De overlevenden

Tegen een zon-zee-strand achtergrond en met een beklemmende ondertoon vertelt Jane Harper het verhaal van de overlevenden.
Ze geeft hierbij soms meer ruimte aan de omstanders en de mensen die achterblijven dan aan de dader en slachtoffer. De sfeer van de gesloten gemeenschap wordt mooi weergegeven. Het boek neemt je mee in hun gedachten en laat diverse versies van de gebeurtenissen zien. Soms leest het hierdoor halverwege een beetje als een spannende roman. Die beklemmende ondertoon maakt dat je door blijft lezen. Kijken of jij het bij het goede eind hebt.

2 Slachtoffers op hetzelfde strand, in dezelfde tijd van het jaar en met dezelfde agent die verantwoordelijk zijn echter hele mooie ingrediënten van een psychologische thriller zoals we van Jane Harper gewend zijn.
Ze deelt steeds een beetje informatie, een detail dat niet klopt of een klein moment van twijfel en neemt daarbij de lezer mee op een zoektocht dat tegen alle verwachtingen in eindigt in een verrassend plot.

Dit is het ideale boek voor mensen die meer willen dan een simpel whodonut verhaal.

Kieran keert met vriendin Mia en baby Audrey vanuit Sydney voor een tijdje terug naar Tasmanié waar hij zijn jeugd heeft doorgebracht. Hij gaat helpen bij de verhuizing van Brian en Verity, zijn ouders. Brian is namelijk aan het dementeren en zijn ouders verhuizen daarom naar een verzorgingstehuis. Kieran heeft tien jaar geleden het eiland verlaten na een dramatische storm waarbij zijn oudere broer Finn is overleden. Hij is samen met Toby, zijn beste vriend, verdronken tijdens een reddingsactie. Kieran heeft nog steeds last van schuldgevoelens want hij was degene die gered moest worden. In de nacht van de storm is er ook een veertienjarig meisje spoorloos verdwenen, van haar is nooit meer iets vernomen, alleen haar rugzak spoelde dagen later op de kust aan.
Toch begint hun tijd in Tasmanié goed, Kieran ontmoet er zijn oude vriendengroep die op het eiland is gebleven en ze beleven een leuke avond in de Surf and Turf. Allen Brian, die daar werkt, heeft veel moeite met de aanwezigheid van Kieran. Brian is de zoon van Toby, hij was nog maar een kind toen Toby stierf. Als Kieran en Mia de volgende wakker worden, blijkt dat er een lijk is gevonden. Het is Bronte, een jonge serveerster van de Surf and Turf, ze hebben haar de avond ervoor voor de eerste keer ontmoet.
Het onderzoek van de politie rijt ook de oude wonden van tien jaar eerder bij de bewoners van het kustdorpje Evelyn Bay open. Oude vriendschappen worden op de proef gesteld en de achterdocht neemt toe.
De auteur neemt ons dus mee in een drama dat mogelijk te maken heeft met de gebeurtenissen van tien jaar geleden. Ze voert een groot aantal personages op, dat is even doorbijten om te kunnen onthouden wie wie is. Het mooie van het verhaal voor mij is dat je als lezer in het hoofd kruipt van Kieran die worstelt met zijn schuldgevoelens. Het helpen bij het onderzoek naar de moord op Bronte, helpt hem ook het eerdere drama te verwerken. De auteur heeft een ingewikkeld plot bedacht met veel vertakkingen en afleidingen. De dader moet welhaast uit de directe kring van de Surf and Turf komen, maar wie dan wel en vooral waarom?
Een lekkere thriller dus met volop verborgen spanning, een aanrader, vier sterren.

