De voyeur

In dit boek lees je een verhaal dat de belevenissen en belevingen beschrijft van Lisa en een paar andere hoofdpersonages. Het is een optekening van wat er gebeurd is tussen 13 juni 2016 en 15 februari 2017. Je zult lezen hoe in de vrij korte tijdspanne van ongeveer acht maanden een leven helemaal vernietigd kan worden door iemand.

De verhaallijnen zijn voorzien van een datum en een naam, zodat deze lijn gemakkelijk te volgen is. Deze verhaallijnen raken elkaar tenslotte. Hier en daar wordt teruggekeken naar een gebeurtenis in het verleden van de betreffende persoon. Een gebeurtenis die belangrijk blijkt te zijn in de ontwikkeling van dit personage. De personages zijn goed uitgewerkt.

De voyeur leest lekker omdat het een toegankelijk en ook redelijk spannend verhaal is. De schrijfstijl van Liefrink vergroot het leesgenot.
Het vleugje erotiek waar op de achterflap sprake van is bleef niet bij een vleugje maar was nadrukkelijk aanwezig.
Het opvallend abrupte en onverwachte einde had voor mij iets meer uitgewerkt mogen worden. Dat was een mogelijkheid geweest om de spanning te vergroten maar het verhaal klopt en het is boeiend, zodat ik De voyeur vrij snel heb kunnen lezen.

Dankzij de schrijfster heb ik dit boek ontvangen en kunnen lezen. Het betreft een psychologische thriller, zoals vermeldt staat op de cover. De benoeming van dit genre alleen al zorgt bij mij voor hoge verwachtingen en veel zin om het boek te gaan lezen. Aangezien het hierbij om één van mijn favoriete genres gaat.

Het verhaal draait om Lisa, een 27 jarige succesvol gedebuteerde schrijfster. Zij komt er achter dat haar huidige vriend Sander haar bedriegt, wat haar leven uiteraard compleet veranderd. Ze wil graag een nieuw boek uitbrengen, haar leven weer op de rit krijgen en vooral een mooi passievol liefdesleven. Ze komt tijdens één van haar signeersessies in contact met Richard. Een charismatisch figuur uit haar verleden die niet zo zuiver op de graad is als ze in de eerste instantie lijkt te denken, waardoor haar toekomst dromen nogal eens compleet anders kunnen uitpakken dan gewenst.

De eerste 20 pagina’s beloven een spannend verhaal. Een goed en ijzersterk begin wat doet verlangen naar de rest van het verhaal. Het gehele middenstuk daarentegen vind ik persoonlijk inzakken en ietwat langdradig qua dialogen. Behelst voor mijn smaak te weinig spanning, ik mis hier het thriller gevoel. Het vleugje erotiek wat door het verhaal verweven zit komt wel ten goede van de personages, verduidelijkt hun psychologie en geeft diepgang aan de keuzes die door hen gemaakt worden. Dialogen tussen de personages zijn veelvuldig aanwezig.

De schrijfstijl leest vlot weg. Er wordt gebruik gemaakt van soepel lopende zinnen, simpele bewoording en korte zinnen. Voor mij had de bewoording wat pittiger gemogen, afwisselender in woorden en minder gebruik van koosnaampjes die de personages elkaar onderling geven. Toch krijgt het verhaal weer meer vaart tijdens de laatste 100 á 80 pagina’s. De spanning neemt wederom toe en het verhaal krijgt mij weer in zijn greep.

Het plot is dan ook zeker ijzersterk te noemen en wat mij betreft goed uit een gezet. Toch had ik als lezer graag meer spanning in het gehele verhaal gelezen.
Ik geef dit boek 3 tot 3,5 ster.

Ik volg Aloka sinds ze met Luc Deflo een boek schreef, Onderhuids. Solo is ze ook erg goed. Ze zet in deze roman Richard neer als uitermate intrigerende persoonlijkheid. Knap hoe ze in de hoofden van de verschillende personages weet te kruipen. Psychologisch erg sterk. Kortom: aanrader!

Het idee achter het verhaal is goed bedacht, spijtig dat de uitwerking minder was. De dialogen zijn niet duidelijk. Schrijfstijl veranderd constant. Sommige delen worden heel gedetailleerd beschreven andere delen (die belangrijk zijn) totaal niet. Er kon zoveel met het verhaal gedaan worden maar het kwam totaal niet op zijn plooien ik het boek. Spijtig anders was ik zeker fan geweest!

