De stamboom Wat als je erachter komt dat je familie van een seriemoordenaar bent?

Het levering was op afgesproken tijd geleverd en in heel hoede staat.
Alles verloopt heel vlotjes en correct dus hier is tevreden klant.

Liz Catalano is in shock als een DNA-test uitwijst dat ze geadopteerd is. Ze besluit op zoek te gaan naar familieleden van haar biologische ouders. Maar dan staan er FBI-agenten voor haar deur. Haar DNA toont namelijk overeenkomsten met dat van een seriemoordenaar die tot op de dag van vandaag nog niet gepakt is.
De Tri-State Killer is ongrijpbaar: al veertig jaar lang komt hij weg met het ontvoeren en vermoorden van jonge vrouwen. Op de plaatsen delict laat hij geen enkel spoor achter, waardoor de politie volkomen in het duister tast.
Liz besluit zelf op onderzoek uit te gaan, waardoor niet alleen een familiegeheim wordt onthuld, maar ze ook de aandacht van de Tri-State Killer wekt. Is het een zoektocht met een gruwelijk einde of pakt Liz een ondoorgrondelijke seriemoordenaar?
Leuke cover met een matig spannend verhaal.
Zelf heb ik de plot niet kunnen voorspellen, maar de weg naar de plot was voor mij beetje langdradig.
De personages werden wel mooi uitgewerkt.
De hoofdstukken worden afgewisseld tussen het heden en het verleden.
In het verleden volgen we de moordenaar en in het heden volgen we de zoektocht van Liz.
Het boek wordt aangekondigd als bloedstollend, maar dat is het zeker niet. Het is wel spannend en een vrij goed verhaal.
De korte hoofdstukken en het goede lettertype zorgen er wel voor dat het boek vlot leest.
Ik zou het zeker aanraden.

Als Luc op latere leeftijd er achter komt dat ze is geadopteerd, ontketend zij een zoektocht naar haar biologische ouders. En hoe ontluisterend is het dan dat je er via DBA-onderzoek achter komt dat je uit een criminele familie, een seriemoordenaar, komt. Maar wie speelt daarin de hoofdrol?
Met veel plezier heb ik dit boek gelezen. Het is prettig geschreven. De wijze waarop de zoektocht verloopt wordt afgewisseld met een inzicht in de verschillende fases waarin de vermoorde slachtoffers verkeerden. Erg goed bedacht . Het plot had wel iets meer uitgeschreven kunnen worden.

Wanneer Liz Catalono een DNA-test doet, toont de test aan dat ze geadopteerd is. Dit komt als een enorme shock en ze besluit op zoek te gaan naar haar biologische ouders. Dan staat de FBI plotseling voor haar deur. Haar DNA vertoont overeenkomsten met het DNA dat zij hebben gevonden van de seriemoordenaar Tri-State Killer. Liz haar hele wereld staat in een keer op haar kop. Vastberaden gaat ze op zoek naar haar biologische ouders, met gevaar voor haar eigen leven.

Het verhaal wordt grotendeels verteld vanuit Liz’s perspectief. In het begin ligt de focus voornamelijk op de shock dat ze geadopteerd is. Na 150 pagina’s had ik er eigenlijk wel genoeg van en gelukkig gaat de focus daarna meer naar het vinden van haar biologische ouders en wat de gevolgen hiervan zijn. Liz komt over als een vrij impulsief persoon. Ze denkt niet aan de gevaren waar ze zichzelf en haar nicht, die bij haar woont, in brengt. Een persoon waar ze mee omgaat zou de seriemoordenaar zijn en terwijl de FBI en haar nicht meerdere malen heeft gezegd dat ze daar niet heen moet gaan, gaat ze alsnog. Hierdoor kon ik mij soms lichtjes aan haar ergeren. Verder wordt het verhaal ook verteld vanuit de slachtoffers van de Tri-State Killer. Dit geeft een interessante draai aan het verhaal aangezien je bij elke slachtoffer meer te weten komt over hun leefomgeving en wat ze hebben doorstaan. Ondanks dat het verhaal vanuit de perspectieven van verschillende slachtoffers wordt geschreven, sluiten deze hoofdstukken wel op elkaar aan.

In de eerste helft van het boek gebeurt er weinig, maar door de prettige schrijfstijl leest het boek vrij vlot door. Er had wat meer nadruk mogen worden gelegd op het vinden van de Tri-State Killer, dan dat er continu werd verteld over dat Liz is geadopteerd. Dit zorgt ervoor dat het boek in het begin vrij saai is, waardoor de enige interessante stukjes de perspectieven van de slachtoffers zijn. De tweede helft begint iets meer interessanter te worden en komt er een beetje spanning in het verhaal. Het einde daarentegen was fantastisch en zorgt er dan wel weer voor dat je geïnteresseerd raakt in een eventueel tweede deel. Het voldeed niet helemaal aan mijn verwachtingen, maar desondanks is het een oké thriller.

