De twaalfde Saturnusmaan

‘De twaalfde Saturnusmaan’ is uitgegeven bij Aquazz en de cover met daarop twee aliens maakte mij zeker nieuwsgierig. Zeker omdat het deels om een autobiografisch en deels een fictief verhaal gaat. Hoe wordt dit gecombineerd en blijft het een goed lopend verhaal?
Ik merk dat de schrijfstijl vanaf het begin gemakkelijk wegleest. Bijdraagt aan de realiteitsbeleving en de gekozen bewoording past bij de hoofdpersonages. De karakteristieke hoofdpersonages Dalmar en Maud zouden zo vriendinnen van mij kunnen zijn. Hierdoor kan ik mij als lezer gemakkelijk in leven in wat zij meemaken en mee leven met de situaties waarin zij terechtkomen. De opmaak qua hoofdstukken, de daarbij passende titels en paragrafen, dragen bij aan een soepele leesflow.
“Ze zakt neer op de bank. De tranen biggelen over haar wangen.”
Inhoudelijk zorgt het verhaal voor herkenning bij mij in levenssituaties die voorkomen in het boek. In die zin van het gevoel niet te passen in de standaard werkmaatschappij en alles wat daarbij zogenaamd onder de sociale omgangsnormen hoort te vallen. Als normaal wordt gezien en min of meer verwacht wordt van je als mens. Overprikkeling ervaren en het niet kunnen uitleggen waardoor dat onder andere vermoeiend is. Waarbij anderen weer met onbegrip reageren terwijl dat zeker niet de intentie is maar gewoon de manier is waarop je het voelt en het je belemmerd in voor hen normale gang van zaken.
“Ik snap nog steeds niet dat mensen daarin getuind zijn. Alsof je een plek in de hemel kopen kan.”
Voor mijn gevoel draait het in dit boek vooral om het net even anders zijn als de meeste mensen en daardoor moeilijker kunnen aarden. Wellicht ook gewoon niet willen en klaar zijn met altijd maar aanpassen ten koste van jezelf. Jezelf kunnen zijn en blijven is van belang om onder andere je energiepijl gezond te houden. Het is niet erg om anders te zijn en daar gewoon blij mee te zijn. Waardeer jezelf en je vind vanzelf gelijkgestemden.
“Het valt me tegen dat al die grenzen er zijn, ze werken beperkend.”
De aliens op de cover spelen absoluut een belangrijke rol in het gehele verhaal. Dit geeft het fictieve kantje in ‘De twaalfde Saturnusmaan’ en maakt het tot een fijn boek waarbij de boodschap van jezelf kunnen zijn (en vooral blijven ondanks alles) lichtvoetig naar voren komt.
Ik heb genoten van dit “net even anders” verhaal van Johanna Lime. Genoten van de andere manier waarop een autobiografisch verhaal verteld kan worden.

De twaalfde saturnusmaan: een geweldig autobiografisch verhaal met een science fiction twist.

De cover is prachtig geillustreerd, dit maakte me al gelijk nieuwsgierig. De cover trekt de aandacht met de twee aliens en de prachtige planeet op de achtergrond. Op basis van de cover zou je niet denken aan de mogelijkheid van een autobiografie.

Het verhaal neemt je mee op reis. De reis van Dalmar en Maud. Dit verhaal was voor mij erg makkelijk weg te lezen, het zoog me als het ware het verhaal in. Dalmar is een lerares op de PABO, als PABO studente vond ik dit geweldig om te lezen. Maud werkt op kantoor met nummers. Beide vrouwen voelen zich als buitenbeentjes en vinden maar weinig aansluiting. Wanneer er twee aliens met drones op zoek gaan naar studieobjecten komen ze uit bij deze twee vrouwen. Kek en Sokaris, de twee aliens zijn erg benieuwd. Waarom? Ja dat lees je dus in het verhaal :D.

