De vierde dag

Veel personages, waardoor het soms onduidelijk is.

Het verhaal is zeker de moeite om te lezen. De opbouw verloopt zeer spannend, maar er zijn veel personages die op regelmatige tijdstippen terugkomen. Je moet er dus wel je gedachten bijhouden. Het open einde had ik niet verwacht. Al bij al een goed boek dat je moeilijk kan neerleggen.

Eindoordeel
Ik ga akkoord met PvanTrigt zijn review en raad het boek aan aan mensen die fan zijn van paranormale verschijnselen en geen probleem hebben met een open einde. Begin niet aan dit boek als je iets in de richting van Sherlock Holmes verwacht. Denk eerder aan Harry Potter maar dan verteld uit het perspectief van dreuzels.

Korte inhoud:
Het verhaal begint relatief traag met wat op het eerste zicht een doodgewone cruisereis lijkt te zijn. Wanneer er zich een moord voortdoet verwacht de lezer misschien dat het verhaal een Agatha Christie-achtige wending zal nemen maar dit is niet het geval. Het cruiseschip krijgt last van een onverklaarbaar defect waardoor de motoren en het contact met de buitenwereld stilvallen.
Meer dan tweeduizend onrustige mensen gestrand in de Golf van Mexico: een perfecte mix voor het uitbreken chaos. Als kers op de taart beginnen de passagiers tal van paranormale verschijnselen te zien die bijdragen tot de massahysterie. De situatie gaat van kwaad naar erger en op het einde duikt de lezer met een plottwist helemaal onder in de zee van het onverklaarbare.

Kritische analyse:
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van verschillende personages. Zowel passagiers als bemanningsleden komen aan bod en we zien hoe zij reageren op de ramp die het cruiseschip heeft stilgelegd en de toenemende wanorde. Op deze manier moet de lezer zelf als het ware al de puzzelstukjes van het verhaal in elkaar plaatsen. Op het einde van het verhaal is deze puzzel nog niet eens voor de helft af en moet de lezer zelf nadenken over hoe alles in elkaar zou passen.

GeertruiDB zei in haar review dat het op bepaalde momenten in het verhaal moeilijk was om te begrijpen waar het verhaal precies over ging. Hier geef ik haar volledig gelijk in maar volgens mij is dit geen minpunt maar iets wat doelbewust is gedaan om de sfeer van chaos en verwarring over te brengen op de lezer.

De personages reageren op een dynamische manier op de gebeurtenissen en we krijgen ook een blik in hun verleden.
Zo is er de schaapsarts Jesse die de situatie niet meer aankan en zich terug stort op zijn pethidineverslaving: “De ampullen lagen hem keurig op een rij te wachten, als soldaatjes. Hoe gaat-ie, Jesse? We wisten wel dat je je uiteindelijk gewonnen zou geven. Kom, dan bouwen we een feestje.”.

Een ander personage is het kamermeisje Althea die zich zorgen maakt dat ze zwager is en haar ondankbare man, Joshua, niet meer kan verlaten: “Ze haalde een hand over haar buik. Als ze al zwanger was, was het nog te vroeg om zichtbaar te zijn. Hoogstens twee maanden. Misschien had Joshua zich wel degelijk aan zijn dreigement gehouden en met haar pillen gerommeld. Bastardo.”

De oudere vrouwen Helen en Elise namen de cruise met de bedoeling samen zelfmoord te plegen maar kwamen er door de samenloop van omstandigheden niet toe. Elise wordt dan toch doodziek en Helen zorgt voor haar zo goed en zo kwaad als het gaat: “Ik laat je niet achter. Denk je dat het net als die scène uit Titanic wordt?”.

De beveiligingsagent Devi besluit tegen de orders van zijn leidinggevende in de camerabeelden van de moord te onderzoeken en komt als eerste in contact met het paranormale: “Wat hij had - of dacht gezien te hebben – was onmogelijk. Maar daar had je het nogmaals; een hand, de palm van een hand, die de lens van de camera bedekte.

