De moordclub (op donderdag)

Geschreven bij De moordclub (op donderdag)

heerlijk boek met een stel eigenwijze oudjes die precies doen waar zij zin in hebben en een moord oplossen.

Geschreven bij De moordclub (op donderdag)

De schrijver zet je vanaf de eerste bladzijde in een verhaal, zeg maar film, die de typisch Britse humor en levenswijze zo mooi beschrijft. Het verhaal ontrolt al keuvelend tussen oude vrienden en vriendinnen, terwijl ook, een van hen, vanuit het eigen perspectief commentaar levert. Met een knipoog en een half woord wordt je aan het denken gezet. Een beetje ‘Lewis’ een beetje ‘Vera’ . Knap geschreven en boeiend tot de allerlaatste bladzijde. Osman mag wat mij betreft zo nog wel even doorgaan. Geen geweld, geen sex, geen sadisme maar een échte whodunnit.

Geschreven bij De moordclub (op donderdag)

De auteur van dit boek, Richard Osman, is televisieproducent en de presentator van populaire programma's op de BBC. 'De moordclub (op donderdag)' is zijn debuut. Het is te vergelijken met de hilariteit van 'Het geheime dagboek van Henrik Groen' en heeft het speurvermogen van Agatha Christie. Wat vooral opvalt is de typische Engelse schrijfstijl, droog maar doordrenkt met scherpzinnigheid en humor. Het karakteriseren van de personages is ook goed gelukt, je krijgt van alle vier de speurders een zeer duidelijk beeld. Ook hun verwardheid, ze zijn tenslotte flink op leeftijd, wordt in het verhaal opgenomen waardoor het soms onduidelijk is wat er nu precies gedacht en/of bedoeld wordt omdat de oudjes flink kunnen afwijken van het verhaal. Maar dat geeft het verhaal juist kracht, want het wegmoffelen van deze bijzondere eigenschap, die zo bij de personages hoort, zou zonde zijn geweest. Het is niet alleen maar humor en afdwalende gedachten, het is wel degelijk een spannende misdaadroman, met goed opgebouwde spanning en structuur. Het vraagt zowel van de personages als de lezer het nodige speurwerk.

Geschreven bij De moordclub (op donderdag)

Een echte aanradert. Goed verhaal, leuke personages, page turner. Wilde hierna gelijk deel 2 lezen, maar die is er (nog) niet.

Heel erg leuk boek!! Maar de bezorging van het boek als paperback is erg slecht. Na het openen zaten er al gelijk plekken en deuken in het boek...

Geschreven bij De moordclub (op donderdag)

Leuk boek, aanrader voor iedereen die van de combinatie van humor met thriller houdt.

Geschreven bij De moordclub (op donderdag)

“Vanochtend heeft de moordclub (op donderdag) een echte casus. Niet alleen vergeelde pagina’s met vlekkerig typoscript uit een andere eeuw. Een echte casus, een echt lijk en, ergens daar in de buurt, een echte moordenaar.”

BBC-presentator Richard Osman heeft me een paar avonden leesplezier bezorgd met zijn debuut De moordclub (op donderdag), een vermakelijk verhaal over vier bejaarde speurneuzen!

In het zaaltje van een idyllisch gelegen luxe-seniorendorp in Engeland, met in het middelpunt een oud klooster, komen op donderdag Elizabeth, Joyce, Ibrahim en Rob samen om oude moorddossiers te herbekijken. En misschien ook wel op te lossen? Deze club was oorspronkelijk opgericht door Penny, vroeger inspecteur bij de politie, en Elizabeth. Als Penny naar het aangelegen verpleegtehuis moet verhuizen wegens gezondheidsproblemen wordt bewoonster Joyce aangesproken door Elizabeth. Of zij misschien iets van steekwonden, verzorging en doodbloeden kent? Natuurlijk! De kennis van Joyce, vroeger verpleegster, wordt erg gewaardeerd en al snel is ook zij een volwaardig lid van deze bijzondere club. Ron, een beroemde vakbondsleider, en Ibrahim, gewezen psychiater, zijn al langer vaste waarden.
De typische karaktertrekken van de vier leden zijn goed uitgewerkt, je leert die speurneuzen snel kennen!
Joyce houdt de lezer goed op de hoogte door de aantekeningen in haar dagboek te delen. Soms nuttige informatie, soms gewoon gedachtenkronkels of amusante opmerkingen. Je voelt je als lezer rechtstreeks aangesproken door haar.