Dalmar en Maud maken een hoop mee en niet alles op de manier die je zou verwachten. Zelf ben ik ook een buitenbeentje en zoals deze vrouwen beschreven worden: Dat is gewoon echt spot on! Het verhaal verteld veel uit het heden van het boek, maar gaat ook het verleden in. De overgangen gaan zowat naadloos en de beschrijvingen van de omgeving zijn precies goed. Je krijgt een goed beeld van wat Johanna wilt laten zien en geeft tegelijk voldoende ruimte om je eigen creativiteit te gebruiken.

Dit boek raakte mij echt en ik hoop dat Johanna nog meer boeken als de twaalfde saturnusmaan zal gaan schrijven. Johanna is geweldige schrijver die al meerdere goede boeken heeft geschreven en ik hoop nog veel meer te mogen lezen van haar.

Ik zou iedereen willen zeggen : LEES DIT BOEK!

Dalmar en Maud zijn de hoofdpersonages in De twaalfde Saturnusmaan. Zij wonen samen in Lunapoort, maar voelen zich als vreemden in een wereld waarvan ze de regels vaak niet kunnen doorgronden. Ze zijn anders en lopen daardoor steeds weer tegen weerstanden op.

Wanneer er twee aliëns landen op de twaalfde Saturnusmaan, kiezen ze Dalmar en Maud uit als studieobjecten. Hun studie is erop gericht te ontdekken of de mensheid zich, in hun ogen, al voldoende heeft ontwikkeld. De uitkomsten van het onderzoek moet de vraag, of de aarde zich aan kan sluiten bij de spiraal van de Galaxis, waar zij onderdeel van uitmaken, beantwoorden.

“Er trekt een onbehaaglijk gevoel door haar buik. Ze loopt snel door naar haar huis. Een drone volgt haar op de voet en blijft boven de voortuin hangen. Als Dalmar de hal in stapt, stort Maud zich in haar armen.”

Maud en Dalmar hebben het gevoel dat er tijdens hun slaap iets opmerkelijks met hen gebeurt. Ze raken vermoeid en het lijkt of de tijd niet meer synchroon loopt. Bovendien komen ze op hun werk voor vreemde verrassingen te staan. Als ze zichzelf tegenkomen in de supermarkt, besluiten ze om wakker te blijven. Maar dan ontdekken ze dat ze worden meegenomen naar Saturnus…

De astrologische Saturnus ontneemt hen een vrije keuze en het lijkt erop dat de maan de twee te gevoelig maakt om zich op aarde te handhaven. Maud en Dalmar zien zich genoodzaakt een manier te vinden om het heft weer in eigen hand te nemen.

“Dalmar genoot van de rust. Ze reed met hun auto over landelijke wegen met weinig verkeer. De zon stond hoog aan de hemel. Die was op een paar witte wolkjes na strak blauw. Naast de weg overheerste akkers vol met bloeiend koolzaad.”

De twaalfde Saturnusmaan heeft een hoog autobiografische gehalte. Althans, in grote lijnen, zijn er veel overeenkomsten met het leven van de auteur, hetgeen zij op knappe wijze heeft ‘vertaald’ naar het verhaal van de eigenzinnige Maud en Dalmar.

Lime heeft inmiddels al diverse boeken op haar naam staan en persoonlijk ben ik van mening dat De twaalfde Saturnusmaan, de beste is. De schrijfstijl van Lime is nog altijd van een prettige eenvoudigheid en daardoor uiterst toegankelijk, maar qua constructie en de karakterisering van de personages, steekt dit boek van Lime haar andere titels naar de kroon, hetgeen overigens niets ten nadele zegt over de eerdere werken van deze auteur(s).

Over de auteur
Johanna Lime is het pseudoniem voor Marjo Heijkoop. Voorheen schreef zij samen met Dinie Boudestein, maar na het overlijden van Boudestein, heeft Heijkoop het werk van Johanna Lime alleen voortgezet. In 2015 kwam het debuut Schimmenschuw uit bij uitgeverij Zilverbron. Hierna volgde trilogie De vergeten vloek en de volgende trilogie staat in de planning.

Uitvoering
Uitgeverij aquaZZ
ISBN: 9789493023468
Paperback, 256pagina’s