In De Overlevenden gaan we naar Evelyn Bay waar de hoofdpersoon van het verhaal Kieran Elliott samen met zijn gezin, zijn ouders bezoekt. Alles lijkt allemaal gemoedelijk en vredig te verlopen tot op het strand het lichaam van een meisje wordt gevonden. Dan begint eigenlijk alle ellende van jaren geleden langzaam naar boven te komen.
Ondanks dat het verhaal niet erg vlot verloopt en een beetje voortkabbelt, wordt het verhaal niet saai. De personages en verhaallijnen zijn interessant. Heden en verleden wisselen elkaar af, wat samen met de hoeveelheid personages best wel op letten is. Langzaam maar zeker wordt duidelijk wat in het verleden is gebeurt en wat dat te maken heeft met de recente dood van het meisje op het strand.
Jane Harper heeft een prettige schrijfstijl, geen moeilijke woorden of ingewikkelde beeldspraak.
Voor mij was het een eerste kennismaking met de boeken van Jane Harper en is mij niet tegengevallen. Gelezen namens Vrouwenthrillers.nl

Het lijkt een ideaal gezinnetje: de Australische sportfysiotherapeut Kieran (30), zijn vriendin Mia (26) en hun babydochter Audrey (3 mdn) wonen in Sydney. Achter dat perfecte Instagramportret gaat echter een bitter verleden schuil. Kieran en Mia zijn beiden afkomstig uit het Tasmaanse kustdorp Evelyn Bay. Zij zijn er 12 jaar geleden gevlucht toen De Storm het leven kostte aan zijn broer Finn en haar beste vriendin Gabby. En zowel Kieran als Mia voelen zich verantwoordelijk voor die doden. Finn verdronk bij een reddingspoging op zee, van Gabby werd nooit nog een spoor gevonden.

Nu logeren Kieran, Mia en Audrey in het strandhuisje van zijn ouders om te helpen bij hun verhuizing. Nog geen drie dagen na hun terugkeer valt er weer een dode. De jonge kunststudente en serveerster Bronte wordt verdronken gevonden op het strand. Dit keer is het duidelijk moord.

De plaatselijke politieman Renn en rechercheur Ruth Pendlebury onderzoeken de feiten. De vroegere vriendenkring rond de stormdoden van toen komt steeds meer onder druk te staan als blijkt dat dat de moord van nu alles te maken heeft met de doden en de verdwijning van toen.

De dader kan geen buitenstaander zijn en Kieran en Mia’s familie en vrienden worden plotsklaps één voor één verdacht....

De van oorsprong Britse Jane Harper verhuisde als kind naar Australië. Ze kent de ruwe landschappen, de typische karakters en gebruiken van Down Under en de gevaren aan de woeste kliffenkusten als haar broekzak. Ze bewees haar schrijverstalent met eerdere thrillers waarin de Australische natuur een even grote rol speelt als haar meestal complexe personages.

Met ‘De overlevenden’ zet ze opnieuw een overtuigend sterk verhaal neer. Harper weet hoe ze haar (hoofd)figuren levensecht moet maken. Zo wordt bijvoorbeeld het schuldgevoel van Kieran na de dood van zijn broer indringend beschreven. Zijn vader Brian lijdt aan een zware vorm van jongdementie en wordt tot in detail geportretteerd. Knap!

De lezer moet er wel goed zijn hoofd bijhouden, want er is een heel kluwen aan relaties, misverstanden, nevenpersonages, intriges en motieven.hier en daar wordt een (zij)spoor naar een mogelijke dader iets te vaak herhaald, zoals het draadje van de mishandelde tuin.

Maar uiteindelijk slaagt Harper erin alle draadjes en draden netjes door elkaar te vlechten. Dat maakt haar verhaal even indrukwekkend als de koperdraadfiguurtjes van kunstenares Bronte. Die vlecht wordt netjes uitgelegd in een vlotte stijl, zonder haperingen of zonder diepe inzakkingen. Een filmisch boek dat gegarandeerd voor leesplezier zorgt.

Geschreven bij De overlevenden

Na eerder boeken van deze schrijfster te hebben gelezen vind ik toch dat het eerste boek het beste was. Daarna werden ze toch steeds een beetje mínder.
Dit boek mist spanning en het verhaal kabbelt maar voort. De personages kunnen mij niet echt boeien. Het lijkt wel of elke keer hetzelfde weer herkauwd wordt. Het wil maar niet vlotten. Kortom: een tegenvaller.