De stoffige oude moorddossiers uitpluizen is best fijn, maar het wordt pas echt spannend als er een moord in de omgeving van het seniorencomplex plaatsvindt. Tony Curran, de businesspartner van de gekende en rijke vastgoedmakelaar Ian Ventham, is het hoofd ingeslagen met een moersleutel. En naast het lijk werd een interessante foto achtergelaten.
Eindelijk kan het speurteam nu écht aan het werk. Tony en Ian Ventham zijn hen zeker bekend, omdat ze bouwplannen hadden die betrekking hebben op het grondgebied van de rusthuisbewoners. Maar hebben die plannen iets met de moord te maken?
Op een slinkse en grappige manier weet de moordclub de plaatselijke politie te overtuigen om informatie onderling te delen. Ze zijn echt niet te onderschatten, die oudjes! Hoofdinspecteur Chris en agente Donna zijn het niet altijd eens met de werkwijze en denkwijze van de speurneuzen, maar uiteindelijk hebben ze elkaar toch wel nodig en ontstaat er een bijzondere samenwerking.
Alsof dit nog niet spannend genoeg is, gebeurt er een tweede moord op klaarlichte dag onder de ogen van de rusthuisbewoners! Ook weer geen onbekende!

“We waren dus allemaal getuige van een moord,’ zegt Elizabeth. ‘Wat fantastisch is, dat hoef ik niet te zeggen.”

Er wordt gespit in het verleden van hun verdachten. Zoveel mensen die een motief hebben voor de moorden! Een pater, een gewezen bokser, zelfs een bewoner van het tehuis en vele anderen passeren de revue!

Richard Osman heeft niet enkel een fijne detective geschreven. Hij gaat ook de confrontatie aan met de ongemakken van het ouder worden. Vergeetachtigheid, blijven hangen in herinneringen, eenzaamheid,…. Het is mooi hoe de auteur dit in zijn verhaal verwerkt.
In het eerste deel van het boek maakt de lezer vooral kennis met de leden van de moordclub en de perikelen van de vastgoedmakelaar. Het tweede gedeelte is meer chaotisch. De duik in het verleden van zoveel personages was soms verwarrend en ging uiteindelijk in een snelvaart naar de ontknoping, die voor de alerte lezer eigenlijk geen grote verrassing is.
De vele verwijzingen naar Engelse tv-series heb ik aan me voorbij laten gaan. Ik ben er helemaal niet zo bekend mee, maar voor de insiders is het waarschijnlijk wel boeiend.

Ik geef graag 3,5 sterren aan dit boek. Een gezellige en sympathieke detective met vier speurneuzen die mij wel konden charmeren.

Geschreven bij De moordclub (op donderdag)

Gezellig boek, leest vlot weg.Typisch Engelse humor.
Ik weet niet hoe de Nederlandse vertaling is,heb het in het Engels gelezen. Nederlandse uitgave cadeau gedaan

Geschreven bij De moordclub (op donderdag)

Ongelooflijk genoten van de wijze hoe de auteur je de setting met alle personages en hun achtergrond leert kennen, met hun capaciteiten, hun kleine kantjes, hun weemoed, hun plantrekkerij, gemiste kansen, eenzaamheid enz. Ik kon het boek niet wegleggen door de heerlijk hilarische toestanden, de droge humor, en natuurlijk door het hoge whodunnit-gehalte. Heb meteen het volgende boek van Osman aangekocht.

Geschreven bij De moordclub (op donderdag)

Leuk, origineel verhaal met Engelse humor