De Oxytocine factor benut het hormoon van onthaasting, genezing en verbondenheid

Voor de kerst gekregen. Ik vond het als oud wetenschapper en onderzoeker naar de effecten van oxytocine en vasopressine een 'must' om te lezen. Het boek is zéér toegankelijk geschreven en bevat voldoende details voor de ingewijde leek om toch nieuwe dingen er uit te halen. De auteur is heel moedig door op het scheidsvlak van 'reguliere' en 'alternatieve' geneeswijzen te gaan zitten en weet toch haar reputatie als wetenschapper hoog te houden. Dáár waar er (nog) geen wetenschappelijk bewijs heeft voor haar 'beweringen', geeft ze ook duidelijk aan dat ze 'gelooft' dat het zo en zo in elkaar zit. Per definitie mag een wetenschapper de drie woorden 'ik geloof dat ...' niet in de mond nemen. De auteur doet dit wel en blijft tóch als wetenschapper overtuigen. Jammer genoeg zullen veel mensen in de alternatieve hoek dit boek citeren als `waarheid van een Zweedse professor´, terwijl de auteur zich nadrukkelijk voorzichtiger uitlaat. Voor de oppervlakkige lezer kan het zijn dat hij het gevoel heeft dat de schrijver toch wel een paar flinke open deuren in trapt. Dit is allerminst het geval. De ´vanzelfsprekendheden´ in het dagelijkse leven hebben vaak nog maar een heel zwakke wetenschappelijke basis. De auteur probeert hier in het geval van ´algemeen wel bevinden´ een brug tussen te slaan. Samenvattend, voor de mensen die objectief naar dit onderwerp kijken zal dit een mooie aanvulling zijn op ´de common sence´ die ze al hadden en de aanhangers van de alternatieve therapien wil ik vragen geen "citatie-misbruik" van dit boek te maken.

Dit ontroerend mooi voorgegeven verslag is een boek zoals er meer vanuit de hoek van de wetenschap zouden moeten komen. De schrijfster wil ons op de hoogte brengen van een onopvallend maar zeer belangrijk systeem in ons lichaam dat ons helpt tot rust en sociale verbondenheid te komen. Zij zet dit systeem af ten opzichte van het vecht-, vlucht of bevries-systeem, dat ons helpt te overleven. Dit rust- en verbondenheidssysteem helpt ons te kalmeren, herstellen en energetisch op te laden. Voornamelijk is het een gezondheids- en welzijnsbevorderend systeem. Moberg heeft het over oxytocine als ondersteunend stofje dat je kunt opwekken en vrijkomt in de vorm van hormonen en neurotransmitters. Het mooie is dat je nooit genoeg van dit goedje kunt hebben. Er bestaat geen rem op wat ik het liefdeshormoon noem, als tegenhanger voor spanning en angst. Eenmaal vrijgekomen vanuit de hypothalamus is er geen houden meer aan. Je wordt helemaal met voldoening vervuld. Het mooie is dat oxytocine als een soort liefdevolle, onbaatzuchtige moeder in het lichaam opereert. Het stimuleert het zelfhelend vermogen op velerlei vlak zonder direct in te grijpen. De details 'hoe' kan je in dit boek lezen. Ik vond het een prachtig boek en tot slot citeer ik de laatste twee zinnen van de schrijfster: "Het leven hoeft geen strijd te zijn. Het is tijd om tussen de rozen te gaan dansen." Dat lijkt mij wel wat.

Een leerzaam boek, doch voor mij niet zo relevant om uit te lezen.

Toegankelijk geschreven!