Geschreven bij De overlevenden

De Droogte van Jane Harper maakte indruk op mij. Het boek is een beleving van Australie in een warme, lang aanhoudende periode en wat dat met mensen kan doen. Er gebeurd weinig en toch weer heel veel en dat heeft indruk op mij gemaakt zodat ik de Overlevenden opgepakt heb en de flaptekst ben gaan lezen. De overlevenden speelt zich af op Tasmanie en op het strand en er gebeurd weer net zo weinig als bij de Droogte maar toch word het wel spannend.

Jane harper heeft een typische schrijfstijl, en ik geniet daar erg van. Het verhaal is goed opgebouwd en de spanning ook, daar is over nagedacht en met summiere informatie uitgewerkt en dat vind ik zo knap. Weinig personages, het lijkt het gewone leven maar onderhuids gebeurd er wel wat en ook met dit verhaal. Ik zou zeggen maak kennis met Kieran en laat je verrassen wat Jane Harper over Kieran te vertellen heeft en over Tasmanie. Ik heb begrepen dat dit boek niet haar beste verhaal is maar het is goed en het heeft dezelfde opzet als haar vorige verhalen. Ik heb er in ieder geval van genoten en heb mij op Tasmanie gewaand.

Kieran Elliott keert samen met zijn vriendin Mia en pasgeboren dochter Audrey na jaren terug naar de kleine kustplaats waar hij opgroeide. Vol schuldgevoel, want Kieran is ervan overtuigd dat hij schuldig is aan de dood van zijn broer Finn en diens vriend Toby tijdens de storm die jaren geleden woedde. Op het oog lijkt er niet veel veranderd. Vrienden van toen zijn nog steeds vrienden.
Wanneer er een lichaam op het strand wordt gevonden, lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Geheimen komen bovendrijven.

Mijn leeservaring:
Jane Harper heeft in haar eerdere boeken al laten zien dat ze een kei is in het beschrijven van omgeving, sfeer en personages.
Ook in dit boek neemt Harper ruimschoots de tijd om de personages voor te stellen en hun leven te beschrijven in de Tasmaanse kustplaats. Dat zorgde ervoor dat ik moeilijk in het verhaal kwam. Het aantal personages groeide en groeide en ik moest soms terugbladeren om te weten welke plaats zij in het verhaal innamen.
Op het moment dat het lichaam op het strand werd gevonden, hoopte ik dat er meer spanning in het verhaal zou komen. Dat gebeurde helaas niet. Het verhaal kabbelde voort en werd er veel nadruk gelegd op de gebeurtenis van jaren geleden.
Er moet een moord opgelost worden, maar zelfs dat wordt ondergesneeuwd door het geneuzel rondom de vele personages. Echt spannend wordt het niet. Het boek telt ruim vierhonderd pagina’s, maar dat hadden er zeker honderd minder kunnen zijn.
Bovenstaande neemt niet weg dat Harper opnieuw een zeer prettige schrijfstijl heeft laten zien en de beschrijving van de kustplaats zorgt ervoor dat het lijkt alsof je er zelf rondloopt. Dat maakt echter het verhaal niet spannender.

Geschreven bij De overlevenden

Ik mocht voor vrouwenthrillers De overlevende lezen van Jane Harper. De achterflap van het boek: Achterkant boek: Het leven van Kieran Elliott veranderde voorgoed op de dag dat een enkel, roekeloos besluit een dramatisch gevolg kreeg.

Het schuldgevoel dat hem nog altijd achtervolgt, speelt op tijdens een familiebezoek aan de kleine kustplaats waar hij opgroeide. Kierans ouders hebben het niet makkelijk in deze stad, waar ieders geluk afhankelijk is van de genadeloze zee.

Wanneer er een lichaam wordt gevonden op het strand, komen lang verborgen geheimen bovendrijven. Een gezonken boot, een vermist meisje, en alle vragen die nooit zijn weggespoeld.

