De slag om de residentie

Het is erg goed dat iemand de tijd genomen heeft om deze kant van de oorlog in Nederland te belichten. Met bovenstaande kritiek kan ik erg weinig. Een leger dat per parachute gedropt wordt is ALTIJD omsingeld...en dus ook onder vuur. Denk aan de Engelsen in je achtertuin, Oosterbeek. Groepswapens worden altijd appart gedropt, tegenwoordig nog. Hadden ze niet met zelfde parachute Eben Emanuel en Maginot gepakt? Zo zou ik nog even door kunnen gaan maar het is duidelijk dat bovenstaande auteur een grote behoefte heeft om dit deel van de vaderlandse krijggeschiedenis te willen baggetaliseren. Dit boek zou iedereen met intresse in dit onderwerp moeten lezen want te weinig word over dit stukje vaderlandse geschiedenis geschreven

Brongers is iemand die mijn sympathie heeft, maar wiens boeken je met enige voorzichtigheid moet lezen. Om dit te snappen dien je een beetje op de hoogte te zijn van de discussies omtrent de strijd in Nederland in mei 1940. De discussie draait eigelijk om de vraag of de nederlandse soldaten helden of lafaards waren Brongers behoort tot het kamp dat het opneemt voor de soldaten. Hij is dan ook een schrijver met een missie en dit moet men goed onthouden als men de slag om de residentie leest. Het boek is gericht op de lotgevallen van de individuele soldaat/burger. Door op individuen te concentreren verdwijnt de samenhang. Brongers concentreert zich op de lotgevallen van nederlandse individuen en duikt onder in anecdotes. We vernemen weinig over de reacties en plannen op een hoger niveau. De duitse kant wordt alleen besproken indien nodig. Bekijken we de slag om de residentie dan mis ik veel belangrijk informatie. Brongers vertelt ons niet dat de duitse parachutisen met kleine parachutes sprongen die moeilijk te besturen waren, zodat ze niet zo makkelijk konden bepalen waar ze neerkwamen. Dat die parachutes zo klein waren dat ze alleen bewapend met pistolen konden springen en de grotere wapens in aparte containers afgeworpen moesten(die dan buiten bereik konden vallen). De duitsers moesten dus vaak onder vuur hun wapens zien te verzamelen. Dit geeft dan toch wel een heel andere kijk op de gevechten rond de vliegvelden. Tenslotte heeft dit boek de verborgen missie om aan te tonen dat er dapper werd gestreden. Waar andere schrijvers wijzen op het falen van het leger en het vluchten van troepen, omzeild Brongers de kwestie door zich te concentreren op de mensen die wel vochten of vergoeilijkt de zaak. Ik mis dus een beetje een afstandelijke krijgshistorische kijk op de zaak. Verder is het boek een uitmuntende beschrijving van de strijd en zeker het lezen waard.

Zeer goed leesbaar. Vele anekdotes en fragmenten uit dagboeken van burgers en verslagen van militairen, zowel officieren als manschappen. Leuk als je bekend bent met de omgeving van Den Haag, Delft, Wateringen etc. Geeft ook een goed beeld van hoe de gewone burgers ineens met de gewapende strijd geconfronteerd werden, terwijl ze gewoon onderweg naar hun werk waren.

Interessant en leerzaam om te weten hoe het er toen aan toe ging. Zeker als je de omgeving van Den Haag goed kent.