De Moordenaarsclub wie lid wordt, speelt met zijn leven

[RECENSIE] De moordenaarsclub van Paul Jacobs

Oorspronkelijke titel: De moordenaarsclub
ISBN: 9789089247724
Uitgeverij: Houtekiet
Pagina’s: 300
Aantal sterren: 3,0

Voormalig radiomaker Paul Jacobs is in Vlaanderen geen onbekende maar dat hij zich al tot het selecte groepje BV’ers mag rekenen is ook niet precies het geval. Het stoppen met radio maken bij de VRT betekende de geboorte van zijn protagonist Thomas Breens. Vanaf 2008 heeft Breens, evenals zijn alter ego Jacobs, ook al enkele beroepsmatige omzwervingen gemaakt waarvan het samenzijn met zijn vriendin Kristien Francken, zoals het zich nu laat aanzien, het langste leven beschoren is. In zijn achtste misdaadroman, De moordenaarsclub beweegt hij zich in de spannende wereld van de thrillerauteurs.

Nog het meest tot zijn eigen verbazing ontvangt Thomas Breens een uitnodiging om op de eerstvolgende bijeenkomst van De moordenaarsclub aanwezig te zijn. Deze club moordt normaal gesproken niet effectief maar doet dat wel in hun verhalen. De leden zijn namelijk allen thrillerauteurs of bekleden een andere functie in de spannende boekenwereld.
Bekende namen zoals Peter Happel, Thomas Breens, Tony Kopers, Raymond Rommers, Huib van Lier, Bavo Cranenhals en nog een tiental auteurs staan ingeschreven als lid. Tijdens de inhuldiging van de nieuwe leden, gaat er iets mis en in de revolver waar losse flodders in zouden moeten zitten, is de derde een echte kogel. Peter Happel ontvangt hem en hij is morsdood, Staf Lories staat verdwaasd met het wapen in zijn hand. Is het een dramatisch ongeluk of is de fantasie van een van de deelnemers werkelijkheid geworden? De Antwerpse hoofdcommissaris Etienne Haydn mag er zijn tanden op stuk bijten.

Paul Jacobs is een man met een rijke fantasie. Dat heeft hij al in eerdere boeken laten zien en daar krijgen de lezers van De moordenaarsclub ook zeker weer een stuk van mee. Het avontuur speelt zich dit keer voornamelijk in de Vlaamse auteurswereld af en veel auteursnamen in dit avontuur zijn ook met een stevige knipoog naar het Vlaamse schrijverskorps, gekozen. Zelfs de Antwerpse Jodenstraat komt met een uitgeverij in het verhaal voor en allemaal met een humorvolle verwijzing naar de werkelijkheid. Los van hoofdinspecteur Haydn probeert Breens ook naar een oplossing te zoeken maar die is ver weg en er worden nog meer moorden gepleegd. Het opmerkelijke is dat de wijze waarop deze mensen om het leven komen, in een van hun boeken ook wordt beschreven. Dus zijn ze uiteindelijk de auteur van hun eigen dood.

Wie de boeken van Jacobs leest weet dat ze geen zinderende thriller hoeven te verwachten. Vermakelijkheid, humor en lezers entertainen is een credo dat beter bij deze auteur past en wie de kans krijgt in zijn pretogen te kijken, verwacht niet anders. Aan het slot toont hij toch ook wel de goede toon te kunnen vinden om nog een verrassende en beetje spannende ontknoping te schrijven. Alleen blijft het bij een tiental pagina’s en blijkt ook in dit boek de humor alle zin en onzin weer sterk te ondersteunen en te verbinden.

Eindoordeel: 3,0 sterren

Spanning: 2 sterren
Plot: 3 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 3 sterren
Originaliteit: 3 sterren
Psychologie: 2 sterren