De oorlog die ik eindelijk won

Goed product voor prima prijs

Mijn dochter van 11,had het eerste boek gelezen en wilde deze GELIJK. En ook deze was in no time uit!

mooi vervolg op "De oorlog die mijn leven redde" een prachtboek

Geschreven bij De oorlog die ik eindelijk won

Kon niet stoppen met lezen. Heel mooi boek. Ook voor jongeren!!!

Een prachtig boek. Je leert de hoofdpersonen echt kennen, en gaat van ze houden.

Het is een prachtig, ernstig emotioneel boek dat je in een adem uitleest. De ernst, het heftige en hoe een kind dat beleeft raakte me erg. Je zit meteen helemaal in het verhaal en beleeft zelf als Ada in het verhaal alles wat ze meemaakt. Ik ging met haar mee en dacht ook als die ene persoon de oorlog maar overleeft... Zat helemaal in het verhaal.Ook de gevechten die Ada met zichzelf voert door haar karakter, hoe ze in mensen teleurgesteld is maar ook weer vertrouwen krijgt vond ik heel mooi maar ook ontroerend heftig. Zag ernaar uit het boek te lezen en op mijn vrije zaterdag niet meer gestopt voor ik het uit had. De boekomslag vond ikzelf een beetje kinderachtig qua tekening de stijl spreekt mij niet aan. Ook miste ik het christelijke aspect dat kwam erg laat aan de orde en niet erg diepgaand.
Voor jeugd of jongvolwassenen is het af en toe vrij gedetailleerd vertellen van bloedbaden, moord en doodslag misschien te heftig. Je moet in ieder geval zakdoeken bij de hand houden. O en ik hoop zo dat er nog een deel komt!

Dit is een boek die je eigenlijk niet wilt uitlezen, want je wilt maar door blijven lezen over hoe het Ada vergaat. Ada is een erg beschadigd meisje. Ze werd door haar moeder altijd binnen gehouden, ze mocht nooit naar buiten. Ze werd gezien als een last. Ada weet weinig van het leven, er valt nog veel te leren en te ontdekken door haar. Gelukkig helpt Susan haar daar bij.

Ada heeft door alle gebeurtenissen in het verleden, veel moeite om mensen te vertrouwen en ze denkt dat ze niks waard is. De schrijfster neemt je mee in het leerproces van Ada. Hoe Ada probeert om weer kind te worden en om weer te leren om mensen te vertrouwen. Dit hele proces wordt zo realistisch neergezet dat dit boek je raakt. De eenvoudige en mooie schrijfstijl zorgen ervoor dat het boek erg prettig leest.
In dit tweede deel ligt de focus meer op de oorlog dan in het eerste deel. Het is interessant om te lezen hoe de oorlogstijd in Engeland is geweest. Ook mooi om te lezen dat in moeilijke tijden arme en rijkere mensen dichter bij elkaar komen. De schrijfster heeft de ernst van de oorlog en de impact van verwaarlozing en mishandeling realistisch neergezet. Daarnaast zijn de verschillende personages, met hun zwakheden, gebreken en irritaties, heel goed neergezet. Ik heb enorme bewondering voor de schrijfstijl van Kimberly Brubaker Bradley.

Dit jeugdboek wordt aanbevolen voor lezers vanaf 10 jaar. Maar door het zware onderwerp raad ik aan om dit boek te lezen vanaf 12 jaar. De twee delen kunnen los van elkaar gelezen worden, maar het is te mooi om het eerste deel over te slaan.

Een indrukwekkend verhaal vol liefde en hoop, een boek dat iedereen zal raken.

Een jeugdig volwassenboek of een volwassen jeugdboek. De benaming is vrij te kiezen, maar de vraag van welke benaming, omvat wel de kern van het verhaal van dit boek. Bij de start van het lezen krijg je eerst het gevoel dat je zo midden in een verhaal wordt gedropt, je kijkt als het ware aan de zijlijn naar het leven van Ada, de hoofdpersoon en de mensen om haar heen. Het duurt even een tijd voordat je doorhebt wie Ada is als persoon, wat ze mee heeft gemaakt. Aangezien ik het eerste deel “De oorlog die mijn leven redde’’ van deze auteur nog niet had gelezen, was dit wel vrij onduidelijk. Gaandeweg in het lezen komt het verhaal tot leven en leef je meer met Ada mee. Het boek is geschreven in de ik-vorm, waar ik normaal gesproken het boek voor wegleg. Echter is de schrijfstijl zodanig, dat ‘ik’ zo ingevuld zou kunnen worden voor een naam. Het leest als een verhaal weg, het herhaalt niet elke keer wat de ik-persoon, Ada, doet. Het boek boeit mij en geeft mij het verlangen meer te willen lezen hoe het nu verder gaat. Ada heeft zichzelf teruggevonden in het boek wat duidt op de gekozen titel. Helaas vond ik het minder sterk naar voren komen en miste ik de ware link naar Jezus. Dat werd in het midden gehouden wat echter jezelf wel als lezer vragen doet stellen. Desondanks wordt er meer antwoord gegeven hoe er werd geleefd tijdens de tijd van oorlog. Niet in het noodgebied, maar in gebieden waar je nog veilig was, waar je deels kreeg te horen van de gebeurtenissen van de oorlog. Hoe leef je dan verder? De verschrikkingen van de oorlog, de beleving van de oorlog worden heel subtiel gehouden. Opmerkelijk is de manier waarop Ada overkomt: ze verandert van volwassene naar een kind. Eerst heb je het gevoel dat je een volwassen boek over de tijden van oorlog zit te lezen, daarna wordt er steeds meer gevraagd vanuit Ada zelf en wordt ze echt naar haar leeftijd neergezet in het verhaal. Dat vindt ik wel frappant. Ik had liever gezien dat ze gewoon naar haar leeftijd werd neergezet in het verhaal, zodat het ook een jeugdboek blijft. Nadeel in het verhaal: op de helft van het verhaal wordt steeds in eenvoudige manier uitgelegd aan Ada wat de woorden betekenen, waardoor het lijkt dat dit wel noodzakelijk is, anders kun je het boek niet lezen als jeugdboek. Het neemt naar het einde van het verhaal zo toe, dat het teveel van het goede voelt. In de context omschrijven vanuit de beleving van Ada, had ik als lezer prettiger gevonden.

Voor wie niet van het schrijven in de ik-vorm houdt, hoeft dit boek niet weg te doen. Een fijne schrijfstijl, leest makkelijk weg. Ondanks dat de titel niet zo goed uit de verf komt, beleef je wel hoe het is om in een tijd van oorlog te leven en wat de consequenties daarvan zijn. Voor jeugd of volwassen dus een zeer interessant boek om te gaan lezen.