Geschreven bij De stamboom

Ik werd van in het begin getriggerd om verder te lezen omdat ik super nieuwsgierig was naar "wie", "waarom" en "hoe".
Het verhaal begint heel rustig en na de 2de helft, beginnen de bloedstollende elementen pas echt los te komen.
Van mij mocht het boek echter nog iets vlotter geschreven zijn (bij momenten was het wat langdradig door alles steeds te herhalen)
Maar al bij al, zeker een leuke thriller!

Geschreven bij De stamboom

Ik ben voor dit boek echt gaan zitten omdat ik hoge verwachtingen had. Tot mijn grote verbazing bleek het begin al compleet ongeloofwaardig. Liz is intussen een volwassen vrouw van 27 en dan komt ze er, bij toeval, achter dat ze geadopteerd is. Wat heeft de ouders van Liz bezield, dat ze dit geheim hebben gehouden. Ja, als je weet dat het kind wat je adopteert van een serie moordenaar is, dan kan ik mij er iets bij voorstellen, maar dit?

Nadat ik dit gegeven geaccepteerd had vond ik bij het verder lezen ook de reactie van Liz weer overdreven. Liz gedraagt zich door het hele boek heen als een "drama queen".

Verder vond ik dit boek helemaal niet spannend, pas op een kwart van het boek, komt de FBI om de hoek kijken, en het verhaal kabbelt zich rustig als een roman door naar het eind.

De schrijfstijl van dit boek is wel erg prettig en voor een roman vond ik dit boek ook goed te lezen. Het is echter geen hoogstandje.

Een nieuw schrijversduo dat achter de schermen in de televisiewereld werkt, een thriller die gaat over een jonge vrouw die er via een DNA-test achter komt dat ze geadopteerd is en verwant is aan een serie-moordenaar die nog steeds actief is. Dat klinkt veelbelovend.

Met De stamboom schrijven Mullin en Mabry een boek waarin veel aan bod komt. Ik vind het boek sterk opgebouwd. Het begint met een proloog waarin de moordenaar een krantenartikel over zichzelf leest. Sterke start omdat je zo meteen duidelijk krijgt wat hij op zijn kerfstok heeft en helder wordt dat hij weer slachtoffers heeft. Daarna leef je mee met Liz die erachter komt dat ze geadopteerd is. Haar speurtocht naar familieleden en worsteling in het heden geven het idee dat ze contact heeft met de moordenaar. Ondertussen wisselt het verhaal zich af door chronologisch, vanuit het verleden, de slachtoffer-duo’s aan het woord te laten, terwijl ze slachtoffer worden of slachtoffer zijn. Bij die tussenstukjes lees je steeds een andere fase in het slachtofferschap, waarbij je ook meer zicht krijgt op wat de moordenaar hen aandoet.

De wereld van Liz staat op zijn kop als ze achter haar adoptie komt. Ze heeft moeite met de leugens van haar familie en vraagt zich af waar ze vandaan komt en wat ze nog kan geloven. Als ze contact krijgt met haar biologische familie neemt ook de FBI contact met haar op. Liz blijkt verwant aan een seriemoordenaar en wordt gewaarschuwd. Liz kan niet geloven dat haar nieuwe familie iets met de ontvoeringen en moorden te maken heeft en gaat op onderzoek uit. Andie, haar nicht en vriendin met wie ze samenwoont, probeert haar te steunen, maar waarschuwt haar ook om niet zelf op onderzoek uit te gaan, te meer omdat zij en Andie mogelijk ook aan het profiel van de slachtoffers voldoen.

Het boek is makkelijk leesbaar. Het verhaal vanuit Liz leest als een romannetje. De stukken vanuit de slachtoffers lezen als een thriller. Deze afwisseling vind ik in eerste instantie prettig, echter in de uiteindelijke uitwerking laten de schrijfsters m.i. wel wat liggen waarmee ik dit geen sterke thriller vind. Het boek eindigt met een epiloog die een nieuwe dreiging opvoert welke doet vermoeden dat er een vervolg komt.

Op zoek naar spanning en gewoon wat leesplezier? Dan ben je bij dit boek aan het goede adres. Je zult er maar achter komen dat je geadopteerd bent en je DNA overeenkomt met een seriemoordenaar. Probeer daar maar mee te dealen. Liz doet het in deze pageturner. De hoofdstukken worden afgewisseld tussen het verhaal in het heden en de slachtoffers in het verleden een prettige afwisseling. Ik hoop op een volgend, misschien toch een tikje spannender, boek.

