De stille patiënt Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij De stille patiënt

Een psychologisch randje in De stille patiënt, een beklemmende sfeer en twee wel heel opmerkelijke hoofdpersonages zijn de ingrediënten voor dit bijzondere boek. De lezer volgt psycholoog Theo Faber, waarvan al snel blijkt hoe geobsedeerd hij door zijn patiënt, de ontoerekeningsvatbaar verklaarde Alicia Berendson, is. Hoewel er in het begin van weinig onderhuidse spanning sprake is, wordt dit geleidelijk opgebouwd. Op een bepaald punt wordt de spanning door een kleine piek opgetild en vanaf dat moment is de lezer hopeloos verloren en zal men gefascineerd door blijven lezen. Het einde doet op het puntje van de stoel zitten en hoewel het einde voor een ervaren psychologische thrillerlezer niet als een hele grote verrassing komt, verdiend het verhaal hierdoor zijn sterren. Het laat lezers niet los en zet aan het denken. Absoluut de moeite waard.

Geschreven bij De stille patiënt

Wat een boek! Wat een verhaal ! Dat voor een debuut verhaal! Als al zijn boeken zo goed gaan zijn! dat hij dan maar vlug zijn volgd boek uitbrengt!
Op zoek naar het waarom zwijgen van Alicia. Het verhaal van haar fam. en vrienden haar verhaar. als loopt mooi in elkaar over. Alex laat je geen adem ruimte om het boek even weg te legen. je moet het gewoon uit lezen. zo verschrikkelijk goed.

Geschreven bij De stille patiënt

De Britse, maar op Cyprus geboren auteur Alex Michaelides wilde als kind altijd al schrijver zijn. Voor zijn achttiende schreef hij anderhalve roman, maar door zijn liefde voor de film werd zijn ambitie enigszins ontmoedigd. Hij werkte als scenarioschrijver voor films en daarvoor in een gesloten psychiatrische inrichting voor jongeren. Daar ontsproot bij hem het idee voor een boek dat moest doen alsof hij Agatha Christie was. Het resultaat daarvan is De stille patiënt dat in februari 2019 is uitgekomen. Dit debuut is in meer dan twintig talen vertaald en voor verschijning zijn zelfs de filmrechten gekocht.

Alicia en Gabriel Berenson, beiden kunstenaars, zijn zeven jaar getrouwd, maar op een dag schiet Alicia haar man vijf keer in het hoofd. De politie wil haar ondervragen, maar Alicia zegt geen woord meer. Ze wordt opgenomen in The Grove, een psychiatrische kliniek. Haar weigering spreekt tot de verbeelding van publiek en media en haar schilderijen worden onbetaalbaar. Theo Faber werkt als psychotherapeut in de kliniek en is ervan overtuigd dat hij Alicia weer kan laten spreken waardoor het motief voor de moord achterhaald kan worden. Hij beseft echter niet welke gevolgen dit voor hemzelf zal hebben.

Vanaf de eerste bladzijde is de lezer bij het verhaal betrokken. Enerzijds door de fragmenten uit het dagboek van Alicia, die steeds meer prijsgeven van wat er werkelijk is gebeurd. Anderzijds omdat Michaelides ervoor gekozen heeft om zich rechtstreeks tot de lezer te richten. Hij doet dit vanuit het perspectief van Theo Faber die, zes jaar na de moord, zijn verhaal vertelt. Deze opzet zorgt ervoor dat je nieuwsgierig wordt, je jezelf gaat afvragen of Alicia de moord nou wel of niet gepleegd heeft en vooral ook wat ertoe heeft geleid dat haar man vermoord is. Hierdoor ontstaat er in het begin al een spanningsveld die gedurende de plot latent aanwezig is.

De stille patiënt is geen verhaal dat het van zijn snelheid moet hebben. Heel geleidelijk wordt er steeds meer onthuld en krijgt de lezer eveneens ruim voldoende achtergrondinformatie over de diverse personages, de belangrijkste in het bijzonder. Het krijgt daardoor diepgang en, en dat is misschien wel van het grootste belang, deze informatie is onmisbaar voor de uiteindelijk verrassende ontknoping. Voor het zover is, krijgt de lezer in feite drie verhaallijnen, de een groter dan de andere, voorgeschoteld met ieder hun eigen spanningsboog. De hoofdplot en de twee subplots lijken aanvankelijk niets met elkaar te maken te hebben, maar de auteur weet ze op een verfijnde manier toch samen te brengen. Dat doet hij met behulp van een aantal verrassende plotwendingen en sommige hoofdstukken laat hij eindigen met een cliffhanger.

