De smaak van de macht gesprekken met oud-premiers

Ik heb het boek in 1 keer uitgelezen. Het geeft een mooi inkijkje hoe politiek achter de schermen bedreven wordt en de anekdotes zijn grappig, ontroerend en interessant. Ook voor mensen die niet heel veel weten van politiek en geschiedenis, is het heel leuk en goed te begrijpen. Ik vind het een echte wanna have, want de foto's zijn prachtig en de persoonlijke verhalen van bijvoorbeeld Piet de Jong zijn uniek. Het is een leuk cadeautje en de foto's zijn prachtig. Kan het iedereen aanraden!

“Vroeger plachten historici de wereldgeschiedenis op te splitsen in twee grote fasen: ‘before Christ’ en ‘after Christ’. Vandaag betekenen deze twee afkortingen ‘before computer’ en ‘after computer’.

En precies deze veranderingen van tijdsgeest in Nederland komen in het boek “De smaak van de macht” geweldig naar voren. Als lezer ben ik zelf zonder twijfel van de fase ‘after computer’. Wellicht dat ik daarom zo geboeid dit boek in slechts een middag heb uitgelezen. De reis van de voor mij zo goed als onbekende politieke geschiedenis van Nederland rond de zestiger jaren, naar het begin van het inmiddels demissionair 1e gedoogkabinet heeft mij zeer geboeid.

Parlementair redacteur Annemarie Gualthérie van Weezel beschrijft in dit boek haar interviews met de vijf nog levende premiers van Nederland. Hiermee zet ze op zeer knappe wijze, in gemiddeld 25 pagina’s per premier, vijf complexe persoonlijkheden neer. Tijdens het lezen betrapte ik mezelf enige malen op sterke sympathie voor sommige oud-premiers.
In alle vijf de premiers herken ik wel een menselijk aspect van mezelf. Het is interessant om te lezen hoe deze heren denken over het volgen van je intuïtie, vertrouwen, de wisselwerking tussen werk en privé, en het belang van het binden van mensen.

De toegankelijk beschreven interviews beginnen bij premier Piet de Jong (1967) die de BTW in Nederland introduceerde, en eindigen bij Jan Peter Balkenende (2002) die zelf de vergelijking met Harry Potter in de wereld bracht. Het is interessant om door middel van een beschrijving van de vijf ambtsperioden over de veranderingen in de Nederlandse samenleving te lezen.

In de proloog beschrijft Belgisch oud eerste-minister Mark Eyskens zijn visie op de politiek en het premierschap. De proloog was erg pittig om door te komen. Maar laat je hier niet door afschrikken de rest van het boek is zeer toegankelijk geschreven. En de proloog is zeer leerzaam wanneer je het met aandacht leest.

Tevens vond ik het jammer dat er geen informatie over de schrijfster gegeven wordt in het boek. Ik had graag gelezen wat haar drijfveren geweest zijn voor het schrijven van dit boek. Of hoe haar persoonlijke rol een effect heeft gehad op het succes van de interviews.

De smaak van de macht is een interessant boek om op een zomerse dag in de tuin te lezen. Verwacht geen diepgaande interviews of spectaculaire onthullingen, maar een boek om met anderen nog eens van gedachte over te wisselen. Tip, lees na de interviews het proloog nog een keer door.

De schrijfster, tevens interviewster stelt heldere en concrete vragen en neemt er geen genoegen mee als zij maar een half antwoord krijgt. Zij is goed voorbereid en heeft zich ingeleefd in de regering s periode van de desbetreffende premier en zij weet de meer persoonlijke kanten van een dergelijke taak er uit te lichten. Voor mij is het interessant om als Nederlander achter de schermen van de regering mee te kijken en me dan af te vragen hoe ik zelf die tijd beleefde, mits ik er toen al was. Behalve de proloog door een ander geschreven, is het boek makkelijk leesbaar en blijft tot het einde toe boeien.

Marijke

Een dun boekje met een aantal interviews. Maar het wil maar niet spannend worden en blijft steeds behoorlijk oppervlakkig. Dit boekje voegt dan ook niets toe aan de reeds bestaande handwerken over de parlementaire geschiedenis, behalve de foto op de voorkant (maar wat een ijdeltuiterij dat de auteur daarbij moet staan). Storend zijn ook een aantal fouten (zoals op p. 73 de letters van PPR). Ook de Epiloog is weinig journalisatiek, laat staan wetenschappelijk.
Kortom, weinig nieuws, eigenlijk helemaal niets.