De mannen vallen thriller

De mannen vallen is het tweede deel van de Siciliaanse kronieken geschreven door de getalenteerde Inge Ipenburg. Eerder dit jaar verscheen al het eerste deel Moordenaarsstorm waarin we kennismaakten met Max(ine) Steenstra, een schrijfster woonachtig op het Italiaanse eiland Sicilië. In dit spannende eerste deel raakte zij betrokken bij de dood van een jong meisje, die zij op het strand vindt. Aan het einde van het boek lijkt alles weer tot rust gekomen, maar dan lees je verder in De mannen vallen.

Dit tweede deel sluit naadloos aan op Moordenaarsstorm, waar op de laatste bladzijde een een enorme cliffhanger de verwachtingen al op scherp zette. Er valt een man dood op het plein voor de dom, is hij geduwd, gevallen en wie is hij eigenlijk? Dit is echter nog maar het begin, want sinds een aantal jaar wordt het Italiaanse eiland overspoelt door vluchtelingen die over de Middellandse zee hun heil zoeken op een veiligere plek. De Siciliaanse maffia ziet daar echter weer brood in en dit leidt tot bizarre situaties.

De spanning in het boek is al direct weer aanwezig en je wordt weer volledige in het verhaal gezogen. Direct waan je je als lezer weer op Sicilië en ga je verder waar je eerder stopte met lezen. Inge Ipenburg schrijft met grote betrokkenheid, heel direct en met flinke snelheid. Er is geen ontkomen aan, ze neemt je mee in een rollercoaster van heftige gebeurtenissen en vooral ook emoties. Ik luisterde het luisterboek ook nog eens voorgelezen door Inge zelf en dat gaf het boek nog een extra dimensie. Ze leest het vooral zoals zij het zelf geschreven heeft en geeft het iets extra`s mee.

Het verhaal verschijnt als het ware op je netvlies, je ziet de gebeurtenissen en mensen voor je en kan je met hen identificeren. Vele emoties wisselen elkaar in rap tempo af en geven je net als personage Max geen kans om na te denken. Er zijn veel personages, maar allen hebben een belangrijke rol in het plot.

De mannen vallen heeft alles wat een goede thriller in zich moet hebben, een grote dosis spanning, vaart en intrigerende personages. Het was een genot om te luisteren en te worden meegezogen in het verhaal! Het was een spetterend slot van de Siciliaanse kronieken.

Geschreven bij De mannen vallen

Ik vond het echt tegenvallen gezien de recensies die zo lovend waren.
Het deel met het meisje Pukkie vond ik erg ontroerend maar kreeg niet echt diepgang.
Verder was het nooit echt heel spannend, vond ik de Italiaanse namen te verwarrend in het begin waardoor je de personages uit het dorp maar lastig leerde kennen.
Ook het einde gaf mij niet echt voldoening helaas

Geschreven bij De mannen vallen

Een heerlijk boek dat je niet weg wilt leggen. Goed beschreven, zodat je alles ook echt voor je ziet en mee beleeft. Ik vond het jammer dat de hoofdpersoon nu met rust wordt gelaten (maar om eerlijk te zijn, dat heeft ze wél verdiend!), van mij mocht er nóg een deel volgen van de Siciliaanse Kronieken!

Geschreven bij De mannen vallen

Een onnederlands verhaal wat een prachtige verhaallijnen en schrijfstijl zo helder prettige leerstijl

“De Siciliaanse kronieken zijn heerlijke boeken, mijn tip is om ze lekker achter elkaar te gaan lezen! Terwijl je een heerlijke thriller leest waan je je ook nog eens op vakantie in een heerlijk zonnig oord!”
De mannen vallen, het tweede deel van de Siciliaanse Kronieken, begint waar het eerste deel, de Moordenaarsstorm, eindigde. Met een grote plas bloed! Op het plein van een Siciliaans dorp, voor de kathedraal ligt een man, levenloos, in zijn eigen bloed. Het is in de zomer van 2016 waarin doden vallen en vreemde dingen gebeuren, in een anders zo lieflijke dorpje. De gebeurtenissen zijn nu echter verre van lieflijk. Of is het dorpje misschien ook helemaal niet zo charmant als het lijkt?
“Er klinkt een doffe klap. Een klap die weerkaatst tegen de gevels van de huizen en zachtjes nagalmt in de omliggende steegjes. Op de glimmende afgesleten tegels van het plein voor de kathedraal ontstaat een donkere vlek die zich langzaam uitbreidt”
Als iedereen denkt dat de rust is teruggekeerd na alle belevenissen in Moordenaarsstorm en Max eindelijk in haar eigen huisje aan zee woont, helemaal opgeknapt door haar goede vriend en landgenoot Herman, valt er een dode. Letterlijk! De man die op zoek was naar Herman ligt onderaan zijn huis, dood. En Herman is in geen velden of wegen te bekennen! Wil Heerema- de rechercheur uit Amsterdam- die we ook nog kennen uit Moordenaarsstorm zou nog een aantal vakantie dagen doorbrengen in het dorpje. Van vakantie komt al snel niets meer, wel zijn er redenen te over om zijn verblijf te verlengen! Er wordt een Nederlands jongetje gevonden, maar zijn moeder is onvindbaar. Als er intussen ook nog een meisje gevonden wordt die geen woord zegt, lijkt de chaos compleet!
“Il Labbro komt handenwrijvend de strandtent binnen. Hij loopt naar de counter; gaat erachter staan, draait de piston van het espressoapparaat, bestudeert het aandachtig, plukt eraan alsof hij er een vuiltje af haalt, spoelt het schoon onder de kraan en zet in alle rust een espresso voor zichzelf. Het beeld wordt zwart. Max en Wil staren nog minutenlang naar de laptop, ieder voor zich bezig om te verwerken wat ze zojuist gezien hebben.”
Dat de onderlinge verhoudingen in het dorp scheef zijn, dat wisten Max en Wil al, hoever de macht van één persoon in werkelijkheid reikt ontdekken ze langzaam. Dat de maffia geen inbreng had in dit plaatsje klopt, maar of de dorpelingen nu beter af zijn is maar de vraag. Er spelen dubieuze zaken omtrent vluchtelingen, waar een ieder in het dorp van af lijkt te weten en er zelfs onderdeel van zijn. Wie in dit dorp is er te vertrouwen en vooral wie niet?
Inge Ipenburg weet met De mannen vallen een spannend verhaal neer te zetten in de setting van een lieflijk Italiaans dorpje. Haar beschrijvingen zijn gedetailleerd en hierdoor waan je je in dit kustplaatsje, je voelt de warmte, ziet en hoort de zee. Er zijn genoeg personages in het boek, toch raak je het overzicht niet kwijt. De vaart zit er prima in, deels door de korte hoofdstukken, maar vooral door de manier van schrijven die Inge Ipenburg hanteert. Ik kan haar manier van verhalend en beeldend schrijven zeer waarderen!. Aanrader ofwel Mustread!

De Mannen Vallen is een fantastisch boek! Het geeft spanning, en er zit ook wel emotie in het verhaal. Inge kan en mag voor mij altijd blijven schrijven. Alleen wat ik jammer vind is dat sommige hoofdstukken echt heel kort zijn, en dan lees je verder denk je: ´Nu komt er een nieuw hoofdstuk´ maar dat is dan niet zo. Maar voor de rest geweldig geschreven.