Het boek draait om een vriendengroep die elkaar al van jongs af aan kent. Door een storm 12jaar geleden waarin 2 mensen zijn overleden en 1 vermist is geraakt, gaat ieder zijn eigen weg. Maar na 12 jaar komt Kyran terug naar Evelyn Bay (Australië) om zijn moeder mee te helpen het huis leeg te ruimen. De vriendengroep zoekt elkaar op, maar heeft zo zijn eigen geheimen. Door een moord op een vakantiewerker komen langzaam aan geheimen bloot te liggen en komt de waarheid wat er precies in de storm is gebeurt naar boven.

Door het beeldende schrijven wordt de omgeving en setting goed weergegeven en waan je je echt in de kleine kustplaatst. De personages worden laag voor laag goed beschreven. Soms komt er een flashback naar 12 jaar geleden, dit is niet goed aangegeven waardoor het soms verwarrend te lezen is. Omdat het verhaal langzaam beschreven is, is het niet echt een pakkend boek. Jammer want de voorgaande boeken van Jane Harper waren dit wel. Je wordt af en toe wel op het verkeerde been gezet door handelingen van sommige personages, daardoor is de ontknoping wel verrassend. De overlevende is niet een thriller, maar een detective.

Voor een bezoek aan zijn ouders en vrienden keren Kieran en Mia met hun dochter terug naar het Tasmaanse Evelyn Bay.

Voor iedereen in deze kleine plaats is de geschiedenis er 1 die ze niet snel vergeten. Zeker zo’n 12 jaar geleden, toen er tijdens een grote storm verschrikkelijke dingen plaatsvonden niet. Nog altijd heeft Kieran schuldgevoelens die voor veel verdriet zorgen. Dat blijkt ook omdat niet iedereen even blij is om Kieran terug te zien.

Als er opnieuw iets gebeurt ontstaan er opnieuw allerlei geruchten in Evelyn Bay. Ook wordt er snel een link geplaatst met de gebeurtenissen van 12 jaar terug. Hoe dit alles in elkaar steekt heeft Jane Harper op een krachtige wijze weten neer te zetten. Met de ontwikkelingen van het nieuwe onderzoek komen er ook geheimen van het verleden boven water.

Zoals bij de eerdere boeken ook het geval was, geeft de cover een passende weergave bij de scenes uit het boek. Het stormachtige water bij de kliffen is een belangrijk punt in De Overlevenden. Deze plek wordt met voldoende details omschreven om een helder beeld te krijgen. Jane Harper schets zou een mooi beeld bij de scenes die ze omschrijft. Ondanks dat het verhaal zich van begin tot eind hier afspeelt blijf je als lezer vast in het verhaal. Hoe klein het plaatsje ook is, de wijze waarop de omgeving wordt omschreven zorgt voor een flow waarin je je als lezer op de locatie aanwezig kunt of wilt voelen.

Harper maakt gebruik van een aantal hoofdpersonages die sterk zijn neergezet. Ze komen tot leven en de samenhang tussen de verschillende personages klopt. Er komen eigenlijk niet echt onnodige omschrijvingen voor waardoor de personages sterk staan.

Het boek is in het heden en toekomst geschreven. Bij gebeurtenissen in het heden wordt aansluitend teruggekeken naar het verleden. Je wordt daarbij meegenomen in de beelden die Kieran voor zich ziet en hoe hij deze probeert te koppelen met het heden en de informatie die daarbij naar boven komt. Dit zorgt voor een aantal onthullingen die het verleden een heel ander beeld geven. Als Kieran alles op de juiste manier weet te interpreteren komt hij tot een onverwachte ontdekking die je als lezer niet aan hebt zien komen. Al met al mag dit voor Kieran wel een stormachtige terugkeer naar Evelyn Bay worden genoemd.

Jane Harper heeft een aangename en vlotte schrijfstijl waarmee ze de lezer echt in het verhaal weet te krijgen. Met een beeldende omschrijving van de omgeving tovert ze de scenes ook op je netvlies. Het lezen is daarom zeker de moeite waard.

Prachtig boek!