Omdat de auteur zelf uit de psychiatrie afkomstig is en daar dus ervaring in heeft, kent hij deze wereld door en door. Daar heeft hij in zijn boek ook kundig gebruik van gemaakt, waardoor het erg realistisch overkomt. Dat geldt vooral voor de interactie tussen Theo en Alicia, die is interessant omdat Alicia niet spreekt, communicatie daardoor erg lastig is en dus vooral moet komen uit het non-verbale. En daaruit blijkt dan dat ze, ondanks haar zelfgekozen stilte, meer dan voldoende te vertellen heeft. Ook het dagboek dat Theo van Alicia te lezen krijgt, geeft gedurende de plot zijn geheimen prijs.

Michaelides heeft met De stille patiënt, in een mooie vertaling van Els Franci-Ekeler, een prima en onderhoudend debuut geschreven en is een psychologische thriller pur sang. Het is mysterieus, heeft een voortdurende en vooral onderhuidse spanning en boeit van begin tot eind.

(Dit boek heb ik eerder voor Hebban gerecenseerd.)

Geschreven bij De stille patiënt

Als je van alle kanten hoort dat je een boek écht persé moet lezen, worden de verwachtingen nogal hoog gespannen en eerlijk gezegd dacht ik daardoor dat het wel tegen moést vallen... Het tegendeel bleek waar. Goed boek! Goeie thriller, goeie opbouw :)

Geschreven bij De stille patiënt

Wanneer het kunstenaarsechtpaar, Alicia en Gabriel Berenson, zeven jaar getrouwd is, schiet Alicia, schijnbaar uit het niets, haar man vijf keer in het hoofd. De politie doet diverse pogingen haar te ondervragen, maar Alicia zegt geen woord meer. Ze wordt opgenomen in The Grove, een psychiatrische kliniek. De moord en het zwijgen van Alicia veroorzaken een bizarre fascinatie bij pers en publiek en de prijzen van haar schilderijen schieten omhoog.
Psychotherapeut Theo Faber is er van overtuigd dat hij Alicia weer kan laten praten. Hij solliciteert bij The Grove en stort zich op de behandeling van ‘de stille patiënt’.

“Met andere woorden, ik had een plan in beweging gezet om Alicia te helpen zonder te weten hoe ik het kon uitvoeren. En nu moest ik met resultaten komen, niet alleen om Diomedes te bewijzen dat ik het kon, maar, en dit was veel belangrijker, om mijn plicht tegenover Alicia na te komen: haar te helpen.”

‘De stille patiënt’ kent een subtiele opbouw qua spanning en ontrafeling van de eerdere gebeurtenissen. Het verhaal is op geraffineerde wijze geconstrueerd. Michaelides ziet kans de spanning heel subtiel op te bouwen en een beklemmende sfeer te bekleden. Ondanks het bizarre thema, is het nergens ongeloofwaardig. Dat ligt natuurlijk aan het talent van deze auteur, maar tevens aan zijn praktijkervaring die hij opdeed tijdens zijn werk in een gesloten psychiatrische inrichting voor jongeren.

Ook de dialogen zijn van een natuurlijke vanzelfsprekendheid en dat terwijl een van de hoofdpersonen niet spreekt; knap! Michaelides weet de non-verbale communicatie op soepele wijze weer te geven en ook het dagboek van Alicia, dat op enig moment boven water komt, helpt daarbij.

“Ik heb de man weer gezien. Hij was iets verder weg ditmaal, hij zat op een bankje in het park, maar ik weet zeker dat hij het was. Iedereen loopt in luchtige, licht gekleurde kleding korte broek en T-shirt, maar hij droeg een donker overhemd, een donkere broek, een zonnebril en een pet. En hij zat met zijn hoofd gedraaid, in de richting van ons huis.”

Het verhaal is bovendien zeer indringend omdat het is geschreven vanuit de visie van Theo Faber en de verschillende verhaallijnen geven de lezer telkens extra informatie. Geleidelijk gaat het verhaal richting ontknoping waarbij enkele plotwendingen de opmars zijn naar een zeer verrassend einde.

