De violist van Birkenau

Verhaallijn: Bankier Marc is samen met zijn gezin verzot op klassieke muziek, wanneer hij dankzij één van zijn klanten naar een concert kan van virtuoos Antonovitsj wordt een droom werkelijkheid. Tijdens het concert staat Antonovitsj met zijn mond vol tanden wanneer hij Marc ziet, in Marc herkent hij een wonderkind die als geen ander viool kon spelen. Maar die is overleden in het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau, dus dit is onmogelijk. Toch?
Wanneer Antonovitsj zijn verhaal doet na het concert kan Marc alleen maar zijn vader plaatsen in dit uniek verhaal. Maar hoe? Zijn vader heeft nooit viool gespeeld, laat staan een concentratiekamp overleefd te hebben. Kan deze bekentenis tot een verzoening lijden tussen vader en zoon?

De violist van Birkenau is een aangrijpend roman als geen ander. Zelf heb ik geen voorliefde voor oorlog of klassieke muziek, maar toen ik de kans kreeg om dit boek te lezen was ik toch aangesproken door de flaptekst. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende plaatsen en tijdstippen die switchen tussen fragmenten over Marc zijn leven en fragmenten over zijn vaders jeugd en huidig leven. Ondanks dat het verhaal maar 130 pagina’s bevat zit er enorm veel diepgang in, die het heel aangrijpend, confronterend en gruwelijk maken. Enerzijds staat de oorlog en de gevolgen hiervan op de joodse bevolking centraal en anderzijds de liefde voor muziek, die aantoont dat muziek echt een houvast kan zijn en wonden kan helen. Maar hoe groot de liefde voor muziek ook kan zijn, zo kan die ook omslaan in haat tijdens gruwelijke tijden. De opbouw van het verhaal zit goed in elkaar, zo ook de onverwachte wendingen die je zowel een triest als een warm gevoel geven. Als lezer ga je mee op reis met een oude man die zichzelf terugvindt in zijn liefde voor muziek wanneer hij zijn wonden probeert te helen.
Een verhaal die je onmogelijk onberoerd achterlaat.

Wanneer Marc Hessels een concert bijwoont van de oude cellovirtuoos Antonovitsj, staart de muzikant Marc geschrokken aan. Hij meent in Marc een groot violist te herkennen die
jaren geleden werd omgebracht in Auschwitz-Birkenau.
Nadat Antonovitsj het volledige verhaal vertelt, kan Marc het gevoel niet van zich afschudden dat het over zijn afstandelijke vader gaat. Maar hoe kan dat, want die leeft nog en heeft nooit viool gespeeld, laat staan een vernietigingskamp overleefd. Welke geheimen draagt Marcs vader met zich mee?
De violist van Birkenau is een roman over hartstocht en wreedheid. Hartstocht die te vinden is in muziek, wreedheid die te vinden is in de mens. Niettemin zien we hoe er binnen een wrede wereld ruimte blijft voor liefde, en hoe iemands passie ook kan omslaan in afkeer…
Het boek telt maar 130 pagina’s en ik las het dan ook op één avond uit. Van het begin tot het einde werd ik opgeslorpt door het verhaal. Ongelofelijk hoe je met zo weinig pagina’s zo een prachtig verhaal kan neerpennen.
De auteur hanteert een vlotte schrijfstijl met eenvoudige woorden, maar gebruikt heel mooie originele beschrijvingen. De emoties van de personages voelde ik als lezer heel goed aan, waardoor het boek wel wat bleef hangen, nadat ik de laatste bladzijde had omgeslagen.
Iedere moment waarop ik dacht dat ik het verhaal kon voorspellen, werd ik verrast door een andere wending, op deze manier bleef de nieuwsgierigheid om verder te lezen héél groot.
Een prachtig debuut van deze auteur, ik ben benieuwd naar zijn volgende boek.

Boek met diepgang en respect geschreven.

Gemakkelijke bestelprocedure; ultrasnelle levering … 1 woord : TOP !