De onzichtbaren

Geschreven bij De onzichtbaren

Noorwegen is mijn tweede vaderland, kom er al lang en regelmatig.
De westkust is oogverblindend, net als de Noorse taal en we waren er al in vroeger tijden dan nu.
De allereerste keer voordat er enorme olie- en gasvelden werden gevonden op zee, dus nogal wat Noren die we ontmoetten op onze tocht, vissers en boeren, konden nét het hoofd boven water houden. Nu stromen de geldpotten qua economie al jaren over en is ook het zelfbewustzijn behoorlijk toegenomen. Hetgeen niet wil zeggen, dat iedereen mee kan komen, gezien de drukke voedselbank in Oslo....
Het is een onwaarschijnlijk mooi boek, zó subtiel en mooi verteld, de vissersgemeenschap op een van de eilanden, ong. ter hoogte van de Lofoten, de westkust die onze favoriet is en een gebied dat we kennen. Op deze bevolking wordt door de bewoners van het vastenland enorm neergekeken en door het hele boek lopen ernstig feodale trekken: qua bevolkingsgroep en zelfbeschikkingsrecht (niet, dus), komen vrouwen/meisjes er het meest bekaaid af, daarom lijkt het een verhaal uit vorige eeuwen, maar niets is minder waar. Het verhaal wordt verteld door een parmantig, slim meisje en door haar ogen maken we de avonturen mee. Er wordt prachtig ingezoemd op details en ook de lange verhaallijnen zijn mooi. Het boek is uitstekend in soepel Nederlands vertaald, door Paula Stevens weer.
Het Noorse woord "færing" heeft ze onvertaald gelaten, terwijl "roeiboot" of "platte schuit" prima in de buurt komt. Er zit humor in en blijmoedigheid, prachtig verweven met de realistische gebeurtenissen.
Ik geef hoogst zelden vijf sterren, maar deze epische vertelling is het absoluut waard, een parel!

Geschreven bij De onzichtbaren

Onbeschrijflijk mooi boek, zie mijn review bij de papieren versie.
Begrijpelijk heeft vertaalster Paula Stevens het Noorse woord "færing" onvertaald gelaten: een houten roeiboot met twee paar roeiriemen, nog steeds gebouwd volgens de principes van de Vikingen aleer, al of niet met een zeil. Het is een begrip binnen de Noorse botenbouw.

Geschreven bij De onzichtbaren

Een prachtige boek over het leven van een bijzonder gezin om een eiland. De strijd met de elementen, de mooie natuurbeschrijving en interessante karakters maken dit boek een feest om te lezen.

Geschreven bij De onzichtbaren

Gaat over het leven en de natuur op de Lofoten., dat is wat ik er goed aan vind.

Geschreven bij De onzichtbaren

Heel boeiend page turner

Geschreven bij De onzichtbaren

Fascinerende roman.

Een verhaal dat je bij blijft! Over hoe “eenvoudig” sommige gezinnen leven .

Dit boek leest niet als een standaard boek. Het is geschreven in de tegenwoordige tijd en bestaat uit korte hoofdstukken die elk op zichzelf lijken te staan en het mozaïek van het verhaal telkens een beetje breder maken. Af en toe krijg je het gevoel dat niet alleen de hoofdstukken op zichzelf staan maar ook de zinnen in ieder hoofdstuk. Je moet vaak de betekenis achter die zinnen zoeken. Het geheel heeft iets bevreemdend. Terwijl je het boek leest moet je jezelf ook terugtrekken op het eiland om er echt van te kunnen genieten

Geschreven bij De onzichtbaren

Ik kon niet in het verhaal komen. Leest niet vlot, boeit niet direct. Heb het boek weggelegd.