De opwindvogelkronieken

Hoewel 'Dans Dans Dans' mijn favoriete Murakami is, is 'De Opwindvogelkronieken' misschien wel zijn ultieme roman. Alle elementen die zijn werk kenmerken zijn aanwezig: een doodgewone hoofdpersoon die in bizarre situaties terechtkomt, een parallelle droomwereld en lange overpeinzingen over de Japanse mentaliteit. Met de verwijzingen naar het Mantsjoerije-incident komt Murakami bij vlagen zelfs opvallend historisch voor de dag. Maar ondanks verwijzingen naar dit conflict is 'De Opwindvogelkronieken' een dromerige, peinzende roman die in essentie gaat over een man die zijn vrouw probeert te vinden, zowel letterlijk als figuurlijk. Ook is het interessant om te zien dat de karakters meer diepgang hebben dan alleen "goed" of "slecht". 'De Opwindvogelkronieken' is een flinke pil, maar zodra de vaart erin komt, zijn die 900 pagina's opeens opvallend snel voorbij.

Ik schrijf nooit recencies, maar hiervoor maak ik een uitzondering. Dit boek heeft echt een verpletterende indruk gemaakt en nooit eerder werd ik zo meegesleept in een verhaal. Nog zit ik met zoveel vragen waarop ik het antwoord nooit zal weten en toch heb ik het boek met een glimlach uitgelezen. Het nawoord van de auteur behorende bij deel 1 tot en met 3 is een prachtige en zeer waardevolle aanvulling.

Toen ik aan het boek begon kon ik er steeds niet mee ophouden. Binnen drie dagen uitgelezen. Een echte pageturner dus. Jammer dat ik het boek uit heb.
Een echte aanrader van mij dus.

Het is een rijk, complex boek en toch volkomen helder, zoals alleen Murakami kan schrijven. Voor mensen die niet van magisch realisme of sprookjes houden of dat niet kunnen volgen, is het larie. Hij creëert een wereld die je bereid moet zijn te geloven.

Wederom een leuk boek voor de Haruki Murakami liefhebbers. In paar dagen uitgelezen en nu rouleert het boek binnen de familie :)

Bij Murakami moet je eerst altijd even informatie verzamelen. Alsof je een speurtocht gaat doen met vrienden en nog eventjes moet afspreken hoe laat je elkaar weer gaat zien, en wat jullie ‘s avonds gaan eten.

Zodra je dat gedaan hebt barst er een feest los. De Opwindvogel Kronieken hebben mij lang geëntertaind. De ontwikkeling van de hoofdpersoon, de mysteries die allemaal weer worden uitgelegd. Werkelijk geen enkel eindje wordt los gelaten. Alle maffe karakters en hun invloeden hebben niet alleen invloed op de hoofdpersoon en zijn issue, ook op de lezer. Ondanks dat alles zo bizar is, is het toch iets waar je je in herkent. En dat is de kracht van Murakami, vind ik.

Ik weet nog dat ik klaar was met dit boek en voor een paar maanden niets anders kon lezen. Ffkes bekommen.

Het enige boek wat ik tot heden heb gelezen van deze schrijver is "Kafka op het strand" en wat heb ik daar van genoten, fantastisch! Met dit in mijn achterhoofd snel de "opwindvogelkronieken" gekocht. Ik kom helaas niet in dit verhaal ben nu op één derde maar denk zelfs dat ik dit boek weg ga leggen.

Misschien heb ik door "Kafka op het strand" die ik fantastisch vind te hoge verwachtingen of moet ik dit boek later nog een keer proberen maar voor nu vind ik het echt tegenvallen, helaas.

Dik boek
Ideaal in covit tijd

Spannend boek. Enkele heftige scėnes. 900 pagina’s, dus weet waar je aan begint.

Murakami werd mij voorgesteld als een schrijver waar je of van houdt of je vindt het niks. Ik behoor helaas tot de laatste groep. Al hoewel, ik vond het boek niet niks. Een boek van 800 pagina's waarvan ik me continu afvroeg waar het nou precies over ging. Maar ik bleef toch lezen, dat dan weer wel!
Misschien begon ik met de verkeerde verwachtingen. Ik dacht dat het wel een 'who done it' zou zijn, een mysterie want de kat en de vrouw van Toru Okada verdwenen, waar zouden ze zijn? Er bellen mysterieuze vrouwen op of aan, met geen naam of de namen van Europese eilanden. Heel veel vraagtekens waardoor ik bleef lezen.

Het nawoord van de schrijver en van de vertaler vertelden me dat dit niet een typisch Murakami boek was, want de hoofdrolspeler ging op zoek naar antwoorden en dat gebeurt meestal niet. Het nawoord bood me inzichten, maar niet over de precieze moraal van dit verhaal. Wat voor de een magie is werkt voor mij niet. Ik ben niet nieuwsgierig naar andere boeken, omdat dit verhaal voor mij nergens echt over ging. Jammer, want de schrijfstijl trok me toch door honderden pagina's heen.