren (en wij) dagelijks mee in contact komen, worden op een realistische manier naar de voorgrond van het verhaal gebracht.

Het boek wordt geschreven vanuit het perspectief van Lily. Heel kundig zet de schrijfster een relatie op tussen jou als lezer en dit hoofdpersonage. Voor mij was deze echter eerder negatief. De liefde tussen het jonge koppel wordt vooral schattig, lief en braaf voorgesteld. Je merkt zo, als iets oudere lezer, dat het echt om een young adult boek gaat. De snelheid waarin hun relatie groeit is enorm puberaal maar toch zijn ze ontzettend leuk samen. De citaten uit het boek van “Abélard en Héloïse” (Franck, 2003) maken het verhaal soms nog meliger. Het boek was misschien nog sterker geweest als de schrijfster ook enkele hoofdstukken vanuit het perspectief van Abelard had geschreven. Misschien tijd voor een vervolg?

“De liefdesbrieven van Abelard en Lily” is een leuk, romantisch boek dat diversiteit op een realistische manier naar de voorgrond brengt. Hun relatie wordt puberaal weergegeven wat het als (iets) oudere lezer soms moeilijk maakt om je helemaal in te leven in de personages. Zelf vond ik Lily niet echt sympathiek, wat mijn relatie tot haar als hoofdpersonage dan weer bemoeilijkte. Doordat Laura Creedle, de schrijfster, zelf lijdt aan ADHD en dyslexie weet je als lezer dat je de waarheid leest. Wat natuurlijk een mooie bonus is als je meer te weten wil komen over deze aandoeningen. Dus, wil jij een mooi, instagram-waardig liefdesverhaal lezen volgepropt met diversiteit, ADHD en autisme? Lezen die handel!

De liefdesbrieven van Abelard en Lily begint veelbelovend, met veel treffende aandacht voor hoe het is om ADHD te hebben. De schattige instalove-relatie gebaseerd op historische liefdesbrieven die zich niet aan sociale conventies houdt, mag er ook absoluut zijn. Maar daarna gaat het bergafwaarts: er is te veel Lily – en Lily is ook weinig sympathiek – en te weinig Abelard, waardoor zijn autisme nauwelijks in beeld wordt gebracht. Hun relatie is ook lang niet zo overtuigend als zou moeten door het ‘’genezende’’ effect – en de ‘’genezende operatie’’-verhaallijn maakt het er ook niet veel beter op. Vlot geschreven en een mooi idee, maar de uitvoering had veel en veel beter gekund.

De liefdesbrieven van Abelard en Lily door Laura Creedle

Oh wat een geweldig mooi boek, qua cover én inhoud!

De inclusieve samenleving is (terecht) een hot topic tegenwoordig, dat zie je ook in het aanbod (young adult) boeken. Ergens juich ik dat volledig toe, ergens vind ik het uitmelkerij. Vaak is het er met de haren bijgetrokken of merk je direct dat de schrijver in feite amper iets van het onderwerp weet. Triest. Hoe anders is het als je bijvoorbeeld de laatste John Green leest! Fan? Lees dan zeker De liefdesbrieven.
Ik heb het na het lezen van het boek even opgezocht en inderdaad: Creedle weet uit eigen ervaring waarover ze schrijft. Dat zie, voel en lees je in alles.

Naast het verhaal van een dyslectisch meisje met ADHD en een jongen met Asperger is dit vooral het verhaal van de ontluikende liefde tussen Lily en Abelard. Een liefde die begint met een gezamenlijke voorliefde voor het historische boek De brieven van Abélard en Héloïse. Net als de meeste eerste grote liefdes is dit geweldig romantisch om te lezen. Daarnaast zit het verhaal ook vol humor en diepgang. De personages springen van het papier, je voelt geweldig met hen mee en wil graag vrienden met ze worden. En ondertussen krijg je een boeiend inkijkje in het leven en hoofd van mensen die net even anders zijn dan jezelf, super boeiend. Abelard en Lily, je kan niet anders dan van hen houden.

De vraag rijst natuurlijk of hun liefde sterk genoeg is om de verschillen tussen hen te overbruggen… Ik verklap alvast dat het boek een ietwat open einde heeft, ik droom dus stiekem van een vervolg.
Lees dit boek, doe jezelf dat plezier.

De liefdesbrieven van abelard en lily Lees je door de ogen van lily in een ik vorm.
Een meisje met ADHD waar ze het zelf moeilijk mee heeft. Een echte worsteling.
Abelard is een jongen met asperger, heel intelligent maar houd niet van contact behalve met lily.
Er onstaat een hele bijzondere mooie klik tussen hun. Ze hebben beide een passie voor boeken en vooral 1 boek. Hierdoor gaan ze communiceren met elkaar. En word het een hele bijzondere relatie.
In het boek komt duidelijk ADHD en Asperger na voren wat de beperkingen zijn. Dit is voor iedereen natuurlijk anders maar even in dit boek is het lily's beschadiging zoals ze het zelf zegt.
Doordat ze citaten uit het boek gebruiken lijkt het net of 2 ouwe zielen in een modern jasje is gestoken.
Keuzes maken in een wereld vol beperkingen.

Ik heb genoten van dit boek!