Geschreven bij De stamboom

Steph Mullin & Nicole Mabry werken allebei achter de schermen in de televisiewereld. Toen ze elkaar ontmoetten, ontdekten ze elkaars passie voor het schrijven van true crime.
De stamboom is hun eerste gezamenlijke thriller.

Liz krijgt van haar nicht een dna-kit voor haar 27e verjaardag en komt er dan achter dat zij geadopteerd is. Dit is moeilijk te verkroppen, het idee dat haar ouders 27 jaar lang hebben verzwegen dat zij niet hun biologische dochter is. Wanneer ze zich gaat verdiepen in haar biofamilie blijkt dat ze verwant is aan een seriemoordenaar. Maar wie is deze moordenaar, haar oudoom die ze net heeft leren kennen of een neef die ze alleen van stem kent?
Het thema van een adoptie met verwantschap aan een seriemoordenaar is een redelijk origineel gegeven.
De hoofdstukken zijn onderverdeeld in slachtoffer-hoofdstukken en hoofdstukken uit oogpunt van Liz. Daarbij zijn de hoofdstukken over de slachtoffers zo geschreven dat het volgende hoofdstuk verder gaat waar het vorige is geëindigd. Dit kan een goede schrijfwijze zijn maar helaas ontbreekt de spanning in deze hoofdstukken. De angsten en wanhoop van de slachtoffers dringen niet door en zijn niet voelbaar.
De hoofdstukken van Liz zijn langdradig met heel veel herhalingen (het telkens afvragen waarom haar ouders niets gezegd hebben, het telkens twijfelen of haar oudoom nu wel of niet de seriemoordenaar kan zijn want zo komt hij niet over etc.)
Soms zijn er stukjes verweven in de tekst die je wenkbrauwen doen rijzen zoals bv wanneer er aangebeld wordt om 12.32 (middag) en wanneer Liz weet wie er voor de deur staan is haar reactie; ”Serieus? Op dit tijdstip?
Juist dit soort stukjes haalt de vaart uit het verhaal.
De stamboom was met name door het missen van de spanning, het niet kunnen inleven in de personages en de wat langdradige Liz helaas niet het verwachte spannende boek maar dit is een puur persoonlijke mening.

De schrijfstijl was is het begin van het boek enigszins wennen voor mij. Ergens had ik het idee dat het even duurde voordat de beide schrijfsters van ‘De stamboom’ op één lijn zaten, het voelde daardoor als twee totaal verschillende schrijfmanieren waarvan de ene prettig beviel en de andere stoorde door het simplistische taalgebruik. Gelukkig trekt dit na een paar hoofdstukken weg en vloeit het samen tot een soepel lezend geheel.
“De lach verdween van zijn gezicht toen hij naast haar kwam zitten.”
Inhoudelijk is de tekst goed verdeeld in heden en verleden hoofdstukken. Hierdoor lees je het verhaal vanuit verschillende hoeken en wordt de spanning steeds een stukje opgevoerd. Toch blijft het naar mijn smaak met de verleden stukken wat mild voor een thriller en komt het niet echt tot een explosief hoogtepunt. Er had wat mij betreft specifieker en grover geschreven mogen worden om de pure kippenvel momenten te creëren die nu bij mij uitbleven.
“Ze wilde protesteren maar haar mond weigerde de woorden te vormen.”
Nog een onderdeel wat mij niet geheel bevallen is, betreft de plottwist aan het einde. Die plottwist vind ik persoonlijk misplaatst, willekeurig en ergens te makkelijk ten opzichte van het gehele verhaal voorafgaand. Dit is puur mijn mening. Ik had het graag anders en verrassender gezien op een goed passende manier in het geheel.
“De wanden vertoonden hier en daar houtrot en door de betonnen vloer van de kelder meanderde een rivier van barsten.”
Wel vind ik het concept boeiend waarbij een DNA-test ineens meer blootlegt dan dat je had gewild. Hierbij is hoofdpersonage Liz Catalano ook een vrouw naar mijn hart. Haar karakter toont kenmerken waarmee ik me verwant voel en hierdoor kan ik me goed inleven in haar kant van het verhaal. Haar nieuwsgierigheid en vasthoudendheid lijken mij natuurlijk in de situatie. Tevens zorgt dit voor de vaart in het boek, Liz draagt het verhaal.
“Het was het meest persoonlijke wat ik ooit had geschreven. Toen ik aan het eind kwam, zwol ik van trots.”
Voor een debuut is het absoluut een goede poging maar er is zeker nog flink wat ruimte voor verbetering ten opzichte van een volgende samenwerking tussen de twee schrijfsters of als één van hen een nieuw boek besluit te schrijven.