Kortom, ‘De stille patiënt’ is een bijzonder verdienstelijk debuut met een ingenieuze constructie en bovengemiddelde goede schrijfstijl.

Over de auteur
De Britse, maar op Cyprus geboren auteur Alex Michaelides wilde als kind al schrijver zijn. Voor hij als scenarioschrijver voor films aan de slag ging, werkte hij in een gesloten psychiatrische inrichting voor jongeren. Daar ontsproot bij hem het idee voor ‘De stille patiënt’. Dit debuut is al in meer dan twintig talen vertaald en voor verschijning zijn zelfs de filmrechten gekocht.

Uitvoering
Uitgever: Cargo
ISBN: 9789403152301
Paperback, 352 pagina’s

Geschreven bij De stille patiënt

Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt door de zin onder de titel: "Zij is de enige die weet wat er gebeurd is". Wel jammer dat de korte beschrijving van deze psychologische thriller op de binnenflap van de kaft staat. H

Het boek is verdeeld in 5 delen. In het begin moet je even wennen aan de schrijfstijl omdat je het boek leest vanuit de ik-vorm van Theo Faber.

Een bijzonder boek, een groot deel van het boek lijkt een roman, met mooie poetische zinnen, geen heftige beschrijvingen en geen tijd die dringt. Het verhaal ontvouwt zich heel rustig en langzaam maar dat is niet vervelend.

Alicia Berenson (33 jaar) lijkt het perfecte leven te leiden, 7 jaar getrouwd, kunstenares in Londen maar op een avond doet ze iets verschrikkelijks, ze schiet haar man Gabriel dood met 5 kogels in zijn gezicht en zwijgt sindsdien. In afwachting van het proces wordt ze opgenomen in een kliniek waar uiteindelijk na 6 jaar, Theo Faber (42 jaar), haar psychotherapeut, zal proberen haar aan het praten te krijgen.

Het boek bestaat uit een afwisseling tussen het prive leven van Theo en zijn klus om Alicia aan het praten te krijgen. Ervaringen uit hun jeugd hebben hun karakater gevormd voor hun verdere leven. Theo krijgt zelfs inzage in een soort dagboek van Alicia waardoor de puzzelstukjes langzaam in elkaar vallen. Zijn onderzoek gaat misschien iets te ver om ook bekenden en familieleden van Alicia buiten de kliniek te bezoeken en te ondervragen. Maar hij wil het anders aanpakken dan zijn collega's en deze zijn soms sceptisch maar toch krijgt hij het voordeel van de twijfel om door te gaan.

Het is een heel mooi en apart debuut, de schrijver lukt het om heel lang het plot geheim te houden en hij laat inzien dat de professionals die de patienten behandelen bijna allemaal ook iets mankeren.

Geschreven bij De stille patiënt

TOP! TOP! TOP!

Ik had mezelf verplicht om een uur te lezen, omdat ik niet wou dat het boek te snel was uitgelezen.

Verhaallijn was ongelofelijk. Het had me van in het begin direct mee.

Op zoek naar een spannend verhaal dat je niet snel zal loslaten? BESTELLEN DAN!

Geschreven bij De stille patiënt

Wat een boek. Aanrader!

Geschreven bij De stille patiënt

‘De stille patiënt’ is het debuut van Alex Michaelides. Hij is Brits, maar op Cyprus geboren. Blijkbaar heeft hij wel voeling met zijn roots, want in het boek duiken een paar Griekse namen en verwijzingen naar de Griekse mythologie op. Het boek wordt gepromoot als psychologische roman en ja, dat is het. Een knap staaltje van de lezer op het verkeerde been zetten, zodat die uiteindelijk alleen maar kan denken: Wat?!

Alicia en Gabriel Berenson zijn beiden kunstenaar en al jaren getrouwd. Wanneer Alicia op een dag haar man met vijf kogelschoten vermoordt, is dat als een donderslag bij heldere hemel. Wat heeft haar in ’s hemelsnaam bezield? Sinds die dag heeft ze geen woord meer gesproken, dus het hoe en waarom van de moord zijn een raadsel. Ze wordt opgenomen in een psychiatrische kliniek, waar ze onder de hoede komt van psychotherapeut Theo Faber. Hij denkt dat hij degene is die Alicia uit haar isolement kan halen.