Ik houd erg van thrillers, heb er deze zomer ook weer meerdere gelezen. En misschien kwam het omdat ik pal hiervoor een A-kwaliteit thriller had gelezen (van Daniel Cole). Maar het boek De voyeur maakte mijn verwachtingen ervan, gewekt door de beschrijving op internet, niet waar.

Langdradig geschreven met veel herhaling zonder dat het functioneel is, hier en daar vreemd taalgebruik (bv het woord klavier ipv toetsenbord), ongeloofwaardig (zelfs nadat Lisa heeft uitgevonden wie Richard is gaat ze nóg terug naar het appartement om in levensgevaar te komen), abrupte niet uitgewerkte plotwendingen (het laatste stukje over Eric) en hier en daar met ‘gaten’ in het verhaal cq zonder een continue verhaallijn.

Dat je het verhaal leest vanuit het gezichtspunt van de verschillende personages vond ik wél interessant. Doordat dezelfde gebeurtenissen heel verschillend beleefd werden door de personages werd wel degelijk spanning opgebouwd.

Ik heb het boek dan ook uitgelezen, omdat ik zat te wachten op de ontknoping waarin alle puzzelstukjes in elkaar zouden vallen. Maar die slim in elkaar passende ontknoping kwam helaas niet.

Erg onbevredigend. Ik zou dit boek dan ook niet aan anderen aanraden.

M.i. geen onaardig verhaal, maar wel enigszins voorspelbaar. Personages en dialogen zijn naar mijn mening heel oppervlakkig. Beschreven stoornissen zijn niet invoelbaar of inhoudelijk goed uitgewerkt, wat eea soms ongeloofwaardig maakt. Ik ken de andere werken van deze auteur niet, maar zou dit boek zeker niet aanraden.

De cover en de achterflap waren veelbelovend.
“Voor de lezers van Saskia Noort” op de achterflap?
Initieel dacht ik dat het een commerciële stunt was van uitgever.
Toegegeven? Ik stelde mijn visie meteen bij toen ik aan de 1ste bladzijde begon.
Aloka beoogt pageturners. En ja, ik kon de roman niet meer opzij leggen!
Ik wil vanaf pagina 1 geboeid worden door een psychologische thriller.
En Aloka kent de kunst: korte zinnen, afgewisseld met lange zinnen. Hier en daar staccato, dan weer - op de juiste momenten- langere zinnen.
Ik las wel heel wat van Saskia Noort, waaronder ook De eetclub en De verbouwing.
Toch: de voyeur overtroefde mijn verwachtingen!
Niet alleen is de schrijfstijl van Aloka is toegankelijk

De voyeur sleept je ook mee in het hoofd van de enge Richard, maar ook in de goedgelovige wereld van Lisa.
Ik denk dat Aloka bewust koos voor de goedgelovige Lisa, omdat veel vrouwen met goede intenties in een relatie stappen en daarin blijven.
Op elke hoek van de straat vind je vast wel “een Lisa”.

Het is een why done it, en daar houd ik van. Lezers die een who done it verwachten, zijn aan het verkeerde adres.
Ik wil weten wat een kernpsychopaat bezielt om een naïef meisje als Lisa zo in zijn kielzog mee te slepen.

Misschien zit er wel helemaal geen bezieling in dit soort “mensen”?
Het einde verraste me en dat is ook belangrijk voor me om een boek te recenseren.
Kortom een dame die een behoorlijke blok kaas heeft gegeten van psychologische wendingen en kennis heeft over de opbouw van spanningsbogen.
Na het lezen van De voyeur googelde ik Aloka Liefrink. Ik kwam op Wikipedia en haar websites terecht.
Geen debutante! Misschien kreeg ze voor deze roman weinig promotie?
Een geslaagde achterflapstunt dat wel, maar Aloka ondernam veel om deze roman levend te houden. Ze komt ook heel natuurlijk over in vlogs & blogs.

Eén werkpuntje? “Sneller schrijven, Aloka”!
Het verbaasde me niet dat ze een degelijke praktijk als life coach runt. En wat ook leuk is: ze maakt tijd voor haar lezers, dat maakt haar menselijk.
Kom maar op met je nieuwe soloroman! Ik wacht.

Slecht geschreven warrig verhaal. Bijna niet door te komen.

Je zit gelijk in het boek, het is gelijk spannend en bouwt wel op naar iets. Maar ik vond de laatste 20 pagina's erg verwarrend. Het ging in 1 keer heel snel en echt een anticlimax op het eind.

Geschreven bij De voyeur

je wil Lisa helpen, maar je kan niet ...