Een belangrijk personage is het medium Celine Del Ray die op een of andere manier veel meer weet dan mogelijk is over de situatie met het schip en de personages. Naarmate de angst en chaos op het schip hoger op loopt start zij wat nog het best omschreven kan worden als een religieuze sekte. Het verhaal wordt echter nooit vanuit haar perspectief verteld wat bijdraagt tot de mysterieuze sfeer die haar omringt.

*Spoilerwaarschuwing*
Op het einde van het verhaal, nadat het schip aankomt in de haven zonder enige passagiers, worden er documenten van de NSA gelekt waarin Maddie, de assistente van Celine, vertelt wie of wat Celine was: “Ze zei dat ze ooit net als wij was geweest. Je gaat niet dood, zei ze. Je gaat gewoon verder. De dood bestaat niet. Ze zei dat het enige verschil tussen haar en alle anderen was dat zij kon beslissen hoe en wanneer ze terugkwam. Ze zei dat ze ons was. Ons allemaal. Ze zei dat ze dit eerder had gedaan. Talloze keren.”.

Geschreven bij De vierde dag

Al bij al was dit toch wel een beetje een bizar verhaal. Ik ben gek op thrillers en verhalen met een ietwatbvreemd tintje soms, en bij het lezen van de korte samenvatting van het verhaal, was ik onmiddellijk super enthousiast.
Het duurde even vooraleer ik in het verhaal meewas, en had jet op sommige momenten toch wel heel moeilijk te vatten waar het nu eindelijk allemaal over ging.
Wat mij betreft toch niet direct een aanrader

Al bij al is ‘De vierde dag’ een bizar en raar verhaal, absoluut geen reguliere thriller. Twin Peaks meets Titanic. Het is Stephen King maar dan nét een tikje anders. Het verhaal kan het beste omschreven worden als een Twilight zone achtig geheel, je kunt het niet echt plaatsen. Het is niet spannend maar wel intrigerend, het is vreemd. Het roept meer vragen op dan dat je antwoorden krijgt. Op zich is dat natuurlijk ook wel knap. Je wordt in ieder geval wel bezig gehouden met nadenken en het verhaal proberen te plaatsen. De auteur neemt volop de ruimte om haar verhaal te kwijten. Het is geen vlot verhaal maar het kabbelt rustig voort zonder echte spanningsmomenten. Is er dan sprake van een thriller?

Het verhaal kent veel hoofdpersonages die per hoofdstuk, om en om, worden belicht. Je bent meer bezig met het zoeken naar de rode draad van het ‘grote’ verhaal dan met intensief lezen. De verwarring is net zo besmettelijk als het virus aan boord. Wanneer er dan ook nog een dosis spiritualiteit zijn intrede doet is de onoverzichtelijkheid compleet. En net op het moment dat je denkt dat je het verhaal kunt pakken is het afgelopen. Althans, er doet zich een vreemde manier van plotvorming voor, deze was nieuw! Maar hierdoor is er behalve een mysterieus toch ook een beetje een onbevredigend gevoel dat overheerst. Wat vooral achterblijft, is dat je slechts kennis hebt gemaakt met een zestal personages met ieder hun eigen verhaaltje maar dat de echte verhaallijn ergens is blijven hangen. Er ontbreekt lijm om het geheel te binden. Is ‘De vierde dag’ een slecht verhaal? Nee, zeker niet. Voor liefhebbers van mysterie en het paranormale zal het boek wellicht zomaar een topper kunnen zijn.

‘De vierde dag’ krijgt drie sterren. Want origineel en apart is het absoluut!

Geschreven bij De vierde dag

Ik was zeer enthousiast om aan dit boek te beginnen,het verhaal alleen al sprak mij enorm aan.alles wordt zo levendig verteld dat het is alsof je naar een film kijkt of zelf op het schip aanwezig bent.het blijft spannend van begin tot eind ...