De overgave roman

Geschreven bij De overgave

Schitterend. Wat een inlevingsvermogen in de figuur van Granny. Hoe zij omgaat met het aangedane lijden en hoe Japin dat brengt.
Het beste boek van Japin dat ik las.
Geen boek om snel door te lezen, maar om traag op je in te laten werken.
Een juweel.

Geschreven bij De overgave

Het mooiste boek van Japin tot nu toe. Ik sluit me bij de vorige reacties aan; dat het verhaal een mooi beeld geeft van het kolonistenleven in Texas. Het boek bleef nog dagen nadat ik het uit had in m'n hoofd zitten. Doordat veel van de hoofdpersonen historische figuren zijn, is er op de Amerikaanse Wikipedia behoorlijk wat extra informatie over het verhaal te vinden en ook foto's en tekeningen van o.a. het fort dat de familie Parker bouwde. Daardoor gaat het verhaal nog meer leven.

Geschreven bij De overgave

Een boek over het enorme leed dat pioniersvrouw Granny wordt aangedaan. Mooie schrijfstijl, al is het soms wat te beschrijvend en langdradig. Het is een verhaal dat zeker een paar dagen blijft hangen, al was het maar omdat dit wrede verhaal waargebeurd is.

Ik hoor van anderen dat zij het storend vinden dat de belangrijkste gebeurtenis in het boek zo lang op zich laat wachten, maar ik snap deze keuze wel. Doordat in het begin vrij lang wordt omschreven hoe het leven van de familie van hoofdpersoon Granny eruit ziet, krijg je een beetje het zoete 'Kleine huis op de prairie'-gevoel. Op het moment dat de indianen komen binnenvallen en iedereen vermoorden, mishandelen, verkrachten of ontvoeren, komt dit dan ook over als een enorme wreedheid en krijgt de lezer met Granny een afschuw voor de indianen. Dit zorgt ervoor dat je samen met Granny geen begrip op kan brengen voor de indianen en dat ook wij ons moeilijk kunnen voorstellen dat haar ontvoerde (achterklein/klein)kinder zo dol is op die barbaren dat ze niet meer naar huis wil. Erg fijn dat er achterin het boek een stamboom zit, want de familie was zo omvangrijk en complex dat de familierelaties niet altijd even duidelijk waren.

Mooi boek, maar niet iets dat je even op het strand leest. Daarvoor is het verhaal te zwaar.

Geschreven bij De overgave

Ik raad 'Oklahoma' aan om het boek Naduah te lezen van Lucia St. Clair. Dit is een geweldig (dik) boek over de kleindochter (Cynthia Ann Parker) die op 9 jarige leeftijd ontvoerd wordt door de indianen. In dit boek is dus de andere kant van het verhaal beschreven. Ik heb dit boek nu bijna uit (780 pagina's leesplezier) en er wordt heel duidelijk beschreven hoe de indianen leefden en wat hun gebruiken/tradities/leefwijzen waren. Heel erg boeiend en als je bedoeld dat de blanken de 'wilden' waren, ben ik het met je eens, maar als je dit boek leest (of je anderzins verdiept in de cultuur) weet je dat de indianen minstens net zo wild (of nog wilder) waren. Helaas hebben ze het niet kunnen redden tegenover de blanken en wat ze allemaal mee hebben gebracht aan ziektes, maar hen eigen gebruiken en rituelen zijn ook niet mis! Heel erg mooi om te lezen.

Geschreven bij De overgave

De gebeurtenissen en het tijdsbeeld van het boek vond ik heel erg boeiend.
Het gaat over een pioniersfamilie die een harde strijd moet voeren om te overleven in het gebied dat steeds verder op de indianen veroverd wordt.
Het gegeven op zich vond ik heel erg interessant en ik was ook heel erg nieuwsgierig naar hoe het verder zou gaan, maar ik kon er bijna niet doorheen komen....

Geschreven bij De overgave

Ik had het boek Naduah van Lucia St Clair Robson al gelezen en dat vond ik ook zo'n mooi verhaal. Dit is eigenlijk hetzelfde verhaal maar dan vanuit de grootmoeder van Naduah/Cynthia Ann beschreven. Ik vond dit ook een erg mooi verhaal. En vooral omdat ik het verhaal nu van beide kanten af heb gelezen. Naduah beschreven vanuit de Comanches en De Overgave vanuit de kolonisten.

Geschreven bij De overgave

de andere kant van het verhaal, namelijk dat van Naduah zelf, wordt beschreven in "Naduah" van Lucia st. Clair Robson, mijn favoriete boek allertijden. "De Overgave" vond ik zeker ook erg mooi om te lezen. Niet alleen geeft het een goed beeld van de kant van de pioniers, hij krijgt het voor elkaar om een leven dat wij ons met geen mogelijkheid kunnen voorstellen zo beeldend te krijgen dat het lijkt of je er zelf bij was.

Geschreven bij De overgave

Ik zou in deze recensie De Overgave kunnen prijzen. Ik zou bijvoorbeeld kunnen zeggen dat het boek een zeer accuraat beeld geeft van het leven van de kolonisten toen. Ik zou kunnen zeggen dat het van een onbeschrijflijke pracht is hoe de schrijver in de huid van Granny kruipt en haar gevoelens weergeeft. Ik zou kunnen zeggen hoe je je als lezer aangetrokken voelt tot Granny en tot haar lot, en hoe je tot in het diepst van je ziel medelijden met haar voelt. Ik zou kunnen zeggen hoe tragisch sommige momenten uit het boek zijn, zo tragisch dat je het boek even weg moet leggen. Ik zou kunnen zeggen hoe briljant Japin de innerlijke strijd van Granny weergeeft die ze voert met betrekking tot haar kleinzoon. Ik zou kunnen zeggen dat dit boek de kroon is op het werk van Japin tot nu toe. Als ik dit allemaal zou zeggen zou ik de waarheid spreken. Maar waarom zou ik? Goede wijn behoeft immers geen krans.

Geschreven bij De overgave

Het boek neemt het met historische waarheden niet zo nauw.Een aantal dingen zijn gewoon niet waar.Ik vond het verhaal erg eenzijdig geschreven. De "wilden" krijgen zoals gewoonlijk alle schuld, nergens gaat het over het lijden van de oorspronkelijk bewoners van het grote continent.De mensen hebben zich verdedigd tegenover een wreed, diefachtig en moordlustig volk. Wie waren er de wilden? Daarvan is veel te weinig in het boek terug te vinden. En o, ja. Naduah betekent: blijf warm bij ons, en niet, 'gevonden' zoals de schrijver beweerd. Ze was zeer geliefd bij haar volk en stond in hoge achting.