Theo doet zijn verhaal in de ik-vorm, hij eist daardoor een groot deel van de aandacht op. Van Alicia komen we aanvankelijk weinig te weten, enkel een paar sporadische dagboekfragmenten geven een inkijkje in haar leven. Het begin van het boek is dan ook vrij traag, want de lezer wil natuurlijk vooral weten wat er gebeurd is en waarom. Daarop is het even wachten, maar wanneer uiteindelijk de aap uit de mouw komt, kun je alleen maar bewondering hebben voor de manier waarop Michaelides zijn verhaal heeft opgebouwd.

‘De stille patiënt’ is goed geschreven en origineel. De personages komen tot leven, je kunt je het reilen in de kliniek goed voorstellen. Wel bizar dat je nauwelijks iets meekrijgt van andere patiënten, terwijl die er heus wel zijn. De spanning naar die ene onbeantwoorde vraag wordt goed opgebouwd. En toch schiet het boek in zijn totaliteit tekort. Hoe goed en verrassend het einde ook is, het grootste deel van het verhaal is te tam en kon me niet genoeg boeien. Toch zal dit debuut in positieve zin blijven hangen en doet het uitkijken naar een opvolger.

Geschreven bij De stille patiënt

¶Hij had uiteraard gelijk. Ik voel mij nu al beter -schrijven werkt bevrijdend, het geeft me een plek waar ik dingen kwijt kan. Het is vergelijken met therapie. ¶

De elementen

De cover lokt en trekt je aan. Het maakt nieuwsgierig, la is het best sober te noemen: een witte ruimte met 2 stoelen, De stille patiënt, waar is ze nu?
In een fijne schrijfstijl lezen we over Alicia. In de proloog krijgt ze van geliefde Gabriel een dagboek. Door het boek heen lezen we hier diverse gedeeltes uit.
Na de proloog vertelt de alwetende verteller, in de ik-vorm, aan ons het drama wat Alicia en Gabriël overkwam. Gabriel en Alicia zijn beide kunstenaars en gelukkig met elkaar. Maar dan op een avond wordt Gabriel dood aangetroffen. En alles wijst er op dat Alicia dit heeft gedaan. Dit is alweer 6 jaar geleden en sinds dien zit Alicia vast in The Grove en zegt geen woord. Ze reageert nauwelijks. Totdat de therapeut Theo in de gesloten inrichting komt werken een poging waagt.

Het verhaal is opgedeeld in een aantal delen. Daarnaast lezen we wisselend over Theo en over Alicia. De ik-vorm die Alex Michaelides heeft gehanteerd is zeer prettig. Wat kenmerkend is, zijn de quotes voor elk nieuws deel van het boek. Hier ga je over na denken. Eigenlijk zou je na elk gedeelte nogmaals moeten terugbladeren om de quotes weer in te zien. Zo geeft Freud een zin over het "eigenlijk niets kunnen verbergen van geheimen". Sartre zegt bij deel 3, zoiets als: "In een dagboek overdrijf je alles". Dat maakt het boek nog interessanter, dan het al is!

Het verhaal over Alicia is meer dan het op het 1e oog lijkt. Qua verhaalstijl leest het boek als een roman. Het kabbelt wat soms, maar door de quotes ga je er anders naar kijken, Daarnaast strooit Michaelides af en toe wat kruimels door de regels, die tot nadenken zetten.

Conclusie

De stille patient neemt je mee, in de gedachtewereld van Theo Faber. De titel doet vermoeden dat de patiënt de hoofdrol heeft, maar of dat echt zo is? De verteller treed na haar op het toneel en neemt het hele toneel als het ware voor zijn rekening. Hij "wurmt" zich als het ware in haar levensverhaal. Theo Faber ziet er een grote uitdaging voor hem liggen om Alicia weer aan het praten te krijgen.
Alex Michalides heeft zijn ervaringen als psychotherapeut gebruikt voor dit mooie debuut. Dat is hem heel goed gelukt. Want het schrijven van een goede psychologische thriller is een vak op zich. Maar Alex M. heeft hier ook zijn talent laten zien. Wat op het eerste oog en een simpel verhaal lijkt, loopt geheel anders geheel anders dan verwacht. En daar zat je als lezer natuurlijk op te wachten als de voorstelling begint.

Kortom: Alex M. kan alles zeer goed beschrijven. De details komen als een film aan mij voorbij. De personages zijn helder en duidelijk. Het einde blaast je van je stoel. Zeker genoten van dit boek.

Waardering: 4,5 sterren, cijfer 9. Zeer van genoten!